Opponent Analysis: Ολυμπιακός

Ο Κωνσταντίνος Πάνας αναλύει τους δεκαπέντε αντιπάλους του Παναθηναϊκού στην Euroleague μέσα από μια εκτενή παρουσίαση, περνώντας από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ του Νέβεν Σπάχια, στον Ολυμπιακό του Γιάννη Σφαιρόπουλου.

Προγνωστικά στοιχήματος από το Νο.1 site προβλέψεων στην Ελλάδα!

Ο «αιώνιος» αντίπαλος του Παναθηναϊκού είναι εδώ, ανανεωμένος, σε μια χρονιά που έχασε σχεδόν όλους τους ξένους της περσινής σεζόν. Ανεξαρτήτως αν άξιζαν ή όχι να βρίσκονταν στο ρόστερ, μιλάμε για ορισμένους παίκτες που απάρτιζαν τον κορμό του Ολυμπιακού για αρκετά χρόνια (βλ. Χάκετ και Λοτζέσκι). Από την άλλη, και η απώλεια του Μπιρτς είναι τεράστιο πλήγμα συνολικά, αφού η αμυντική επίδραση που είχε στο παιχνίδι των «ερυθρολεύκων» ήταν καθοριστική.

Ο Χάκετ, όπως έχω γράψει και σε προηγούμενη ανάλυση μου, είναι steal για την φετινή διοργάνωση και θεωρώ ότι δεν αντικαταστάθηκε σε κανένα βαθμό η αθλητικότητα και η επιρροή του στο αμυντικό κομμάτι.

Βλέπετε, ο Ολυμπιακός αυτή τη στιγμή όχι μόνο δεν έχει καθαρό δημιουργό στο ρόστερ του, αλλά ο μοναδικός καθαρός point guard είναι ο Βαγγέλης Μάντζαρης. Δεν μπορώ να φανταστώ τον Ρόμπερτς στη θέση «1» να δημιουργεί εύκολα για συμπαίκτη του. Είναι ένα “δυάρι”, που εξαιτίας του ύψους του παίζει στη θέση «1». Είναι κατ’ εξοχήν σκόρερ. Το ερώτημα με τον Αμερικανό είναι αν έχει κίνητρο. Αν το βρει, είναι εξαιρετικός τόσο από μέση, όσο και από μακρινή απόσταση. Απίστευτος χειριστής πραγματικά, αλλά υστερεί σημαντικά στο κομμάτι της physical άμυνας από την άποψη ότι δεν βάζει και το κορμί του στη “φωτιά” για την άμυνα. Μπαίνει δυνατά στα drive, αλλά αποφεύγει την επαφή. Ωστόσο, έχει εξαιρετικά handles σε floater και runner και από τις δύο πλευρές.

Ο Στρέλνιεκς από την άλλη είναι σίγουρα πολύ καλύτερος δημιουργός μισού γηπέδου. Ένα παιδί που απέδειξε ότι λειτουργεί πολύ καλά σαν off guard χάρη στην ικανότητα του να εκτελεί, και σαν spot και μετά από ντρίμπλα. Παρότι θεωρώ ότι ο Στρέλνιεκς μπορεί να παίξει τόσο με Ρόμπερτς, όσο με Σπανούλη, δεν θα μπορούσα να δω να συμβαίνει το Ρόμπερτς-Σπανούλης μαζί. Ο Αμερικανός θέλει την μπάλα στα χέρια του, όπως και ο αρχηγός των «ερυθρολεύκων».

Ο Μάντζαρης αποδεικνύει συνεχώς ότι είναι παίκτης ρόλων και βλέποντας τους υπάρχοντες στην γραμμή περιφερειακών, νομίζω ότι θα μπορούσε να επωμιστεί ένα δευτερεύων ρόλο πίσω από το Στρέλνιεκς. Αυτόν τον «αμυντικού καταστροφέα» που θα έχει μερίδιο στην δημιουργία, αλλά θα χρησιμοποιείται καθαρά για τέτοιες αποστολές. Νομίζω είναι μακράν του δεύτερου, ο καλύτερος αμυντικός στην περιφέρεια. Ο Στρέλνιεκς μπορεί να γίνει ιδιαίτερα πιεστικός σε physical επίπεδο, αλλά δεν θα το κάνει σταθερά. Προσωπικά, όταν τον είδα να πιέζει έτσι τον Ντράγκιτς, έμεινα έκπληκτος.

Από εκεί και έπειτα, ο Ολυμπιακός φρονώ ότι θα ανοίξει πολύ το γήπεδο και θα θελήσει να τρέξει σε μεγάλο βαθμό φέτος. Και όχι αυτό που μας είχε συνηθίσει, αλλά επιθέσεις στα πρώτα δεύτερα τις επίθεσης του. Ο Σφαιρόπουλος έχει πολλούς παίκτες φέτος και δεν θα φοβηθεί ούτε την κούραση, ούτε τη φθορά με το συνεχόμενο τρέξιμο.

Οι προσθήκες των Τιλί και Τόμπσον πρόσθεσαν έξτρα αθλητικότητα, αλλά ξεκάθαρα ο Μπιρτς και ο Χάκετ είναι παίκτες που δεν αντικαταστάθηκαν, ξανά λέω. Στην γραμμή ψηλών ο Ολυμπιακός έφερε ένα παίκτη για αντικαταστάτη του Πρίντεζη, που αφενός είναι πολύ σκληρός, εξαιρετικός χωρίς τη μπάλα, αλλά από την άλλη δεν είναι αξιόπιστος σουτέρ και πρέπει να συμπληρωθεί κατάλληλα.

Τον Τιλί τον είχαν προτείνει πέρυσι μαζί με Τάις και Μοερμάν. Διαθέτει εξαιρετικό blue collar skillset, δηλαδή χαρακτηριστικά που τον βοηθάνε να μένει προσηλωμένος στην άμυνα και το ριμπάουντ. Είναι πάρα πολύ σκληρός παίκτης, αλλά σίγουρα δεν έχει την πλευρική ταχύτητα να ακολουθήσει ένα εκρηκτικό ψηλό και φυσικά ούτε να βγει έξω να μαρκάρει ένα stretch τόσο εύκολα. Είναι, όμως, πάρα πολύ δυνατό και έξυπνος παίκτης. Από τους καλύτερους παίκτες σε προσφορά βοήθειας. Διαθέτει εγάλο διασκελισμό, που τον βοηθάει στο γλίστρημα και στη κάλυψη χώρων.

Ο Τόμπσον από την άλλη θα δώσεις λύσεις στο «3» και στο «4», δίνοντας χώρο στον Παπαπέτρου και στον Παπανικολάου να αναπνεύσουν, αλλά κυρίως στον Πρίντεζη. Ο Σφαιρόπουλος δεν νοιάστηκε και τόσο για το μακρινό σουτ, αλλά κυρίως στο να δώσει ανάσες σε αυτούς που θεωρεί βασικούς.

Προσωπικά, βλέπω έναν πολύ γεμάτο Ολυμπιακό, με μοναδικό ερωτηματικό την άμυνα στην θέση «5» και το πώς θα καλύψει την απουσία Σπανούλη, σε περίπτωση που ο Ρόμπερτς δεν δώσει το κάτι παραπάνω.

Για να επανέλθουμε στον Τόμπσον. Είναι ένας μακρύς και γρήγορος forward με εξαιρετική εκτέλεση από τη περίμετρο. Ξεκάθαρα. Αλλά πέρα από αυτό δεν έχει προσθέσει πολύ όγκο και παρά το μέγεθος του, θα δυσκολευτεί στο χαμηλό post, ενώ έχει θέμα με την δημιουργία και το ball handling του. Δεν είναι ιδιαίτερα εκρηκτικός, αλλά αυτό το σουτ του δίνει… ψωμί αρκετά χρόνια τώρα.

Περιμένω μια πολύ γεμάτη χρονιά από τον Μιλουτίνοφ, που θα είναι το “κλειδί” για τον Ολυμπιακό φέτος. Αν διατηρηθεί σε υψηλά standards έχει καλώς, αλλιώς ο Μακλίν μπορεί να περάσει και δεύτερη Αρμάνι μόνος του…