Αυτοί πρέπει να μείνουν, αυτοί πρέπει να φύγουν!

Ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος προβαίνει σε έναν σύντομο απολογισμό της σεζόν του «Τριφυλλιού», στέκεται στην ημερομηνία που άλλαξε τα πάντα και επιχειρεί ένα κάνει ένα ξεσκαρτάρισμα του ήδη υπάρχοντος ρόστερ ενόψει της νέας σεζόν. 

Τέλος και φέτος. Η πιο περίεργη χρονιά στην σύγχρονη ιστορία του Παναθηναϊκού τελείωσε με την κατάκτηση του double. Μία χρονιά που ξεκίνησε με πολλά όνειρα, μεγάλες επιδιώξεις που αποτυπώνονται από τα 10.000 εισιτήρια διαρκείας, ως τα Χριστούγεννα έμελλε να είναι η χειρότερη. Αρνητικά αποτελέσματα, τόσο μακριά από το ΟΑΚΑ, όσο και σε αυτό. Ειδικά μετά την ήττα από την Αρμάνι, λίγοι πιστέψαμε στην ομάδα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μετά από εκείνο το ματς να έχω “παγώσει”. Να μην ξέρω τι έπρεπε να σας γράψω.

Ευτυχώς με την έλευση Πιτίνο και μετά η κατάσταση άλλαξε. Όχι αμέσως, γιατί αν θυμάστε είχαμε και πάλι στο ξεκίνημα ανεπιτυχή αποτελέσματα, όπως τα τρία σερί εκτός ματς με Μπαρτσελόνα, Ζαλγκίρις και Μακάμπι. Παρόλα αυτά, όλα άλλαξαν με αρχή την ημερομηνία 13/2. Από εκεί και μετά ακολούθησαν η νίκη με τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό Κυπέλλου, η κατάκτηση του τροπαίου στην Κρήτη κόντρα στον ΠΑΟΚ και ένα θεαματικό 7-1 στην Ευρωλίγκα με σπουδαίες νίκες σε Ιταλία και Ρωσία.

Η ομάδα χρειαζόταν κάτι για να πιστέψει στον εαυτό της. Η δουλειά του Πιτίνο πνευματικά και αγωνιστικά βοήθησε πάρα πολύ σε αυτήν την αλλαγή, αλλά θεωρώ ότι η νίκη επί του Ολυμπιακού άλλαξε το “τσιπάκι” τελείως. Φανταστείτε απλά να είχε χαθεί εκείνο το παιχνίδι. Θα μπορούσε μετά να σηκώσει κεφάλι κανείς; Δεν θα το μάθουμε ποτέ.

Στη σειρά των Play-Offs με την «Βασίλισσα», η ομάδα θα μπορούσε να περάσει. Σίγουρα είχε λιγότερες λύσεις από τη Ρεάλ, αλλά αν το πρώτο παιχνίδι βαφόταν «πράσινο», τότε για εμένα η σειρά θα ολοκληρωνόταν σε ένα “καυτό” ΟΑΚΑ. Βέβαια, με το “αν” δεν γράφεται ιστορία και για αυτό το μόνο που έχουν να κάνουν οι ιθύνοντες του “Τριφυλλιού” αν θέλουν να δουν ξανά την ομάδα στο Final Four είναι να σχεδιάσουν μία ομάδα σύγχρονη, σκληρή με πολλή δουλειά και ομοιογένεια. Τα λεφτά από μόνα τους και το μπάτζετ δεν έχουν την μέγιστη σημασία. Ναι, θα ήταν πολύ ωραίο να βλέπαμε στο ΟΑΚΑ τους Γιούντο, Γουίλιαμς, Λάρκιν κλπ. Ύψιστη σημασία έχει να δοθούν τα κλειδιά στον σωστό άνθρωπο.

Και ποιος είναι ο σωστός άνθρωπος; Μα φυσικά ο Ρικ. Η προπονητική καριέρα του Πιτίνο δείχνει μόνιμες υπερβάσεις ομάδων πολύ χαμηλού ταλέντου ενάντια σε μετέπειτα superstars του NBA. Με αποκορύφωμα την δουλειά του στο κολέγιο του Providence, όπου είχε ένα από τα χειρότερα ρεκόρ την χρονιά πριν τον Πιτίνο και έφτασε στο Final Four δύο χρόνια μετά. Επειδή πολλοί δεν ξέρετε το Providence, σκεφτείτε μία ομάδα σαν την Νταρουσάφακα και αν αυτή θα μπορούσε σε δύο χρόνια να φτάσει σε Final Four. Η συσχέτιση αυτή έχει μεγάλη σημασία από μόνη της, καθώς κόντρα σε ομάδες με μετέπειτα εξαιρετικούς NBAers τα κατάφερε περίφημα.

Το απαραίτητο «ξεκαθάρισμα»

Μετά τον προπονητή βέβαια, έρχονται και οι παίκτες. Όλο το καλοκαίρι θα βγαίνουν άρθρα με δικές μου προτάσεις παικτών για το νέο ρόστερ, οπότε ας ασχοληθούμε λίγο με το ήδη υπάρχον και να μιλήσουμε για αυτούς που πρέπει να μείνουν και αυτούς που τους ευχαριστούμε για την προσφορά τους, αλλά θα ήταν καλύτερο να αποχαιρετήσουν.

Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του, για αυτό και εδώ θα δείτε την δική μου. Ας ξεκινήσουμε με τους παίκτες με συμβόλαιο, που θα μείνουν και σωστά θα κάνουν. Καλάθης, Παππάς, Παπαπέτρου, Μήτογλου, Παπαγιάννης και Καλαϊτζάκης δεσμεύονται με συμβόλαια και δεν βρίσκω πουθενά τον λόγο να σπάσει κάποιο από αυτά.

Θα μιλήσω πρώτα για αυτούς που θεωρώ χρήσιμους έως και απαραίτητους για την επόμενη μέρα. Στην κορυφή της λίστας για εμένα βρίσκεται ο Θανάσης Αντετοκούνμπο. Ο «Θανάσαρος» πρέπει να μείνει και με πολυετές συμβόλαιο στην ομάδα. Έχει δεθεί, την αγαπάει και δίνει πάντοτε την καρδιά του, είτε παίζει 2 λεπτά, είτε 22 λεπτά. Ειδικά αν δουλέψει το παιχνίδι του θα γίνει μία ακόμη πιο χρήσιμη μονάδα. Δεύτερος δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον ΝτεΣόν Τόμας. Ο Αμερικανός ήρθε στην αρχή της χρονιάς και οι περισσότεροι, συμπεριλαμβανομένου και του αρθρογράφου, δεν τον πιστέψαμε. Και μας έκανε να καταπιούμε την γλώσσα μας με αυτά που έκανε. Υπερβολικά φιλότιμος και σταθερός παίκτης.

Ο Ίαν Βουγιούκας είναι ο επόμενος που πιστεύω ότι πρέπει να ανανεώσει. Με έναν μικρό ρόλο, αλλά θα μπορεί να δίνει τεράστια ηρεμία και σταθερότητα στην ομάδα του κατά την παρουσία του στο παρκέ. Αν ήμουν προπονητής θα τον έπαιρνα αδιαπραγμάτευτα σε κάθε μου ομάδα. Σας έχω πει πολλές φορές για το πόσο χρήσιμος είναι.

Τελευταίος στην λίστα ο Κιθ Λάνγκφορντ. Ο άνθρωπος είναι μηχανή παραγωγής καλαθιών. Σκοράρει με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο και μετά την έλευση Πιτίνο άφησε εν μέρει έξω από το παιχνίδι τους εγωισμούς του σκόρερ βοηθώντας ποικιλοτρόπως. Βέβαια, αυτό απ’ ό,τι φάνηκε κι από τις δηλώσεις του μετά τον τρίτο τελικό με τον Προμηθέα δεν του άρεσε ιδιαίτερα, οπότε η παραμονή του φαντάζει μάλλον απίθανη.

Χωρίς κανένα αίσθημα μηδενισμού, θα γράψω για αυτούς που δεν πιστεύω ότι χωράνε στην καινούργια ομάδα. Με μεγάλη μου λύπη θα πω πρώτα το όνομα του αγαπημένου μου Γκιστ. Ο Αμερικανός πάντοτε ήταν από τους αγαπημένους μου παίκτες, αλλά τα χρόνια περνούν και εκείνος δεν δούλεψε όσο πρέπει το παιχνίδι του για να μπορεί να σταθεί. Ούτε τρίποντο σταθεροποίησε, ούτε παιχνίδι με πλάτη έβαλε, οπότε δυστυχώς του χρόνου πολύ φοβάμαι ότι θα παρουσιαζόταν ακόμα χειρότερος.

Δεύτερος στην λίστα είναι ο Ματ Λοτζέσκι. Ο σουτέρ της ομάδας όταν βρίσκεται σε ρυθμό δεν τον σταματάει κανείς. Μακράν του δευτέρου ο καλύτερος σουτέρ της Ευρώπης, αλλά οι τραυματισμοί δυστυχώς δεν τον άφησαν να δείξει σε βάθος χρόνου το σπουδαίο ταλέντο του.

Και ολοκληρώνω με δύο περιφερειακούς. Τον Σον Κιλπάτρικ και τον Λούκας Λεκάβιτσιους. Ο Αμερικανός ήρθε με περγαμηνές σκόρερ στην ομάδα και τελικά δεν κατάφερε να το αποδείξει σε βάθος χρόνου. Έπαιξε εξαιρετικές άμυνες, βοήθησε όσο δεν πάει σε τομείς που δεν αποτυπώνονται στην στατιστική, αλλά ως εκεί. Σίγουρα θα ήταν χρήσιμος, αλλά όχι με το συμβόλαιο το οποίο έχει αυτή την στιγμή. Με λιγότερα χρήματα βρίσκεις έναν πραγματικό “killer”, που να συνδυάζει τρίποντο και άμυνα.

Τέλος, ο Λιθουανός δύο χρόνια έδειξε ότι δυστυχώς δεν μπορεί να σταθεί στον Παναθηναϊκό. Πολύ φιλότιμος, δουλευταράς και εξαιρετικός χαρακτήρας, αλλά ταυτόχρονα και παίκτης που σε δύο χρόνια ζήτημα είναι αν έπαιξε εξαιρετικά σε 10 παιχνίδια. Ίσως να μην φταίει τόσο αυτός, όσο ο άνθρωπος που αποφάσισε να του δώσει έναν ρόλο που δεν μπορούσε να διαχειριστεί. Αυτόν του back up του Νικ.

Διαβάστε ακόμη…

Το σχόλιο του Τόμας για το μπασκετικό μέλλον του
Συγκίνησε ο Αργυρός για Παύλο, Θανάση και Δημήτρη! (vid)
Το ξέφρενο γλέντι του Παναθηναϊκού στον Αργυρό! (pics/vid)