Οι κύριοι, οι «κύριοι» και οι «Μπόγρηδες»

Ο Νικόλας Φλωράτος αναλύει την εικόνα του Game 4, κάνοντας ειδική αναφορά στους «άρχοντες» της χθεσινής αναμέτρησης, τη διαφορά επιπέδου Πασκουάλ – Σφαιρόπουλου και την περίπτωση του χαρισματικού «χειροκροτητή», Γιώργου Μπόγρη.

«Για κάθε Πασκουάλ, θα υπάρχει ένας Σφαιρόπουλος και για κάθε Πρίντεζη, ένας Μπόγρης»…

Όντας καλύτερος απ’ την αρχή ως το τέλος της χθεσινής αναμέτρησης, ο Ολυμπιακός επικράτησε άνετα του Παναθηναϊκού και συνέχισε την παράδοση των φετινών τελικών που θέλει τους διεκδικητές να… αντιγράφονται. «Break» ο Ολυμπιακός, «break» ο Παναθηναϊκός. Ευρεία νίκη ο Παναθηναϊκός, ευρεία νίκη ο Ολυμπιακός. Και τώρα… «win or go home»!

Στην πραγματικότητα, οι «πράσινοι» ουδέποτε μπήκαν στο πνεύμα του αγώνα. Άνευροι, «άοσμοι», «άγευστοι», απ’ την αρχή ως το τέλος, είδαν την πλάτη του Ολυμπιακού χωρίς να καταφέρουν να φτάσουν ή ακόμα και να περάσουν μπροστά τους «ερυθρόλευκους» ούτε μία φορά.

Σαν σύνολο, ο εγωισμός δεν ξύπνησε ποτέ κι όταν ο Ματ Λοτζέσκι επιχείρησε να σηκώσει στις πλάτες του ολόκληρη την ομάδα, τα δύο λανθασμένα φάουλ που του καταλογίστηκαν (3ο και 4ο), τον έστειλαν πρόωρα στον πάγκο, κόβοντας τον ρυθμό που είχε βρει ο «Εξάστερος» απ’ τις αλλεπάλληλες «βόμβες» του. Μαζί του και ο Νικ Καλάθης, ο οποίος χρεώθηκε επίσης ένα «κατά φαντασία» φάουλ (4ο), αναγκάζοντας τον Πασκουάλ να τον κρατήσει αρκετή ώρα εκτός παρκέ, με τις όποιες ελπίδες είχε ο Παναθηναϊκός να ανατρέψει την εις βάρος του κατάσταση να… πηγαίνουν περίπατο.

Πέραν των παραπάνω, ο τραυματισμός του Τζέιμς Γκιστ φάνηκε πως τον επηρέασε, κυρίως αμυντικά, με τα πόδια να μην ακολουθούν το υπόλοιπο σώμα και τον Τζαμέλ ΜακΛίν να το εκμεταλλεύεται στο έπακρο, κάνοντας «πάρτι» κάτω απ’ την ρακέτα. Ο Μάικ Τζέιμς, αν και τελείωσε την αναμέτρηση με 20 πόντους πετυχαίνοντας 2-3 μεγάλα σουτ, σε γενικές γραμμές τα… «έσπασε» (4/16 εντός πεδιάς), ο Κρις Σίνγκλετον ήταν εκτός αγώνα απ’ την αρχή, εμφανίζοντας σημάδια (σωματικής και ψυχολογικής) κόπωσης, ενώ κανείς απ’ τους υπόλοιπους «πράσινους» δεν κατάφερε ποτέ να μπει στο πνεύμα του ματς.

Στην αντίπερα όχθη, με έναν εξαιρετικό ΜακΛίν, έναν Ρόμπερτς που συνέχισε τα μεγάλα ματς απέναντι στον Παναθηναϊκό και τους καλύτερους Σπανούλη και Πρίντεζη της σειράς, ο Ολυμπιακός δε θα έχανε εύκολα. Συν τοις άλλοις, τα ανύπαρκτα φάουλ σε Λότζο και Νικ, που προανέφερα, σε συνδυασμό με την εκνευριστική συχνότητα με την οποία οι διαιτητές διέκοπταν τη ροή της αναμέτρησης (65 φάουλ, 75 βολές – αριθμός απίστευτος, όταν συνήθως σε έναν αγώνα σφυρίζονται περίπου 40 με 45) χωρίς να μιλάνε για μια αναμέτρηση που έπεσε «ξύλο», συντέλεσαν στη νίκη των «ερυθρόλευκων» που κατέληξε να χαρακτηρίζεται ως «εύκολη».

Βέβαια, τα «ωραία» ήρθαν στο τέλος. Ο Παναθηναϊκός διαμαρτύρεται δικαιολογημένα για εις βάρος του σφυρίγματα που έθεσαν εκτός ματς τον ηγέτη του και τον πιο «καυτό» παίκτη της «φαρέτρας» του, ο Ολυμπιακός απάντησε (έχοντας, βέβαια κι ο ίδιος παράπονα) και στη συνέχεια, πατώντας στις δηλώσεις του Τσάβι Πασκουάλ, οι «ερυθρόλευκοι» έπεσαν στη δική τους «φάκα».

Αν θέλετε την άποψή μου, ο Πασκουάλ πολύ σωστά έκανε και δεν αναφέρθηκε στο κομμάτι της διαιτησίας. Ό,τι έχει να πει, θα το πει στους παίκτες του. Ό,τι πρέπει να ακουστεί δημοσίως, δεν είναι δική του δουλειά να το κάνει. Αντιθέτως, αυτό που οφείλει να κάνει ο Καταλανός είναι να «καθαρίσει» το μυαλό των παιδιών του και να τους απομακρύνει κάθε σκέψη για τους «γκρι» που ενδεχόμενως να δράσει καταστροφικά στο Game 5. Άλλωστε, δεν είναι λίγες οι φορές που έπειτα από αστείες διαμαρτυρίες του Σφαιρούπουλου, έχουμε δει παίκτες του Ολυμπιακού να μαρκάρουν σκληρά με το μυαλό στις διαμαρτυρίες μόλις σφυριχτεί το φάουλ. Αυτό, ας το κάνουν οι Πειραιώτες, αλλά όχι, ο Παναθηναϊκός απαγορεύεται να μπει σ’ ένα «τριπάκι» που δεν αντιπροσωπεύει ούτε τους παίκτες του και τους ανθρώπους γύρω απ’ την ομάδα, ούτε τον ίδιο σαν σύλλογο.

Ο Πασκουάλ ξέρει πώς να ξυπνήσει τον εγωισμό των παικτών και πιστέψτε με, σε αυτό το επίπεδο, ο εγωισμός δε θίγεται τόσο όταν έχεις δεχτεί άδικα σφυρίγματα (αυτό μάλιστα μπορεί να επιφέρει αντίθετα αποτελέσματα, δημιουργώντας εκνευρισμό), αλλά περισσότερο όταν ο προσωπικός σου αντίπαλος έχει κάνει «πάρτι» στην πλάτη σου. Εκεί πρέπει να χτυπήσει ο Καταλανός κι αυτή είναι η «ένεση» που μπορεί να οπλίσει τους παίκτες του με εγωισμό χωρίς… «παρενέργειες» (βλέπε νεύρα, όπως έγραψα παραπάνω).

Για το τέλος, άφησα τον πολυαγαπημένο μας, Γιώργο Μπόγρη. Τον άλλοτε παίκτη του Παναθηναϊκού, που είδε τ’ όνειρό να γίνεται πραγματικότητα όταν ερχόταν σε συμφωνία με τον Παύλο Γιαννακόπουλο για να μεταγραφεί απ’ τον Ηλυσιακό στους «πράσινους».

Τι κι αν δεν πρόλαβαν να περάσουν 24 ώρες απ’ το τελευταίο «αντίο» σ’ έναν άνθρωπο που του έδωσε ψωμί, τι κι αν ο αγώνας είχε ολοκληρωθεί, τι κι αν απέναντί του είχε έναν άνθρωπο 180 εκατοστών και 76 (!) κιλών, ο Γιώργος δε «μάσησε». Πάτησε παρκέ, απαίτησε απ’ τον Μάντζαρη να κάνει την τελευταία επίθεση και στη συνέχεια, έχοντας αποτύχει να ποστάρει τον «γίγαντα» Λεκαβίτσιους, ξεκίνησε το «σόου». Και μιας και στην πραγματικότητα η σπίθα στα μάτια των παικτών άναψε μόνο όταν είδαν τον συμπαίκτη τους να δέχεται αναίτια επίθεση από έναν ψευτονταή, εγώ προσωπικά τον ευχαριστώ που έδωσε ένα έξτρα κίνητρο ενόψει Κυριακής.

Κλείνοντας ακόμη ένα αναπάντεχα μακροσκελές κείμενο (για ένα σύντομο σχόλιο ξεκίνησα πάλι), φαίνεται πως τελικά για κάθε Τσάβι Πασκουάλ, θα υπάρχει ένας Γιάννης Σφαιρόπουλος για να πατάνε οι απέναντι επειδή ο Καταλανός δεν κάνει δηλώσεις ανάλογες με του δικούς τους κόουτς, αλλά και για να πέφτουν στη λούμπα αρκετοί δικοί μας.

Και για κάθε Γιώργο Πρίντεζη (επειδή τυχαίνει να τον γνωρίζω προσωπικά, είναι υπόδειγμα αθλητή που ουδέποτε έχει προκαλέσει, ενώ για τον τρόπο με τον οποίο βγήκε η δήλωσή του περί… «πράγματος» πριν από κάποια χρόνια, ζητήστε τις ευθύνες απ’ τον άνθρωπο που «ξεβλάχεψε» τη μισή Ελλάδα, ίσως και το 1/3 των Βαλκανίων), θα υπάρχει ένας Γιώργος Μπόγρης να μας υπενθυμίζει… ξέρετε τι.

Την Κυριακή, την Κυριακή, την Κυριακή…

ΥΓ: Εκτός των εαυτών σας και των απαντήσεων που οφείλετε να μοιράσετε, την Κυριακή παίζετε και για τον Παύλο.