Τα σημεία “κλειδιά” στο “Μπαλαΐδος”

Ο Παναθηναϊκός γνώρισε άδικα την ήττα στην Ισπανία κόντρα στη Θέλτα Βίγκο με σκορ 2-0 και η στήλη, “Green Manager”, αναλύει την τακτική διάσταση της αναμέτρησης, σκιαγραφώντας τις κινήσεις του Αντρέα Στραματσόνι.

Το Σύστημα

Ο Στραματσόνι παρέταξε με 3-5-2 τον Παναθηναϊκό. Κάποιοι θα το έλεγαν 3-2-4-1, κάποιοι άλλοι 3-4-2-1, όμως η εικόνα ενός συστήματος είναι πιο εύκολο να αναλυθεί, σεβόμενοι το γεγονός ότι οι γραμμές είναι τρεις (άμυνα, κέντρο, επίθεση).

Πεινάς; Deliveras! Παράγγειλε τώρα ότι τραβάει η… όρεξή σου!

Η Τακτική

Με δεδομένο το πρόβλημα που είχε ο Ιταλός στα άκρα της άμυνας, αποφάσισε να τοποθετήσει ως αριστερό φουλ μπακ τον Λουντ που είχε παιχνίδια στα πόδια του σε αντίθεση με τους Χουχούμη και Μαρινάκη (θα έπαιζε με αντίθετο πόδι). Το τρικ για να καλύπτονται πιθανά λάθη του Φινλανδού ήταν η τοποθέτηση του -κατά τεκμήριο καλύτερου κεντρικού αμυντικού- Μολέδο ως αριστερού στόπερ στην τριάδα της άμυνας που συμπλήρωναν οι Σάμπα και Κουτρουμπής. Στη φυσική θέση του αγωνίστηκε ο Κουλιμπαλί που κάλυψε τη δεξιά πλευρά.

Οι Λεντέσμα και Ζέκα έπαιξαν μπροστά από την άμυνα. Πιο επιθετικός σε σχέση με άλλες περιπτώσεις ήταν ο Πορτογάλος παρότι επιθετικά έχει αποδείξει ότι υστερεί. Αν είχε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στο επιθετικό τρίτο, τότε θα μιλούσαμε για έναν εξαιρετικό box to box μέσο. Ως επιθετικός μέσος αγωνίστηκε ο Βιγιαφάνιες, καλύπτοντας περισσότερο την αριστερή πτέρυγα και αφήνοντας χώρους για να έρχεται πιο «κλειστά» ο Ιμπάρμπο και να μειώνει την απόσταση από τον Μπεργκ.

Η εκτέλεση του πλάνου

Στο μεγαλύτερο μέρος της αναμέτρησης, το πλάνο του Στραματσόνι δούλεψε τέλεια. Οι τρεις κεντρικοί αμυντικοί κέρδιζαν τις περισσότερες μονομαχίες, οι μέσοι κρατούσαν μικρές αποστάσεις και βοήθησαν στην καλή κυκλοφορία της μπάλας. Δεν έλειψαν κάποιες μακρινές μπαλιές, δικαιολογούνται όμως από την προσπάθεια για direct game από τους “πράσινους” με τη λογική ότι θα χτυπούσαν στις αντεπιθέσεις. Με την ομάδα στην επίθεση, ο Κουτρουμπής γινόταν αμυντικός μέσος και έτσι επέτρεπε στον Ζέκα να ανεβαίνει περισσότερο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, αυτό του Κουτρουμπή να κουβαλάει την μπάλα ακόμα και κάτω από τη σέντρα και τον Λεντέσμα να του κάνει… χώρο.

Οι αλλαγές τακτικής

Ήταν ελάχιστες. Ο Παναθηναϊκός δημιούργησε αρκετές ευκαιρίες, αλλά δεν τις εκμεταλλεύτηκε. Δυστυχώς για αυτόν σε θέση βολής στις πιο… κλασικές εξ αυτών δε βρέθηκε ο Μπεργκ, αλλά ο Ιμπάρμπο. Εδώ να τονίσουμε ότι ο Σουηδός δε βρέθηκε γενικότερα σε καλή βραδιά. Αν δείτε τα κοντρόλ του θα το διαπιστώσετε κι εσείς. Κατάφερε πάντως έστω κι έτσι να βγει νικητής σε κρίσιμες μονομαχίες και να δημιουργήσει χώρους για τον Ιμπάρμπο. Το γκολ δεν ήρθε και ο Παναθηναϊκός έπεφτε σιγά – σιγά στην παγίδα της Θέλτα.

Η έμπειρη στοιχηματική ομάδα της Hellasbet.com σε στέλνει κατευθείαν… ταμείο!

Το σημείο «κλειδί»

Η ομάδα του Βίγκο έριξε στο γήπεδο, όχι μόνο «φρέσκα πόδια», αλλά παίκτες με ποιότητα που λογίζονται βασικοί, και έβγαλε την ποιότητά της στη φάση του 84^ου λεπτού με το γκολ που σημείωσε ο Γκουιντέτι. Αυτό προήλθε από λανθασμένη έξοδο για τεχνητό οφσάιντ από την αμυντική 3άδα, την ώρα που η κούραση ήταν δεδομένη και μάλλον χρειαζόταν περισσότερο βάθος. Ο Λουντ ήταν επίσης κουρασμένος και φυσιολογικά «έχασε» μια φάση που μόνο έμπειροι μπακ μπορούν να ανακόψουν.

Τελικό συμπέρασμα

Ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ καλά διαβασμένος και στημένος. Τόσο καλά, που δικαιολογείται η σκέψη του Στραματσόνι να καθυστερήσει τις αλλαγές και να τις πραγματοποιήσει μαζεμένες (όπως μάλλον προόριζε) στο τελευταίο 5λεπτο και στις καθυστερήσεις. Η ομάδα εξάλλου είχε ανάγκη από λύσεις στη μεσαία γραμμή και κυρίως στη θέση του εξουθενωμένου Λεντέσμα, όπου δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις. Είναι συνεπώς από τις λίγες φορές που μια ήττα με 2-0 δε βγάζει στην επιφάνεια τακτικά ελαττώματα, αλλά έλλειψη βάθους στο ρόστερ υπό τη συνθήκη των αρκετών ταυτόχρονων απουσιών. Εκτός και αν επανέλθει η λογική πως όποιος κάθεται στον πάγκο είναι σε θέση να βοηθήσει, όπως συμβαίνει σε όλες τις υγιείς ομάδες.