Κωνσταντίνου: «Γι’ αυτό πήγα στον Ολυμπιακό!»

Ο Μιχάλης Κωνσταντίνου μετά από αρκετά χρόνια “έσπασε” τη σιωπή του και μίλησε στο SDNA μεταξύ άλλων για τους λόγους που τον οδήγησαν να υπογράψει στον “αιώνιο” αντίπαλο των “πράσινων” το καλοκαίρι του 2005.

Αναλυτικά ένα απόσπασμα από όλα όσα είπε στο SDNA:

Ποιος σε προσέγγισε από τον Παναθηναϊκό και πως έγινε η μεταγραφή σου στον Ηρακλή; «Σ΄ όλη μου την καριέρα δεν είχα επαφή άμεσα με τις ομάδες και τους προέδρους. Είχα τον μάνατζερ μου τον Πασχάλη Παπαδόπουλο,  που αναλάμβανε τα πάντα. Εγώ το μόνο, που ήθελα είναι να συγκεντρώνομαι στο ποδόσφαιρο. Σίγουρα γνώριζα τις προτάσεις που υπήρχαν. Όταν φυσικά υπήρχε κάτι συγκεκριμένο και όταν είχε επίσημο χαρακτήρα. Όλα αυτά μου τα μετέφερε ο εκπρόσωπος μου. Μην ξεχνάς τότε, ότι εγώ δεν ήμουν ελεύθερος. Πρώτα απ΄όλα ο Παναθηναϊκός έπρεπε να τα βρει με την ομάδα μου τον Ηρακλή και μετά να έχω επαφή εγώ. Σίγουρα γνώριζα το ενδιαφέρον τόσο του Ολυμπιακού όσο και του Παναθηναϊκού».

Γιατί επέλεξες τον Παναθηναϊκό τότε; «Εγώ τότε ήξερα, ότι επίσημη πρόταση υπήρχε μόνο από τον Παναθηναϊκό, από καμία άλλη ομάδα. Ήταν μία πολύ ακριβή μεταγραφή για τα τότε δεδομένα. Σίγουρα βοήθησε πολύ, ότι προπονητής είχε πάει την προηγούμενη χρονιά ο Άγγελος  Αναστασιάδης, που τον είχα προπονητή και στον Ηρακλή. Μάλιστα ο Άγγελος Αναστασιάδης είχε πάει και είχε πει στον πρόεδρο του Παναθηναϊκού, τον Άγγελο Φιλιππίδη, ότι με θέλει στην ομάδα.

Στη συνέχεια έφυγε ο Αναστασιάδης και ήρθε ο Γιάννης Κυράστας, με τον οποίο είχα συνεργαστεί στον Ηρακλή, την προηγούμενη χρονιά. Και ο Γιάννης Κυράστας ζήτησε από τον Άγγελο Φιλιππίδη να με φέρει στην ομάδα. Αφού έγινε η συμφωνία λοιπόν, ο Άγγελος Φιλιππίδης μου είπε χαρακτηριστικά: «Οι δύο προπονητές που είχαμε τα τελευταία δύο χρόνια, που είχαν δουλέψει και μαζί σου, μου είπαν ότι σε θέλουν». Ουσιαστικά υπεύθυνος για την μεταγραφή μου ήταν ο Άγγελος Φιλιππίδης, που το είχε αναλάβει μάλιστα όλο αυτό. Για μένα η μεταγραφή μου στον Παναθηναϊκό ήταν ένα όνειρο, το οποίο γινόταν πραγματικότητα».

Καλοκαίρι 2005! Πηγαίνεις από τον Παναθηναϊκό στον Ολυμπιακό! Τι ακριβώς συνέβη; «Το καλοκαίρι εκείνο τελείωνε το συμβόλαιο, που είχα με τον Παναθηναϊκό. Πολλούς μήνες νωρίτερα λοιπόν και συγκεκριμένα τον Νοέμβριο του 2004 με κάλεσε ο Γιάννης ο Βαρδινογιάννης στο γραφείο του. Μάλιστα μου είχε κάνει εντύπωση η κίνηση αυτή. Μιλήσαμε ,τότε και μου είπε: « Το καλοκαίρι τελειώνει το συμβόλαιο σου, αν θες να πας να αγωνιστείς στο εξωτερικό δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, αλλά το μόνο που θέλω είναι να μην πας στον Ολυμπιακό. Να ξέρεις ότι η πόρτα του Παναθηναϊκού είναι ανοιχτή για σένα». 

Τελείωσε η σεζόν τότε και πήγα για ένα μήνα διακοπές σ΄ένα μακρινό μέρος μ΄έναν φίλο μου. Δεν είχα επαφή με κανέναν, ούτε καν με τον εκπρόσωπο μου. Τώρα, αν ο Παναθηναϊκός έκανε κάποια πρόταση στον εκπρόσωπο μου τότε, ούτε το γνωρίζω, ούτε το έψαξα. Γραφόταν σε διάφορες εφημερίδες, ότι θα πάω στον Ολυμπιακό. Εγώ τότε δεν ήξερα τίποτα. Ίσως οι εφημερίδες να γνώριζαν περισσότερα απ’ όσα ήξερα εγώ».

Δηλαδή δεν γνωρίζεις,  αν είχες κάποια πρόταση τότε από τον Παναθηναϊκό; «Δεν ξέρω,  αν είχε μιλήσει ο εκπρόσωπος μου με τον Παναθηναϊκό, ή τον Ολυμπιακό. Γύρισα Ιούλιο από τις διακοπές μου. Ήδη είχαν αρχίσει οι ομάδες να κάνουν προετοιμασία. Συναντήθηκα με τον εκπρόσωπο μου και μου είπε: «Αν θέλεις να παίξεις στο εξωτερικό πρέπει να περιμένουμε. Καθώς οι ομάδες του εξωτερικού πρώτα θα κυνηγήσουν τα πρωτοκλασάτα ονόματα  και μετά θα έρθουν σε μας. Αυτό λοιπόν θα γίνει τον Αύγουστο. Άρα, ή θα περιμένουμε μέχρι τον Αύγουστο, ή θα πάμε στον Ολυμπιακό». 

Τι άλλαξε από κει που έλεγες, ότι δεν θα πας ποτέ στον Ολυμπιακό και τελικά πήγες; «Δεν έχω πει ποτέ δημόσια,  ότι δεν θα πήγαινα στον Ολυμπιακό. Το «ποτέ στον Ολυμπιακό», όταν αγωνιζόμουν στον Παναθηναϊκό το είπα σε φιλάθλους του Παναθηναϊκού,  όταν με ρωτούσαν μετά τους αγώνες και όταν ήταν εν εξελίξει το πρωτάθλημα. Τότε δεν είχα καμία προσφορά από τον Ολυμπιακό. Φαντάσου να είσαι παίκτης του Παναθηναϊκού και να παλεύεις τελευταία αγωνιστική για το πρωτάθλημα και ο μεγάλος αντίπαλος σου είναι ο Ολυμπιακός, τι θα πεις εκείνη τη στιγμή, όταν σου λέει αυτό ο κόσμος; Πρόταση δεν έχεις, τότε από τον Ολυμπιακό και αγωνίζεσαι στον Παναθηναϊκό και παλεύεις για το δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα. Τι θα πω στον κόσμο του Παναθηναϊκού; Δεν μπορεί να μπεις σε τέτοιο διάλογο και να αναλύσεις, ότι τελειώνει το συμβόλαιο σου κτλπ. Εκείνη τη στιγμή , που το είπα αυτό απάντησα με ειλικρίνεια στον κόσμο. Τότε δεν είχα καν στο μυαλό μου, ότι υπάρχει πιθανότητα να πάω στον Ολυμπιακό. Δεν υπήρχε πρόταση δεν υπήρχε τίποτα. Έπαιζα 4 χρόνια  στον Παναθηναϊκό. Όποιος και να με ρωτούσε , αν θα πάω ,τότε θα του έδινα την ίδια απάντηση. Και να γνώριζα, ότι είχα πρόταση από τον Ολυμπιακό, την ίδια απάντηση θα έδινα. Αυτό έπρεπε να πω και αυτό είπα».

Είχες αποθεωθεί από τον κόσμο του Παναθηναϊκού, σε είχαν αγαπήσει και είχες μία πολύ καλή σχέση. Όταν πήγαινες στον Ολυμπιακό το σκέφτηκες αυτό;

«Η αλήθεια είναι, ότι αν έμπαινα στη διαδικασία να σκεφτώ εκείνη την περίοδο, μπορεί να μην πήγαινα στον Ολυμπιακό. Γενικά ήταν και ο τρόπος, που το χειρίστηκε και ο Ολυμπιακός τότε. Δηλαδή, αν τελείωνε η χρονιά και μου έλεγαν να πάω στον Ολυμπιακό, θα το σκεφτόμουν πολύ περισσότερο. Θα ήταν πολύ πιο δύσκολο για μένα. Ο Ολυμπιακός το χειρίστηκε τόσο καλά και δεν με άφησε να μπω στη σκέψη, αλλά ούτε να δω τα θετικά και τα αρνητικά. Φυσικά ρόλο έπαιξε και ο τρόπος, που μου το είπε ο εκπρόσωπος μου. Ήταν μία έξυπνη προσέγγιση , ώστε να μην μπω σε σκέψεις. Σίγουρα η τελική απόφαση ήταν δική μου και κανενός άλλου». 

Τότε που ακούστηκε ότι έχεις πρόταση από τον Ολυμπιακό, εσύ το ήξερες; «Για τον Ολυμπιακό ακούστηκε πολύ πιο νωρίς απ΄ όταν έφτασε στα δικά μου αυτιά από τον εκπρόσωπο μου. Μάλιστα ήμουν σε διακοπές και με έπαιρναν και με ρώταγαν «Μιχάλη θα πας στον Ολυμπιακό; » και εγώ τους έλεγα «Παιδιά δεν έχω ιδέα».

Σε ενόχλησε ποτέ κάτι στον Παναθηναϊκό στον χειρισμό, που σου έγινε από τη διοίκηση; Σου έγινε άλλη πρόταση; «Σε μένα προσωπικά δεν έγινε κάποια πρόταση. Από κει και έπειτα, όπως σου είπα και πριν μπορεί να έγινε επαφή με τον μάνατζερ μου και να μην το γνώριζα. Μπορεί να ήρθαν σε επαφή μαζί του. 

Γενικότερα δεν είχα κανένα παράπονο από τη διοίκηση του Παναθηναϊκού».

Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την  μεταγραφή σου στον Ολυμπιακό. Σε σταματάει κάποιος φίλαθλος του Παναθηναϊκού στο δρόμο και σε ρωτάει «Μιχάλη γιατί πήγες στον Ολυμπιακό». Εσύ τι του απαντάς;

«Καλή ερώτηση αυτή (σ.σ. γέλια). Θα του έλεγα, ότι άρχιζε σε λίγο καιρό το πρωτάθλημα, αυτή την πρόταση είχα στα χέρια μου και αυτή δέχτηκα».

Μετάνιωσες που πήγες στον Ολυμπιακό; «Δεν είναι κάτι για το οποίο μετανιώνω. Το πιο εύκολο για μένα θα ήταν να υπήρχε επαφή με τον Παναθηναϊκό ξανά και να συνέχιζα. Δεν είναι εύκολο για έναν άνθρωπο να έχει στην καθημερινότητα του τόσο μεγάλη ένταση. Μιλάμε για ένταση. Δεν είχα μία ήρεμη ζωή. Δεν είναι εύκολο να έχεις τα θέματα αυτά με τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού.

Δεν είναι εύκολο και για τη σχέση σου με τον κόσμο του Ολυμπιακού, διότι θα πρέπει να σε δεχτούν και εκεί. Δηλαδή υπήρχε ενδεχόμενο να φτάσεις στο σημείο να σε βρίζουν και οι μεν και οι δε. Γι’ αυτό σου λέω κιόλας, ότι δεν μ’ άφησαν να σκεφτώ, διότι αν έμπαινα σε διαδικασία να σκεφτώ, ίσως να ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Αυτός πιθανότατα ήταν και ο λόγος,  που δεν μ΄ άφησαν να σκεφτώ. Δεν ήταν εύκολο όλο αυτό. 

Μιλάμε για δύο ομάδες για τις οποίες όλη η κοινωνία είναι διχασμένη τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο. Δεν είναι εύκολο για κάποιον να είναι στο επίκεντρο όλου αυτού του θέματος. Δεν είναι ευχάριστο».

Εκ του αποτελέσματος η επιλογή σου να πας στον Ολυμπιακό ήταν σωστή ή όχι; «Είναι λίγο περίεργο αυτό. Όταν πήγα στον Ολυμπιακό τραυματίστηκα στον αστράγαλο. Στην αρχή μου έλεγαν δεν είναι τίποτα, αλλά μετά από 6-7 μήνες έφτασα στο σημείο να κάνω εγχείρηση. Ουσιαστικά μπάλα στον Ολυμπιακό έπαιξα μόνο τον πρώτο ενάμιση χρόνο. Τότε μπορεί να έριχνα την ευθύνη αλλού , αλλά μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα , ότι πρώτα απ’ όλους την ευθύνη την είχα εγώ».

Άξιζε όλη αυτή η ψυχολογική πίεση, που ένιωσες από την μετακίνηση σου στον Ολυμπιακό σε συνάρτηση μ’ αυτά που πήρες και πρόσφερες; «Μ’ αυτή τη λογική δεν θα έπρεπε να ασχοληθώ ξανά με το ποδόσφαιρο. Σε πολλά πράγματα έμεινα ικανοποιημένος και σ΄άλλα πράγματα όχι. Τα περισσότερα από αυτά έγιναν με δικιά μου ευθύνη. Είναι εύκολο να ρίξεις ευθύνες, αλλά πρώτα πρέπει να κοιτάς τα λάθη τα δικά σου.

Μετά τον πρώτο χρόνο δεν έπαιξα πολύ, όπως σου είπα λόγω και του τραυματισμού ,που είχα, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με το ότι αποφάσισα να πάω στον Ολυμπιακό, διότι  μπορεί να πάθαινα κάτι αντίστοιχο αν έμενα και στον Παναθηναϊκό.

Επίσης μπορεί να έγινε μία λάθος διάγνωση σε μένα, αλλά έχω τεράστια ευθύνη και εγώ, διότι «παραδόθηκα» και ίσως έπρεπε να δουλέψω πιο σκληρά το καλοκαίρι μετά την εγχείρηση. Δεν ήμουν ο Μέσι, για να είμαι καλά και να αποδώσω έπρεπε να είμαι εντάξει τόσο ψυχολογικά όσο και σωματικά. Είμαι ένας άνθρωπος με απίστευτες σωματικές δυνάμεις και είχα πάθος για το ποδόσφαιρο. Ο Μέσι ας πούμε μπορεί να είναι απαθής και να μπορεί να αποδώσει πάρα πολύ καλά. Και μετά την εγχείρηση εγώ δεν δούλεψα, όσο έπρεπε για να διεκδικήσω θέση στην ενδεκάδα. Εκείνη την περίοδο έψαχνα συνέχεια δικαιολογίες. Μεγαλώνοντας τα βλέπεις διαφορετικά πράγματα. Άρα εγώ είχα την ευθύνη».

Θα ήθελες να πεις κάτι στον κόσμο του Παναθηναϊκού μετά από τόσο χρόνια; «Τι να τους πω; Συγνώμη που πήγα στον Ολυμπιακό; Ο καθένας έχει τα πιστεύω του. Από κει και πέρα δεν νομίζω, ότι χρειάζεται να πω συγνώμη . Δεν ήταν εύκολο όλο αυτό.

Ο Ολυμπιακός με ήθελε πολύ. Δεν μπορώ να πω συγνώμη στον κόσμο του Παναθηναϊκού, επειδή ο Ολυμπιακός με ήθελε πολύ και πήγα. Ο πρόεδρος ο Σωκράτης Κόκκαλης έδειξε με κάθε τρόπο, ότι με ήθελε πολύ στην ομάδα. Αυτό για μένα ήταν πολύ σημαντικό. 

Με την ίδια λογική ,αν πρέπει να ζητήσω συγνώμη στους φιλάθλους του Παναθηναϊκού, που πήγα στον Ολυμπιακό, πρέπει να ζητήσω συγνώμη και από τους φιλάθλους του Ολυμπιακού, που τον τελευταίο ενάμισι χρόνο ενώ πληρωνόμουν δεν προσπάθησα όσο έπρεπε. Δεν έχω την ανάγκη να γίνω αρεστός κάπου». 

Πως ένιωσες. όταν έπαιξες πρώτη φορά αντίπαλος του Παναθηναϊκού;  «Ο θεός του ποδοσφαίρου με «έβαλε» πρώτη αγωνιστική να παίξω απέναντι στον Παναθηναϊκό. Πρώτο μου επίσημο παιχνίδι στον Ολυμπιακό, αντίπαλος απέναντι στον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ. Σίγουρα το πιο σημαντικό απ’ όλα ήταν ότι κερδίσαμε, διότι αλλιώς θα… άκουγα τα πάντα.

Δηλαδή σ΄ένα κατάμεστο ΟΑΚΑ με 60.000 Παναθηναϊκούς, αν κέρδιζε ο Παναθηναϊκός, πραγματικά θα… υπέφερα. Φαντάζεσαι τι θα είχα ακούσει, αν έχανε ο Ολυμπιακός. Είναι περίεργο, καθώς ο κόσμος του Παναθηναϊκού με αγάπησε όπως τον αγάπησα και εγώ και από την μία μέρα στην άλλη με είδε να φοράω τη φανέλα του Ολυμπιακού.  Η αντίδραση του κόσμου θα ήταν ακόμα πιο περίεργη, αν κέρδιζε ο Παναθηναϊκός. Με βοήθησε πολύ το αποτέλεσμα στο να μην ασχοληθούν τόσο πολύ μαζί σου».

Συνηθίζεται, όταν ένας παίκτης πετυχαίνει γκολ στην πρώην ομάδα του να μην το πανηγυρίζει.  Εσύ από την άλλη το πανηγύρισες έξαλλα το πρώτο σου γκολ. Ήταν ένας τρόπος , τότε να… ξεσπάσεις στην πίεση που ένιωθες για όσα ακουγόντουσαν  από τον κόσμο του Παναθηναϊκού για σένα; «Ο πανηγυρισμός, που έκανα τότε δεν είχε καμία σχέση με τον κόσμο του Παναθηναϊκού, είχε σχέση με τον κόσμο και τη διοίκηση του Ολυμπιακού. Ήμουν ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού. 

Την προηγούμενη μέρα από τον αγώνα με τον Παναθηναϊκό, είχαμε μια εκδήλωση για τα θύματα της «Θύρας 7» και ήταν εκεί και φίλαθλοι του Ολυμπιακού και μου έλεγαν άμα βάλεις γκολ αύριο, να πανηγυρίσεις. Ήταν ένα παιχνίδι , που αν κερδίζαμε θα γινόμασταν φαβορί για να πάρουμε το πρωτάθλημα. Δεν θα ήταν λίγο υποκριτικό να μην πανηγυρίσω. Δεν θα ήταν λίγο ασέβεια στην ομάδα που αγωνίζεσαι;»

Από την άλλη όμως και εσύ με το να πανηγυρίσεις δεν ήταν λίγο περίεργο για τον κόσμο του Παναθηναϊκού; «Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Εγώ ήμουν Παναθηναϊκός από μικρός και όντας παίκτης του Ηρακλή σκόραρα κατά του Παναθηναϊκού και πανηγύριζα σαν τρελός. Επειδή ήμουν Παναθηναϊκός δεν έπρεπε να το πανηγυρίσω; Αυτή η λογική είναι λάθος, καθώς είσαι πάντα με την ομάδα που αγωνίζεσαι. Ηρακλής ήμουνα , με την ομάδα που έπαιζα ήμουνα. Με του συμπαίκτες σου είσαι, που περνάς χρόνο μαζί τους και βιώνετε τις ίδιες δυσκολίες.

Υπάρχουν παίκτες, που δεν πανηγυρίζουν και το κάνουν για διάφορους λόγους. Μπορεί για σεβασμό στην ομάδα και καλά κάνουν και υπάρχουν και παίκτες που δεν πανηγυρίζουν και είναι υποκριτές από μέσα τους. Εγώ πάντα πανηγύριζα. Και με τον Ολυμπιακό έβαλα πολλά γκολ,  αλλά ποτέ δεν ήμουν προκλητικός. Δεν προκάλεσα ποτέ τους αντίπαλους φιλάθλους, ποτέ στην καριέρα μου.

Στο ματς εκείνο με τον Παναθηναϊκό αν δεν κάνω λάθος ήταν 2-0, έγινε 2-1 και στην αμέσως επόμενη φάση έκανα το 3-1. Υπήρχε πολύ ένταση. Ίσως ήταν λίγο πιο υπερβολικός ο πανηγυρισμός.

Ότι και να έκανα θα ήταν λάθος. Από τη μία πλευρά δεν έπρεπε να πανηγυρίσω για τους φιλάθλους τους Παναθηναϊκού και για τους φιλάθλους του Ολυμπιακού θα έπρεπε. Έτσι είναι αυτά.

Ο Ολυμπιακός με είχε εμπιστευτεί, βάζεις γκολ σ’ ένα ντέρμπι με το να μην πανηγύριζα θα ήταν υποκριτικό στον κόσμο του Παναθηναϊκού. Θα έλεγαν αυτός πήγε στον Ολυμπιακό και τώρα δεν πανηγυρίζει; Αυτοί που με μίσησαν, όταν έφυγα και να μην πανηγύριζα θα συνέχιζαν να με μισούν».

Πως είναι δυνατόν ο Παναθηναϊκός να κατέκτησε μόλις ένα πρωτάθλημα, ενώ είχε τόσο καλή ομάδα; Όλοι έλεγαν εκείνη την περίοδο, ότι υπήρχε διαιτητική αβάντα υπέρ του Ολυμπιακού. Τι έχεις να πεις γι΄αυτό; «Δεν θέλω να μπω σ’ αυτή τη διαδικασία. Τα φαινόμενα διαιτησίας είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Σίγουρα πάντα γινόταν κάτι και κάποια παιχνίδια ήταν… διαφορετικά αλλά θα μείνω μέχρι εδώ, δεν θέλω να πω κάτι παραπάνω. Είναι κάτι που δεν ωφελεί».

Τι ακριβώς συνέβη στην Ριζούπολη το 2003; «Σίγουρα έγιναν άσχημα πράγματα στην Ριζούπολη. Κάποιοι ποδοσφαιριστές μπήκαν, για να δουν τον αγωνιστικό χώρο και μετά δεν μπορούσαν να γυρίσουν στα αποδυτήρια, διότι υπήρχε κόσμος πάνω από τη φυσούνα. Δεν είναι κρυφό, ότι μπήκε κόσμος ακόμα και μέσα στα αποδυτήρια. Συνέβησαν αρκετά πράγματα, δεν πήγαμε εκεί και μας υποδέχτηκαν με τα… λουλούδια. Ήταν μία μάχη και δεν ήταν εύκολο παιχνίδι»

Η διοίκηση τότε σας άφησε… ξεκρέμαστους; Έπρεπε τελικά η ομάδα να μπει και να παίξει κανονικά; «Υπήρχαν άτομα από τη διοίκηση. Ο Άγγελος Φιλιππίδης δεν είχε έρθει, αλλά υπήρχαν άτομα από την διοίκηση. Δεν θα σου πω εγώ, αν ήταν σωστό ή όχι, που δεν ήρθε και δεν γνωρίζω μάλιστα το γιατί. Δεν είναι εύκολη απόφαση να μην κατέβει η ομάδα. Υπήρχαν διαφορετικοί κανονισμοί, τότε από ότι τώρα. Παραδείγματος χάρη, αυτό που έγινε στη Θεσσαλονίκη και στο ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός πέρυσι δεν ήταν τίποτα μπροστά σ΄αυτά, που έγιναν στη Ριζούπολή. Έγιναν πολύ σοβαρά πράγματα στη Ριζούπολη. Όταν έφτασε το πούλμαν στο γήπεδο υπήρχαν 3.000-4.000 οπαδοί και δεν μπορούσαμε να κατέβουμε από το λεωφορείο. Τώρα το να πούμε, ότι ήταν λάθος που αγωνιστήκαμε δεν είναι σωστό, γιατί μπορεί να γύριζαν να έλεγαν, ότι αυτοί φοβηθήκαν και δεν έπαιξαν. Δεν μπορείς να πεις, ότι ήταν λάθος ή σωστή η απόφαση».

Το νταμπλ του 2004 ήταν μία δικαίωση για σένα; «Δεν είναι θέμα το αν αποτέλεσε δικαίωση ή όχι για μένα. Το σίγουρο είναι, ότι ήταν κάτι που ήθελε πάρα πολύ ο Παναθηναϊκός. Το είχε ανάγκη η ομάδα , καθώς ήταν πολλά χρόνια χωρίς τίτλο. Εκείνη την χρονιά είχαν έρθει αρκετοί ποδοσφαιριστές, οι οποίοι διψούσαν για τίτλους. Στην αρχή της χρονιάς δεν υπήρχε και τόσο αισιοδοξία, ότι θα πετύχουμε κάτι τέτοιο, αλλά τελικά ήρθε».