Θα είμαστε όλοι υπόλογοι στην Παναθηναϊκή Ιστορία!

Ο αρχισυντάκτης του «Όλα Πράσινα», Άρης Αντωνόπουλος, απευθύνει κάλεσμα στον κόσμο του Παναθηναϊκού ενόψει του ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ και εξηγεί αναλυτικά τους λόγους για τους οποίους το παιχνίδι κόντρα στον «Δικέφαλο του Βορρά» δεν είναι απλά το ματς της χρονιάς, αλλά η αναμέτρηση της σύγχρονης Ιστορίας του συλλόγου.

Στις δύσκολες ημέρες που διανύει ο σύλλογος, ο καθένας από εμάς, είτε είναι απλός φίλαθλος ή οπαδός, είτε είναι δημοσιογράφος ή μέλος του Παναθηναϊκού από οποιοδήποτε πόστο, μιλά με τις πράξεις του, τη στάση του, τα γραφόμενά του και ουσιαστικά διαμορφώνει την ευθύνη που έχει απέναντι σε αυτό που ονομάζουμε «Παναθηναϊκή Ιδέα».

Μια Ιδέα, που οι Παύλος και Θανάσης Γιαννακόπουλος ακολούθησαν πιστά και έκαναν τον Παναθηναϊκό πασίγνωστο στον μπασκετικό χάρτη της Ευρώπης και όχι μόνο. Μια Ιδέα που οδήγησε τον Γεώργιο Καλαφάτη να ιδρύσει έναν σύλλογο με αθλητικές, αλλά και κοινωνικές αξίες. Μια Ιδέα που τα τελευταία χρόνια στο ποδοσφαιρικό τμήμα δοκιμάζεται περισσότερο από ποτέ στα 111 χρόνια ύπαρξης του “Τριφυλλιού”, έχοντας μετατραπεί ουσιαστικά σε… “κουρελού” από συγκεκριμένους ανθρώπους.

Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Μα, γιατί το προσεχές παιχνίδι του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ κόντρα στον ΠΑΟΚ αποτελεί την κορυφαία συγκυρία που θα μπορούσε να αποδείξει ότι αυτή η Ιδέα που αναφέραμε παραπάνω ζει και υπάρχει ακόμη μέσα στις ψυχές όλων των φίλων της ομάδας. Ουσιαστικά, αυτό το παιχνίδι, είναι η ευκαιρία του λαού του Παναθηναϊκού να δείξει πως όσο κι αν του ποδοπάτησαν την αξιοπρέπεια τα τελευταία χρόνια, η περηφάνια του δεν χάθηκε. Ότι η περηφάνια του υπάρχει ακόμη και θα είναι αυτή που θα τον οδηγήσει στις εξέδρες του “παγωμένου” ΟΑΚΑ την Κυριακή, για να βοηθήσει από τη δική του πλευρά τους παίκτες του Γιώργου Δώνη να διατηρήσουν το σπουδαιότερο και ιστορικότερο ορόσημο που έχει καταγραφεί ποτέ από καταβολής ελληνικού ποδοσφαίρου (δεν συμπεριλαμβάνουμε ευρωπαϊκές διακρίσεις).

Φυσικά, αναφέρομαι στο αήττητο πρωτάθλημα του 1964. Τότε, η απίστευτη αρμάδα του Δομάζου, του Πανάκη, του Λουκανίδη, του Πιτυχούτη και των άλλων Παναθηναϊκών “γιγάντων”, κατέκτησε την κορυφή της Ελλάδας δίχως να γευτεί την πίκρα της ήττας. Έκτοτε, καμία άλλη ελληνική ομάδα δεν κατάφερε να πράξει κάτι ανάλογο. Ούτε καν ο ίδιος ο Παναθηναϊκός του 2004, ο οποίος έφτασε μόλις μια ανάσα από το να επαναλάβει τον άθλο του 1964, αλλά μια ήττα από το Αιγάλεω στάθηκε εμπόδιο.

Συνεπώς, γίνεται σαφές και κατανοητό ότι το προσεχές ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ δεν έχει να κάνει με τον Γιάννη Αλαφούζο, με τους παίκτες που βρίσκονται τώρα στην ομάδα, με τον Γιώργο Δώνη ή με τα στελέχη της διοίκησης του “Τριφυλλιού”. Αυτό το ματς είναι υπεράνω όλων. Υπεράνω όλων… μας. Ο καθένας από τη δική του πλευρά οφείλει στην Ιστορία του Παναθηναϊκού, στην Παναθηναϊκή Ιδέα και στους ανθρώπους που το 1964 έδωσαν τη ψυχή τους (ορισμένοι, μάλιστα, δεν βρίσκονται πλέον εν ζωή) να βρίσκεται στο ΟΑΚΑ και με τη φωνή του να κάνει τα πάντα ώστε ο Παναθηναϊκός να “σπάσει” το αήττητο του “Δικεφάλου του Βορρά”, ο οποίος πορεύεται προς τον τίτλο αλώβητος.

Από τη δική μου μεριά και δεδομένου του βήματος που μου δίνεται μέσω του “Όλα Πράσινα”, γράφω αυτό το άρθρο. Έχω το χρέος να το κάνω για όλα όσα ανέφερα παραπάνω και θεωρώ πως παρόμοιο χρέος έχουν κι άλλοι συνάδελφοι που αγαπούν τον Παναθηναϊκό. Από εκεί και πέρα, όμως, παράλληλα χρέος έχουμε ΟΛΟΙ μας να αφήσουμε στην άκρη για 90 λεπτά τα ποδοσφαιρικά εγκλήματα της διοίκησης, τις αγωνιστικές διαφορές μας με τις επιλογές του προπονητή ή των παικτών και να σταθούμε στο ύψος των “πράσινων” περιστάσεων. Ας βοηθήσουμε αυτά τα παιδιά που ξεκίνησαν την σεζόν με -6 βαθμούς να τα θυμόμαστε μετά από πολλά χρόνια ως τους ποδοσφαιριστές που κράτησαν ζωντανό το 1964, καθώς και όλους αυτούς τους παίκτες – θρύλους που κατέκτησαν το μοναδικό αήττητο πρωτάθλημα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Σε διαφορετική περίπτωση, όλοι μας θα είμαστε υπόλογοι στην Παναθηναϊκή Ιστορία για το γεγονός πως την ύστατη στιγμή δεν ενωθήκαμε και δεν προσπαθήσαμε να προστατέψουμε τα κεκτημένα του συλλόγου που αγαπήσαμε…

ΥΓ: Το άρθρο αυτό δεν αποτελεί “δριμύ κατηγορώ” προς κανέναν φίλο της ομάδας που έχει επιλέξει να μην παρίσταται στο γήπεδο τη φετινή σεζόν ή τα τελευταία χρόνια. Αποτελεί αφύπνιση, ώστε να παραστεί αυτή την Κυριακή στο ΟΑΚΑ, ως χρέος απέναντι σε όλες τις χαρές που του έχει χαρίσει στο παρελθόν ο σύλλογος.

ΥΓ2: Δεν είναι λίγοι αυτοί που δεν έχουν κατανοήσει πλήρως τα όσα διακυβεύονται την Κυριακή. Δεν έχει να κάνει με κάποια… 5η θέση, με τη φετινή σεζόν, με πρόσωπα, με παίκτες ή με διοικήσεις. Έχει να κάνει με την Ιστορία του Παναθηναϊκού.

ΥΓ3: Μακάρι ο Παναθηναϊκός να είχε μια ισχυρή “πράσινη” διοίκηση κι ένα δικό του γήπεδο, ώστε να μην αναγκαζόμουν ποτέ να γράψω αυτό το άρθρο…

Η ομάδα του Παναθηναϊκού τη σεζόν 1963-1964: Τάκης Λουκανίδης, Αριστείδης Καμάρας, Τάκης Παπουλίδης, Φραγκίσκος Σουρπής, Μίμης Δομάζος, Γιώργος Ανδρέου, Βαγγέλης Πανάκης, Κώστας Παπουτσάκης, Ανδρέας Παπαεμανουήλ, Τάκης Οικονόμπουλος, Ζαχαρίας Πυτιχούτης, Στέλιος Παναγιωτίδης, Γιάννης Κομιανίδης, Μίχαλης Βουτσαράς, Γιάννης Χολέβας, Γιώργος Γιαννακόπουλος, Κώστας Τουμπέλης, Ηρακλής Βόμβας, Δημήτρης Θεοφάνης, Σωτήρης Αγγελόπουλος, Νίκος Τζουνάκος.