Ε, δεν θα χάσει ούτε έτσι!

Ο “refuse to lose” χαρακτήρας της ομάδας του Γιώργου Δώνη, η αρνητική εικόνα που άλλα χρόνια θα είχε προκαλέσει… σβηστή ήττα και η κομβική αλλαγή του προπονητή του Παναθηναϊκού.

Γράφει ο Ηλίας Λιβάνιος

Τα περιστατικά “μιλάνε” μόνα τους:  Ξεκινάς με δύο λάθη στο 1′ κόντρα στον Αστέρα και γενικά έχεις σε κακή μέρα τους περισσότερους βασικούς σου παίκτες. Γίνεται αναγκαστική αλλαγή στο 23′ και στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα βρίσκεται πίσω στο σκορ από λάθη της άμυνας. Δέχεται πίεση και αξίζει μέχρι το 70′ να δεχθεί και δεύτερο γκολ, μιας και δεν μπορεί να κρατήσει την μπάλα και να αλλάξει τρίτη πάσα. Ε, δεν θα χάσει ούτε έτσι!

Αναμφίβολα, αν η ομάδα είχε κατεβεί έτσι σε προηγούμενες χρονιές στην “πράσινη” Τρίπολη, όχι απλά δεν θα έμενε με το… “αχ” στην απόφαση του Μπουζούκη να σουτάρει αντί να σεντράρει στην τελευταία φάση, αλλά θα είχε δεχθεί και δεύτερο γκολ με αποτέλεσμα να μην αγωνιά μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο για το τελικό αποτέλεσμα.

Όσον αφορά τις επιλογές του κόουτς Δώνη, θεωρούσα unfair να παίξει πάλι ως βασικός ο γιος του… Σκέψη που μου έφυγε, βλέποντας τον Τζανδάρη να μπαίνει ως αλλαγή και να δείχνει απλώς πως είναι θέμα ποιότητας και όχι θέμα μεροληψίας. Σημαντικό αυτό, γιατί νομίζω πως απασχολεί τον μέσο Παναθηναϊκό και ακούγεται από αρκετές φωνές πως παίζει… με βύσμα.

Σε κακή μέρα σήμερα ήταν οι περισσότεροι “πράσινοι” με κομβική αλλαγή, έστω και αναγκαστικά, αυτή του Μπουζούκη που ήταν αρκετά καλός και πιστοποίησε πως δικαίως αξίζει τα όποια αποθεωτικά σχόλια έχει ακούσει ή διαβάσει. Τώρα, για τον Τάσο Χατζηγιοβάνη τι να πούμε; Από ένα απλό step up τείνει (εάν δεν έχει γίνει ήδη) να γίνει ο leader της ομάδας. Εξάλλου δεν έχει κάνει και λίγα… Παίζοντας καθοριστικό ρόλο για ακόμη ένα ματς, αφού εκείνος κέρδισε το πέναλτι με τον Μακέντα να χρίζεται σκόρερ ξανά και να σβήνει πλέον κάθε κουβέντα για το εάν έπρεπε να ντυθεί ή όχι στα “πράσινα”.

Σίγουρα πρέπει να υπάρξει προβληματισμός από τον Δώνη, ωστόσο η αλήθεια είναι πως αυτοί είναι 16 κατακτημένοι βαθμοί, με αυτό το ρόστερ και το βάθος που έχει, οι οποίοι ήταν ουτοπικοί έναν μήνα πριν. Όπως και να έχει, η ουσία είναι πως σε μια μέρα που πήγαν όλα στραβά, ο Παναθηναϊκός έδειξε ότι είναι Παναθηναϊκός και πως ακόμη και στην κακή του μέρα θα φεύγει από το γήπεδο με το κεφάλι ψηλά. Τώρα έρχεται διακοπή και πολύτιμος χρόνος για ανασύνταξη, ξεκούραση και συνέχεια των καλών εμφανίσεων. Μένει λοιπόν να δούμε αν το ματς κόντρα στον Αστέρα ήταν απλά μια κακή παρένθεση.

Τέλος, αν και δεν το συνηθίζω, δεν γίνεται να μην αναφερθούμε και στον διαιτητή της αναμέτρησης που επέτρεψε ανεξήγητα το σκληρό τρόπο παιχνιδιού της ομάδας από την Αρκαδία, ξεχνώντας αρκετές φορές να βγάλει την κάρτα από το τσεπάκι του.

Υ.Γ. Ο Χατζηγιοβάνης δεν έχει χώρο στην Εθνική;