Editorial
Αυτή η ομάδα θα κλείσει πολλά στόματα…
Το πρώτο φιλικό της σεζόν για τον Έλληνα οπαδό, η μιζέρια που θα διαψευσθεί στο γήπεδο κι ένα υστερόγραφο για τον Αλαφούζο, ο οποίος ακολουθείται από το… χάος!
Γράφει ο Μάρκος Στεφάνου
Προγνωστικά στοιχήματος από το Νο.1 site προβλέψεων στην Ελλάδα!
Πάντοτε το πρώτο φιλικό της νέας σεζόν κατάμεσής του κατακαλόκαιρου έχει τη δική του αίγλη. Το σκηνικό μονίμως ίδιο, με μερικές ελάχιστες διαφοροποιήσεις. Ένα γήπεδο προπονητικού στυλ στην επαρχία της Ολλανδίας ή κάποιας άλλης χώρας της κεντρικής Ευρώπης, καμιά 50αριά οπαδοί της ομάδας από τις γύρω περιοχές και… φύγαμε. Είτε η ομάδα του παίζει απέναντι στους επίλεκτους της μπυραρίας του Τέχελεν, είτε απέναντι σε μια ομάδα που ενδέχεται να βρει στον δρόμο της για τους ομίλους του Europa League– όπως είναι η Ολεκσάντρια καλή ώρα, ο Έλληνας οπαδός θα αντιμετωπίσει το πρώτο φιλικό της σεζόν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Θα κρίνει ως παικταρά ή “παλτό” τη νέα μεταγραφή που βλέπει για πρώτη φορά, επειδή το έμπειρο μάτι του “κόβει” πλέον από χιλιόμετρα, θα συμπεράνει ότι “πετάει η ομάδα” ή “δεν θα βλεπόμαστε φέτος” και θα πάει να απολαύσει το καλοκαιρινό του ποτάκι σε κάποιο παραλιακό μπαρ, όντας βέβαιος πλέον για το τι θα παρακολουθήσει κατά τη διάρκεια της σεζόν. Αυτά λοιπόν, για το “πρώτο φιλικό της χρονιάς”…
Εμείς ας αποφύγουμε να αφιερώσουμε πολλές γραμμές στο αντίστοιχο παιχνίδι του Παναθηναϊκού απέναντι στην άσημη, πλην όμως υπολογίσιμη, ουκρανική ομάδα και ας περάσουμε κατευθείαν στο “ψητό”. Διότι πολλά λέγονται και πολλά ακούγονται τον τελευταίο μήνα και καλό θα ήταν να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα, τουλάχιστον για όσους θέλουν να ακούσουν.
Πρώτα απ’ όλα, ο Παναθηναϊκός δεν θα γίνει ούτε ΑΕΚ, ούτε θα παλέψει για την πεντάδα, ούτε θα υποβιβαστεί, ούτε, ούτε, ούτε… Ο Παναθηναϊκός είναι εδώ και θα συνεχίσει να είναι εδώ, διότι μια τόσο μεγάλη ομάδα δεν τελειώνει σε κάποιον Μπεργκ, σε κάποιον Εμποκού ή σε κάποιον Κλωναρίδη. Έχουν χαθεί πολύ μεγαλύτεροι ποδοσφαιριστές από τους προαναφερθέντες, αλλά ο σύλλογος, το “Τριφύλλι” και ο κόσμος του είναι ακόμα εδώ.
Ας αφήσουμε όμως τα συναισθηματικά κι ας περάσουμε στα ποδοσφαιρικά. Η ομάδα αυτή τη στιγμή έχει την τύχη να διαθέτει-προσωπική άποψη-τον κορυφαίο προπονητή του ελληνικού πρωταθλήματος και σίγουρα τον κορυφαίο που είχε στον πάγκο της την τελευταία πενταετία. Προπονητής δεν είναι μόνο αυτός που χαράσσει την τακτική του αγώνα, προπονεί τους ποδοσφαιριστές του και… ό,τι γίνει. Προπονητής είναι αυτός που θα μεταδώσει τη σωστή νοοτροπία, θα δώσει στους παίκτες του κίνητρο, θα τους κάνει να καταλάβουν που βρίσκονται και ποιοι είναι οι στόχοι. Θα τους “δέσει” μεταξύ τους, θα τους κάνει ομάδα, θα βρεθεί απέναντι τους για να τους κάνει πιο δυνατούς και αντίστοιχα δίπλα τους για να τους στηρίξει.
Όλα αυτά είναι στοιχεία που διαθέτει ο Μαρίνος Ουζουνίδης σε τέτοιο βαθμό, που το μυαλό μου πρέπει να ταξιδέψει πίσω στην εποχή του αείμνηστου Κυράστα για να θυμηθώ κάποιον αντίστοιχο. Ο Ουζουνίδης είναι ένας άνθρωπος που ξέρει το μέγεθος του Παναθηναϊκού, γνωρίζει πολύ καλά τι ζητάει ο κόσμος του και πάνω απ’ όλα έχει αυτοπεποίθηση και πιστεύει πως αυτός είναι ο κατάλληλος για να βγάλει τον σύλλογο από την αφάνεια. Το κυριότερο όμως είναι πως αυτή την αυτοπεποίθηση μπορεί να την μεταδώσει τόσο στους παίκτες του, όσο και στον κόσμο.
Σε αυτό το ελληνικό πρωτάθλημα, πρωταρχικός στόχος της κάθε ομάδας δεν πρέπει να είναι να φέρει τον εκάστοτε “παικταρά”- που προφανώς δεν θα είναι παικταράς για να έρθει στην Ελλάδα, αλλά να φέρει τα “εργαλεία” που θέλει ο προπονητής για να φτάξει το δικό του σύνολο, όπως το οραματίζεται. Ο Παναθηναϊκός έχει το πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών του λοιπόν, ότι ο κόουτς που έχει στον πάγκο του γνωρίζει ακριβώς τι χρειάζεται η ομάδα του για να παρουσιαστεί όπως πρέπει. Το “Τριφύλλι” πιθανότατα δεν θα εντυπωσιάσει με την παρουσία του κατά τη διάρκεια της φετινής σεζόν, όμως ένα είναι το βέβαιο: Θα είναι μια ομάδα που για να της πάρεις αποτέλεσμα θα πρέπει να ματώσεις μέχρι το τελευταίο λεπτό. Αυτό θα είναι το πρώτο επίτευγμα του Ουζουνίδη και είμαι σίγουρος πως σύντομα θα το διαπιστώσετε όλοι.
Ο Παναθηναϊκός θα παρουσιαστεί πιο συμπαγής από ποτέ στη διάρκεια της χρονιάς κι έχω την αίσθηση πως αργά και μεθοδικά θα αρχίσει να προσπαθεί να κάνει και το παιχνίδι του στην επίθεση. Όπως είδαμε και στη διάρκεια της περσινής σεζόν άλλωστε, θα είναι μια ομάδα που για να δεχτεί γκολ θα πρέπει ο αντίπαλος να κάνει πάρα πολλά πράγματα σωστά στο γήπεδο. Από’ κει και πέρα, θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε και ποιοι θα έρθουν για να αντικαταστήσουν τους… “εγκαταλείποντες”, προκειμένου να φανερωθεί και το ταβάνι της ομάδας, όσο αυτό είναι εφικτό.
Αυτά λοιπόν για σήμερα κι επειδή ακούω συνεχώς κράξιμο, ειρωνεία και μιζέρια, θα κλείσω με αυτό ακριβώς που περιγράφει ο τίτλος άρθρου, διότι πολύ απλά είναι και αυτό που πιστεύω: Αυτή η ομάδα θα κλείσει πολλά στόματα…
Υ.Γ.: Από το να κάθομαι από το πρωί ως το βράδυ να μιζεριάζω για τον Αλαφούζο, προτιμώ να αφιερώσω την ίδια ενέργεια προκειμένου να στηρίζω τις προσπάθειες του Ουζουνίδη και των παικτών του. Όταν έρθει η μέρα που μετά τον Αλαφούζο δεν θα ακολουθεί το χάος, τότε τα ξαναλέμε….