Οικονομόπουλος: «Η πολυμετοχικότητα διαλύθηκε για βλακείες»

Για την παρουσία του ενόσω ήταν ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού αλλά και μετά το τέλος της καριέρας του από τα υπόλοιπα πόστα που πέρασε από το «Τριφύλλι», μίλησε ο Τάκης Οικονομόπουλος.

Stoiximan… Το παιχνίδι ξεκινά από εσένα

Ο παλαίμαχος πορτιέρο των «πρασίνων» μεταξύ άλλων μιλώντας στο soccerplus αναφέρθηκε στα γεγονότα της Ριζούπολης, στην μετέπειτα πολυμετοχιτότητα, αλλά και στις ευρωπαϊκές επιτυχίες του Παναθηναϊκού.   

Συγκεκριμένα δήλωσε:

Τάκη, είσαι ο κορυφαίος τερματοφύλακας του Ελληνικού πρωταθλήματος, μετρώντας 1.088 λεπτά απαραβίαστης εστίας. Από τις 17/1/1965 έως τις 16/5/1965. Ξεκίνησες με «μπουφάν» και τελείωσες με κοντομάνικο….

«Καταρχάς πρέπει να πω ότι το ρεκόρ μου δεν είναι 1.088 όπως λανθασμένα αναγράφεται και στο wikipedia, το ρεκόρ μου είναι 1.178 λεπτά καθώς το ρεκόρ έσπασε στις καθυστερήσεις ενός εντός έδρας αγώνα κόντρα στην Καλαμαριά και εκείνο το 90λεπτο δεν μου το έχουν μετρήσει! Όσον αφορά τα κοντομάνικα πρέπει να πω ότι ήταν αδύνατο να φορέσεις κοντομάνικο σαν τερματοφύλακας καθώς εκείνη την εποχή τα γήπεδα είχαν κάτω χαλίκι».

Και πως έσπασε αυτό το ρεκόρ; Με αυτογκόλ, με πέναλτι ή με κάποιον άλλο τρόπο; 

«Tο ρεκόρ έσπασε από μια κακή συνεννόηση. Υπήρχαν Ιταλοί διαιτητές σε εκείνο τον αγώνα και λέει ο διαιτητής με τον επόπτη, Finito. O επόπτης απαντάει καταφατικά και εγώ ξεκινάω για τα αποδυτήρια. Ήμασταν και μπροστά στο σκορ με 4-0 και ένας παίκτης της Καλαμαριάς κλωτσάει τη μπάλα σχεδόν από το κέντρο του γηπέδου, αυτή καταλήγει στα δίχτυα και ο διαιτητής το μετράει! Δεν έγινε καν σέντρα μετά από αυτό το γκολ. Ήταν μια άτυχη στιγμή».

Πόσα πέναλτι είχες πιάσει μέσα σε αυτά τα 1.178 λεπτά;

«Είχα πιάσει δυο ή τρία πέναλτι, ενώ όλη εκείνη την αγωνιστική περίοδο είχα δεχτεί μόλις δυο γκολ».

Ήσουν στο προπονητικό τιμ του Μαρκαριάν και είχατε και την επιμέλεια των τερματοφυλάκων τόσο στις ακαδημίες όσο και στην βασική ομάδα. Πως βλέπεις τους σημερινούς γκολκίπερ του Παναθηναϊκού; 

«Ναι έβγαζα παίκτες από τις ακαδημίες. Όσο για το σήμερα πρέπει να σου πω ότι μου αρέσουν και οι δυο οι μικροί τερματοφύλακες και ο Ξενόπουλος και ο Χρηστογεώργος».

Ο Μαρκαριάν σε μια συνέντευξη του είχε ερωτηθεί για τα γεγονότα της Ριζούπολης και απάντησε «Δεν έχω προβλήματα και δεν θέλω να αποκτήσω. Γι’ αυτό δεν θα πω τίποτα για εκείνο τον αγώνα». Γιατί αν εξαιρέσεις ένα – δυο παίκτες του Παναθηναϊκού, οι περισσότεροι, καθώς και μέλη που ήταν εντός αποστολής, αποφεύγουν να μιλήσουν για εκείνο τον αγώνα;

«Γιατί ενδεχομένως να μην ξέρουν από πού μπορεί να τους έρθει. Πάντα υπάρχει φόβος».

Φόβος τύπου φούρνου Κωνσταντινέα, τύπου αυτοκινήτου Δαλούκα κτλ;

«Ε, ναι»

Επειδή εκτιμώ ότι υπάρχει μια ασάφεια από τις απαντήσεις για το τι ακριβώς έγινε εκείνη την ημέρα, θα ήθελα να μου πεις όλα όσα έγιναν και υποχρέωσαν τον Παναθηναϊκό σε μια αναγκαστική απώλεια ενός «δικού του» πρωταθλήματος. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πριν από αυτόν τον αγώνα, περιμένατε ότι πήγαινε να στηθεί ένα σκηνικό τρόμου εναντίων σας;

«Όχι τόσο έντονο, όχι σε τέτοιο βαθμό. Όμως πρέπει να σου πω ότι η Ριζούπολη είχε ξεκινήσει νωρίτερα, όταν είχαμε παίξει στα Γιάννενα κόντρα στον ΠΑΣ με τον διαιτητή Σπυρόπουλο να μας σφάζει με αποκορύφωμα ένα απίστευτο πέναλτι που είχε δώσει εναντίον μας. Από κοντά και οι επόπτες που δίνουν τον Κωνσταντίνου σε θέση οφσαιντ ενώ ήταν έτοιμος να ανοίξει το σκορ. Αυτό ήταν το παιχνίδι που είχαμε αιτηθεί να αναβληθεί καθώς θα παίζαμε αμέσως μετά τον αγώνα κόντρα στην Πόρτο. Αν εκεί είχαμε νικήσει θα είχε τελειώσει το πρωτάθλημα. Αρκεί να πούμε ότι τα Γιάννενα εναντίον μας πήραν με τον τρόπο που πήραν το 0-0, ενώ ο Ολυμπιακός είχε το πιο εύκολο απόγευμα της χρονιάς, νικώντας με 3-0».

Οι παίκτες του Ολυμπιακού μετά από εκείνο το παιχνίδι, είπαν «ε, εντάξει δεν έγινε και τίποτα», «και εμείς στην Τούμπα τα ίδια περνάμε», «και στην Λεωφόρο τα ίδια γίνονται»…

«Αυτό ήταν διαφορετικό. Και εμείς όταν πηγαίναμε στην Τούμπα γινόταν χαμός αλλά αυτό ήταν διαφορετικό. Ειδικά από τη στιγμή που βγήκαμε από το πούλμαν μέχρι να φτάσουμε στο γήπεδο…Φτάνει η αποστολή. Βγαίνετε έξω από το πούλμαν, τι ακριβώς γίνεται;Με το που βλέπουν το πούλμαν να έρχεται, πετούσαν πέτρες από την εξέδρα. Με το που κατεβαίνω από το πούλμαν, βλέποντας τι γινόταν, αναγκάζομαι να βάλω μια τσάντα που είχα μαζί μου πάνω από το κεφάλι μου και όντως με βρήκε μια πέτρα. Αν εγώ δεν είχα την τσάντα μου, αυτή η πέτρα θα με είχε σκοτώσει, θα με είχε αφήσει στον τόπο…».

Οι υπόλοιποι παίκτες που πέρασαν από την «επιτροπή υποδοχής» που στήθηκε στη Ριζούπολη, φοβήθηκαν για την ζωή τους με μια αντίστοιχη βαριά πέτρα που πήγαινε κατά πάνω τους;

«Ναι, φοβήθηκαν τα παιδιά, ήταν πολύ αισθητό όλο αυτό. Εκεί γύρισε κάποιος παίκτης να πει «Έτσι δεν γίνεται αγώνας, αυτά τα πράγματα δεν είναι σοβαρά…»Εκεί κάποιος θα έπρεπε να πάρει απόφαση. Δεν μπορούσα ούτε εγώ να πάρω την απόφαση, ούτε ο προπονητής. Έπρεπε να υπήρχε ένας άνθρωπος από την διοίκηση και να πει «Τι πράγματα είναι αυτά; Φεύγω!».

Δεν θα έπρεπε σε ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι να υπήρχε μαζί κάποιος από την διοίκηση;

«Σίγουρα έπρεπε να υπήρχε κάποιος από την διοίκηση…».

Με αυτό που μου λες, είναι ξεκάθαρο ότι η τότε διοίκηση φέρει ακόμα την ευθύνη για εκείνη την ημέρα. Εσείς από την πλευρά σας, γυρίσατε να πείτε κάτι στην αστυνομία, για παράδειγμα «Τι γίνεται εδώ; Τους έχετε αμολήσει;»

«Όχι γιατί ήταν πολύ λίγοι οι αστυνομικοί σε εκείνο τον αγώνα και από αυτό που βλέπαμε και οι ίδιοι φοβόντουσαν».

Καταφέρατε να κάνετε καθόλου προθέρμανση;

«Όχι καθόλου ήταν αδύνατο να γίνει προθέρμανση. Επειδή σε κάθε αγώνα βγαίναμε για να δούμε το εκάστοτε γήπεδο, δεν μας άφησαν με τίποτα. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού που ήταν πάνω από την φυσούνα, μπορούσαν να έρθουν σε επαφή μαζί σου και να σε χτυπήσουν. Μόνο ο Μπασινάς βγήκε έξω επειδή ήταν ο πιο ψύχραιμος και στην συνέχεια δυσκολεύτηκε να μπει μέσα».

Αυτοί ήταν στη φυσούνα, δεν υπήρχε κανένας αστυνομικός εκεί που θα έπρεπε να ήταν κενά τα καθίσματα και έβριζαν, πέταγαν αντικείμενα, φωτοβολίδες. Δεν άφηναν τον Μπασινά να επιστρέψει στα αποδυτήρια ή να βγει η ομάδα για προθέρμανση. Εσύ, ένα ζωντανός θρύλος του ποδοσφαίρου, που ήσουν στην αποστολή του Παναθηναϊκού, πως το έζησες αυτό;

«Εγώ έφαγα δυο κέρματα τα οποία μάλιστα ήταν περιτυλιγμένα με ταινία, τα οποία επειδή ερχόντουσαν στο κεφάλι μου, αναγκάστηκα να βάλω τα χέρια μου για να προστατευτώ και μου έκοψε τα δάχτυλα στο πλάι και έτρεχε το αίμα συνέχεια. Το ένα μάλιστα ερχόταν στο μάτι μου, αν δεν έβαζα τα χέρια μου θα μου είχε βγάλει το μάτι…».

Είναι πολύ σημαντική αυτή η δήλωση γιατί λίγο πριν σου πάρω την συνέντευξη, διάβαζα μια συνέντευξη του Αλέκου Αλεξανδρή που έλεγε ότι δεν μπορεί να βγει κάποιος από τον αγώνα της Ριζούπολης και να πει «εμένα με χτύπησαν» και ότι κανένας εκείνο το απόγευμα δεν είχε χτυπήσει… Ο Σεϊταρίδης από την άλλη, είχε δηλώσει ότι είχαν ανοίξει την πόρτα των αποδυτηρίων φουσκωτοί και σας είχαν απειλήσει προκειμένου να μην κερδίσετε. Τι ακριβώς έγινε εκεί; 

«Ένας πραγματικός χαμός. Ήταν ακριβώς έξω από την πόρτα των αποδυτηρίων και συνέχεια κλωτσούσαν συνέχεια την πόρτα, βρίζανε… Γύρισα και κοίταξα τον Κόλκα και είχε αλλάξει το χρώμα του…».

Με όλες αυτές τις συνθήκες βγαίνετε αναγκαστικά για να γίνει ο αγώνας. Αισθανθήκατε την ανάγκη πριν ξεκινήσει ο αγώνας, σαν αντίδραση για όλο αυτό που περάσατε, να πάτε μπροστά από τους φίλους του Παναθηναϊκού να σας εμψυχώσουν και να δώσετε ένα όρκο νίκης;

«Δεν υπήρχε περίπτωση. Ήταν περιμετρικά οπαδοί του Ολυμπιακού, χωρίς κάγκελα, όλοι αφύλακτοι, μπορούσαν να μπουν μέσα αν χρειαζόταν. Δεν γνωρίζω αν θα γινόταν κάτι τέτοιο σε περίπτωση που πηγαίναμε στους οπαδούς του Παναθηναϊκού, θα έμπαιναν μέσα για να πάνε δήθεν στους παίκτες της δικής τους ομάδας. Όμως πρέπει να σου πω ότι η ομάδα παρ’ όλα αυτά και παρ’ ότι δείχνει το γρήγορο 2-0, προσπαθήσαμε να διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο. Αλλά ο Μποροβήλος έδειξε εξ αρχής τις προθέσεις του και με κάτι ανύπαρκτα φάουλ υπέρ των «ερυθρόλευκων», προσπάθησε να βάλει τον Ολυμπιακό μέσα στην περιοχή μας, προκειμένου να σταματήσει και η τελευταία ελπίδα που είχαν οι παίκτες της ομάδας για να κάνουν κάτι καλό… Δεν μας άφησε να βγούμε από την περιοχή μας με τίποτα».

Πριν ξεκινήσει ο αγώνας κάθεστε στον πάγκο, πως ήταν τα πράγματα; 

«Εκεί μας πετούσαν καθ’ όλη την διάρκεια του αγώνα βεγγαλικά δυνατού κρότου, ήταν αδύνατο να σηκωθείς από τον πάγκο και να βγεις έξω, να πεις κάτι, να διαμαρτυρηθείς, ένα να έτρωγες, τελείωνες…».

Μετά τελειώνει ο αγώνας, τι κλίμα υπήρχε; 

«Ήταν στεναχωρημένα όλα τα παιδιά και η στεναχώρια μας έγινε μεγαλύτερη όταν μετά τον αγώνα είχανε μπει οπαδοί μέσα στην Παιανία και μας σπάσανε τα αυτοκίνητα. Εγώ πιστεύω ότι οι οπαδοί στην κακή μέρα πρέπει να σε εμψυχώνουν. Θυμάμαι χαρακτηριστικά κάτι που μου είχε πει ο Γιώργος ο Δώνης, όταν είχε πάρει μεταγραφή για την Blackburn. Μου λέει «Παίζουμε πρώτο παιχνίδι και χάνουμε παίζουμε δεύτερο παιχνίδι και χάνουμε, παίζουμε τρίτο παιχνίδι, χάνουμε ξανά και μετά σκέφτομαι ωχ τώρα θα μας πλακώσουν, αλλά μας είπαν μην πτοείστε, εμείς εδώ είμαστε, βάλτε τα δυνατά σας και κοιτάξτε μπροστά…». Μιλάμε για τελείως διαφορετική νοοτροπία…».

Αν ο Παναθηναϊκός έστηνε μια αντίστοιχη Ριζούπολη, εσύ θα το πανηγύριζες ένα τέτοιο πρωτάθλημα;

«Δεν μου αρέσουν τα πρωταθλήματα που παίρνονται με άλλες μεθόδους, πλην της ποδοσφαιρικής».

Ο Αλεξανδρής σε συνέντευξή του έχει πει ότι το να επικαλείσαι γεγονότα όπως αυτά της Ριζούπολης το 2003 «τα θεωρώ παιδιάστικα και για τις… τιτίκες». Όμως κάποια  χρόνια αργότερα η ομάδα του,  ο Ολυμπιακός, αποχώρησε από το γήπεδο της Λεωφόρου επειδή μια φωτοβολίδα έπεσε στην προθέρμανση στο μπούτι του Φιμπόγκαρσον και κέρδισε τον αγώνα «στα χαρτιά». Τελικά,  η φράση του Αλεξανδρή σε ποιούς κολλάει; Σε αυτούς που μένουν ή σε αυτούς που φεύγουν;

«Όποιος θέλει μπορεί να καταλάβει».

Όμως ακόμα και τότε, ο Παναθηναϊκός έκανε Ευρωπαϊκές επιτυχίες που άλλοι δεν έχουν δει στα πιο τρελά τους όνειρα. Η μεγαλύτερη εξ αυτών, με τον Μαρκαριάν στο πάγκο και εσένα στο προπονητικό τιμ, ήταν η νίκη επί της Πόρτο του Μουρίνιο. Πες μου κάτι που σου έκανε εντύπωση σε εκείνο τον αγώνα… 

«Ήταν μεγάλη νίκη μέσα εκεί. Όταν τελείωσε το παιχνίδι πάμε προς τα αποδυτήρια, εκεί έρχεται ο Μουρίνιο και δίνει το χέρι του στον Μαρκαριάν και δεν του λέει συγχαρητήρια, του λέει στην ρεβάνς θα ρθω και θα σε κερδίσω!».

Και στη ρεβάνς τι έγινε και στράβωσε ο αγώνας;

«Είχαμε τον Μπασινά με θλάση από τον προηγούμενο αγώνα και κατά την διάρκεια του παιχνιδιού κόντρα στην Πόρτο, έπαθε θλάση και ο Σεϊταρίδης, λίγο μετά αφού ισοφάρισε η Πόρτο το σκορ του πρώτου αγώνα και αποκλειστήκαμε. Αν δεν είχε πάθει θλάση ο Μπασινάς δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα στην ρεβάνς. Το ίδιο ισχύει και για τον Σεϊταρίδη, η θλάση του οποίου στοίχισε γιατί αυτό αξιοποίησε η Πόρτο και έφτασε στο δεύτερο γκολ που της έδωσε την πρόκριση».

Αυτή ήταν και η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή επιτυχία του Παναθηναϊκού, καθώς μετά από εκείνη την χρονιά, άρχισε μια σταδιακή καθίζηση στην Ευρώπη και η ομάδα ξαναπήρε τα πάνω της σε Ευρωπαϊκό επίπεδο επί πολυμετοχικότητας , καθώς νίκησε μέσα – έξω την Ρόμα. Εσένα ποια είναι η γνώμη σου για την πολυμετοχικότητα;

«Η πολυμετοχικότητα διαλύθηκε για βλακείες. Θα μπορούσε ο Παναθηναϊκός να κάνει μια νέα δυναστεία αν δεν είχε διαλυθεί…».

Ποιος ήταν κατά την γνώμη σου ο καλύτερος προπονητής που είχες στον Παναθηναϊκό;

«Ο Στέφαν Μπόμπεκ. Αυτός έδινε σημασία ακόμα και στα αράουτ για το πώς θα εκτελούνται και τι κινητικότητα θα έχει η ομάδα… ‘Ηταν φοβερός αλλά είχε και παικταράδες…».

Εσύ πως τον έζησες τον άθλο του Wembley;

«Ήταν μια φοβερή επιτυχία γιατί παίξαμε κόντρα σε πολύ μεγάλες ομάδες. Είχαμε αποκλείσει την Σλόβαν Μπρατισλάβας, μια εκπληκτική ομάδα που νίκησε στον περσινό τελικό την Μπαρτσελόνα με 3-2, κατακτώντας εκείνη το τρόπαιο. Και στο μεταξύ μας αγώνα εμείς να παίζουμε με 10 παίκτες επί 20 λεπτά γιατί είχε χτυπήσει ο Καμάρας και να γίνεται καταιγισμός επιθέσεων και να τα βγάζω όλα. Νομίζω ότι αυτός ήταν ο καλύτερος μου αγώνας και εντός και εκτός έδρας».

Το ψευδώνυμο σου «το πουλί» πως σου δόθηκε;

«Μου δόθηκε την περίοδο 64-65, έπειτα από ένα ντέρμπι με την ΑΕΚ. Εκεί ξεκινάει το παιχνίδι και αποβάλεται ο Λουκανίδης. Τότε δεν υπήρχαν αλλαγές. Τραυματίζεται ο Ανδρέου, τραυματίζεται ο Κυριακίδης και παίζαμε με οκτώ παίκτες! Εκεί, έπειτα από ένα εκπληκτικό παιχνίδι που έληξε 2-2, ο Δομάζος μου λέει «Πως τα έπιασες αυτά; Πουλί ήσουν;».

Είσαι ο καλύτερος Έλληνας τερματοφύλακας.” Τι ήταν αυτό που σε έκανε να διαφέρεις από τους υπόλοιπους;

«Το διαφορετικό, ακόμα και στους τερματοφύλακες του σήμερα, είναι ο τρόπος που κινιόμουν μέσα στην μεγάλη περιοχή, η ευχέρεια και η ευκολία που είχα. Η προνοητικότητα να «αποσοβήσω το γκολ» πριν δημιουργηθεί μια επικίνδυνη φάση για την εστία. Αυτοί που με είχαν παρακολουθήσει, καταλαβαίνουν ακριβώς τι λέω…».

Εσύ αυτή τη στιγμή, σαν ένα μέλος της ομάδας του Wembley, είσαι ικανοποιημένος από τις κινήσεις που έχουν κάνει διαχρονικά οι διοικήσεις του Παναθηναϊκού για να τιμήσουν αυτή την ομάδα;

«Καμία διοίκηση δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα…Σε αυτό δεν έχουν ευθύνη όλοι οι πρόεδροι που έχουν περάσει από τον Παναθηναϊκό; Ασφαλώς και έχουν. Βλέπουμε σε όλα τα μέρη του κόσμου, αθλητές που έχουν τέτοια ιστορία να τιμούνται. Άγαλμα τους έχει κάνει ο Άγιαξ τους παίκτες του και σε εμάς. Είχε πάει να μπει ο Πανάκης μέσα στο γήπεδο (σ.σ. ο σκόρερ του 0-1 επί του Ολυμπιακού στο Καραϊσκάκη στο αήττητο πρωτάθλημα του Παναθηναϊκού), στην θύρα 3 του «Απόστολος Νικολαϊδης» και δεν τον άφησαν να μπει μέσα».

Έχεις ελπίδα να κάνει κάτι η σημερινή ΠΑΕ με αφορμή την συμπλήρωση του μισού αιώνα από το Wembley;

«Καταρχάς θα έπρεπε η διοίκηση να μας είχε σε μια περίοπτη θέση στο γήπεδο. Πόσοι ήμασταν; 20-23 άτομα; Να ήμασταν εμείς σε ξεχωριστές θέσεις…Από τον δήμο Αθηναίων, έχεις κάποιο παράπονο που δεν έχει κάνει κάτι για να τιμήσει την ομάδα της πόλης του; Θα έπρεπε ο δήμος της Αθήνας να έχει κάνει κάτι γι’ αυτό. Πραγματικά δεν ξέρω γιατί κανένας από τους εκάστοτε δημάρχους που έχουν περάσει από αυτή την θέση δεν έκανε τίποτα…».

Άρα ο δήμος της Αθήνας δεν έχει κάνει ποτέ κάτι για να σας τιμήσει. Δεν είναι όμως φάουλ αυτό;

«Όχι και γι’ αυτό καλό είναι να κοιτάξει να κάνει το γήπεδο για να εξιλεωθεί».

Πως είδατε τον Παναθηναϊκό στην Τρίπολη κόντρα στην τοπική ομάδα;

«Στα πρώτα 15 λεπτά, έπρεπε να τρώμε τρία γκολ. Μετά κάναμε ένα καλό εικοσάλεπτο, παίζοντας καλή μπάλα. Στο δεύτερο ημίχρονο δεν υπήρχε η ομάδα».

Και τώρα υπάρχει ο αγώνας στη Λάρισα και οι φίλοι της ομάδας δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει…

«Ναι γιατί είναι δύσκολο να περάσεις από κει. Το βλέπω φοβερά δύσκολο και ελπίζω το βράδυ της Δευτέρας να διαψευστώ».

Το «Όλα Πράσινα» … σαρώνει στο YouTube! Πάτα ΕΔΩ, κάνε subscribe στο κανάλι μας και μάθε πρώτος τις μεταγραφές του «Τριφυλλιού» από το site όλων των Παναθηναϊκών.

---

Διαβάστε ακόμη…

• Παναθηναϊκός: Η ΜΑΓΚΙΚΗ στάση Γιαννακόπουλου που έκανε τον Αταμάν να γουστάρει κι άλλο!
• Οριστική εξέλιξη για τη συμμετοχή Μπακασέτα – Πελίστρι – Ίνγκασον με Παναιτωλικό!
• Μεγαλειώδης ευρωπαϊκή νίκη για τον Παναθηναϊκό!
• Βοτανικός: Νέες εκτιμήσεις για τη θεμελίωση – Πότε μπαίνει στο γήπεδο ο Παναθηναϊκός!
• Η… ώρα του Σερέλη στον Παναθηναϊκό!