Editorial
Ο «διπρόσωπος» Παναθηναϊκός, το πρόβλημα και το DNA του Συλλόγου
Οι… δύο Παναθηναϊκοί που είδαμε στο «αιώνιο» ντέρμπι, οι απαιτήσεις που έχουν μειωθεί επικίνδυνα και το μεγαλύτερο πρόβλημα της ομάδας. Γράφει ο Στέφανος Αλαφάκης.
Stoiximan… Το παιχνίδι ξεκινά από εσένα
Δεν αποτελεί καθόλου υπερβολή να γράψουμε πως χτες είδαμε… δύο διαφορετικές ομάδες με σήμα το τριφύλλι στο Φάληρο. Αυτή του πρώτου ημιχρόνου, όπου απλώς… υπήρχε μέσα στο γήπεδο, κι αυτή του δεύτερου, όπου κυριάρχησε απόλυτα στον αγωνιστικό χώρο.
Το πρώτο 45λεπτο ήταν από τα χειρότερα των τελευταίων… πολλών ετών για τον Παναθηναϊκό! Μηδαμινή πίεση, ανύπαρκτο πρέσινγκ ψηλά, ακατανόητα λάθη, κακές καλύψεις, πολλοί κενοί χώροι και… ουδεμία προσπάθεια να γίνει η ομάδα απειλητική.
Παρά τις σημαντικότατες απουσίες του, ο Ολυμπιακός είχε τον απόλυτο έλεγχο, έμοιαζε να παίζει με… παίκτη παραπάνω στο γήπεδο και κυκλοφορούσε την μπάλα συνεχώς γύρω από την περιοχή του Διούδη. Φάση πάντως δεν έκανε, για να τα λέμε όλα, κι αν δεν υπήρχε το τραγικό λάθος του Χατζηγιοβάνη οι δύο ομάδες θα πήγαιναν στα αποδυτήρια με το 0-0.
Στο δεύτερο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός ήταν μια κλάση πάνω. Πήρε την κατοχή, έκλεισε τους γηπεδούχους στα καρέ τους, πήγαινε πρώτος σε κάθε διεκδικήσιμη μπαλιά και έδειξε διάθεση να παίξει ποδόσφαιρο. Έφτιαξε κλασικές ευκαιρίες και αν είχε καλύτερα τελειώματα θα μπορούσε να φύγει ακόμα και νικητής από το «Γ. Καραϊσκάκης».
Συνολικά, η εικόνα του αγώνα δεν δικαιολογεί το 1-0. Ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος από τον αντίπαλό του, αφού στο μισό που κυριάρχησε έχασε σωρεία ευκαιριών, ενώ στο μισό που… απλώς περιφερόταν στο γήπεδο είχε τον Ολυμπιακό να κάνει γκολ την μοναδική του φάση.
Μπορούμε λοιπόν να κρατήσουμε ως… νότα αισιοδοξίας την εμφάνιση του δεύτερου ημιχρόνου. Δεν μπορούμε όμως να αποδεχτούμε να μπαίνει ο Παναθηναϊκός στο -άδειο- «Γ. Καραϊσκάκης» σαν να παίζει με την Μπαρτσελόνα! Να κλείνεται πίσω και να μην μπορεί να περάσει το κέντρο, απέναντι στον Ολυμπιακό. Από τον οποίον μάλιστα έλειπαν τρεις ποιοτικότατοι παίκτες.
Και φυσικά δεν γίνεται η ομάδα να συνεχίσει να χάνει τέτοιες ευκαιρίες. Δεν νοείται να χάνεις ένα ντέρμπι όπου οι καλές ευκαιρίες είναι… 4-1 ή 5-1. Αν δεν πάρεις ούτε αυτά τα παιχνίδια, τότε ποια θα πάρεις; Πότε θα βρεις ευνοϊκότερες συνθήκες;
Η αναποτελεσματικότητα είναι ένα από τα πιο βασικά προβλήματα του φετινού Παναθηναϊκού. Κι αυτό είναι κάτι που ο Μπόλονι και οι παίκτες ΟΦΕΙΛΟΥΝ να διορθώσουν… χτες. Είναι πολλές οι φορές που το «Τριφύλλι» -ανεξαιρέτως του αν έπαιξε καλά ή όχι- είχε περισσότερες ευκαιρίες από τους αντιπάλους του και τελικά δεν πήρε τίποτα.
Εφόσον αυτό διορθωθεί, τότε… ίσως μπορούμε να ελπίζουμε σε βελτίωση κατά την συνέχεια της σεζόν. Πάνω απ’όλα όμως, ελπίζουμε να μην -έχει- μεταλλαχτεί το DNA του Συλλόγου σε τέτοιο βαθμό ώστε να είμαστε ευχαριστημένοι από ένα καλό ημίχρονο στο Φάληρο… Γιατί εντάξει, να είσαι 90 λεπτά καλύτερος και να τύχει να χάσεις, ΟΚ. Εκεί μπορείς να είσαι ικανοποιημένος. Αλλά η ήττα σε συνδυασμό με το χτεσινό πρώτο ημίχρονο… δεν νοείται να αφήνει ευχαριστημένο κάποιον Παναθηναϊκό.
Διαβάστε ακόμη…