Βασίλης Ζαγαρίτης: Αξίζει να πάρει μια δεύτερη ευκαιρία στον Παναθηναϊκό;

Η χειμερινή μεταγραφική περίοδος πλησιάζει, με τον Παναθηναϊκό, σύμφωνα και με τα «κενά» που έχουν παρατηρηθεί, να αναμένεται να δραστηριοποιηθεί έντονα κατά τη διάρκειά της με σκοπό την ενίσχυσή του. Μία από τις θέσεις, λοιπόν, που ο Γιοβάνοβιτς δεδομένα θα ήθελε να «φρεσκάρει» στο ρόστερ του είναι αυτή του αριστερού μπακ, μιας και ο Χατζηθεοδωρίδης δεν έχει πείσει πως μπορεί να αποτελέσει ένα αξιόλογο μπακ-απ του Χουάνκαρ. Για αυτό το λόγο, ο Παναγιώτης Αναστόπουλος φέρνει στο προσκήνιο τη γνώριμη περίπτωση του Βασίλη Ζαγαρίτη, ο οποίος δε διανύει και την καλύτερη περίοδο της καριέρας του στην Πάρμα.

Πέρσι τέτοιο καιρό, ο Ζαγαρίτης είχε καταφέρει με το «σπαθί» του να πάρει τη φανέλα του βασικού αριστερού μπακ του Παναθηναϊκού στο… σπίτι του. Η εκτεταμένη αργοπορία του Χουάνκαρ στον τομέα της προσαρμογής του στην Ελλάδα και δη στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ο σοβαρός τραυματισμός από τον οποίο ανάρρωνε ο Χατζηθεοδωρίδης εκείνη την περίοδο, καθώς επίσης και η απουσία κάποιου άλλου ποιοτικού -και πάνω από όλα έμπειρου- αριστερού οπισθοφύλακα, ήταν ορισμένοι από τους λόγους που ανάγκασαν τον Λάζλο Μπόλονι να εμπιστευτεί τον νεαρό Βασίλη και να τον ρίξει στα «βαθιά», δίνοντας του την
ευκαιρία να πρωταγωνιστήσει σε επαγγελματικό επίπεδο (ο Ντάνι Πογιάτος τον είχε εντελώς εκτός πλάνων όσο έκατσε στον πάγκο της ομάδας). Η επιλογή (ή το ρίσκο αν θέλετε) του Ρουμάνου τεχνικού τού βγήκε και με το παραπάνω, με το «Τριφύλλι» να μοιάζει πως… έκανε την τύχη του με αυτό το «διαμαντάκι» που ανακάλυψε.

Ωστόσο, ένα χρόνο μετά, ο Ζαγαρίτης είναι ικανοποιημένος με την τροπή που πήρε η ποδοσφαιρική του σταδιοδρομία; Μάλλον όχι. Δυστυχώς για εκείνον, αυτοί οι εξαιρετικοί 2.5 μήνες που πραγματοποίησε με το τριφύλλι στο στήθος φαίνεται να τον επηρέασαν και να τον
έκαναν να πιστέψει, λόγω και του ενθουσιασμού του ως νέος, πως είναι έτοιμος για το μεγάλο βήμα του εξωτερικού, με αποτέλεσμα να πέσει «θύμα» της πιάτσας των μάνατζερ και τον Ιανουάριο του 2021 να πει το «ναι» στην Πάρμα, η οποία τότε πάλευε για να παραμείνει στη Serie A.

Όπως προτάσσει η κοινή λογική, ήταν αδύνατον ο Ρομπέρτο Ντ’ Αβέρσα, προπονητής των «γαλαζοκίτρινων», να του δώσει άμεσα χρόνο συμμετοχής, με τον Ζαγαρίτη ναι μεν να προπονείται σκληρά και αδιάκοπα, αλλά να βλέπει τα παιχνίδια της ομάδας του από τον πάγκο. Αυτό συνέβη μέχρι και τη μέρα που η Πάρμα υποβιβάστηκε και μαθηματικά στη
δεύτερη τη τάξει εθνική κατηγορία του ιταλικού ποδοσφαίρου, γεγονός το οποίο θα δημιούργησε ανάμεικτα συναισθήματα στο Θηβαίο μπακ. Αυτό γιατί, από τη μία, θα ήταν υποχρεωμένος να αγωνίζεται σε ένα υποδεέστερο πρωτάθλημα, με λιγότερο δυνατούς αντιπάλους, ωστόσο, από την άλλη, θα του δινόταν σίγουρα η ευκαιρία να πάρει, έστω και στο τέλος, κάποια λεπτά συμμετοχής στη Serie A.

Κάτι το οποίο έγινε πραγματικότητα, αφού ο Ζαγαρίτης έπαιξε για 20 λεπτά κόντρα στη
Σασουόλο (ήττα της Πάρμα με 1-3) και ένα ολόκληρο ημίχρονο απέναντι στη Σαμπντόρια (ήττα της Πάρμα με 3-0). Η σεζόν τελείωσε, λοιπόν, και η Πάρμα έπεσε και τυπικά στη Serie B. Το ρόστερ της ομάδας ανασυντάχθηκε πλήρως, ο προπονητής άλλαξε (ήρθε ο Έντσο Μαρέσκα) και ο Βασίλης ανυπομονούσε για την έναρξη της επόμενης, μιας και πλέον θεωρούσε πως θα έβρισκε το ρόλο που περίμενε.

Αμ δε, όμως. Ο Ζαγαρίτης όχι μόνο δεν περιλαμβάνεται στα βασικά πλάνα του νέου του κόουτς (έχει παίξει φέτος μόλις 10 λεπτά στη νίκη της ομάδας του με τη Μπενεβέντο), αλλά και μοιάζει να βιώνει καταστάσεις τύπου… Βαγιαννίδη στην Ίντερ και τη Σιντ-Τρούιντεν.

Γιατί, όταν το μοναδικό παράσημο σου από την Ιταλία ως επαγγελματίας αθλητής είναι η… γνωριμία σου με τον Τζιανλουίτζι Μπουφόν και η ζωή στη χώρα, αντί για τα κατορθώματα σου στο γήπεδο, τότε μαλλον κάτι πάει λάθος. Δε μπορώ να γνωρίζω τι του έταξαν πέρσι οι παράγοντες της Πάρμα και τον έπεισαν τόσο εύκολα να αφήσει τη βασική του θέση στον Παναθηναϊκό για να πάει σε μια ομάδα που εξ αρχής δύσκολα θα έμπαινε στην αγωνιστική της «εξίσωση» (χρήματα ή μακροπρόθεσμο project αξιοποίησής του είναι οι μόνες αιτίες που μπορώ να φανταστώ), πάντως εκ του αποτελέσματος η απόφαση του μοιάζει ως τώρα
λανθασμένη.

Οπότε, αν με ρωτάτε, δεν έχει να χάσει κάτι από το να διεκδικήσει την ελευθερία του τον Γενάρη και να γυρίσει πίσω στο «Τριφύλλι», το οποίο αν αντιληφθεί πως υπάρχει η δυνατότητα να τον ξαναπάρει, σίγουρα θα ενδιαφερθεί, μιας και η ανάγκη του για ένα αριστερό μπακ είναι μεγάλη. Πώς θα μπορούσε, όμως, να αξιοποιηθεί στον Παναθηναϊκό;

Εφόσον οι «πράσινοι» όντως τον επιλέξουν για το αριστερό άκρο της άμυνας τον Γενάρη που μας έρχεται, η πρώτη κίνηση που θα έπρεπε να κάνει ο Γιοβάνοβιτς για να του δώσει αγωνιστικό ρυθμό είναι να τον στείλει στη θυγατρική ομάδα. Όπως προαναφέρθηκε, ο Ζαγαρίτης εδώ και ένα τρίμηνο έχει καταγράψει συνολικά μόλις 10 λεπτά σε επίσημο παιχνίδι, κάτι που σημαίνει ότι δε βρίσκεται σε εγρήγορση και ετοιμότητα.

Η «αποχή» του αυτή από τους αγωνιστικούς χώρους του έχει στοιχίσει τόσο στον τομέα της εξέλιξής του, αφού στην ηλικία που είναι αυτό που έχει την ύψιστη σημασία είναι η συνεχής τριβή με το άθλημα μέσω των αγώνων, όσο και στο κομμάτι των εμπειριών, οι οποίες προφανώς και του λείπουν από τη στιγμή που δε ζει τις αναμετρήσεις άμεσα.

Έτσι, λοιπόν, ορισμένες προπονήσεις και αγώνες υπό τις οδηγίες του Γιάννη Βονόρτα (ενός ανθρώπου-μετρ στο να αναδεικνύει ταλέντα) μόνο κακό δε θα του προξενήσουν. Άλλωστε, η ίδια τακτική έχει ακολουθηθεί και στην περίπτωση του Γιώργου Βαγιαννίδη, ο οποίος παιχνίδι με παιχνίδι στη Super League 2 γίνεται ολοένα και καλύτερος, με αποτέλεσμα να μην αργήσει να πάρει εντολή από τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς για να ενσωματωθεί στα δρώμενα της πρώτης ομάδας.

Συνεπώς, καλώς ή κακώς, ο Ζαγαρίτης, εδώ και ένα έτος, έχει αποδείξει πως έχει πάρει την λάθος απόφαση για τη συνέχεια της καριέρας του. Αυτός ο ένας χρόνος που έχασε στην Ιταλία με τη φανέλα της Πάρμα ναι μεν είναι σημαντικός, αλλά σαφέστατα και μπορεί να αναπληρωθεί αν μετακινηθεί άμεσα σε ένα περιβάλλον που θα του προσφέρεται εγγυημένος χρόνος συμμετοχής. Ο Βασίλης είναι ένα παιδί από τα «σπλάχνα» των Ακαδημιών του Παναθηναϊκού που καλό θα ήταν να επιστρέψει. Ένα παιδί με όνειρα και φιλοδοξίες, που ίσως βιάστηκε για να τις εκπληρώσει.

Προφανώς, για να το λέω αυτό, είναι δεδομένο πως, προσωπικά τουλάχιστον, πιστεύω στην ποιότητα του συγκεκριμένου ποδοσφαιριστή. Γιατί δε γίνεται ούτε το ταλέντο να εξαφανίστηκε ούτε και οι ικανότητες του να πήγαν… περίπατο. Απλά, χρειάζεται μερικά ματς έτσι ώστε να πάρει μπρος (να ρολάρει, που λένε), με σκοπό να αντικρύσουμε εκ νέου παρόμοιες ενέργειες όπως αυτή η αλησμόνητη «ποδιά» στο Βασιλαντονώπουλο κόντρα στην ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ πέρσι ή η κούρσα του απέναντι στον Παναιτωλικό για το 2-0 της ομάδας.

Μακάρι ο Βασίλης να πράξει το σωστό, να εκδηλώσει την επιθυμία του για επιστροφή και να τον δούμε να φορά και πάλι τη φανέλα με το τριφύλλι στο στήθος!

📌 Διαβάστε ακόμη…

• Τζούριτσιτς: «Νιώθω άσχημα όταν μιλάω για αυτό – Αυτά πρέπει να δουλέψουμε»
• Τουμπά: «Δεν είχαμε χρόνο να δουλέψουμε – Τότε δεν θα χάσουμε»
• Τα highlights της αναμέτρησης Παναθηναϊκός – Ατρόμητος (vid)
• Παναθηναϊκός – Ατρόμητος: Η κριτική του Κόντη
• Νίκη με… καρδιοχτύπι ο Παναθηναϊκός, «ανάσανε» ξανά!