Διαμαντίδης: “Προσπαθώ να το ευχαριστιέμαι όσο γίνεται περισσότερο”

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Euroleague Greece, ο Δημήτρης Διαμαντίδης μίλησε για την “πράσινη” διαδρομή του, το “αντίο” από τα παρκέ, αποκαλύπτοντας παράλληλα πότε πήρε την μεγάλη απόφαση να αποσυρθεί το ερχόμενο καλοκαίρι. Τι είναι αυτό που θα του λείψει περισσότερο και ποια ερώτηση έχει κουραστεί να ακούει. 

Η τελευταία φορά που περνάς όλο αυτό. Κάπως περίεργο ε;

“Ναι, είναι η τελευταία φορά. Δεν είναι βέβαια κάτι περίεργο. Είναι κομμάτι της δουλειάς, η επαφή με τους δημοσιογράφους και όλα αυτά. Η media day δεν έχει άγχος, παρά μόνο κούραση γιατί είσαι για ώρες όρθιος για να κάνεις κάποια πράγματα“.

Θυμάσαι τίποτα από την πρώτη του προετοιμασία με την πράσινη φανέλα;

“Έχουν περάσει τόσα πράγματα που δεν θυμάμαι πολλά, για να είμαι ειλικρινής (γελάει)“.

Αλήθεια, έχει νιώσει ποτέ άγχος για κάτι; Πριν από ένα κρίσιμο παιχνίδι ή πριν πάρει ένα μεγάλο σου;

“Φυσικά κι έχω άγχος. Πριν τα μεγάλα παιχνίδια υπάρχει άγχος, αυτό είναι φυσιολογικό. Πρέπει να το κρύβεις όμως, δεν μπορείς να το αποβάλλεις. Νομίζω ότι όσο παίζεται ο αγώνας το ξεπερνάς λεπτό με το λεπτό και επικεντρώνεσαι σε όσα γίνονται στο γήπεδο.

Έχει καθόλου στο μυαλό του ότι μετρά ουσιαστικά αντίστροφα για να αποχωρήσεις από τη δράση;

“Δεν το σκέφτομαι έτσι. Κάνω ό,τι έκανα και πριν. Δεν σκέφτομαι κάτι άλλο, ότι είναι τα τελευταία μου παιχνίδια ή κάτι τέτοιο. Απλά προσπαθώ να το απολαμβάνω πιο πολύ, να το ευχαριστιέμαι όσο γίνεται περισσότερο”.

Ποια φθορά είναι η μεγαλύτερη στο πέρασμα όλων αυτών των χρόνων: η ψυχολογική ή η σωματική;

“Και τα δύο. Η ψυχολογική κούραση είναι πολύ σημαντική. Είναι ψυχοφθόρο όλο αυτό και πολλές φορές ξεπερνάει και το σωματικό“.

Πότε αποφάσισες πως ήρθε η ώρα να πεις το “αντίο” στη δράση;

“Το καλοκαίρι. Σίγουρα έπαιξε ρόλο και το κομμάτι της οικογένειας“.

Τι είναι αυτό που θα σου λείψει περισσότερο;

“Να σου πω τι δεν θα μου λείψει; Τα ταξίδια. Έχω και δύο παιδιά πλέον. Το πιο σημαντικό για μένα είναι η οικογένεια και τα παιδιά μου. Δεν θέλω να χάνω στιγμή. Να είμαι κοντά τους, να περνάμε χρόνο μαζί και να τα βλέπω να μεγαλώνουν“.

Έχεις σκεφτεί την επόμενη μέρα; Αυτή κατά την οποία δεν θα είσαι πλέον αθλητής.

“Δεν την έχω καθόλου στο μυαλό μου. Δεν αισθάνομαι ακόμη βετεράνος. Προσπαθώ να είμαι όσο το δυνατόν πιο ανταγωνιστικός για να βοηθήσω την ομάδα και να πετύχουμε τους στόχους μας.

Δεν θα γυρίσω στην Καστοριά. Εκεί είναι οι γονείς και οι φίλοι μου βέβαια, αλλά δεν πρόκειται να γυρίσω εκεί. Ίσως όσο περνάει ο χρόνος να σκέφτομαι λίγο πιο έντονα το τι θα κάνω μετά το καλοκαίρι. Προς το παρόν πάντως δεν υπάρχει κάτι σχετικό στο μυαλό μου, που να με απασχολεί“.

Έχεις κουραστεί να ακούς διαρκώς ερωτήσεις για το πως νιώθει που εγκαταλείπεις τη δράση, σωστά;

“Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι το πιο ωραίο γιατί αισθάνομαι σα να έχω ήδη τελειώσει. Είναι η τελευταία μου χρονιά, αλλά αυτό δεν σημαίνει κάτι. Σου είπα, θέλω να είμαι ανταγωνιστικός για να βοηθήσω την ομάδα το δυνατόν περισσότερο“.

Με ποιους παίκτες είχες πιο στενή επαφή όλα αυτά τα χρόνια;

“Με πολλά παιδιά έχω ιδιαίτερη επαφή, κρατάμε σχέσεις. Με τον Νίκο (Χατζηβρέττα) είμαστε φίλοι από πολύ παλιά. Ποιον άλλον να πω; Τον Μάικ (Μπατίστ), τον Σάρας (Γιασικεβίτσιους); Είναι πολλά τα παιδιά με τα οποία κρατάω επαφή“.

Έχεις νιώσεις ποτέ πως έχει αποτύχει;

“Υπάρχουν στιγμές που ένιωσα την αποτυχία, με την έννοια ότι χάσαμε κάτι. Είτε ένα παιχνίδι, είτε ένα τίτλο. Ευτυχώς δεν έχω περάσει κάποιον σοβαρό τραυματισμό. Εντάξει, ήττες που έχουμε κάνει σε κρίσιμα παιχνίδια φέρνουν άσχημες αναμνήσεις, αλλά όχι ότι πονάς. Έτσι είναι ο αθλητισμός“, για να κλείσει αναφερόμενος στα δύο του παιδιά: “Δεν θέλω να τους πω κάτι συγκεκριμένο. Δεν χρειάζεται νομίζω να πω κάτι συγκεκριμένο για την καριέρα μου, εκτός κι αν με ρωτήσουν. Αυτό δεν με ενδιαφέρει πάντως“.