Μπάσκετ
Διαμαντίδης: “Θα μου είναι δύσκολο…”
Για το “φινάλε” της μπασκετικής του καριέρας, το ενδεχόμενο να ασχοληθεί με την προπονητική, το ΝΒΑ και τα πρότυπά του μίλησε ο Δημήτρης Διαμαντίδης στην εκπομπή “Pick N’ Roll”.
Αναλυτικά όσα είπε ο Δημήτρης Διαμαντίδης:
«Ίσως ήμουν τυχερός. Στο μπάσκετ, μεγάλοι σκόρερ, αυτοί που έβαλαν τα καλάθια καθόριζαν και το παιχνίδι. Στο μπάσκετ μετά από 5-10 χρόνια αλλάζει και γίνεται διαφορετικό. Ίσως ήμασταν τυχεροί ότι άλλαξε το μπάσκετ κι έγινε διαφορετικό. Ένας παίκτης μπορεί να κάνει πολλές δουλειές και να είναι σημαντικός».
Για το αν τον παρέσυρε κάποιος παίκτης: «Δεν με παρέσυρε κανείς, εγώ αυτό μπορούσα να κάνω κι αυτό έκανα».
Για τον Κούκοτς: «Ένας φίλος μου με φώναζε έτσι. Τον έβλεπα τι έκανε και προσπαθούσα να το κάνω κι εγώ».
Για τους παίκτες που του άρεσαν: «Οι παίκτες που μου άρεσαν δεν ήταν περιφερειακοί. Μου άρεσε ο Φασούλας, ο Χριστοδούλου, ο Μπάρλοου».
Γιατί δεν τον ανακάλυψε κανείς: «Από την εμπειρία μου θα σου πω κάτι. Όταν πήγα στη Οχρίδα στα Σκόπια, τότε κατάλαβα πόσο πίσω ήμουν από τα παιδιά που ήταν στην ομάδα. Σωματικά και μπασκετικά και στο μυαλό ήταν πιο έτοιμα από μένα. Εγώ πήγα από την Καστοριά στον Ηρακλή. Έκανα προπονήσεις, αλλά υπήρχαν παιδιά που έκαναν προπονήσεις με παιδιά σε υψηλό επίπεδο. Ήταν τελείως διαφορετικά».
Πότε κατάλαβες την αξία σου: «Με τον Κωστα Πιλαφίδη κατάλαβα ότι μπορούσα να παίξω στην Α1, παρά το πώς θα κερδίζω λεπτά στην Α1».
Για το ότι είναι καλός και με τα δύο χέρια: «Δυστυχώς μόνο με το ένα χέρι δεν μπορείς να παίξεις. Πρέπει να έχεις πολλά πράγματα για να παίξεις».
Για το αν θα δυσκολευτεί όταν σταματήσει: «Είναι φυσιολογικό. Θα είναι κάτι δύσκολο γιατί όλη μου τη ζωή αυτό που έκανα και κάνω μέχρι τώρα, πήγαινα το πρωί προπόνηση μετά σπίτι και ξανά προπόνηση και ταξίδια. Θα μου είναι δύσκολο αλλά είναι κάτι φυσιολογικό. Το θετικό είναι ότι έχω οικογένεια και παιδιά και θα αφιερώσω χρόνο εκεί».
Για το αν θα γινόταν προπονητής: «Δεν νομίζω ότι μπορώ να γίνω προπονητής και ούτε θέλω».
Για το ΝΒΑ που δεν δοκίμασε ποτέ να παίξει: «Δεν με τρώει η αγωνία. Είμαι χορτασμένος. Δεν περίμενα ότι θα κυλήσει η ζωή μου έτσι».