Γκιστ: “Ο Διαμαντίδης είναι πρωτοπόρος, θρύλος και ένας από τους κορυφαίους όλων των εποχών”!

Μετά το “πάρτι” του Παναθηναϊκού επί του Άρη, ο… άρρωστος χθες, Τζέιμς Γκιστ, μίλησε σε αθλητική ιστοσελίδα, έπλεξε για ακόμη μία φορά το εγκώμιο του Δημήτρη Διαμαντίδη και δήλωσε αισιόδοξος για την πορεία του “Εξάστερου” στην Ευρωλίγκα.

Επειτα από ένα πρώτο ημίχρονο αρκετά περίπλοκο, καθώς ο Αρης ανέτρεψε διαφορά ένδεκα πόντων περνώντας μπροστά στο σκορ, ήλθε ο καταιγισμός τριπόντων, που έκρινε ουσιαστικά την αναμέτρηση. Σωστά;

«Κατά τη γνώμη μου, η αφετηρία ήταν η άμυνά μας. Οταν η άμυνά μας έγινε επιθετική, βρήκαμε αυτοπεποίθηση και ρυθμό και στην επίθεση. Το δεύτερο, που μας έδωσε φτερά, ήταν η κυκλοφορία της μπάλας. Η μπάλα κυκλοφόρησε πολύ γρήγορα, όλοι ψάχναμε τον ελεύθερο συμπαίκτη και κάποια στιγμή τα τρίποντα άρχισαν όντως να πέφτουν βροχή. Ε, μετά ήταν πολύ δύσκολο για τον Αρη να μας ακολουθήσει».

Ηταν η αίσθησή μας ή όντως οι αμυντικές περιστροφές του Αρη ήταν εξαιρετικά αργές στην τρίτη περίοδο;

«Κοίτα. Οταν η μπάλα κυκλοφορεί τόσο καλά και περνάει από τα χέρια όλων, είναι σχεδόν αδύνατο για την αντίπαλη άμυνα να ακολουθήσει αυτό τον ρυθμό και να αντιδράσει αποτελεσματικά. Δεν νομίζω ότι ο Αρης ήταν αργός ή κάτι τέτοιο. Η δική μας επίθεση ήταν πάρα πολύ καλή. Αυτό σε συνδυασμό με την επιθετική άμυνά μας έφεραν την πρόκριση. Είναι πολύ δύσκολο για οποιαδήποτε ομάδα να σταματήσει αυτό τον συνδυασμό». 

Με ποιο τρόπο ακριβώς ο κόουτς Τζόρτζεβιτς προσπάθησε να σας αφυπνίσει στο ημίχρονο; Τι είπε στα αποδυτήρια;

«Μας εξήγησε ότι επιτρέψαμε πολλούς εύκολους πόντους και επιθετικά ριμπάουντ, που έδωσαν την ευκαιρία στον Αρη για δεύτερες επιθέσεις. Είχαμε διαφορά ένδεκα πόντων και τη χάσαμε. Συνεπώς, αν βελτιώναμε αυτά τα δύο στοιχεία και επιταχύναμε την κυκλοφορία της μπάλας, θα μπορούσαμε να θέσουμε τις βάσεις της πρόκρισης και αυτό κάναμε. Ο κόουτς επανέλαβε αυτό που ήδη γνωρίζαμε, ότι ο Αρης είναι καλή ομάδα και ότι οφείλαμε να το σεβαστούμε αυτό και να ανεβάσουμε τον ρυθμό μας σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού». 

Ας γυρίσουμε για λίγο τον χρόνο πίσω. Ηταν μια περίεργη χρονιά με δύο ντέρμπι πολύ νωρίς απέναντι στον Ολυμπιακό, που κερδίσατε, αλλά και ματς που χάσατε στην Ευρωλίγκα, τα οποία κόντεψαν να σας βάλουν σε περιπέτειες. Εσύ που ζεις την ομάδα από μέσα, πώς θα μπορούσες να εξηγήσεις αυτή την ιδιόμορφη κατάσταση;

«Η εξήγηση που θα μπορούσα να δώσω είναι η εξής: Είχαμε αρκετούς παίκτες στο Ευρωμπάσκετ και ήμασταν σίγουροι ότι κάποια στιγμή θα εμφανιζόταν η κούραση. Οπως και έγινε, με αποτέλεσμα να κάνουμε κάποιες ήττες, που οφείλονταν ξεκάθαρα σε αυτό. Για να πετύχουμε τις τέσσερις σερί νίκες στο φινάλε της κανονικής περιόδου στην Ευρωλίγκα, αλλά και όλα αυτά που έχουμε καταφέρει μέχρι τώρα στις εγχώριες διοργανώσεις, χρειάστηκε έντονη πνευματική δουλειά, γιατί μαζί με το κορμί κουράζεται και το μυαλό. Θεωρώ ότι τώρα, που αρχίζει το Top16, βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο».

Πάντως το τέσσερα στα τέσσερα στο φινάλε της κανονικής περιόδου θα μπορούσε να αποτελεί το πρώτο κερδισμένο στοίχημα στην ευρωπαϊκή πορεία. Τι λες;

«Ο στόχος μας ήταν να γινόμαστε καλύτεροι σε κάθε παιχνίδι και όχι απαραίτητα η τελική κατάταξη. Χάσαμε κάποια ματς, που θα έπρεπε να έχουμε κερδίσει, όπως το ματς στην Πολωνία, ή το παιχνίδι με την Λοκομοτίβ στην έδρα μας. Στα τελευταία ματς αγωνιστήκαμε σχεδόν πλήρεις και λέω σχεδόν γιατί ακόμη δεν έχει επιστρέψει ο Μποχωρίδης. Ο στόχος μας δεν ήταν το επόμενο γκρουπ, ποιες ομάδες θα συναντήσουμε και ποιες θα αποφύγουμε, αλλά να παίξουμε το μπάσκετ που μπορούμε, σύμφωνα με τις δυνατότητές μας. Πάντα παίζεις για το παρόν. Αν εστιάζεις στο μέλλον, χάνεις όλα όσα συμβαίνουν μπροστά στα μάτια σου». 

Διάγοντας την τέταρτη σεζόν σου στον Παναθηναϊκό και έχοντας βιώσει όλες τις φορές τον αποκλεισμό στα πλέι οφ, αισθάνεσαι ότι ο Παναθηναϊκός φέτος είναι πιο ισχυρός;

«Θα σου απαντήσω ειλικρινά. Κάθε χρόνο πίστευα ότι ο Παναθηναϊκός είχε δυνατότητες να φτάσει στο Φάιναλ Φορ. Πέρυσι, αισθάνθηκα ότι δεν πολεμήσαμε στα δύο πρώτα ματς των πλέι οφ με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Δύο χρόνια πριν, η εικόνα ήταν διαφορετική. Απομακρύνθηκε ο κόουτς Πεδουλάκης, ανέλαβε ο Αλβέρτης και φτάσαμε να παίζουμε την πρόκριση με την ΤΣΣΚΑ στο πέμπτο ματς. Οσο για την πρώτη σεζόν μου, ο αποκλεισμός ήταν σκληρός, διότι κερδίσαμε το δεύτερο ματς στη Βαρκελώνη, αλλά ηττηθήκαμε στο τέταρτο στη σειρά, στο ΟΑΚΑ, με αποτέλεσμα να χάσουμε το εισιτήριο για το Φάιναλ Φορ στον πέμπτο αγώνα της σειράς. Ολα είναι θέμα λεπτομερειών και πλέον αντιλαμβάνομαι πόσο σημαντικό είναι το πλεονέκτημα της έδρας στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας. Θα έπαιζα το Game 5 στο ΟΑΚΑ κάθε μέρα! Τόσο σπουδαίο θεωρώ το αβαντάζ έδρας. Φέτος, θα ξαναπροσπαθήσουμε για το πλεονέκτημα. Το ξέρουμε ότι δεν θα είναι εύκολο. Στο Top16 πρέπει να κερδίσεις τις καλύτερες ομάδες, αλλά για αυτό είμαστε στον Παναθηναϊκό, για να προσπαθούμε για το καλύτερο». 

Σε ενοχλεί που τα τελευταία χρόνια ο Παναθηναϊκός δυσκολεύεται να κερδίσει μακριά από το σπίτι του σε επίπεδο Ευρωλίγκας;

«Οχι, δεν νομίζω, να ισχύει αυτό! Την πρώτη σεζόν μου κερδίσαμε αρκετά ματς εκτός έδρας, όπως επίσης χάσαμε και ματς στην έδρα μας. Θεωρώ ότι η φετινή σεζόν αποτελεί διδακτική εμπειρία. Χάσαμε στην πρεμιέρα στο Κρασνοντάρ, έπειτα από πολύ δύσκολη προετοιμασία. Ξέρεις ότι δεν μου αρέσουν οι δικαιολογίες, αλλά δεν μπορείς να μην το πεις αυτό το πράγμα. Στη Βαρκελώνη πήγαμε με τρεις εφήβους, που είχαν αρκετό χρόνο συμμετοχής, λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζαμε εκείνη την περίοδο. Και στην Πολωνία δεν παίξαμε καλά. Οσο περνούσε ο καιρός, όμως, βελτιωθήκαμε. Πήγαμε στην έδρα της Καρσιγιάκα, η οποία είχε κερδίσει την Μπαρτσελόνα και νικήσαμε. Πήγαμε στο Κάουνας, μια καυτή έδρα και πάλι νικήσαμε. Αυτό κάτι δείχνει».

Ακούγεσαι αρκετά αισιόδοξος εν όψει του Top16… 

«Πάντα είμαι αισιόδοξος, φίλε! Αυτός είναι ο στόχος. Τον θέτεις και προσπαθείς να τον πετύχεις. Δεν γίνεται να μην είσαι αισιόδοξος και αυτό πρέπει να βγαίνει σε κάθε έκφανση της ομάδας, στα αποδυτήρια, στις προπονήσεις, στους αγώνες, στις κοινωνικές εκδηλώσεις. Πρέπει να πιστεύεις στον εαυτό σου, στους συμπαίκτες σου, στους προπονητές σου, στην ομάδα. Και όταν συμβαίνει αυτό, όλα μπορεί να συμβούν!».

Αισθάνεσαι ότι πλέον γνωρίζεις καλά το ευρωπαϊκό μπάσκετ; Οτι δηλαδή χρειάζονται χρόνια για να μπορέσεις να κατανοήσεις τη δομή, τους αντιπάλους, τη φιλοσοφία. Οτι χρειάζεται να σπουδάσεις το άθλημα για να το μάθεις. Οπως λένε και στην πατρίδα σου να γίνεις «student of the game».

«Φυσικά! Χρειάζεται χρόνος και εμπειρία. Οταν είσαι πρωτάρης δεν ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να παίζεις στη Βαρκελώνη, δεν μπορείς να κατανοήσεις πόσο δύσκολο είναι να αντιμετωπίζεις την ΤΣΣΚΑ, ειδικά μετά από ένα δύσκολο ταξίδι, στην έδρα της. Η να πας να παίξεις στην έδρα του Ερυθρού Αστέρα στο Βελιγράδι. Η πότε πρέπει να ξεκουράζεις το κορμί σου για να είσαι έτοιμος στο επόμενο ματς, στο επόμενο ταξίδι. Ολα αυτά χρειάζονται χρόνο. Ο δυσκολότερος μήνας για μένα είναι ο Φεβρουάριος. Με όλα αυτά τα ματς που πρέπει να κερδίσεις για να μείνεις ζωντανός στους στόχους σου. Για να το μάθεις αυτό και να γίνεις σπουδαστής του παιχνιδιού, όπως το θέτεις εσύ και έτσι είναι, χρειάζεται να περάσει καιρός. Πιστεύω ότι έχω φτάσει στο σημείο να μπορώ να καταλάβω και να αξιολογήσω τις δυσκολίες του ευρωπαϊκού μπάσκετ, της Ευρωλίγκας, του ελληνικού πρωταθλήματος. Πλέον, ξέρω τι να περιμένω σε κάθε γήπεδο. Και βέβαια είναι βασικό να αγαπάς το μπάσκετ. Και εγώ το αγαπάω τρελά!». 

Τι κάνεις ακριβώς;

«Μελετάω όλους τους αντιπάλους και όχι μόνο την ομάδα που αντιμετωπίζουμε. Βλέπω άλλα ματς, παρακολουθώ. Είδα για παράδειγμα την Φενέρμπαχτσε, την οποία θα αντιμετωπίσουμε στην έδρα της στην πρεμιέρα του Top16. Την είδα με τη Χίμκι σε ματς, που κρίθηκε στο καλάθι. Και οι δύο ομάδες παίζουν μπάσκετ υψηλού επιπέδου και ήθελα να τις δω προσεκτικά. Οπως βέβαια παρακολούθησα το παιχνίδι Ρεάλ Μαδρίτης – Φενέρ. Ματς υψηλής ταχύτητας, που είχε μεγάλο ενδιαφέρον. Βλέπεις τους παίκτες, τη συμπεριφορά τους, τα συστήματα που εφαρμόζουν, όλο το σκεπτικό που έχουν οι ομάδες υψηλού επιπέδου. Και αυτό βοηθάει πολύ έναν παίκτη». 

Εχει ενδιαφέρον το ότι θα αντιμετωπίσεις στην Κωνσταντινούπολη έναν πρώην συμπαίκτη σου, τον Γιαν Βέσελι, που κι αυτός, όπως εσύ, ξεκίνησε σμολ φόργουρντ και εξελίχθηκε σε παίκτη ρακέτας. Επίσης, το ρόστερ της Φενέρ θυμίζει All-Star. Δημιουργεί κίνητρο αυτό το στοιχείο;

«Με τον Βέσελι παίξαμε μαζί στην Παρτιζάν, στην πρώτη σεζόν μου στην Ευρωλίγκα. Ηταν ο μικρός σε εκείνη την ομάδα και είμαι υπερήφανος για αυτόν! Για το πώς έχει βελτιώσει το σώμα του και το παιχνίδι του όλα αυτά τα χρόνια. Επέστρεψε ως σμολ φόργουορντ από το ΝΒΑ, αλλά έκανε τις προσαρμογές του και πλέον παίζει κοντά στο καλάθι. Εχει σπουδαίες δυνατότητες και θα είναι πολύ ευχάριστο το match-up μαζί του. Οσο για το ρόστερ της Φενέρ; Πάντα είχε σπουδαίο ρόστερ. Δεν είναι η πρώτη φορά. Αυτά δεν μετράνε στο Top16. Εδώ όλοι ξεκινούν από την αρχή! Είμαστε στο μηδέν, στην αφετηρία. Οι αριθμοί και τα συμβόλαια είναι στα χαρτιά. Ολα κρίνονται στο παρκέ!». 

Προτού σε αποχαιρετίσουμε, θα θέλαμε να σου κάνουμε μερικές ακόμη ερωτήσεις. Συναισθάνεσαι ότι η φετινή σεζόν είναι ξεχωριστή, από τη στιγμή που ο Δημήτρης Διαμαντίδης ανακοίνωσε την απόφασή του να αποσυρθεί από την ενεργό δράση;

«Είναι όντως ξεχωριστή! Σε κάθε γήπεδο της ελληνικής επικράτειας, δέχεται βραβεύσεις και αυτό δείχνει πόσο πολύ τον σέβονται. Τον ίδιο σεβασμό εισπράττει και όταν ταξιδεύουμε στο εξωτερικό για τα ματς της Ευρωλίγκας. Ο Διαμαντίδης είναι πρωτοπόρος για το άθλημα! Είναι θρύλος και ένας από τους κορυφαίους όλων των εποχών. Πρωταθλητής Ευρώπης, Ελλάδας, καλύτερος αμυντικός, MVP, τα έχει πάρει όλα! Δεν υπάρχει κάτι άλλο, που να μην έχει κατακτήσει. Αυτό, όμως, που έχει κατακτήσει και δεν είναι χειροπιαστό, αλλά θα τον συντροφεύει στην υπόλοιπη ζωή του, είναι ο απόλυτος σεβασμός, που έχει κερδίσει όλα αυτά τα χρόνια».

Δεν χρειάζεται να το πεις για να το πεις, αλλά αισθάνεσαι υπερήφανος που έπαιξες συμπαίκτης με έναν τόσο μεγάλο παίκτη;

«Φυσικά και αισθάνομαι υπερήφανος! Σε μια καριέρα, που δεν κρατάει επ’ αόριστο, αλλά έχει ημερομηνία λήξης, δεν παρουσιάζεται κάθε μέρα η ευκαιρία να παίξεις στην ίδια ομάδα με τον Διαμαντίδη! Εναν άνθρωπο, που καταλαβαίνει με αυτό τον τρόπο το παιχνίδι, που αγαπάει τόσο μοναδικά το παιχνίδι. Που κάνει το παιχνίδι πιο εύκολο για τους συμπαίκτες του. Γιατί αυτό ακριβώς έχει καταφέρει ο Διαμαντίδης, το κάνει πιο εύκολο. Και είναι απίστευτος τύπος εκτός γηπέδου. Είναι τεράστιο κέρδος να μπορεί κάποιος να συζητήσει μαζί του και μου θυμίζει καθημερινά πόσο ευλογημένος είμαι που έχω αυτή τη δυνατότητα. Είναι όπως όταν βρέθηκα  έστω και για μικρό χρονικό διάστημα στα ίδια αποδυτήρια με τον Τιμ Ντάνκαν, τον Μάνου Τζινόμπιλι και τον Τόνι Πάρκερ στους Σαν Αντόνιο Σπερς. Μαθαίνεις από τη σοφία τους. Λατρεύω, λοιπόν, όχι κάθε ώρα, αλλά κάθε λεπτό συνύπαρξης με τον Διαμαντίδη και δεν το ανταλλάζω με τίποτε!». 

Η επόμενη ημέρα στον Παναθηναϊκό θα έχει τη φωτογραφία του Νικ Καλάθη. Είναι ο επόμενος ηγέτης; 

«Αναμφισβήτητα, ο Νικ είναι ένας παίκτης με ηγετικές ικανότητες, ο οποίος βγάζει πολλή ενέργεια στο παρκέ και δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για τους συμπαίκτες του. Εχει τα φόντα, ώστε να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό σε νέες διακρίσεις, σε πρωταθλήματα και Φάιναλ Φορ. Αλλά δεν είναι μόνος του, όπως δεν ήταν μόνος του και ο Διαμαντίδης, ο οποίος ήταν πλαισιωμένος από παίκτες με τον ίδιο στόχο, που δεν ήταν ατομικός, αλλά ομαδικός. Ολοι ήθελαν να κατακτήσουν τίτλους. Ο Διαμαντίδης είχε δίπλα του τον Μπατίστ, τον Πέκοβιτς, τον Ντρου Νίκολας, παίκτες με την ίδια νοοτροπία, που ήθελαν να κερδίσουν. Δεν μπορούμε, λοιπόν, να φορτώσουμε τόσο μεγάλο βάρος μόνο στις πλάτες του Νικ. Εχει τη στόφα του ηγέτη, αλλά η ομάδα θέτει και κερδίζει τους στόχους και όχι το άτομο. Οπωσδήποτε, ο ηγέτης θα πάρει τις πρωτοβουλίες και τις αποφάσεις, θα βγει μπροστά στις νίκες και στις ήττες, αλλά στο τέλος της ημέρας δεν μπορείς να τα καταφέρεις μόνος σου. Στο μπάσκετ δεν επιβιώνει το εγώ, αλλά το εμείς και χρειάζεται να έχεις ομάδα για να πετύχεις. Για να φτάσεις ψηλά, χρειάζεται να υπάρχει πίσω σου ένα ολόκληρο γκρουπ παικτών και αυτό προσπαθεί να κτίσει ο Παναθηναϊκός».