Ψεκάστε, σκουπίστε… προκριθείτε!

Ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος σχολιάζει τη νίκη του Παναθηναϊκού επί της Γκραν Κανάρια κι εξηγεί τους τέσσερις άξονες που οδήγησαν το “Τριφύλλι” σε ένα σπουδαίο εκτός έδρας αποτέλεσμα.

Ο Παναθηναϊκός μετά από 118 μέρες κατάφερε να πάρει ένα “διπλό”… χρυσάφι στα Κανάρια Νησιά, το οποίο του δίνει ακόμα την δυνατότητα να ελπίζει ότι θα καταφέρει να προκριθεί στην επόμενη φάση, εάν φυσικά συνεχίζει να κερδίζει. Το χθεσινό αποτέλεσμα ήταν απόρροια ενός πολύ όμορφου και στοχευμένου μπάσκετ, που είχε ως σκοπό να κρύψει όλες τις επιθετικές αδυναμίες της ομάδας στο σετ παιχνίδι και να αναδείξει όλες τις αρετές της. Πάντως, για να λέμε τα πράγματα όπως είναι, φαινόταν η πολύ μεγάλη διαφορά ποιότητας του «Εξάστερου» σε σύγκριση με τους Ισπανούς και αυτό δεν το λέω για να μειώσω την πολύ παλικαρίσια νίκη, αλλά για να τονίσω ότι το πραγματικά μεγάλο “διπλό” πρέπει να έρθει στο Μιλάνο ή στην Μόσχα.

Στα του παιχνιδιού τώρα, ο Παναθηναϊκός είναι τυχερός που έχει προπονητή τον Πιτίνο. Στο χθεσινό παιχνίδι η ομάδα έπαιξε τόσο ορθολογικό μπάσκετ που δεν φάνηκε σε κανένα σημείο του παιχνιδιού το πρόβλημα στο σουτ. Αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο, καθώς πολύ καιρό τώρα ο Αμερικανός τεχνικός δουλεύει τα συστήματα τα οποία θα βοηθούσαν την ομάδα να αποδώσει άριστα σε αυτό που μπορεί να παίξει. Όντως λοιπόν, κόντρα στους Ισπανούς στο μεγαλύτερο διάστημα της αναμέτρησης το σύνολο του Πιτίνο έπαιξε ένα απελευθερωμένο και πολύ παραγωγικό μπάσκετ μέσω της σωστής στόχευσης του κάθε πλεονεκτήματος και σκόραρε 99 πόντους στηριζόμενη σε τέσσερις βασικούς άξονες.

Πόντοι από την θέση «5»

Όλη τη χρονιά η ομάδα πονάει φοβερά, γιατί δεν παίρνει σχεδόν τίποτα από τα center της, αν εξαιρέσουμε τον Ίαν ο οποίος όταν αγωνίζεται προσφέρει. Χθες λοιπόν, ο Παπαγιάννης έκανε την εμφάνισή του και έδωσε πολύτιμες βοήθειες, όντας ένας από τους “X factors” του παιχνιδιού. Η αλήθεια είναι ότι όταν τον είδα μόνο του κάτω από την ρακέτα να κάνει ένα χουκ αντί να σηκώνεται να καρφώσει, σε συνδυασμό με τα αλλεπάλληλα λάθη που έκανε αμυντικά, δεν πίστεψα ότι θα τον βλέπαμε για πολύ μέσα στο παιχνίδι. Παρόλα αυτά, όταν ξεκίνησε το δεύτερο ημίχρονο θύμισε λίγο τον παίκτη που θέλουμε να βλέπουμε. Μέσα από τα καρφώματα βρήκε ψυχολογία και έτσι έβαλε δυνατά το κορμί του, πάλεψε για κάθε φάση, πήρε χρήσιμα επιθετικά ριμπάουντ, τα οποία τα μετουσίωσε σε πόντους, και προσέφερε μία πληθωρική εμφάνιση. Ο έτερος Έλληνας ψηλός, ο Βουγιούκας, πραγματικά έκανε μία μυθική κίνηση που οδήγησε σε ένα πολύ σημαντικό καλάθι και ήταν κάτι παραπάνω από ουσιαστικός.

Τριπλέτα Ελλήνων

Ο αρχηγός και ηγέτης του «Τριφυλλιού» ήταν για ένα ακόμη βράδυ ο μαέστρος της ομάδας, ο οποίος έβλεπε την πορεία της κάθε φάσης πριν καν αυτή συμβεί. Το μυαλό αυτού του ανθρώπου μπορεί να διαβάσει τα πάντα μέσα στο γήπεδο και να πάρει το καλύτερο από όποιον συμπαίκτη συνεργαστεί μαζί του. Βέβαια, για να είναι παραγωγικός ο Νικ πρέπει και οι υπόλοιποι παίκτες να  ακολουθούν αυτόν και τις εμπνεύσεις του, κυρίως στο ανοικτό γήπεδο. Οι άξιοι συμπαραστάτες του σε αυτό το παιχνίδι είναι οι Ιωάννης Παπαπέτρου και Θανάσης Αντετοκούνμπο. Οι δυο Έλληνες forwards, παίζοντας μία σπουδαία άμυνα στο μεγαλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού και μαζεύοντας το αμυντικό ριμπάουντ, ήταν από τους πρώτους που έτρεχαν στο ανοικτό γήπεδο με σκοπό να σκοράρουν ένα εύκολο καλάθι που θα μετουσιώσει σε πόντους την καλή άμυνα. Προσωπικά, θέλω να βλέπω περισσότερο τον Θανάση μέσα στο παρκέ και θεωρώ επίσης ότι ήταν πολύ ποιοτικά τα λεπτά που έδωσε ο Παπαπέτρου στην θέση «4».

Αμερικανοί “δολοφόνοι” 

Οι δύο Αμερικανοί σκόρερς του Παναθηναϊκού, συνέβαλαν τα μέγιστα στην εκτός έδρας επικράτηση. Τις στιγμές που η επιθετική λειτουργία κόλλαγε και οι αθλητές της ομάδας δεν ήξεραν τι να κάνουν με την μπάλα, βρισκόντουσαν αυτοί οι δύο “killers” για να πάρουν τις αποφάσεις και την μπαγκέτα του σκοραρίσματος. Η αλήθεια είναι ότι ταιριάζει αρκετά το δίδυμό τους στο παρκέ, γιατί δίνει δύο διαφορετικούς επιθετικούς πόλους που είναι είναι δύσκολο να μαρκάρει καλά μία άμυνα, αφού η αμυντική προσαρμογή σε δύο παίκτες είναι ένα αρκετά δύσκολο ζητούμενο. Πάντως, όταν ο Κιθ ζεσταθεί και νιώσει άνετα, πραγματικά δεν μπορείς να τον σταματήσεις με κανέναν τρόπο. Όσον αφορά τον Κιλπάτρικ, δεν έκανε καμία μαγική εμφάνιση, αλλά τα καλάθια που πέτυχε ήταν δύσκολα και πολύ ουσιαστικά, καθώς ήρθαν σε στιγμές που οι ισορροπίες ήταν ακόμη ρευστές.

Άμυνα

Στο τέλος αυτό που κέρδισε το παιχνίδι για τους «πράσινους» ήταν η άμυνα που έπαιξαν στην τελευταία περίοδο. Η άμυνα δεν μεταφράζεται στους πόντους που δεν δέχεται μία ομάδα, αλλά και σε αρκετούς που πετυχαίνει στην επίθεση. Μία άμυνα που καταφέρνει και βγάζει φάσεις απαγορεύοντας την επαφή των αντιπάλων με το καλάθι, είναι άχρηστη αν δεν μετουσιωθεί σε πόντους και ευκαιρίες στο ανοικτό γήπεδο. Για αυτό το λόγο, η ομάδα κατάφερε να πετύχει 99 πόντους, επειδή μπόρεσε και έπαιξε καλή σχετικά άμυνα. Σίγουρα αρκετά σουτ βγήκαν ελεύθερα, αλλά στο τελευταίο διάστημα του παιχνιδιού, κόπηκε τελείως το transition των Ισπανών με αποτέλεσμα να εγκλωβιστούν  στην κυκλοφορία μπάλας στο σετ παιχνίδι, που όπως είχαμε πει δεν είναι το δυνατό τους χαρτί.

ΥΓ: Πολύ μάγκικη και σωστή η σκέψη να μην γίνει τελευταία επίθεση, στην οποία κατά πάσα πιθανότητα θα εξασφαλιζόταν η 100αρα, από την στιγμή που ο αγώνας είχε κριθεί. Μόνο περήφανος αισθάνομαι από την απόφαση αυτή.

ΥΓ2: Στους πόντους από τα centers δεν έβαλα τον Γκιστ, καθώς τους πέτυχε όταν ο αγώνας είχε κριθεί και ήταν κακός συνολικά στο παιχνίδι. Γενικά, για να είμαστε δίκαιοι με Γκιστ, Λάσμε, Πέιν ο Γιαννακόπουλος πληρώνει πολλά λεφτά σε παίκτες που δε συνεισφέρουν τα αναμενόμενα.

ΥΓ3: Το αντιαθλητικό στον Μήτογλου, δίνεται φάουλ ακόμα και στο NBA, αλλά από ότι φαίνεται στην Ευρωλίγκα ισχύουν άλλα κριτήρια.