Χάσαμε από τον Ρούντι; Δεν νομίζω!

Ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος εξηγεί τους λόγους που οδήγησαν τον Παναθηναϊκό στην ήττα, τονίζοντας τα σοβαρά λάθη στα οποία υπέπεσαν οι «πράσινοι» χαρίζοντας το παιχνίδι στη Ρεάλ, ενώ στέκεται στην άδικη κριτική που δέχονται οι Γιώργος Παπαγιάννης και Ρικ Πιτίνο μετά από τις άστοχες βολές του ενός και τις επιλογές του άλλου. 

Η αλήθεια είναι ότι ξεκινάω να γράφω έχοντας προετοιμαστεί για νίκη, αλλά τελικά θα μιλήσω για ήττα. Όμως, αυτό είναι το μπάσκετ. Ο τρόπος με τον οποίο ήρθε αυτή η ήττα είναι ο χειρότερος δυνατός που θα μπορούσε να υπάρξει και ο λόγος δεν αφορά τόσο το τυχερό, αλλά ταυτόχρονα σπουδαίο, σουτ του Ρούντι (γιατί είναι σπουδαίο και οφείλουμε να το παραδεχτούμε), όσο το τι έγινε για να φτάσουμε σε αυτό το σουτ που έκρινε το αποτέλεσμα.

Η εικόνα του παιχνιδιού δείχνει ότι πιο δίκαιο θα ήταν να λέγαμε ότι ο Παναθηναϊκός το έχασε, παρά ότι η Ρεάλ το κέρδισε. Αυτό φυσικά δεν πρόκειται να αλαφρύνει καθόλου την πίκρα της ήττας, αλλά δείχνει ότι η ομάδα θα μπορούσε να πάρει τη μεγάλη νίκη κόντρα στην πρωταθλήτρια Ευρώπης. Τι έφταιξε λοιπόν για την ήττα; Σίγουρα τα επιθετικά ριμπάουντ που έδωσαν σε μία “πολεμική μηχανή” την ευκαιρία να σουτάρει και να ξανά σουτάρει έπαιξαν το ρόλο τους. Κόντρα σε ομάδες σαν την Ρεάλ επιβάλλεται να πάρεις το αμυντικό ριμπάουντ για να τρέξεις στο ανοικτό γήπεδο, χτυπώντας την εκεί με εύκολους πόντους, κάτι που δεν έγινε. Δεν θεωρώ ότι κόστισε τόσο πολύ αυτός ο τομέας, γιατί στην αντίπερα όχθη και το σύνολο του Πιτίνο έκανε… “πάρτι” με επιθετικά ριμπάουντ.

Ένα δεύτερο σημείο ήταν η πολύ μικρή παραγωγικότητα σε ασίστ. Αυτό δείχνει ότι το παιχνίδι των παικτών δεν ήταν καθόλου ομαδικό. Πόσες και πόσες φορές, ιδίως μετά το πρώτο δεκάλεπτο, βλέπαμε το «Τριφύλλι» να πηγαίνει σε φάσεις και προσπάθειες που θύμιζαν μπάσκετ Νοέμβρη. Απομόνωση, στατικό 1 vs 1, ανύπαρκτη κίνηση μακριά από την μπάλα και τα μάτια καρφωμένα στον Καλάθη, ο οποίος έπρεπε να βγάλει μόνος του το “φίδι από την τρύπα”. Μπορεί ο Καλάθης να πήρε πολλά σουτ και να αστόχησε, αλλά όταν του δίνεις την μπάλα να επιτεθεί μόνος του από μακριά και με τέτοιες συνθήκες, λογικό είναι. Επίσης, το πιο σημαντικό για εμένα ( η φάση που με έκανε να μην πιστεύω στα μάτια μου) είναι το σουτ από το τρίποντο του Τόμας και το φάουλ που έκανε αμέσως μετά. Καμία λογική. Αυτό το τρίποντο το παίρνεις αν λέγεσαι Κάρι και αγωνίζεσαι στους Warriors, όχι αν είσαι Τόμας και παίζεις στον «Εξάστερο». Πάντως, για να είμαι δίκαιος, και ο Λάνγκφορντ έκανε ένα ανάλογο λάθος αργότερα, που στοίχισε εξίσου πολύ.

Και για να τελειώσω με τις «ευθύνες», θα μιλήσω για δύο πράγματα που μπορεί να έκρινε ο κόσμος, αλλά κατ’ εμέ λανθασμένα. Αρχικά, οι βολές του Παπαγιάννη καλώς ή κακώς στοίχησαν από άποψη πόντων, αλλά δεν φταίει ο “Big-Papa” για την ήττα. Ναι, δεν έβαλε τις βολές, και; Θα πέσουμε να τον φάμε επειδή τις έχασε; Όλοι κάνουμε λάθη και όλοι δικαιούμαστε να έχουμε κακές στιγμές. Εδώ στην Ελλάδα, έχουμε το κακό συνήθειο να στεκόμαστε στο ένα πράγμα που κάνει κάποιος λάθος, αγνοώντας επιδεικτικά τα δέκα που κάνει σωστά. Ε όχι, εγώ τάσσομαι κατά αυτής της λογικής και θα σταθώ στην πρόοδο που κάνει ο παίκτης από εβδομάδα σε εβδομάδα, την οποία θα διαβάσετε αναλυτικά σε ένα άρθρο που έρχεται και που θα εξηγεί τα πάντα. Η εικόνα του στις συνεντεύξεις μετά το παιχνίδι, όπου αποδέχτηκε μάγκικα τις όποιες ευθύνες έχει έγιναν κάτω από πολύ συναισθηματική πίεση. Τον έβλεπα έτοιμο να λυγίσει και είναι κρίμα, αλλά η αυστηρότητα απέναντι στον εαυτό του θα τον κάνει καλύτερο.

Τέλος, η επιλογή Πιτίνο να μην κάνει φάουλ οδηγώντας την Ρεάλ στις βολές για να πάρει το παιχνίδι από την επίθεση του είναι 100% σωστή. Μπορεί εκ του αποτελέσματος να μην δικαιώθηκε και όλοι να κρινόμαστε από το αποτέλεσμα, αλλά για εμένα καλά έκανε και θα εξηγήσω αμέσως το γιατί. Όταν σε ένα παιχνίδι έχεις κατεβάσει την τρομερή επιθετική αντίπαλό σου στους 71 πόντους, αυτό αμέσως σημαίνει ότι η άμυνά σου λειτουργεί τέλεια. Η επίθεση λειτουργούσε το ίδιο τέλεια; 32 πόντους σε 10 λεπτά και 41 στα υπόλοιπα 30; Αυτή την επίθεση έπρεπε να εμπιστευτεί; Και ξαναλέω, εκ του αποτελέσματος δεν δικαιώθηκε, αλλά τακτικά έκανε το σωστό 100%. Οδήγησε την φάση σε ένα σουτ το οποίο 99.9% δεν μπαίνει, δυστυχώς αυτήν την φορά μπήκε. Αυτό είναι το μπάσκετ άλλωστε και για αυτό το αγαπάμε.

ΥΓ: Ο Τόμας μπορεί να έχει ευθύνη με το λάθος που έκανε, αλλά αυτό δεν σβήνει την κατάθεση ψυχής που κάνει και την τιμιότητα που επιδεικνύει σαν αθλητής. Μπορεί να παίξει στο 7/10 και παίζει πάντα τόσο. Όχι σε ένα παιχνίδι στο 10/10 και στο άλλο στο 3/10, σαν τον… αδιάφορο προκάτοχο του.