Το «κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο»!

Ο Κωνσταντίνος Πανάς σχολιάζει τη μεταγραφή του Ιωάννη Παπαπέτρου στον Παναθηναϊκό γράφοντας ότι… “το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο”.

Τέλος καλό, όλα καλά λοιπόν και σαν ένα παραμύθι με αίσιο τέλος, “στους τρεις, ο ένας δώρο”, όπως έγραφε και η ΚΑΕ Ολυμπιακός. Και από τους τρεις, σίγουρα ο καλύτερος από την άποψη ότι έχει πολλά περιθώρια εξέλιξης. Αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που επέλεξε τους «πράσινους». Το 2013, ο Παναθηναϊκός όντας σε μεταβατικό στάδιο, δεν ήταν η ομάδα που μπορούσε να εμπιστευτεί και σε εκείνο τον Ολυμπιακό μπορούσε πιο εύκολα να εξελιχθεί. Πλέον, ο κύκλος του εκεί τελείωσε και στον Παναθηναϊκό του 2018 θα έχει χώρο να αναπτύξει τις ικανότητές του, στη θέση στην οποία μπορεί να προσφέρει πράγματα.

Πολλοί είναι αυτοί που βιάζονται να τον κρίνουν. Ότι έμεινε “αιώνιο ταλέντο” και άλλα τέτοια «όμορφα». Μιλάμε για ένα παιδί στα 24 με κορμί υψηλού επιπέδου. Πραγματικά, ΔΕΝ γίνεται να ΜΗΝ σαρώνει στα γήπεδα αυτός ο παίκτης. Απλά δεν μπόρεσε να εξελιχθεί όσο περίμεναν στον Ολυμπιακό.

Στο Παναθηναϊκό από την άλλη έρχεται για να ξεκινάει και να τελειώνει βασικός. Για να πάρει πρωτοβουλίες. Και πλέον έχει ένα παραπάνω λόγο να το κάνει. Κάποτε, οι οπαδοί των «πρασίνων» φώναζαν συνθήματα υπέρ του πατέρα του… Πλέον ήρθε η ώρα να το κάνουν και για τον ίδιο.

Ο παίκτης είχε πραγματικά εξαιρετικές σεζόν το 2016 και το 2017, αλλά από ένα σημείο και μετά απλά δεν μπορούσε να δώσει παραπάνω. Ήταν από τους λίγους παίκτες που έβγαλαν τρομαχτική ενέργεια στους τελικούς με τον Παναθηναϊκό και πραγματικά οι άμυνες πάνω στο Σίνγκλετον ήταν τρομερές.

Δεδομένα δεν έχει τα πόδια να ακολουθήσει πολύ εκρηκτικά τριάρια, αλλά και σε δύναμη και σε πόδια μπορεί να αντιμετωπίσει σχεδόν κάθε ψηλό στην Ευρώπη. Το σημαντικό είναι να ανεβάσει περισσότερο το τρίποντό του ή καλύτερα να το σταθεροποιήσει. Η μηχανική του είναι πολύ καλή και είμαι σίγουρος πως με τον Πασκουάλ κοντά του θα βελτιωθεί συνολικά. Δείτε τον Αντετοκούνμπο και θα καταλάβετε.

Είναι πολύ εύκολο να απαξιώνουμε κάθε κίνηση και να μιλάμε ανέντιμα για την εκάστοτε ομάδα και τον εκάστοτε πρόεδρο που σπαταλάει όσα μπορεί. Πάντα θέλουμε παραπάνω. Ιδιαίτερα οι Παναθηναϊκοί δεν ανέχονται να μένει ο Ντενμον κι ο κάθε… “Ντενμον” και να φεύγει ο Τζέιμς. Αλλά τα πράγματα είναι άπλα… Όσο κάθε μεταγραφή στην εφορία κοστίζει τα δίπλα, οι ελληνικές ομάδες δεν πρόκειται να επιστρέψουν στα μυθικά μπάτζετ του 2009-2010.

Έπειτα, είναι πολύ εύκολο να υποτιμάμε τον Παπαπέτρου και τον κάθε “Παπαπέτρου”. Να λεμέ ότι είχε 6 πόντους κατά μέσο όρο και 29% στο τρίποντο. Ωστόσο, τα “θέλω” μιας ομάδας τα ξέρει καλύτερα ο προπονητής. Το πώς θα αξιοποιήσει και θα ενεργοποιήσει τις δυνατότητες του παίκτη, βοηθώντας το σύνολο.

Σίγουρα, χάνοντας Τζειμς, Σιννγκλετον και Ριβερς χάνεις τρεις από τους ποιοτικότερους ξένους που πέρασαν από την “DPG” εποχή και έπειτα. Παρόλα αυτά, ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη το ευρωπαϊκό στοιχειό. Του λείπει η δημιουργία. Και δεν μιλάμε φυσικά για ΕΝΑ πόιντ γκαρντ, άλλα για την ομαλή κυκλοφορία της μπάλας και την δημιουργία καλύτερων προϋποθέσεων για ελεύθερα σουτ. Αυτό θα γίνει μόνο αν το σύνολο μπορεί να πασάρει. Η ποσότητα αξιοποιείται μόνο αν η μπάλα γυρίζει και κάνεις πλην Καλαθη πέρυσι δεν είχε δημιουργία σε μεγάλο βαθμό. Το τεσσάρι που θα έρθει, θα πρέπει πρώτα να μπορεί να δημιουργήσει.

Ας αφήσουμε λοιπόν τις συγκρίσεις και ας απολαύσουμε το παιχνίδι!