Μάγκες, έτσι δεν πάμε πουθενά…

Ο Νικόλας Φλωράτος αναλύει μέσω του «Όλα Πράσινα» προς ποια κατεύθυνση οφείλει να κινηθεί ο Παναθηναϊκός την επόμενη του αποκλεισμού από την ΑΕΚ, αναφέρεται στον παράγοντα «μεταγραφές» κι εξηγεί γιατί ο «Εξάστερος» δεν πρέπει να πέσει στην «παγίδα» που λέγεται ΣΕΦ.

Συμβόλαιο που να… εξασφαλίζει τίτλους δεν έχει κανείς. Στο μπάσκετ, όπως συμβαίνει σε κάθε άθλημα, όπως συμβαίνει στη ζωή γενικότερα, υπάρχουν οι «καλές» και οι «κακές» μέρες. Υπάρχουν οι κούπες, οι γιορτές, τα πανηγύρια, υπάρχουν όμως και οι σκληρές ήττες, οι οδυνηροί αποκλεισμοί και οι «μαύρες» σελίδες, αν θέλετε. Στο τέλος της χρονιάς, όταν κάνουμε «ταμείο», μπορεί κανείς να μη θυμάται την απουσία του Παναθηναϊκού απ’ τον τελικό του Κυπέλλου, έπειτα από 13 χρόνια συνεχούς παρουσίας κι 6 σερί κατακτήσεων. Για να συμβεί, όμως, αυτό, είναι πλέον πασιφανές ότι δεν αρκούν μόνο επιπλήξεις, φωνές, «ηλεκτροσόκ», αλλά αρκετά περισσότερα…

Προγνωστικά στοιχήματος από το Νο.1 site προβλέψεων στην Ελλάδα!

➡️ «Διάβασμα» αδυναμιών

Ας ξεκινήσουμε απ’ τα βασικά. Σε μια σεζόν που «τρέχει» ένα μήνα και κάτι περίπου, με τον Παναθηναϊκό να έχει αγωνιστεί σε πέντε ευρωπαϊκές αναμετρήσεις, συν το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό για την Basket League (δεν παίζει κανένα ρόλο ότι οι «πράσινοι» κέρδισαν) και τον αποκλεισμό απ’ τα ημιτελικά του Κυπέλλου, έχουν ήδη προλάβει να εκδηλωθούν κάποιες, λιγότερο ή περισσότερο, τρανταχτές αδυναμίες.

Βολές (62% στην Ευρωλίγκα, 67.5% στην BasketLeague, 66% στο Κύπελλο), αμυντική απόδοση (83 πόντοι παθητικό στην Ευρωλίγκα), έλλειψη «σκληράδας», γρήγορων ποδιών και rim protection στις θέσεις των ψηλών, έλλειψη δημιουργίας πίσω απ’ τον Καλάθη κι έλλειψη μιας επιθετικής σταθεράς από την περιφέρεια, είναι μόνο κάποιες απ’ τις «ασθένειες» που μπορεί εύκολα να διαβάσει ο οποιοσδήποτε έχει παρακολουθήσει τα κατορθώματα του «Εξάστερου» απ’ την έναρξη της σεζόν.

Για να πάει παρακάτω, ο Παναθηναϊκός οφείλει να κοιταχτεί στον καθρέφτη, να κοιτάξει κατάματα τις αδυναμίες του και να προσπαθήσει να τις αντιμετωπίσει εκ των έσω ή και όχι, εάν δε γίνεται αλλιώς. Πρωτού, όμως, ψάξει για «λύσεις» εκτός των τειχών, πρέπει να ξεκαθαρίσει την… εντός αυτών κατάσταση, που μοιάζει λίγο (έως… πάρα πολύ μπερδεμένη).

➡️ Κατανομή ρόλων

Προκειμένου ο Τσάβι Πασκουάλ να καταφέρει να πάρει το μάξιμουμ απ’ το ήδη υπάρχον ρόστερ, το οποίο ο ίδιος δημιούργησε φέρνοντας παίκτες που, τουλάχιστον στα χαρτιά, θα του εξασφάλιζαν βάθος, οφείλει να ξεκαθαρίσει τους ρόλους πριν να είναι πολύ αργά. Ο Καταλανός δείχνει αρκετά μπερδεμένος και παρά τον μεταγραφικό πλουραλισμό, παιχνίδι με το παιχνίδι, «κλείνει» ολοένα και περισσότερο το rotation, με τα σημάδια κόπωσης να είναι πλέον εμφανή για αρκετές απ’ τις «πράσινες»… παλιοσειρές.

Όπως αναφέρθηκε, οι νέοι δεν αποκτήθηκαν για να παρακολουθούν τις αναμετρήσεις απ’ την άκρη του πάγκου, ούτε να προσφέρουν… πεντάλεπτα. Στον καλοκαιρινό σχεδιασμό, ο Τσάβι Πασκουάλ απέκτησε καθένα παίκτη ξεχωριστά για έναν συγκεκριμένο σκοπό. Μέχρι στιγμής, όμως, το καθαρό μυαλό που χαρακτήρισε στις μεταγραφικές κινήσεις… «απουσιάζει» και μαζί του, μοιραία πέφτει στο κενό οποιαδήποτε προσπάθεια «δεσίματος» του νέου συνόλου.

Στο σημείο αυτό και με τα ματς να γίνονται όλο και πιο κρίσιμα όσο περνάει ο καιρός, είναι… ζωτικής σημασίας για τον «Εξάστερο» να βρει τον εαυτό του ως προς το rotation και την κατανομή ρόλων. Τέλος, επειδή ποτέ κανείς δεν πέτυχε στο 100% κάνοντας μεταγραφές, η ώρα της αυτοκριτικής για τον Τσάβι φαίνεται πως έχει φτάσει, καθώς στα πλαίσια της κατανομής, σε συνδυασμό με τις αδυναμίες που βγαίνουν στο παρκέ, καλείται να πάρει χαρτί και μολύβι, να κρίνει τους υπάρχοντες και να αποφασίσει αν πρέπει να προχωρήσει σε αλλαγές.

➡️ Μεταγραφές

Δεν είχα σκοπό να αναφερθώ σε αυτό το ζήτημα, μιας και όπως αναφέρω παραπάνω, αρμόδιος για να αποφασίσει αν λείπει κάτι απ’ τον Παναθηναϊκό και τι είναι αυτό, είναι μόνο ο προπονητής. Δε μ’ αρέσει η μεταγραφολογία, ούτε ήθελα να μπω στο τρυπάκι αυτό, απ’ τη στιγμή που η ίδια η διοίκηση διαψεύδει κάθε σενάριο. Παρ’ όλα αυτά, επειδή τις τελευταίες ημέρες παρατήρησα έντονο ενδιαφέρον προς το τι πιστεύω, θεωρώ πως τη δεδομένη χρονική στιγμή ο Παναθηναϊκός χρειάζεται τουλάχιστον δύο μεταγραφές.

Το ποιος και αν θα αποχαιρετήσει δεν θα το αποφασίσω εγώ, ωστόσο δε χωρά αμφισβήτησης ότι οι «πράσινοι» χρειάζονται εδώ και τώρα δύο «δυναμίτες»: έναν στο «ζωγραφιστό» κι έναν στην περιφέρεια. Για το πόσο εύκολα ή δύσκολα μπορούν να βρεθούν οι κατάλληλοι και το αν παραγματικά μια τέτοια κίνηση μεσούσης της σεζόν θα μπορούσε να βοηθήσει ή θα λειτουργήσει σαν τρύπα στο νερό, δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα απ’ τις μεταγραφές των Ντόρσεϊ και Λο το 2012 απ’ τον Ολυμπιακό, οι οποίοι γύρισαν εντελώς το «τσιπάκι» ολόκληρης της ομάδας και την οδήγησαν μέχρι το τέλος του δρόμου.

➡️ «Γκάζια» κι «αίμα»

Ξέχωρα απ’ όσα ανέφερα πιο πάνω, με οποιοδήποτε ρόστερ, με ή χωρίς ρόλους, με ή χωρίς μεταγραφές, με ή χωρίς αδυναμίες, όσοι βρίσκονται αυτή την ώρα στον οργανισμό που λέγεται μπασκετικός Παναθηναϊκός, έχουν χρέος να σκύψουν το κεφάλι και να δουλέψουν περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Όντας με την πλάτη στον τοίχο στην Ευρωλίγκα κι εκτός σε έναν απ’ τους δύο εν Ελλάδι στόχους, οι «τόνοι» ιδρώτα στο παρκέ δεν είναι αγγαρεία, αλλά ηθική υποχρέωση προς τους ίδιους πρώτα απ’ όλα κι έπειτα όλους εμάς.

Παράλληλα, ο Τσάβι Πασκουάλ είναι αυτός που με τη στάση του οφείλει να κάνει άπαντες να καταλάβουν πού βρίσκονται και η επόμενη επιβράβευση (πχ ρεπό) να έρθει σε βάθος χρόνου, εάν και εφόσον το επιτρέψουν τα αποτελέσματα (όχι μόνο στο ταμπλό αλλά και στο παρκέ). Ως τότε… φωνή!

➡️ Να μην παίξει ρόλο ο παράγοντας «ΣΕΦ»

Τα «αιώνια» ντέρμπι ανέκαθεν αποτελούσαν μια ξεχωριστή κατηγορία που τις περισσότερες φορές λειτουργούν ως δίκοπο μαχαίρι. Αναλόγως αποτελέσματος, η μια ομάδα μπορεί απ’ το να ξεγυμνωθεί πλήρως μέχρι να υποτιμηθεί πολύ περισσότερο απ’ όσο της αξίζει, ενώ η άλλη να αποθεωθεί περισσότερο απ’ το… «κανονικό», καμουφλάροντας τις όποιες αδυναμίες της.

Με την δεύτερη (για φέτος) επίσκεψη στο ΣΕΦ να… έρχεται μέσα στην εβδομάδα, ο Παναθηναϊκός δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επηρεαστεί απ’ το αποτέλεσμα του συγκεκριμένου αγώνα. Ό,τι είναι να γίνει, επιβάλλεται να γίνει ανεπηρέαστα. Όχι, το ρόστερ δεν θα είναι για πέταμα αν χάσει στο Φάληρο, αλλά επίσης όχι, η ομάδα δεν θα συνέλθει και θα βρει τον δρόμο της απλά επειδή… κέρδισε τον Ολυμπιακό.

Τα δείγματα γραφής είναι πολλά και αρκετά ικανά να δώσουν στον Πασκουάλ μια ξεκάθαρη εικόνα. Το τι μέλλει γενέσθαι, μόνο ο ίδιος και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος το γνωρίζουν, ωστόσο το βέβαιο είναι πως για να αντιμετωπίσει τις “ασθένειές” του ο Παναθηναϊκός χρειάζεται όχι απλά καθαρό μυαλό ή πολλή δουλειά, αλλά πιθανότατα και γενναίες αποφάσεις…

ΥΓ: Μέσα σ’ όλα, ο Τσάβι Πασκουάλ οφείλει να βρει κι ο ίδιος τον… εαυτό του. Παρατεταμένο κακό κοουτσάρισμα, θολωμένο μυαλό, κακή διαχείριση κι ανεξήγητες επιλογές. Πώς, για παράδειγμα, αποφάσισε χθες, σε έναν αγώνα που φαινόταν ότι θα κριθεί στην άμυνα και τη δύναμη κι όχι στην ποιότητα, να ρίξει τον Θανάση ελάχιστα λεπτά στο παρκέ; Δεν είναι μόνο αυτό που βαραίνει τον Καταλανό, ωστόσο είναι το πιο απλό μα και αρκετά «τρανταχτό». Το ντεφορμάρισμα είναι συλλογικό και ξεκινάει απ’ το «κεφάλι»…

ΥΓ1: Συγχαρητήρια στην ΑΕΚ για την πανάξια πρόκριση και καλή της επιτυχία στον τελικό του Κυπέλλου.