Λάσμε: “Μιλάω με Παναθηναϊκό τα τελευταία καλοκαίρια”!

«Όταν κοιτάζω πίσω και σκέφτομαι όσα έχουν γίνει, νιώθω έκπληξη, που πήγα σε όλες αυτές τις ομάδες. Όμως, δούλεψα πολύ στην καριέρα μου. Δούλεψα και εντός και εκτός παρκέ. Προσπάθησα να μην κάνω όσα δεν πρέπει. Νιώθω πως έχω πολύ μπάσκετ να παίξω ακόμα. Οπότε, θέλω να συνεχίσω και θα δω πού θα με πάει αυτό το ταξίδι. Θα τα δω όλα τότε, όταν σταματήσω να παίζω. Τώρα, όμως, παίζω κανονικά».

– Υπάρχει ένα όνειρο, που είχες ως παιδί και κατάφερες να φέρεις εις πέρας στην καριέρα σου;

«Όταν ήμουν παιδί το μεγαλύτερό μου όνειρο ήταν να παίξω μπάσκετ σε διεθνές επίπεδο. Ήθελα να παίξω μπάσκετ και να είμαι σε μια καλή ομάδα. Ήθελα να παίξω μεγάλους αντιπάλους, να αντιμετωπίσω δυνατούς αθλητές και να είμαι μέλος της παγκόσμιας μπασκετικής κοινότητας».

– Πρόσφατα ανέβασες μία φωτογραφία στο Instagram και έγραφες πως το μόνο που θέλεις για τα Χριστούγεννα είναι η κυρία Λάσμε. Πόσο σημαντική είναι για την ζωή σου, αλλά και την καριέρα σου;

«Η οικογένειά μου και η οικογένεια μου παίζουν μεγάλο ρόλο στην καριέρα μου. Έχουν κάνει πολλές θυσίες. Αφήνουν το σπίτι, για να έρθουν μαζί μου. Προσπαθώ να περνάω αρκετό χρόνο στο σπίτι. Θέλω να βλέπουμε μαζί τηλεόραση, να κάνουμε μαζί πράγματα, να τους δείχνω πόσο το απολαμβάνω. Θέλω να περνάω χρόνο με την οικογένειά μου. Εκείνη είναι το μεγαλύτερο δώρο, που έχω λάβει. Ένα δώρο από τον Θεό».

– Μιλώντας πιο συγκεκριμένα για το μπάσκετ, πώς είναι η συνεργασία σου με τον Δημήτρη Πρίφτη μέχρι στιγμής;

«Είναι πολύ καλή. Είχαμε καλή επαφή και την δεύτερη χρονιά μου στον Παναθηναϊκό, όταν ήταν assistant. Φέτος συνεργαζόμαστε ακόμα καλύτερα. Μου έχει δώσει πολλές ευθύνες και κάθε μέρα, κάθε προπόνηση είναι μια νέα πρόκληση. Προσπαθεί να βγάλει ένα μεγάλο μέρος της προσωπικότητάς μου στο παρκέ. Θέλει να με κάνει πιο πολύ ηγέτη και το εκτιμώ. Μου αρέσουν οι άνθρωποι που σου βάζουν προκλήσεις κάθε μέρα και στηρίζονται σε εσένα, στις καλές και τις κακές στιγμές».

– Βλέπουμε πως ταιριάζεις πολύ καλά με τους Έλληνες προπονητές. Πώς θα το εξηγούσες αυτό; Βέβαια, ίσως έχει να κάνει πιο πολύ με την κατάσταση που βρίσκεις σε μια ομάδα και όχι με την χώρα ενός προπονητή…

«Δεν ξέρω, αλήθεια. Όλα μπορεί να συμβούν. Έτυχε να έχουμε καλή συνεννόηση με τον προπονητή μου, που είναι Έλληνας. Περιμένει πολλά πράγματα από εμένα. Μου αρέσουν οι προκλήσεις. Μου αρέσει που περιμένει πράγματα, σε αυτό το επίπεδο, σε αυτές τις διοργανώσεις. Δεν είναι τυχαίο το πού βρισκόμαστε και όσα προσπαθούμε να πετύχουμε». 

– Τα τελευταία δύο – τρία χρόνια πολλές φορές «ακούστηκε» πως η επιστροφή σου στον Παναθηναϊκό πλησιάζει. Πόσο κοντά έφτασαν οι διαπραγματεύσεις;

«Ο Παναθηναϊκός είναι μια μεγάλη ομάδα, έχει ξεχωριστή θέση στην καριέρα μου. Εκτιμώ όλα όσα έγιναν εκεί. Κάθε καλοκαίρι υπάρχει μια προοπτική να έρθω να έρθω στην Ελλάδα. Με ξέρει το σταφ, με ξέρει ο κόσμος και ζει και ο Τζέιμς Γκιστ εκεί. Είναι πάντα μια ελκυστική επιλογή για εμένα. Μιλάμε τα καλοκαίρια για πιθανή επιστροφή μου, αλλά διαφορετικές καταστάσεις και διαφορετικά πράγματα δεν μας το επέτρεψαν. Στο τέλος, βέβαια, το μπάσκετ είναι business. Θέλω να παίρνω τις καλύτερες επιλογές για εμένα και την οικογένειά μου.

Μου λείπει πολύ η Αθήνα. Όταν έχουμε λίγο ελεύθερο χρόνο, προσπαθώ να έρχομαι στην Αθήνα. Αγαπάω την πόλη, τον κόσμο, το φαγητό, την κουλτούρα. Θα ήταν ωραίο να επιστρέψω, αλλά τώρα είμαι στην Ούνικς. Οπότε, δεν έχω χρόνο να σκεφτώ κάτι τέτοιο. Αλλά, κάθε καλοκαίρι είμαστε κοντά και ελπίζω πως μια μέρα θα τα καταφέρουμε».

– Τόνισες πως είσαι στην Ούνικς και το καταλαβαίνω, όμως σκέφτηκες ποτέ πως στον Παναθηναϊκό έχεις αφήσει μία δουλειά στην μέση; Πήρες δύο πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα, αλλά δεν κατάφερες να αγωνιστείς με τους «πράσινους» σε Final Four. Είναι αυτό κάτι που σε κάνει να θες να επιστρέψεις μια μέρα, για να ολοκληρώσεις;

«Χάσαμε το Final Four δύο χρόνια στη σειρά, ενώ ήμασταν πολύ κοντά στο να τα καταφέρουμε. Εύχομαι να μπορούσα να είχα πάει με τον Παναθηναϊκό στο Final Four. Πρόκειται για μία ομάδα με μεγάλη ιστορία. Ο κόσμος και ο σύλλογος είναι αρκετά για να βρεθεί η ομάδα στο Final Four. Εύχομαι να τα είχαμε καταφέρει. Θα το είχα στο μυαλό μου, αν επέστρεφα στον Παναθηναϊκό».

– Μιλάτε ακόμα με τον Τζέιμς Γκιστ και κάνετε στενή παρέα. Θέλεις να μοιραστείς μαζί μας μια «τρελή» ιστορία που έχετε;

«(γελάει και κάνει μια παύση για να σκεφτεί). Ξέρεις, κάνουμε πολλές πλάκες με τον Τζέιμς, είτε από κοντά, είτε από το τηλέφωνο. Πειράζουμε ο ένας τον άλλον και συγκρίνουμε τα όσα κάνουμε. Κάνουμε πλάκα για τα πάντα. Πολλές φορές ο ένας κοροϊδεύει τον άλλον. Έχουμε πάρα πολλές ιστορίες εντός και εκτός παρκέ, δεν μπορώ να διαλέξω μόνο μία».

– Ποιος είναι καλύτερος παίκτης; Εσύ ή ο Τζέιμς; Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση…

«(γελάει ακόμα πιο δυνατά). Ξέρεις ότι θα πω εμένα φίλε, έλα τώρα».

– Μιας και μιλάμε για ιστορίες και ανθρώπους με τους οποίους είσαι κοντά. Έχεις μία αστεία ιστορία με τον Δημήτρη Διαμαντίδη; Ξέρουμε πως δεν κάνει τόσες πλάκες, όπως εσύ ή ο Τζέιμς. Έχεις κάποιο αστείο περιστατικό στο μυαλό σου;

«Ναι, θυμάμαι μία ιστορία. Μετά το πρώτο βραβείο που πήρα, ως κορυφαίος αμυντικός της Euroleague, θυμάμαι ότι πήγα στα αποδυτήρια και έλεγα στον Δημήτρη: “Τώρα ξέρεις ποιος είναι ο καλύτερος αμυντικός”. Και τότε μου απάντησε: “Αυτό είναι το πρώτο σου βραβείο. Να ξέρεις ότι έχω έξι τέτοια, οπότε πρέπει να κάνεις πολλά για να τα φτάσεις”».