Έχει… «θολώσει» ο Πασκουάλ!

Στον απόηχο της νίκης του Παναθηναϊκού κόντρα στη Νταρουσάφακα, ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος εξηγεί τι συμβαίνει με τον Τσάβι Πασκουάλ, υποστηρίζοντας πως ο Ισπανός προπονητής έχει χάσει το καθαρό μυαλό του εξαιτίας της μεγάλης πίεσης.

Ο Παναθηναϊκός πήρε το «ροζ φύλλο», όμως όχι μόνο δεν εντυπωσίασε, αλλά προβλημάτισε ακόμη παραπάνω. Δεν μπορούμε να πούμε πολλά όταν οι «πράσινοι» παραλίγο να χάσουν τον αγώνα από την «ουραγό» της βαθμολογίας, Ντααρουσάφακα. Νομίζω ότι η αντίδραση του κόσμου που βρέθηκε στο ΟΑΚΑ τα έλεγε όλα από μόνη της. Αυτό που βλέπουμε από την αρχή της χρονιάς δεν είναι εικόνα ομάδας που έχει ως στόχο το Final 4. Όλοι θυμόμαστε τις δηλώσεις του Ομπράντοβιτς σε ένα εντός έδρας παιχνίδι με την Πρόκομ, που δυστυχώς είναι πιο επίκαιρες από ποτέ…

Τα κακώς κείμενα… πολλά. Από αγωνιστικά προβλήματα έως έντονα πνευματικά ζητήματα. Δεν συνηθίζω να κάνω αναφορά σε ομαδικά στατιστικά στο blog μου, αλλά θεωρώ ότι αυτήν τη φορά έχει μία λογική βάση. Ο πόλεμος των ριμπάουντ χάθηκε με απολογισμό 27-39, κάτι αναμενόμενο αφού η Νταρουσάφακα είναι καλύτερη ομάδα στον τομέα των επιθετικών. Πέρα από αυτό όμως, οι γηπεδούχοι υποχρέωσαν τους αντιπάλους τους σε 18 λάθη. Τι θέλω να πω με αυτό; Ότι όταν μία ομάδα υποχρεώνει τον φιλοξενούμενο σε τόσα λάθη και ο αγώνας στο τέλος γίνεται ντέρμπι, αυτό από μόνο του δείχνει ότι κάτι πάει πολύ λάθος.

Παρόλα αυτά,  η ομάδα μπήκε με καλό πλάνο στο γήπεδο και ήξερε τι πρέπει να κάνει. Πολύ έξυπνη η χρησιμοποίηση του Παπαγιάννη στο αρχικό σχήμα, αλλά όπως φάνηκε από το αποτέλεσμα δεν βοήθησε καθόλου. Ο λόγος που μπήκε στο παρκέ σαν βασικός ήταν για να πάρει με το ύψος του κάποια ριμπάουντ και να φθείρει τους αντιπάλους ψηλούς, με σκοπό να περάσουν μετά μέσα οι αθλητικοί ψηλοί να κάνουν την υπόλοιπη δουλειά. Το ρίσκο αυτό όχι μόνο δεν δικαιώθηκε, αλλά έκανε και πολύ κακό, καθώς ξεκίνησαν καλά οι «πράσινοι» και η κακή αμυντική παρουσία του διεθνή center δεν επέτρεψε να φανεί στο σκορ η καλή δουλειά. Δυστυχώς, ο Παπαγιάννης θα πρέπει να δουλέψει, γιατί είναι πολύ περίεργο να ήρθε από το NBA και να μην παίζει ούτε στην Ελλάδα.

Βέβαια, το καλό ξεκίνημα που ξεκίνησε σύμφωνα με το σωστό προπονητικό πλάνο δεν είχε συνέχεια. Κάπου στα μέσα του τρίτου δεκαλέπτου η ομάδα άρχισε σταδιακά να χάνει τελείως το καθαρό της μυαλό, χάνοντας κάπως έτσι και τον ρυθμό της, αλλά και το προβάδισμα που είχε στο σκορ. Έφτασε σε πολύ οριακό σημείο μετά από λάθος αποφάσεις παικτών και προπονητή ή προπονητή και παικτών αν προτιμάτε, και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να παιχτεί ένα… ντέρμπι στα τελευταία λεπτά. Σίγουρα, στα θετικά η αντίδραση της ομάδας την κρίσιμη ώρα, που βέβαια χρειάστηκε και την αστοχία του αντιπάλου για να βγει προς τα έξω.

Πνευματικά τώρα, οι «πράσινοι» δείχνουν συνεχώς ότι είναι υπερβολικά πιεσμένοι. Αυτό φαίνεται από τις αντιδράσεις του Λάνγκφορντ, τα νεύρα των Παππά και Καλάθη και γενικότερα από τις εκφράσεις των παικτών και του προπονητή. Το «πρέπει» είναι τεράστιο, αλλά αυτό είναι και ένα τίμημα του να φοράει κάποιος την φανέλα με τα έξι “αστέρια». Ο κόσμος αντέδρασε έντονα και αυτό έγινε γιατί εκτός κάποιων εξαιρέσεων, έβλεπε κάποιους παίκτες να μην πολεμούν για τη φανέλα. Το κοινό μπορεί να δεχτεί και μία κακή εμφάνιση και δύο και τρεις. Αυτό που δε μπορεί να ανεχθεί κανείς είναι η αδιαφορία και φυσικά όλοι θα πρέπει να σέβονται τη φανέλα που φοράνε και να παίζουν για αυτήν.

Σίγουρα, η πίεση έγινε τεράστια και ο κόσμος με το δίκιο του αντέδρασε. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έπρεπε όλο το γήπεδο να ζητάει τον Μήτογλου στο παρκέ και τότε ο προπονητής να τον βάζει να παίξει. Αυτό μπορεί να εξηγηθεί με δυο τρόπους. Από τη μία, ο προπονητής μπορεί να μην ξέρει τι πρέπει να κάνει, ενώ από την άλλη μπορεί να είναι φοβερά αγχωμένος. Ας είμαστε ρεαλιστές. Ισχύει το δεύτερο. Ο Τσάβι έδειχνε εικόνα ανθρώπου που έχει χάσει το καθαρό του μυαλό και αυτό φυσικά έβγαινε και στην ομάδα, καθώς η σχέση προπονητή – παικτών λειτουργεί σαν συγκοινωνούντα δοχεία.

Ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν κάποιον που να μπει μέσα ανεπηρέαστος και έτοιμος να κάνει την διαφορά. Αυτός ήταν ο Μήτογλου. Από πέρσι τον θεωρούσα έναν πολύ ταλαντούχο παίκτη και φέτος στην αρχή της χρονιάς έκανα ένα αφιέρωμα σε αυτόν και μπορώ να πω πλέον ότι δικαιώθηκα. Ας αφήσουμε στην άκρη αυτούς τους 20 πόντους που πέτυχε χθες και ας ασχοληθούμε λίγο με τη γλώσσα του σώματος. Κανένας άλλος παίκτης των «πρασίνων» δε φάνηκε να ήθελε τη νίκη περισσότερο από αυτόν ή τουλάχιστον δεν πάλεψε για αυτή όσο ο Ντίνος. Φαίνεται από την αρχή της σεζόν ότι περιμένει τις ευκαιρίες για να τις πιάσει από τα “μαλλιά”. Ακόμα και στις κακές επιθετικά βραδιές του, οι οποίες έχουν έρθει και θα έρθουν κι άλλες, μπορεί να συμβάλει και σε άλλους τομείς. Βάζει το σώμα του πολύ έξυπνα σε όλες τις φάσεις, παίρνει καλές θέσεις και δείχνει τη θέληση του από τα πολλά ριμπάουντ που μαζεύει.

Και πλέον έρχονται τα πραγματικά δύσκολα. Αρχής γενομένης από την Κυριακή το απόγευμα κόντρα στον ΠΑΟΚ, η ομάδα καλείται να παίξει μία σειρά ιδιαίτερα απαιτητικών αγώνων. Θα μιλούσα μόνο για την Ρεάλ, αλλά με αυτήν την εικόνα όποιος θεωρεί ότι θα είναι εύκολο το πέρασμα από την “PAOK Sports Arena”, κάνει μεγάλο λάθος. Η ομάδα της Θεσσαλονίκης έχει πολύ σωστές αρχές στο παιχνίδι της και θα δημιουργήσει θέματα στην ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ. Δυστυχώς, φέτος φτάσαμε στο σημείο να κάνουμε λόγο για ένα ματς με τον ΠΑΟΚ. Να μην είμαστε σίγουροι ότι η ομάδα θα περάσει με “διπλό” από την Πυλαία και φυσικά δεν είναι ο ΠΑΟΚ το μεγάλο πρόβλημα. Πραγματικός αντίπαλος του φετινού Παναθηναϊκού αποτελεί ο κακός του εαυτός, που πρέπει να τον νικήσει… σύντομα κιόλας.