Άγιε μου, Νικ!

Ο Χρήστος Δημόπουλος υποκλίνεται στον Καλάθη και γράφει για τον εκπληκτικό Παναθηναϊκό που κατάφερε σε 5 εβδομάδες, ό,τι δεν έκανε 5 χρόνια εκτός έδρας στη Euroleague. Ο Νικ έδειξε γιατί ο ίδιος είναι ηγέτης του «Εξάστερου» και ο Τζέιμς ηγέτης της Αρμάνι.

Ας το παραδεχτούμε. Οι τυπάρες με τα πράσινα μας έβαλαν τα «γυαλιά». Για τα καλά! Ποιος να το περίμενε, ότι ο «άρρωστος» εκτός έδρας Παναθηναϊκός θα κατάφερνε να ταρακουνήσει όλη την Ευρώπη, όταν το πρόγραμμά του ήταν σχεδόν αποκλειστικά μακριά από το ΟΑΚΑ. Ό,τι δεν έκανε η ομάδα 5 χρόνια εκτός, το κατέφερε σε μόλις 5 εβδομάδες. Έργο Ρικ Πιτίνο ασφαλώς!

Στην Ιταλία, ουσιαστικά, τελείωσε η δουλειά της πρόκρισης στα playoffs της Euroleague. Και το σημαντικότερο είναι, πως οι «πράσινοι» έδωσαν αξία στην… απόδραση από τη Μόσχα. Μπορεί το «διπλό» επί της ΤΣΣΚΑ να ήταν το πλέον ηχηρό, αλλά το ροζ φύλλο αγώνα απέναντι στην Αρμάνι συνιστούσε το απόλυτο ζητούμενο. Και ήρθε μάλιστα με τρόπο που… τρομάζει. Τρομάζει, βεβαίως, τους αντιπάλους του «τριφυλλιού».

Απόλυτος πρωταγωνιστής στο Ντέσιο; Δεν θέλει ερώτημα. Πρόκειται για τον εξωγήινο Νικ Καλάθη! Η εμφάνιση του αρχηγού ήταν κάτι περισσότερο από… μαγική! Το καλύτερο, όμως, δεν είναι ότι σκόραρε 27 πόντους, μοίρασε 14 ασίστ και κατέβασε 8 ριμπάουντ. Αυτό που τον καθιστά σπουδαίο, όχι μόνο στο παιχνίδι με την Αρμάνι αλλά γενικώς, είναι το πόσο μαεστρικά διαβάζει τον εκάστοτε αγώνα.

Ο Καλάθης εξέθεσε σε βαθμό ντροπιαστικό ΟΛΕΣ τις αδυναμίες του Μάικ Τζέιμς. Ανάγκασε τον Αμερικανό «μπομπέρ» να φορτωθεί από νωρίς με φάουλ, τον πόσταρε συνεχώς σε φάσεις απομόνωσης και του απέδειξε, γιατί ο ένας είναι ο ηγέτης του Παναθηναϊκού κι ο άλλος ηγέτης της Αρμάνι Μιλάνο!

Πριν μερικές εβδομάδες είχαμε αναφέρει από αυτό εδώ το blog, πως είναι αναγκαίο οι Αμερικανοί του «Εξάστερου» να μπουν στην εξίσωση και να προσφέρουν σε μόνιμη βάση, ώστε να έχει η ομάδα κάποιες ελπίδες για την 8άδα. Τόμας, Λάνγκφορντ και Κιλπάτρικ όχι απλώς συνεισφέρουν, αλλά κάνουν και τη διαφορά σε φάσεις που η μπάλα «καίει».

Υ.Γ. Κυρία Πιτίνο είναι κρίμα να μας στερήσετε τον μέγα Ρικ.

Υ.Γ1. Master Chef ή Hell’s Kitchen είδαμε στο Μπασκόνια-Ρεάλ Μαδρίτης; Ευπρόσδεκτες όλες οι γνώμες.

Υ.Γ2. Είναι σχεδόν αφύσικη η ευκολία με την οποία ο Νικ Καλάθης φτάνει σε double–double. Για δύο ριμπάουντ έχασε (σ.σ. άλλη μια φορά οριακά) το triple–double. Όπως είπε και ο συνάδελφος, Ηλίας Λιβάνιος, του τα χαρίζουμε εμείς!