ΘΕΜΑ: Όταν ο «Άρτζι» επιλέγει back up στον «άσσο»…

Ο Ρόκο Λένι Ούκιτς, ο Μάικ Τζέιμς και τώρα ο Ταιρίς Ράις. Τρεις περιπτώσεις παικτών που έχουν ομοιότητες, αλλά και αρκετές διαφορές. Σχολιάζει ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος.

Ο Αργύρης Πεδουλάκης επέλεξε ως εκλεκτό για back up του Καλάθη τον Ράις. Ο Αμερικανός είναι ο παίκτης που πλέον καλείται να ξεκουράσει τον αρχηγό και ηγέτη της ομάδας, όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο, δίνοντας παράλληλα ποιοτικά λεπτά μέσα στο παρκέ. Ο Έλληνας coach έχει κληθεί άλλες δύο φορές (2012 και 2016) να δομήσει το ρόστερ του «Τριφυλλιού». Και ειδικά στην θέση του συμπληρωματικού guard έχει διαλέξει περιπτώσεις παικτών που μοιάζουν αγωνιστικά μεταξύ τους, αποδεικνύοντας την φιλοσοφία του.

Το καλοκαίρι του 2012 ο Ρόκο Λένι Ούκιτς ήταν ο παίκτης που θα πλαισίωνε τον τότε αρχηγό, Δημήτρη Διαμαντίδη στο «1». Ο Κροάτης διεθνής ήταν ένα guard με τεράστια ικανότητα στο παιχνίδι 1 vs 1. Μπορούσε να νικήσει οποιοδήποτε αντίπαλο είχε μπροστά του. Ο μοναδικός τρόπος για να τον σταματήσεις ήταν να του κάνεις φάουλ. Παράλληλα, κατά περιόδους σούταρε με πολύ καλά ποσοστά από το τρίποντο.

Αμυντικά δεν ήταν εξαιρετικός, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποτελούσε “τρύπα” στην άμυνα, ενώ ήταν πάντοτε αυτός που θα έτρεχε με σκοπό να ανοίξει το γήπεδο στην ομάδα του. Υπήρχαν μάλιστα περιπτώσεις που πήγαινε στον αιφνιδιασμό απέναντι σε δύο αντιπάλους.

Το καλοκαίρι του 2016, αμέσως μετά την απόσυρση του Διαμαντίδη, ο Πεδουλάκης έπρεπε να βρει το ιδανικό συμπλήρωμα του Καλάθη. Αυτόν τον βρήκε στο πρόσωπο του Μάικ Τζέιμς. Ο Αμερικανός ήταν σπεσιαλίστας το παιχνίδι 1 vs 1. Δεν έχω δει πραγματικά άλλον άνθρωπο στην Ευρώπη με τέτοιο εκρηκτικό πρώτο βήμα, τέτοια επαφή με το καλάθι και τέτοια αθλητικά προσόντα.

Βέβαια, από μακρινή απόσταση ήταν με τα φεγγάρια του. Υπήρχαν αγώνες που “σκότωνε” τον αντίπαλο και αγώνες που… “σκότωνε” την ομάδα του. Στην πίσω μεριά του παρκέ, αν είχε κίνητρο, ήταν εξαιρετικός στην πίεση πάνω στην μπάλα. Όταν έβγαζε άμυνες ήταν πραγματικά ασταμάτητος. Ξεχυνόταν στο ανοικτό γήπεδο και κάρφωνε με μανία.

Φέτος το καλοκαίρι ο “Άρτζι” έφερε στο ΟΑΚΑ τον Ράις. Έναν παίκτη με πανομοιότυπα στοιχεία. Εξαιρετικός στο 1 vs 1, με πολύ καλά τρεξίματα στον αιφνιδιασμό, χωρίς σταθερά καλό σουτ τριών πόντων και αξιόπιστος αμυντικός, αν έχει κίνητρο.

Έτσι, λοιπόν, δημιουργείται ένα μοτίβο. Δεν πρόκειται φυσικά για κάποια σύμπτωση. Απλά, ο Αργύρης Πεδουλάκης θέλει να έχει στον παρκέ έναν παίκτη που σε περιπτώσεις που η μπάλα κολλήσει, να μπορέσει να σκοράρει. Έναν παίκτη που όταν ο αγώνας έχει στραβώσει, θα μπορέσει με το πλούσιο ατομικό του ταλέντο να αλλάξει τα δεδομένα.

Έτσι είναι ο Πεδουλάκης. Στο Περιστέρι είχε τον Γκρέι, στην Ούνικς τον Λάνγκφορντ. Με την βασική διαφορά, βέβαια, ότι σε εκείνες τις ομάδες ήταν οι βασικοί του, ενώ στον Παναθηναϊκό, που πάντοτε είχε τον καλύτερο περιφερειακό της Ευρώπης, οι σπεσιαλίστες στο 1 vs 1 έρχονται για συμπληρωματικοί.

ΥΓ: Η μόνη διαφορά του Ούκιτς με τους Τζέιμς και Ράις είναι το ύψος, αφού ο πρώτος είναι αρκετά ψηλότερος, ενώ οι δύο Αμερικανοί είναι στο 1.85.

ΥΓ2: Επιπλέον, όταν το 2012 είδε ότι Ούκιτς και Διαμαντίδης συνεργάζονται καλά μέσα στο παρκέ και δεν υπάρχει παίκτης αναπληρωματικός που να μπορεί να σταθεί, έφερε τον Μάρκους Μπάνκς. Έναν αθλητή με ίδια χαρακτηριστικά με τους προηγούμενους που ανάλυσα, ασχέτως που δεν κατάφερε να κάνει τη διαφορά.

Διαβάστε ακόμη…

• Αναστασίου: «Λάθος σχεδιασμός στον Παναθηναϊκό – Οι επιλογές ήταν του προπονητή ή της διοίκησης;» (vid)
• Παναθηναϊκός: Ξεκαθάρισε του Πάλμερ-Μπράουν!
• Παναθηναϊκός: Νέος «μνηστήρας» για Σπόραρ!
• Παναθηναϊκός: Διπλά επάνοδος στις προπονήσεις ενόψει Παναιτωλικού!
• Βοτανικός: Η απάντηση της κοινοπραξίας στις φήμες για κόλλημα στα έργα!