Rick Pitino όπως λέμε… «Rocky Balboa»!

Ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος αναλύει τους λόγους για τους οποίους ο Παναθηναϊκός επιτέλους αποδίδει τα αναμενόμενα μακριά από τον ΟΑΚΑ, μιλάει για την ανάγκη να μείνει ο Πιτίνο και τα επόμενα χρόνια στην ομάδα και καταλήγει υποδεικνύοντας τον δικό του MVP και MIP (Most Improved player) της διοργάνωσης. 

“Σίγουρα, για να μην λέμε ψέματα, ένα παιχνίδι στη Μόσχα δεν το κυκλώνεις σαν must win στο ξεκίνημα της σεζόν, αλλά μια ενδεχόμενη νίκη μπορεί να φέρει βαθμολογικά τα πάνω – κάτω, γιατί είναι εκτός προγράμματος. Βέβαια, για να συμβεί κάτι τέτοιο θα πρέπει να ξεπεραστεί το εμπόδιο μίας ομάδας που την θεωρώ πρώτο φαβορί για την κατάκτηση της διοργάνωσης. Είναι δεδομένο ότι θα δούμε αρκετή ώρα τον Χάκετ να προσπαθεί με το γνωστό του παιχνίδι στα όρια του φάουλ να βγάλει από την εξίσωση τον Νικ και σίγουρα ο coach Ιτούδης θα προσπαθήσει να απαγορεύσει στους «πράσινους» παιχνίδι μέσα στο ζωγραφιστό, αναγκάζοντάς τους να βγουν και να σουτάρουν από την περίμετρο.Όπως και να έχει όμως, ο σύλλογος απέχει χρόνια από ένα σπουδαίο “διπλό” και όλοι στην ομάδα «βράζουν» για ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Για αυτό θεωρώ ότι η ώρα του μεγάλου «ΜΠΑΜ» πλησιάζει επικίνδυνα”. Άρθρο στις 11 Μαρτίου (διαβάστε το εδώ)

Και τελικά ήρθε. Αυτά είχα γράψει στο τελευταίο μου άρθρο και τελικά δικαιώθηκα, γιατί ο Παναθηναϊκός πήρε ένα τεράστιας σημασίας “διπλό” μέσα στο σπίτι της ΤΣΣΚΑ, μία νίκη εκτός προγράμματος που δίνει πλέον την δυνατότητα στην ομάδα να τελειώσει ακόμη και με 17 νίκες. Ένα σκορ που έμοιαζε όνειρο θερινής νυκτός πριν από ένα μήνα. Μετά από πολύ καιρό λοιπόν, ήρθε ένα βράδυ που η ομάδα θύμισε τον πραγματικό εαυτό της. Θύμισε την ομάδα που όλοι θέλουμε να βλέπουμε.

Θυμηθείτε τι συζητούσαμε όλο αυτόν τον καιρό στην “προ-Πιτίνο” εποχή. Σκασμένος ο Καλάθης που παίζει 35 λεπτά και δεν έχει βοήθειες, ατομιστής ο Λάνγκφορντ που μονοπωλεί επιθέσεις, ανύπαρκτο σκοράρισμα από την θέση «3» και «5» , παίκτες που έπαιζαν χωρίς καμία ψυχολογία με αποτέλεσμα να σουτάρουν άθλια από βολές και τρίποντο και ένα σύνολο παικτών που το έβλεπες και έλεγες “αυτό το πράγμα δεν είναι σε καμία περίπτωση ομάδα Ευρωλίγκας“. Μία ομάδα που μακριά από το ΟΑΚΑ ανάστησε την Χίμκι, την Μπάγερν την Ζαλγκίρις και χθες κέρδισε την ΤΣΣΚΑ. Και αν αναρωτηθεί κάποιος πώς, η απάντηση έχει ονοματεπώνυμο: Ρικ Πιτίνο. Ο Αμερικανός με ιταλικές ρίζες πηγαίνει μέσα στην Μόσχα σαν το απόλυτο αουτσάιντερ και τελικά νικάει. Μόνο σε εμένα θυμίζει την ιστορία του Rocky Balboa από τις ομώνυμες ταινίες;

Εντάξει, για να σοβαρευτούμε λίγο, οι «πράσινοι» αποδίδουν σπουδαίο μπάσκετ τελευταία επειδή κάνουν σωστά τα βασικά. Οι ψηλοί κάνουν καλά σκριν χωρίς να χρεώνονται με επιθετικό φάουλ, τρέχουν καλύτερα στο αμυντικό transition, σταμάτησαν οι ανόητες βοήθειες από την δυνατή πλευρά και φυσικά περιορίστηκαν οι ανούσιες αλλαγές. Επιθετικά, ο Νικ σημαδεύει το χαμηλό ποστ και από εκεί με παιχνίδι “μέσα – έξω” προκύπτουν ελεύθερα σουτ τα οποία επιτέλους μπαίνουν, όπως και οι βολές. Σταμάτησε η στατικότητα που έκανε την ομάδα προβλέψιμη και νωχελική και το μεγαλύτερο κέρδος όλης αυτής της κατάστασης είναι ότι επιτέλους βλέπουμε το σύνολο του Πιτίνο να παίζει το δικό του μπάσκετ και όχι να γίνεται έρμαιο στις ορέξεις του κάθε αντιπάλου. Μακάρι να έμενε στον Παναθηναϊκό και τα επόμενα χρόνια και να δημιουργούσε αυτός μία ομάδα από την αρχή, στηριζόμενος στον ελληνικό κορμό.

Ένας ελληνικός κορμός που ήταν η ραχοκοκκαλιά αυτής της νίκης, καθώς οι Θανάσης, Παπαγιάννης, Καλάθης και φυσικά ο Παπαπέτρου, ήταν αυτοί που έβαλαν καρδιά και αυταπάρνηση μέσα στον αγωνιστικό χώρο, ανεξαρτήτως πόση ώρα αγωνίστηκαν, και παρά τα όποια λάθη μπορεί να έκαναν, ήταν αυτοί που ουσιαστικά έδειξαν τον δρόμο. Ναι, τεράστιο καλάθι αυτό του Νικ, αλλά για εμένα ο πραγματικός MVP στο χθεσινό παιχνίδι ήταν ο Ιωάννης. Σίγουρα, είναι οφθαλμοφανές ότι από άποψη απόδοσης είναι ο πιο εξελιγμένος παίκτης, όχι μόνο του Παναθηναϊκού, αλλά και ολόκληρης της διοργάνωσης.

Στατιστικά 2017-18: 6.8 πόντους, 3.6 ριμπάουντ, 0.7 ασίστ, 0.4 κλεψίματα, 0.7 λάθη με 50.4% δίποντο, 28.6% τρίποντο και 66.7% βολές σε περίπου 22 λεπτά συμμετοχής.

Στατιστικά 2018:19: 9.1 πόντοι, 4.1 ριμπάουντ, 1.1 ασίστ, 0.8 κλεψίματα, 0.8 λάθη, 0.6 κοψίματα με 60.2% δίποντο, 37.7% τρίποντο και 68.4% βολές σε περίπου 24 λεπτά συμμετοχής.

Και τα 2 λεπτά επιπλέον συμμετοχής στον χρόνο δεν είναι υπεύθυνα σε καμία περίπτωση για την μεταβολή αυτή. Οι λόγοι είναι απλοί και δεν χρειάζονται αρκετή ανάλυση. Ο Ιωάννης, όπως δείχνει η κατάσταση, είναι παίκτης που θέλει να βλέπει ότι τον εμπιστεύεσαι. Αυτό προκύπτει από την καλή παρουσία του μέχρι στιγμής, αλλά και από τα καλά του διαστήματα στον Ολυμπιακό, που τα έκανε τις περιόδους που ένιωθε εμπιστοσύνη. Πέρα από αυτό όμως, η ορθή χρησιμοποίησή του είναι το σημαντικότερο. Όταν ξέρεις ότι ένας παίκτης, καλώς ή κακώς, δεν είναι εξαιρετικός σουτέρ, δεν τον αφήνεις στατικό στις γωνίες αν θες να λέγεσαι προπονητής με πλάνο. Αξιοποιείς τα χαρακτηριστικά του και προσπαθείς να πάρεις από αυτόν το 100%, που είναι τόσο το σκορ από κοντά, όσο και η δημιουργία.

ΥΓ: Η ομάδα σαν οικογένεια μετά από καιρό.

ΥΓ1: Σίγουρα και οι ξένοι βοήθησαν, αλλά αυτοί είναι αναλώσιμοι, πάνε και έρχονται. Φέτος είναι, του χρόνου μπορεί όχι, ενώ οι Έλληνες θα βρίσκονται καιρό στην ομάδα. Για αυτό παρέλειψα να τους αναφέρω κάπου μέσα στο άρθρο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι καθοριστικοί για την επίτευξη της νίκης.

ΥΓ2: Ο τεράστιος Kobe Bryant δήλωσε ότι αν θα ήθελε έναν παίκτη, αυτός θα ήταν ο Διαμαντίδης…

ΥΓ3: Μην αφήσουμε κανέναν που έχασε στο Μιλάνο με κατεβασμένα τα χέρια να πάρει τα φώτα της επικαιρότητας από το σπουδαίο “διπλό”.

ΥΓ4: Γράφω ένα εξάμηνο περίπου για το “Όλα Πράσινα” και είναι η πρώτη φορά που περνάω ένα τόσο όμορφο βράδυ και θεωρώ ότι δεν πρέπει να σταθούμε σε τυχόν αρνητικά που μπορούμε να βρούμε. Όλη την χρονιά μιλάμε για αυτά, ας τα αφήσουμε στην άκρη για ένα μόνο βράδυ και να χαρούμε το αποτέλεσμα. Μην νομίζετε ότι η δική μας η δουλειά είναι εύκολη. Πρέπει να κρατήσεις μακριά το συναίσθημά σου μετά από κακά αποτελέσματα και να γράφεις μία κριτική, η οποία θα διαφέρει από τον μηδενισμό και αυτό είναι πραγματικά δύσκολο.