Παναθηναϊκός Blog: Για ένα βράδυ ξανάγινε… ομάδα

Ο Κώστας Γιαταγάνας σχολιάζει την ήττα του Παναθηναϊκού στο σουτ από την Εφές. Το ναδίρ και η απουσία Παπαγιάννη που συσπείρωσε, η λεπτομέρεια που κόστισε, το σύνηθες «ανάθεμα» αλλά και το αιώνιο μπασκετικό ερώτημα.

Τελικά τι είναι λιγότερο επιζήμιο όσον αφορά μια ήττα, πέρα από την ψυχρή βαθμολογική απώλεια; Μια ήττα με μεγάλη διαφορά, σαν αυτή που υπέστη ο Παναθηναϊκός μόλις την προηγούμενη αγωνιστική της EuroLeague, από την ΤΣΣΚΑ στο ΟΑΚΑ, με μια αποκρουστική εμφάνιση ή μια ήττα όπως αυτή από την Εφές στην Πόλη (82-81), που συνοδεύτηκε από μια πολύ καλή εικόνα, με ένα σουτ στο τέλος κι ενώ η νίκη ήταν σε πράσινα χέρια ως και λίγα δευτερόλεπτα πριν την εκπνοή;

Η απάντηση δε γίνεται να είναι ξεκάθαρη και απόλυτη. Κάτι σαν το… αυγό και την κότα ένα πράγμα. Όταν χάνεις με μεγάλη διαφορά, επισημαίνεις πως θα ήταν προτιμότερο να παλέψεις ως το τέλος κι ας μένεις με άδεια χέρια. Όταν υλοποιείται αυτό το «σενάριο», τότε σχολιάζεις πως για να αποφύγεις την απογοήτευση μιας ήττας στις λεπτομέρειες, ας έχανες… εύκολα!

Η ομάδα του Δημήτρη Πρίφτη δυστυχώς φέτος μας έχει συνηθίσει σε απογοητευτικές βραδιές. Βραδιές όπου κατέθεσε πρόωρα τα όπλα, χωρίς μάχη. Αντίθετα, εξαίρεση είναι βραδιές όπως στο «Σινάν Ερντέμ», όπου πάλεψε και τα έδωσε όλα κι ας έμεινε με άδεια χέρια για άλλη μια φορά φέτος.

Κόντρα σε όλα…

Κι όμως, ουδείς σχεδόν περίμενε πως ο Παναθηναïκός θα θύμιζε κάτι από Εξάστερο στην έδρα των πρωταθλητών Ευρώπης κι ας έχει πραγματοποιήσει εναντίον τους, την μακράν καλύτερη εμφάνιση της σεζόν, στο ΟΑΚΑ…

Η δυναμικότητα της ομάδας του Αταμάν, που ασφαλώς έχει ανακάμψει από εκείνο το εφιαλτικό για εκείνη 95-69 προ τριμήνου, η γενικότερη κακή ως κάκιστη εικόνα των νταμπλούχων Ελλάδας, η ψυχολογία στο ναδίρ από τη συντριβή απέναντι στην ΤΣΣΚΑ κι επιπλέον η απουσία του βασικού και αναντικατάστατου Γιώργου Παπαγιάννη, δεν άφηναν δα περιθώρια αισιοδοξίας για κάτι καλό στην Πόλη.

Ωστόσο, στο παρκέ το «τριφύλλι» έδειξε εκ διαμέτρου αντίθετη –προς το καλύτερο- εικόνα σε σχέση με τα περισσότερα φετινά παιχνίδια στη διοργάνωση και άπαντες δικαιούνται να είναι απογοητευμένοι. Όχι γιατί ηττήθηκαν, αλλά γιατί έχασαν τη νίκη μέσα από τα χέρια τους, ενώ όπως παραδέχθηκε εξάλλου και ο προπονητής των γηπεδούχων, την άξιζαν…

Για να φτάσουν στο σημείο να «λυγίσουν» ουσιαστικά στην εκπνοή από το τρίποντο του Μοερμάν, είχε προηγηθεί μια άκρως μεστή εμφάνιση, που θύμισε κάτι από τις όχι και τόσο μακρινές βραδιές του ανταγωνιστικού Παναθηναϊκού στη EuroLeague.

Μια ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης, με πλάνο, με στόχευση, με αυτοπεποίθηση, που κατάφερε να καμουφλάρει και την κομβική απουσία του Παπαγιάννη, έχοντας μάλιστα το πάνω χέρια στα ριμπάουντ (33-40) παρότι στη θέση «5» δεν υπήρχε ισάξιος αντικαταστάτης, αλλά ο Έβανς και ο Καββαδάς, όπως επίσης και τα χαμηλά σχήματα του Πρίφτη που εκτελέστηκαν σχεδόν στην εντέλεια.

Εφόσον το καλοκαίρι όταν ανέλαβε τα ηνία, ο Πρίφτης είχε στο μυαλό του τη νοοτροπία που θα ήθελε να έχει η ομάδα του, πιθανότατα η εικόνα της Πόλης είναι αρκετά κοντά σε αυτό που θεωρεί ως ιδανική, έστω και με αδυναμίες που εξακολουθούν να την κρατούν δέσμια στα χαμηλότερα πατώματα της κατάταξης.

Για μια περιστροφή…

Το ψυχολογικό ναδίρ της προηγούμενης εβδομάδας και οι παίκτες που δεν ήξεραν πού πατούσαν και πού βρίσκονταν, έδωσαν τη θέση τους σε ένα σύνολο έτοιμο για όλα, που συσπειρώθηκε και για χάρη του απόντα Big Papa.

Νέντοβιτς και Μέικον ξαναβρήκαν το… χέρι τους (20 και 17 πόντοι αντίστοιχα), ο Έβανς ήταν πιο αποδοτικός από ποτέ (10ριμπ.), ο Καββαδάς έδωσε την απαραίτητη χείρα βοηθείας στο ζωγραφιστό, ο Σαντ Ρος έκανε πολλά παραπάνω από τους 5 πόντους και τα 9 ριμπάουντ που μάζεψε, ενώ ο Οκάρο Ουάιτ έκανε πολυδιάστατη εμφάνιση (15 πόντοι, 8 ριμπάουντ) κι αν είχε βάλει και την πρώτη βολή στο ζευγάρι βολών που κέρδισε στο 79-80 (θυμίζοντας τις άσχημες μνήμες από το Μόναχο…), τότε θα συζητούσαμε για ένα μεγάλο «διπλό»!

Δεν είναι υπερβολή να επισημανθεί πως συνολικά η ομάδα έκανε τα πάντα σχεδόν τέλεια στη συντριπτικά μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα, έχοντας παράσημο μεταξύ άλλων την αντίδραση μετά το κακό ξεκίνημα στο τρίτο δεκάλεπτο, διατηρώντας τον έλεγχο και την Εφές στα… σχοινιά. Σε άλλα παιχνίδια, όταν το παιχνίδι ξέφευγε από τον έλεγχο του «τριφυλλιού», η κατάσταση γινόταν μη αναστρέψιμη. Αυτή τη φορά, υπήρχε αντίδραση, έστω κι αν στο τέλος η τουρκική ομάδα πήρε αυτό που ήθελε.

Εξάλλου, οι γηπεδούχοι βαθμολογικά καίγονταν για τη νίκη, την οποία εν τέλει πήραν, αρπάζοντας την μπουκιά από το στόμα των «πράσινων» εξαιτίας μιας λανθασμένης περιστροφής στην τελευταία άμυνα, που έδωσε τη δυνατότητα στον Μοερμάν να σουτάρει ανενόχλητος πίσω από τα 6,75μ. και να ρίξει στο καναβάτσο τον Παναθηναϊκό.

Το αν αυτό το λάθος οφείλεται σε λάθος προσέγγιση του προπονητή, κάποιου παίκτη ατομικά ή συνολικά, μάλλον μικρή σημασία έχει, γιατί όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος και το… ανάθεμα πάντα θα υπάρχει. Μπορεί να είχε επιλεγεί να γίνει φάουλ αλλά και πάλι να ερχόταν η ήττα, ή το τελευταίο σουτ της Εφές να έβρισκε σίδερο και να δικαιωνόταν η επιλογή της άμυνας. Όλα αυτά είναι θεωρητικά…

Αυτό που οφείλει να κάνει η ομάδα είναι να φροντίσει ώστε εμφανίσεις όπως αυτή να μην είναι εξαίρεση, αλλά ο κανόνας, γιατί σε αυτή την περίπτωση θα έρθουν και νίκες, που είναι απαραίτητες όχι για βαθμολογικούς, αλλά για ψυχολογικούς λόγους. Η αυτοπεποίθηση πρέπει να ανέβει και το πρώτο βήμα είναι να θυμίζει ομάδα στο παρκέ, κάτι που έγινε στην Πόλη.

📌 Διαβάστε ακόμη…

• Αιχμές Μιλουτίνοφ για το μέλλον του: «Να βρίσκομαι κάπου που είμαι χαρούμενος»
• Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός: Στα ύψη η τηλεθέαση του τρίτου τελικού!
• Μπαρτζώκας: «Έχουμε… έντερα, ήταν δύσκολο να κερδίσουμε σε αυτές τις συνθήκες»
• Έκλεισε: Στα πράσινα Σαβόβσκι!
• Φουρνιέ: Η ελάχιστη και η μέγιστη τιμωρία του ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΥ Γάλλου ενόψει Game 4