Opponent Analysis: Ολίμπια Μιλάνο

Ο Κωνσταντίνος Πάνας αναλύει τους δεκαπέντε αντιπάλους του Παναθηναϊκού στην Euroleague μέσα από μια εκτενή παρουσίαση, περνώντας από την Αναντολού Εφές του Βέλιμιρ Περάσοβιτς, στην Ολίμπια Μιλάνο του Σιμόνε Πιανιτζιάνι.

Σιμόνε Πιανιτζιάνι και δέκα μεταγραφές είναι ο απολογισμός για το Μιλάνο φέτος, εκεί όπου μετά την τραγική περσινή σεζόν θέλουν να επιστρέψουν στην οχτάδα της Euroleague με αξιώσεις.

Προγνωστικά στοιχήματος από το Νο.1 site προβλέψεων στην Ελλάδα!

Τι προσπαθούν να πετύχουν στο Μιλάνο; Μα φυσικά, να εδραιωθούν ξανά στην Ευρωπαϊκή σκηνή και γνωρίζοντας ότι ο τελευταίος μεγάλος “αρχιτέκτονας” που οδήγησε Ιταλική ομάδα στο Final4 ονομάζεται Σιμόνε Πιανιτζιάνι, δεν χρειαζόταν και πολύ για να πεισθούν ότι είναι ο κατάλληλος.

Το θέμα είναι: Μπορεί ο Πιανιτζιάνι να αναβιώσει το θρύλο της Σιένα αυτή τη φορά στο Μιλάνο;

Ο οργανισμός, δυστυχώς, έχει μείνει με τα φαντάσματα του παρελθόντος και κάθε χρόνο δαπανάει αρκετά χρήματα χωρίς όφελος. Ο Ρέπεσα ήταν μακράν η χειρότερη επιλογή που θα μπορούσαν να κάνουν, έχοντας και ένα άκρως Ευρωπαϊκό ρόστερ. Όταν κατάλαβε ότι το “πράγμα” δεν κυλάει και παίκτες όπως ο Ντράγκιτς και Τζεντίλε, που ήταν – θεωρητικά – τα πρώτα “βιολιά”, δεν μπορούσαν να αποδώσουν… Αυτομάτως το πλάνο κατέρρεε. Έγινε, λοιπόν, προσπάθεια να τονωθεί το ιταλικό στοιχείο, γι’ αυτό και δόθηκαν ευκαιρίες στον τίμιο και συμπαθέστατο Πάσκολο, αλλά και στους Αμπάς, Φοντέκιο.

Το ζήτημα αφορά τι επιθυμεί να δημιουργήσει ο Πιανιτζιάνι. Έχοντας ήδη δέκα ξένους στην σύνθεσή της (πραγματική, ομάδα Πιανιτζιάνι) θα προσπαθήσει να παίξει αυτό το πολύ γρήγορο – σχεδόν Αμερικάνικο – μπάσκετ στο ανοιχτό γήπεδο, που θεωρώ ότι θα στηρίζεται ιδιαίτερα στις ατομικές ενέργειες στο μισό γήπεδο. Βάσει παικτών, βλέπω κάτι σε transtition – threes – isolation στο επιθετικό κομμάτι και σίγουρα πολλές ζώνες, παγίδες στο μισό γήπεδο και pressing, αφού διαθέτει τα πόδια πλέον.

Δεν ξέρω κατά πόσο ο Πιανιτζιάνι θα μπορέσει να παίξει δομημένη άμυνα με αυτό το υλικό, βέβαια…

Σίγουρα το Θίοντορ – Γκάουντλοκ είναι αυτό που χτυπά στο μάτι κατευθείαν. Δεν ξέρω αν στο πρόσωπο του πρώτου βλέπει έναν εκκολαπτόμενο ΜακΙντάιρ από το γεγονός ότι drive κάνει, εκτέλεση μετά από ντρίμπλα διαθέτει και μοιράζει πολύ ωραία στις γωνίες, εκεί όπου επιθυμεί ο Πιανιτζιάνι να έχει «ζεστά» χέρια.

Από την άλλη, ο Γκάουντλοκ θα μπορούσε να γίνει το go to guy της Αρμάνι φέτος;

Έχοντας και από πίσω τον Μπέρτανς που είναι αρκετά πιο ορθολογικός στο μισό γήπεδο, σίγουρα θα προσπαθήσει να μοντάρει την θέση «2», γιατί και η περιφέρεια πλην Καλνιέντις μπάζει αρκετά…

Ο Βλάντιμιρ Μίτσοβ δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και τόσο ως «3» του Πιανιτζιάνι, από την άποψη ότι πάντα επιθυμεί κάτι πιο physical, σκληροτράχηλο παίκτη που να πατάει περισσότερο το ζωγραφιστό. Έχοντας όμως πίσω του τον Ντράγκιτς, που έχει κυρίως τα slashing abilities, και τον Αμπάς, που είναι ότι πιο δυνατό στα μετόπισθεν σε συνάρτηση με τα  intangibles που διαθέτει,να προσπαθήσει θα δημιουργήσει ένα «λίγο απ’ όλα».

Μου αρέσει ιδιαίτερα ο πλουραλισμός στην γραμμή των ψηλών. Ο Πιανιτζιάνι έμεινε πιστός στο δόγμα που τον θέλει να επιλέγει stretch ή shooting ψηλούς για να δώσει χώρους στους περιφερειακούς για απομόνωση. Εδώ πιστεύω πως θα βοηθηθεί αρκετά ο Θίοντορ..

Η επιλογή Μ’μπαγιέ και Τζέφερσον μου αρέσει πολύ. Ο Γάλλος είναι μακρύς αθλητικός με καλό περιφερειακό σουτ, ενώ ο Τζέφερσον αρκετά πιο μακρύς, εξαιρετικός σουτέρ μέσης και μακρινής απόστασης (θα βελτιστοποιήσει τις hi-low συνεργασίες που λατρεύει ο Ιταλός) και μπορώ να πω, αρκετά καλύτερος αμυντικός συνολικά.

Ο Πάσκολο δεν ξέρω πού ακριβώς θα χωρέσει εκεί…

Ο Πάτρικ Γιανγκ επιθυμεί να επιστρέψει και να βρει την Ιθάκη του στην Ιταλία και νομίζω ότι βάσει αγωνιστικού στυλ η Serie A είναι ότι καλύτερο γι’ αυτόν. Από τους πιο εκρηκτικούς ψηλούς στο πρώτο βήμα, με απίστευτο motor (=ικανότητα να ανεβοκατεβαίνει το παρκέ) και εκπληκτική ικανότητα στο catch ‘n finish μέσα από pick-n-roll. Το ζήτημα είναι να ανεβάσει το επίπεδο του στο κομμάτι προσωπικής άμυνας, κυρίως στο χαμηλό post.

Στο πρόσωπο του Κουζίν, ο Πιανιτζιάνι επιθυμεί να βρει εκείνα τα αμυντικά στοιχεία που του έδινε ο Τόμας Ρες:

1) post defense
2) rim protection
3) help defense.

Ένας αρκετά σκληροτράχηλος Ιταλός σέντερ, αλλά αρκετά “αλμυρός” στο επιθετικό κομμάτι σε σχέση με τον προαναφερθέντα.

Και φυσικά υπάρχει ο Κάλεμπ Ταρζέφσκι. Σκληρό παιδί, πολύ δυνατό, που θα δώσει επιπλέον aggressiveness σε αυτή την γραμμή ψηλών… Εκτελεί κυρίως κοντά στο ζωγραφιστό, αλλά είναι πολύ πιο δυναμικός finisher από τον Κουζίν. Θα έχει, βέβαια, θέμα στην άμυνα στο pick-n-roll. Τα γλιστρήματά του δεν είναι καλά. Δεν χαμηλώνει σωστά και δεν έχει μεγάλο διασκελισμό για το ύψος του. Σίγουρα χρειάζεται δουλειά στα πόδια…

Απόκτησε το διαχρονικό t-shirt του Δημήτρη Διαμαντίδη αποκλειστικά από το PAO SHOP!