«Καλησπέρα, Δημήτρης Διαμαντίδης από ΚΑΕ Παναθηναϊκός»

Χτυπά το τηλέφωνο και στην άλλη άκρη ακούς τον Δημήτρη Διαμαντίδη να σου ζητάει να παίξεις γι’ αυτόν. Από μόνο του ίσως να μην αρκεί, αλλά σίγουρα αποτελεί έναν ακόμα λόγο να θες να πεις το «ναι». Ουτοπικό, τρελό, υπερβολικά ρομαντικό ή μήπως όχι; Γράφει ο Νικόλας Φλωράτος. 

Αδιαμφισβήτητα, οι γνώσεις, η εμπειρία και ο κύκλος που έχει δημιουργήσει ο Μάνος Παπαδόπουλος στην «πιάτσα», έπειτα από 30 χρόνια προσφοράς στην κορυφαία ομάδα της Ευρώπης, αποτελούν σοβαρές στρατηγικές απώλειες για την – ούτως ή άλλως δύσκολη – νέα πραγματικότητα. Ο «εξ απορρήτων» της οικογένειας Γιαννακόπουλου δικαίως θεωρείται αναπόσπαστο κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας του τμήματος και ευχή όλων είναι σύντομα να επιστρέψει και να παραμείνει, μέχρι να… μην μπορεί να περπατήσει (όπως έχει δηλώσει ο ίδιος). 

Παρ’ όλα αυτά, η ζωή προχωρά, όσο δύσκολο και αν είναι αυτό κάποιες φορές. Μάνος Παπαδόπουλος δε θα υπάρχει στο «αύριο», θα υπάρχει, όμως, Δημήτρης Διαμαντίδης. Θα υπάρχει, επίσης, Φραγκίσκος Αλβέρτης, με πιο ενεργό ρόλο απ’ αυτόν που τον είχαμε συνηθίσει. Καταπιάνομαι με τον πρώτο, μιας και μεγάλωσα με τα έργα του, αγάπησα τον Παναθηναϊκό εξαιτίας (και) των κατορθωμάτων του, τον λάτρεψα (και τον λατρεύω), τον θαύμασα (και τον θαυμάζω) και έκλαψα για χάρη του. Παρά ταύτα, προφανώς, όσα γραφτούν παρακάτω ισχύουν στο ακέραιο και για το έτερο «ιερό τέρας» του «Τριφυλλιού». 

Πώς θα είναι, λοιπόν, να χτυπά το τηλέφωνο και στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής να είναι ο «Μήτσος»; «Καλησπέρα, Δημήτρης Διαμαντίδης από ΚΑΕ Παναθηναϊκός». Πώς θα είναι να σου ζητά να παίξεις γι’ αυτόν ένας θρύλος της Euroleague, ένα «τοτέμ» του ευρωπαϊκού στερεότατος, ένας παίκτης που είναι πολύ πιθανό να θαυμάζεις; Όχι κάποιος παράγοντας, κάποιος επιχειρηματίας, κάποιος επαγγελματίας του χώρου. Ένας – πρώην, πλέον – συνάδελφός σου. Ένας απ’ τους κορυφαίους, που μπορεί να μπει στη θέση σου, έχει περάσει από εκεί, ξέρει τις ανησυχίες σου και μπορεί να μιλήσει απευθείας στην καρδιά σου. 

Ακούγεται πολύ ρομαντικό, ίσως ουτοπικό για τα δεδομένα της εποχής. Μιας εποχής, που σε κάθε συμφωνία το χρήμα παίζει τον κυρίαρχο ρόλο. Σύμφωνοι, αλλά σε ένα «deal» δεν μετράνε μόνο τα λεφτά. Προφανώς, δε σημαίνει ότι ο Διαμαντίδης, ο Αλβέρτης ή ο οποιοσδήποτε άλλος θρύλος μπορεί να κάνει θαύματα και να κλείνει παίκτες εκατομμυρίων, «τσάμπα». Αν ήταν έτσι, δε θα υπήρχαν GM αλλά μόνο «σημαίες». Προσωπικότητες σαν αυτούς, όμως, μπορούν να κάνουν μικρότερα «θαύματα», τηρουμένων των αναλογιών. Και αυτός είναι ένας από τους σκοπούς της κίνησης του Παναθηναϊκού, εκτός της δεδομένης συσπείρωσης. 

Ο «Εξάστερος» βγάζει μπροστά τα πιο βαριά χαρτιά του με στόχο να τα θέσει αντιμέτωπα των αντικειμενικών δυσκολιών που θα βρει μπροστά του και έχει κάθε δικαίωμα να αισιοδοξεί ότι θα πετύχει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα, πάντα τηρουμένων των αναλογιών. Θα επιμείνω, όμως, όσο ρομαντικό και εκτός εποχής κι αν ακούγεται: φανταστείτε και πάλι, να ήσασταν ένας ανερχόμενος αθλητής και να ακούγατε μια φωνή να σας λέει: «καλησπέρα, είμαι ο Δημήτρης Διαμαντίδης/Φραγκίσκος Αλβέρτης από την ΚΑΕ Παναθηναϊκός. Σε θέλω στην ομάδα μου»… 

📌 Διαβάστε ακόμη…

• Ρέιντζερς – Παναθηναϊκός: Σκάουτινγκ με φόντο τη Γλασκώβη
• Παναθηναϊκός: Προετοιμασία… τέλος για Φικάι!
• Παναθηναϊκός: Το χειροκρότημα σε Λοντίγκιν και το… καυτό διπλό με γκολ!
• Παναθηναϊκός: Το back up πλάνο του «Επτάστερου» για Βαλαντσιούνας! (vid)
• Παναθηναϊκός: Η εξήγηση πίσω από τη στάση των Νάγκετς για Βαλαντσιούνας – Τα περιθώρια να πειστούν! (vid)