“Φράνκι” vs “Ζοτς”!

-Κάποιοι δεν πήγαν στο “ζντο” μετά το τέλος του αγώνα ..
-Εμένα εννοείς!
-Ναι ,εσένα!
-Δεν είναι δυνατόν να μου γ***ς το μυαλό και να με τρελαίνεις!
-Από σήμερα παύεις να είσαι αρχηγός της ομάδας!
-Δεν μπορείς να το λες αυτό. Είμαι δέκα
χρόνια στην ομάδα και εσύ μόλις 6 μήνες!

 Όταν η σχέση προπονητή και παίχτη ξεκινάει κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι προφανές πως η κατάληξη δεν θα είναι και η πιο ευχάριστη. Είναι αυτό που λέμε “άν ραγίσει το γυαλί δεν ξανακολάει”, κάτι που ισχύει γενικότερα για τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Αυτός ο διάλογος ανήκει στον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και τον Φρανγκίσκο Αλβέρτη και έλαβε χώρα το απόγευμα της 30ης Ιανουαρίου του 2000 στο κλειστό της Δάφνης.

Τότε, ο “φρέσκος” Ομπράντοβιτς, μετρούσε μόλις έξι μήνες στην ομάδα και είχε αφήσει στον πάγκο σε όλο το παιχνίδι τον Αλβέρτη σε μία αναμέτρηση κόντρα στην ομάδα της Δάφνης. Ο μετέπειτα εμβληματικός αρχηγός του Παναθηναϊκού, μέτραγε ήδη μία δεκαετία στο “Τριφύλλι” και είχε…”ξυνίσει” από την συμπεριφορά του… “Γκαστόνε” (ο χαρακτηρισμός που είχανε δώσει στον Ζοτς όσοι πιστεύανε πως τα
κατορθώματα του ανήκανε καθαρά σε θέματα τύχης. Ένας χαρακτηρισμός που
εξασθένησε και ξεχάστηκε τα επόμενα χρόνια), με αποτέλεσμα να αποχωρήσει γρήγορα γρήγορα για τα αποδυτήρια, χωρίς να πάει στο καθιερωμένο “ζντο” μετά τη λήξη του αγώνα. Ποιος θα φανταζόταν όμως τι θα επακολουθούσε μετά από αυτό το επεισόδιο;

Οποιοιδήποτε άλλοι εκτός από αυτούς τους δύο θα τα είχανε “σπάσει”. Κανένας από τους δύο δεν είναι άλλωστε και ο πιο εύκολος άνθρωπος. Κανένας δεν κάνει πίσω εύκολα, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τον εγωισμό του. Τί ήταν όμως αυτό που τους έκανε να ξεπεράσουν την κόντρα τους και να πορευτούν μαζί για τα επόμενα 13 χρόνια; Αυτό που τους ένωσε και τους βοήθησε να οδηγήσουν τον Παναθηναϊκό μαζί στον δρόμο των επιτυχιών; Μα φυσικά η αγάπη τους για την αλήθεια, την ευθύτητα του λόγου και το προτέρημα του άλλου να λέει αυτά που πιστεύει, “να μην κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του” και να μιλάει με την καρδιά και όχι με το μυαλό.

“Αμέσως όμως έπειτα από αυτό που συνέβη μιλήσαμε. Τα αποδυτήριά μας ήταν ακριβώς απέναντι από εδώ που είμαστε τώρα. Τον κάλεσα και συζητήσαμε πολύ ανοιχτά, με ευθύτητα. Έπειτα ξεκίνησε να είναι ο πραγματικός αρχηγός, που μου άρεσε και με βοηθούσε όσο κανείς αυτά τα δέκα χρόνια. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος επικοινωνίας από το να κοιτάς τον άλλον στα μάτια και να λες τι σκέφτεσαι. Στο μυαλό μου είναι ο μόνος τρόπος. Δεν είμαι ψεύτικος άνθρωπος και δεν μου αρέσουν οι ψεύτικοι τύποι. Όποιος λοιπόν, έχει κάτι που θέλει να συζητήσει μαζί μου, είμαι έτοιμος. Κάποιες φορές η αλήθεια δεν είναι τόσο καλή. Είναι όμως ο μόνος τρόπος. Εν προκειμένω, στην περίπτωση του Αλβέρτη, όλα έγιναν ξεκάθαρα και για τους δυο μας”.

Αυτά ήταν τα λόγια του Ομπράντοβιτς σε μία συνέντευξη που παραχώρησε το 2010, όταν πλέον ο Αλβέτρτης είχε σταματήσει το μπάσκετ και καθόταν πλέον δίπλα του στον πάγκο.
 
Πως τα φέρνει καμιά φορά η ζωή όμως… Η απομάκρυνση του Αργύρη Πεδουλάκη από τον πάγκο του Παναθηναϊκού έρχεται σε ένα σημείο, τέτοιο ώστε να φέρει αντιμέτωπους σήμερα το βράδυ στο ΟΑΚΑ τους δύο “ζωντανούς θρύλους” της ιστορίας του Παναθηναϊκού, τους δύο άντρες που πορεύτηκαν μαζί επί 13 ολόκληρα χρόνια στο “Τριφύλλι”, τους δύο “μίδες” του ευρωπαϊκού μπάσκετ, που κατέκτησαν μαζί συνολικά 23 τίτλους, εκ των οποίων τα πέντε ήταν πρωταθλήματα Ευρώπης.

“Ζοτς” εναντίον “Φράνκι” λοιπόν… Αντέχετε να το δείτε;