Γίναν όλα δυνατά τ’ αδύνατα!

Μια χρονιά η οποία ξεκίνησε με πολλές αμφιβολίες από το «πράσινο» -κι όχι μόνο- κοινό, με «κράξιμο» για την πρόσληψη του Νίκου Νταμπίζα (ο οποίος έκανε εξαιρετικά την δουλειά του και του αξίζουν συγχαρητήρια), με γκρίνια τις πρώτες αγωνιστικές, με αμφισβήτηση σε ορισμένους παίκτες (Νάνο, Αμπέιντ και Καρέλης άκουγαν τα… εξ’ αμάξης μέχρι τον Νοέμβρη), με προσπάθεια από κάποιους να μας πείσουν ότι ο Παναθηναϊκός θα αποτελέσει την περσινή ΑΕΚ στο φετινό πρωτάθλημα, με χιλιάδες αρνητικά «με», έληξε με το Τριφύλλι να κατακτά έναν τίτλο και να επιστρέφει στα ευρωπαϊκά σαλόνια.

Έληξε (ουσιαστικά, γιατί τυπικά το πρωτάθλημα τελειώνει το Σάββατο) με τα «μωρά» του Γιάννη Αναστασίου να παίζουν το καλύτερο ποδόσφαιρο στον δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος, έληξε με μεγάλο «διπλό» στο Φάληρο (καλώς τα παιδιά!), έληξε με την ομάδα να έχει βρει τον… ηγέτη που της έλειπε τα τελευταία χρόνια, τον Μάρκους Μπεργκ. Έληξε με τον Παναθηναϊκό να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση!

Μια ομάδα νέων παιδιών από τις ακαδημίες και μη, την οποία συμπλήρωναν μεγαλύτεροι ηλικιακά αλλά ταυτόχρονα και έμπειροι (Μπεργκ, Πράνιτς, «Σίφο», Μέντες) παίκτες κατάφερε το ακατόρθωτο, όπως αυτό φαινόταν τον Αύγουστο. «Γίναν όλα δυνατά τ’ αδύνατα», λέει ένα τραγούδι και πιστεύω ότι ταιριάζει απόλυτα στο τελευταίο μου ποδοσφαιρικό άρθρο για τη φετινή σεζόν.

Τελευταίο άρθρο για φέτος, καθώς το αδιάφορο παιχνίδι της τελευταίας αγωνιστικής στην Τούμπα δε θα αποτελέσει κριτήριο για ο,τιδήποτε, οπότε δεν θα ‘ναι και άξιο σχολιασμού.

Υπάρχουν τόσα μα τόσα που θέλω να γράψω. Αλλά πριν κλείσουμε τη φετινή σελίδα και γυρίσουμε στην επόμενη μέρα, αυτή δηλαδή του σχεδιασμού και της προετοιμασίας για τη νέα σεζόν, δε γίνεται να μην πω κάτι τελευταίο: ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!

Μεγάλε Μάρκους, σε ευχαριστώ που ήρθες στον Παναθηναϊκό και έγινες ο ηγέτης που τόσο μας έλειπε. Παιχταρά Νάνο, ό,τι και να πω για ‘σένα θα ‘ναι λίγο. Ώρες-ώρες με έκανες να ξεχνάω τον Μινχ. «Σίφο» και Κουτρουμπή, οι εμφανίσεις σας στο δεύτερο μισό ήταν απολαυστικές. «Τριάντα» και Λαγέ, μακάρι όλοι όσοι είχαν φορέσει αυτή τη φανέλα να την «μάτωναν» όπως εσείς. Μέντες, η ηρεμία σου κάποιες στιγμές θύμιζε τον μεγάλο Ζιλμπέρτο. Πράνιτς, η εμπειρία σου στο κέντρο ήταν καταλυτική. Ατζαγκούν και Καρέλη, σας είχα παρεξηγήσει, με αποστομώσατε και χαίρομαι γι’ αυτό. Κλωναρίδη, σ’ ευχαριστώ για τις νίκες που έδωσες στην ομάδα με τα γκολ σου. Και τέλος, αρχηγέ, τεράστιε Κάρλος, τι να γράψω για ‘σένα; Θα μείνεις για πάντα στις καρδιές μας ως ένας από τους κορυφαίους που έχουν φορέσει τη φανέλα με το Τριφύλλι και ας μην είσαι ο κορυφαίος. 

Σας ευχαριστώ όλους, ακόμα κι αυτούς που δεν ανέφερα!!! Και φυσικά το μεγαλύτερο «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ» σε εσάς, Γιάννη Αναστασίου, Στιβ Ρούτερ, Δημήτρη Σαραβάκο και Νίκο Νταμπίζα!!!