Έτσι, πρωταθλητισμός δεν γίνεται!

Για να κάνει μια ποδοσφαιρική ομάδα πρωταθλητισμό χρειάζεται να πληρούνται συγκεκριμένες προϋποθέσεις τόσο εντός συλλόγου, όσο κι εκτός. Στην περίπτωση του Παναθηναϊκού, βλέπουμε ότι ο σύλλογος πραγματοποιεί όσο το δυνατόν καλύτερες επιλογές σε όλους τους τομείς, ωστόσο οι εξωγενείς παράγοντες φαίνεται ότι… χαλούν τη συνταγή.

Φέτος, τα όνειρα του Παναθηναϊκού για κατάκτηση του πρωταθλήματος τέλειωσαν στο Περιστέρι αμέσως μετά την ήττα από τον Ατρόμητο με σκορ 2-0. Κακά τα ψέμματα, αν δει κανείς τα πράγματα στεγνά και αντικειμενικά, όταν έχεις απολέσει κάθε ελπίδα για τίτλο 6 αγωνιστικές πριν το τέλος της αγωνιστικής περιόδου δεν μπορείς να κάνεις λόγο για πρωταθλητισμό.

Αυτό όμως δεν σημαίνει απαραίτητα ότι οι πράσινοι τη φετινή σεζόν δεν ήταν ομάδα πρωταθλητισμού. Αν ψάξουμε και εντοπίσουμε τους λόγους για τους οποίους ο Παναθηναϊκός τέθηκε εκτός της διεκδίκησης του τίτλου, θα δούμε ότι οι εξωαγωνιστικές επιρροές που δέχθηκε η ομάδα δεν έχουν προηγούμενο. Αρχικά, αφαιρέθηκαν από το Τριφύλλι 3 βαθμοί, ακυρώνοντας ουσιαστικά τη μεγάλη νίκη επί του Ολυμπιακού. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ο σύλλογος δέχεται έναν διαρκή πόλεμο από όλες τις πιθανές πλευρές, μέχρι κι από την ίδια τη διοργανώτρια αρχή του πρωταθλήματος ή τους διαιτητές! Σε ποιο άλλο πρωτάθλημα του κόσμου συμβαίνουν αυτά;

Όταν λοιπόν μια ομάδα γίνεται… σάκος του μποξ των ορέξεων του καθενός, είναι βέβαιο κι επόμενο ότι η ηρεμία που απαιτείται στο έμψυχο δυναμικό του συλλόγου για να πραγματοποιηθεί πορεία πρωταθλητισμού έχει κάνει φτερά. Τηρουμένων των αναλογιών, μόνο τα αγωνιστικά αποτελέσματα δεν στοίχησαν στον Παναθηναϊκό τον τίτλο του πρωταθλητή Ελλάδος. Μπορεί οι πράσινοι να παίζουν ωραίο ποδόσφαιρο, μπορεί να παίρνουν τα αποτελέσματα που θέλουν, μπορεί να αγωνίζονται ως μεγάλη ομάδα, χίλια δυο μπορεί… Καλώς ή κακώς, ότι και να κάνει ο Γιάννης Αναστασίου και οι παίκτες του θα είναι ανώφελο εκ του αποτελέσματος, εάν δεν δημιουργηθούν φυσιολογικές συνθήκες ανταγωνισμού στο πρωτάθλημα.

Συνεπώς, το συμπέρασμα είναι ένα και ακούει στο όνομα ”απώλεια ηρεμίας”. Και πως άλλωστε μια ομάδα να διατηρήσει την ηρεμία στους κόλπους της, όταν υπάρχουν διαιτητές που βρίζουν παίκτες κατά τη διάρκεια αγώνων, όταν κρίνουν φάσεις με διαφορετικούς κανονισμούς από ομάδα σε ομάδα ή η ίδια η Πειθαρχική Επιτροπή της Superleague κλέβει τον ιδρώτα των παικτών. Αλήθεια, πόσα ”όταν” θα μπορούσαν να χωρέσουν σε αυτό εδώ το σημείο; Εκατοντάδες. Ας χαίρονται λοιπόν οι λίγοι και γνωστοί τον μόνιμο ”πρωταθλητή” Ελλάδος, αλλά ας έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι… ρόδα είναι και γυρίζει.