”Πάθος ναι, εμπάθεια όχι!”

Θα τρελαθούμε στο τέλος. Ειλικρινά. Από πού να αρχίσω δεν ξέρω. Ας τα πάμε σιγά – σιγά.
Ο Παναθηναϊκός πέταξε 2 βαθμούς στη Ριζούπολη. Αγνώριστος, μαύρα χάλια και άνευρος, ισοφαρίστηκε από τον Απόλλωνα. Αυτά ήταν τα πρωτοσέλιδα και οι τίτλοι των σάιτ και των εφημερίδων.

Με λίγα λόγια ο Παναθηναϊκός έκανε μια γκέλα στη Ριζούπολη, σε ένα ματς κόντρα στο νεοφώτιστο Απόλλωνα, οπότε θα ήταν ένα επιβεβλημένο τρίποντο κόντρα σε μια μικρή ομάδα. Όμως πετάξαμε 2 βαθμούς. Ωραία. Και λέω εγώ: Ε, ΚΑΙ;;; Τι έγινε δηλαδή ρε παλικάρια; Πάλι θυμηθήκαμε ότι μίκρυνε ο Παναθηναϊκός και βγήκαν πάλι τα γνωστά φτυάρια να μειώσουν το Τριφύλλι; Μιλάω γι’ αυτούς που έχουν βαλθεί να γλείφουν -να μην πω τι- του Ολυμπιακού και με την παραμικρή γκέλα της Πανάθας, ρίχνουν χολή όσο δεν πάει. Εντάξει ρε παιδιά, το ξέρουμε ότι αυτή τη στιγμή είναι η μόνη υγιής και πιο ποιοτική ομάδα, αλλά ξεχνάμε ότι η κατρακύλα του ελληνικού ποδοσφαίρου ξεκινάει από αυτό το σιχαμερό σωματείο; Να θυμίσω στα γνωστά παπαγαλάκια ότι τις προηγούμενες βδομάδες έσταζαν μέλι για την ομάδα του Γιάννη Αναστασίου, φουσκώσανε το θέμα με τον ”Τράκη” και μιλούσαν για γίγαντες, χρυσά αυγά, μεγάλη ομάδα με μπαλάρα κλπ;

Σαφώς και ο Παναθηναϊκός έπαιξε μεγάλη μπάλα. Σαφώς και ήταν κακός στη Ριζούπολη. Κανείς δεν είπε το αντίθετο. Δεν είναι μηχανές, άνθρωποι είναι. Ήδη έχει γίνει τεράστια άνοδος στην απόδοση. Κάναμε ένα κακό παιχνίδι ρε αδερφέ, δηλαδή πρέπει να μας σταυρώσετε; Για το κακό πρόσωπο τα ίδια τα λαμόγια της πένας φταίνε. Που φουσκώσανε τα πράγματα και τα μεγαλοπρόβαλαν, χωρίς να υπολογίζουν ότι εκεί μέσα παίζουν παιδάκια χωρίς την απαραίτητη ακόμα ωριμότητα, ώστε να μπορούν να αποφύγουν την εύκολη έπαρση και την υιοθέτηση κακής νοοτροπίας. Σίγουρα κάποιοι εκεί μέσα έχουν κακή νοοτροπία, κάτι ξέρει ο Αναστασίου και γουστάρω που τα λέει έξω από τα δόντια, και μακάρι σε όποιον σηκώνει κεφάλι να του κόψει τον… αέρα, καλά θα κάνει.

Αλλά πέρα από αυτό τα παιδιά αυτά επιφορτίστηκαν, όπως είπα πολλάκις, το βάρος του να κρατήσουν σε μια αξιοπρέπεια τον Παναθηναϊκό και το έχουν καταφέρει και με το παραπάνω. Μαγκιά τους, σε αυτούς και τον Αναστασίου που έχει κάνει κι αυτός λάθη, αλλά ποιος είπε ότι όταν μαθαίνεις, δεν κάνεις και λάθη; Ο Αναστασίου μαζί με τους παίκτες βρίσκεται σε σχέση αλληλεπίδρασης, ο ένας μαθαίνει απ’ τον άλλο και τούμπαλιν. Εγώ δεν έπαψα και δε θα πάψω να στηρίζω αυτό το σύνολο και την προσπάθεια που γίνεται. Δεν χαϊδεύω αφτιά, όποιος πρέπει την εκάστοτε φορά να τα ακούσει θα τα ακούσει. Ο Παναθηναϊκός μίκρυνε προς το παρόν ως οικονομική ενότητα, αλλά σαν αξία παραμένει ακλόνητος, ιερός και ιστορικός. Όποιος φοράει την φανέλα με το Τριφύλλι και τα αρχικά ”ΠΑΟ 1908”, πρέπει να την ματώνει και να ανατριχιάζει όταν τη φοράει και όταν ακούει τον ύμνο να ηχεί στην είσοδό του στον αγωνιστικό χώρο. Πόσο μάλλον ένα παιδί που γαλουχήθηκε και γαλουχείται ποδοσφαιρικά στο μεγαλύτερο σωματείο της Ελλάδας και του δίνεται η ευκαιρία να πάρει τον Παναθηναϊκό στις πλάτες του.

Όμως και γκέλες θα γίνουν και κακές εμφανίσεις, όλα είναι στο πρόγραμμα. Μη βιαζόμαστε με το παραμικρό να μειώσουμε. Αυτό που κάνει ο αηδιαστικός αθλητικός τύπος με το που έχει ένα στραβοπάτημα ο Παναθηναϊκός. Αυτός ο Παναθηναϊκός που δεν έχει ούτε Καρνέζη, ούτε Σισέ, ούτε Λέτο, ούτε Ζιλμπέρτο Σίλβα ούτε Κατσουράνη, Καραγκούνη κ.α., αλλά Μέντεζ, Ντίνα, Καρέλη, Νάνο, Τριανταφυλλόπουλο, Μαρινάκη, που βιαστήκατε να τον τελειώσετε και να τον πεθάνετε, είναι 4ος στη βαθμολογία (πικρό μεν) και κυνηγάει άνετα μια θέση στα πλέι οφ, και θα βγει και Ευρώπη. Και αν γίνει και το deal με τον Μητσάρα, τρέμετε. Η γκέλα αυτή έχει εσάς ως υπαιτίους, πρωτίστως ως ηθικούς αυτουργούς και δευτερευόντως τους παίκτες. Όχι τα παιδιά. Φουσκώστε κι άλλο τα μυαλά τους και θα δείτε κι άλλες γκέλες να έρχονται για να έχετε να βρίζετε και να τρίβει τα χέρια του ο Βαγγέλας.

Από κει και πέρα στο δικό μας στρατόπεδο, οι παίκτες μας πρέπει να μένουν ανεπηρέαστοι από τον έξω κόσμο. Προσηλωμένοι στη δουλειά και την προσπάθειά τους, με αυτοπεποίθηση και πίστη, χωρίς έπαρση και υπερβολική σιγουριά. Πάθος ναι, εμπάθεια όχι. Αν θέλουν κάτι πολύ, ναι, θα το δείξουν και πρέπει να το δείξουν στο γήπεδο. Αν θέλουν σαν τρελοί το Κύπελλο, ναι, να το δείξουν και να το παλέψουν μέσα στο γήπεδο. Κλείστε τα αφτιά σας και ακούστε μόνο τον προπονητή και τις ικανότητές σας. Δουλέψτε να μειώσετε τις αδυναμίες και να καλλιεργήσετε τις δυνατότητές σας. Ο φετινός Παναθηναϊκός έχει ως μειονεκτήματα την ευαίσθητη και ευμετάβλητη ψυχολογία και την απειρία στα μετόπισθεν καθώς και τα νεκρά του διαστήματα. Αυτά θα μειωθούν με τη δουλειά και προφανώς με κάποια ποιοτική προσθήκη – αμήν να γίνει και το deal. Conclusion: Κλείστε τα αφτιά σας στις σειρήνες των δημοσιογράφων και δουλέψτε για να κλείσετε εσείς ακόμα περισσότερα στόματα.

Υ.Γ. Εκεί που χάρηκα με μια καλή διαιτησία στο ματς με τον ΠΑΣ, ήρθε ο Ζαχαριάδης το Σάββατο να μας βγάλει ξανά στην σκληρή αντιπαναθηναϊκή πραγματικότητα. Σφυρίγματα με κάθε άγγιγμα υπέρ του Απόλλωνα, κατάποση της σφυρίχτρας σε ολοφάνερα πέναλτι και σκληρά φάουλ εις βάρος μας. Γελάει ο κόσμος μαζί σας.

Υ.Γ. Ύποπτο το ματς με τον ΠΑΣ…. ΜΑ ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΟΥΜΕ ΤΕΛΕΙΩΣ; Δηλαδή όταν στο Καραΐσκάκη, ο Λεβαδειακός, ο Πανιώνιος, ο Εργοτέλης, ο ΠΑΣ κατεβαίνουν με τα δεύτερα – πάντα κατά σύμπτωση, οι καλοί μένουν εκτός αποστολής επειδή είπαν να… τραυματιστούν πριν τον αγώνα στο Λιμάνι-, ή ο Αστέρας και ο Ατρόμητος ανοίγουν απλά τα πόδια αν και πλήρεις, τότε αυτό τι είναι; Νικήσαμε πεντακάθαρα και εκτίθεστε.

Υ.Γ. Μώραλη, θα μας τιμωρήσεις ε; Πες αλεύρι, ο Τράκης σε γυρεύει. Κόπιασε αν μπορείς να μας ρίξεις στη Γ’ εθνική. Δε θα σου περάσει, τέρμα το παιχνιδάκι σου και του χοντρού αφεντικού σου.

Υ.Γ. Επειδή κάποιοι είπαν ότι αδίκησα τον Αλαφούζο, ίσως να μην είμαι ο μοναδικός. Πολλοί έχουν ξεκινήσει πάλι και ήδη τον χλευάζουν πριν καν αποφασίσει σχετικά με το θέμα Γιαννακόπουλου. Σαφώς βέβαια και το καλύτερο είναι να παραδώσει την ομάδα σε ασφαλή χέρια, αυθεντικά παναθηναϊκά. Έκανε πολλά λάθη, ερασιτεχνικά μάλιστα, και έφερε αναταραχή στην ομάδα με διωγμούς παικτών και αλλαγές προπονητών, αλλά ίσως τελικά να μη βλέπουμε την ουσία. Στην τελική, αν και άσχετος με τον χώρο, ίσως ήταν ο μόνος που έκανε ένα βήμα μπροστά και έσωσε την ομάδα και προσπάθησε να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, στο χείλος του γκρεμού στο οποίο έφτασε ο Παναθηναϊκός, διατηρώντας την ομάδα σε μια μέτρια κατάσταση. Σε αντίθεση με τους πραγματικούς αρχικαταστροφείς, τους Αφράγκοβιτς που έκαναν μαντάρα την ομάδα, έσπειραν διχόνοια και χρέη και πήδηξαν από το καράβι αφού έφαγαν και φούσκωσαν… τις τσέπες τους και μετά μην τους είδατε. Ανακαλώ λοιπόν ένα μέρος των πυρών που εξαπέλυσα, γιατί κάποια πράγματα πρέπει να τα σκεφτόμαστε. Αλλά κι εσύ ρε Αλαφούζε, μείωσε και λίγο τα εισιτήρια και κατάργησε αυτό το διαχωρισμό συμμάχων και μη. Γεμάτη Λεωφόρο θέλουμε!

Υ.Γ. Όχι ΟΑΚΑ, Δημητράκη. Με την καμία. Δες τι μπορεί να γίνει για ένα νέο γήπεδο. Αρκετά με τη φιλοξενία από το Δημόσιο που το συντηρούσαμε με τα δικά μας λεφτά.