Ουστ ΠΡΟΔΟΤΗ!

Στα χνάρια του Αντώνη Νικοπολίδη λοιπόν ο Στέφανος Καπίνο… Για να είμαι ειλικρινής δεν το χωράει ο νους μου, όπως δεν το χωρούσε και τότε, όταν ο επί 15ετίας πορτιέρο του “Τριφυλλιού” πήρε την απόφαση να μετακομίσει στο λιμάνι.

Αν χρειαζόταν να ποντάρω τα χρήματα μου σε κάποιον παίχτη για τον οποίο θα στοιχημάτιζα πως δεν θα πάει ποτέ στον Ολυμπιακό, τότε αυτός πιθανότατα θα ήταν ο Καπίνο. Και αυτό διότι είχε δείξει-εκ των υστέρων βέβαια φαίνεται πως μας είχε ξεγελάσει-πως αγαπάει πραγματικά την ομάδα, μέσα από την οποία ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά και είχε την ευκαιρία να πάρει μεταγραφή και να αγωνιστεί στο εξωτερικό. Ήταν ένας παίχτης που είχε εξαιρετικό δέσιμο με τον “πράσινο” κόσμο, τραγουδούσε τα συνθήματα της ομάδας, πανηγύριζε έξαλλα τα γκολ των “πρασίνων” στο “Γ. Καραϊσκάκης” (φώτο) και γενικά έδινε την εικόνα ενός παιδιού που αγαπάει τον σύλλογο και εκτιμάει όσα του έχει χαρίσει.

Ωστόσο το ποδόσφαιρο, όπως και γενικότερα η ζωή, πολλές φορές μας επιφυλάσσουν εκπλήξεις-ευχάριστες ή δυσάρεστες-τις οποίες ποτέ δεν φανταζόμασταν πως θα συναντήσουμε. Είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο και γενικότερα στον σύγχρονο αθλητισμό ο ρομαντισμός και το συναίσθημα δεν έχουν εξαφανιστεί εντελώς. Απλά είναι λίγοι αυτοί που βάζουν τα παραπάνω στοιχεία πάνω από το χρήμα και σίγουρα σε αυτούς δεν ανήκει ο Στέφανος Καπίνο.

Κακό δικό του αν θέλετε τη γνώμη μου….