Scouting Report: Το αγωνιστικό προφίλ του Γιόγκι Φέρελ

Ο Παναθηναϊκός περίμενε, όπως αναμενόταν, την Αμερικανική αγορά μέχρι τον Οκτώβρη και τελικά βρήκε την ευκαιρία που ήθελε, κλείνοντας το ρόστερ με την προσθήκη του, μέχρι πρότινος, ΝΒΑer, Γιόγκι Φέρελ. Πώς μπορεί ο 28χρονος βραχύσωμος γκαρντ να βοηθήσει την ομάδα του Δημήτρη Πρίφτη ενόψει της δύσκολης συνέχειας και πώς θα ταιριάξει με την υπόλοιπη περιφέρεια και την ομάδα γενικότερα; Γράφει ο Γιώργος Δρογγίτης.

Είμαστε όλοι εδώ, είμαστε όλοι Stoiximan

Τα πρώτα παιχνίδια του Παναθηναϊκού στη σεζόν φανέρωσαν πολλά από τα κενά που υπάρχουν στο παιχνίδι της ομάδας του, κενά τα οποία ήταν ξεκάθαρα και από το καλοκαίρι, βλέποντας την ως τότε μορφή που είχε πάρει το ρόστερ. Μπορεί το «Τριφύλλι» να μην έχει καταφέρει ακόμη να πιάσει τα αμυντικά στάνταρ και τις προοπτικές που έδειξε σε αυτή την πλευρά του παρκέ στα φιλικά παιχνίδια, μπορεί να «ξέσπασε» επιθετικά με τους 91 πόντους απέναντι στη Φενέρ, αλλά ένας παράγοντας ήταν από την αρχή ξεκάθαρος: χρειαζόταν όποια ποιοτική προσθήκη μπορούσε να βρει στο επιθετικό του παιχνίδι, κάτι που ελπίζει ότι καταφέρνει να βρει στο πρόσωπο του Φέρελ.

Υπάρχουν πολλές απόψεις που κυριαρχούν για το τί χρειαζόταν να προσθέσει ο κόουτς Πρίφτης στην επίθεσή του, κι αυτό είναι επειδή πάνω κάτω θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε επιθετικό χαρακτηριστικό που θα ανέβαζε την παραγωγικότητα του συνόλου του σε αυτή την πλευρά. H ομάδα μετράει μόλις 20% σε σουτ από τα 6,75 στα 2 πρώτα παιχνίδια της Ευρωλίγκα, οπότε θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει κάποιον σουτέρ που θα της άνοιγε το παιχνίδι. Μετράει επίσης μόλις 11.5 ασίστ ανά αγώνα, οπότε θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει κάποιον πιο κλασικό πλέιμεικερ όπως τον Γιόβιτς, ο οποίος θα απλοποιούσε την επίθεσή της στο μισό γήπεδο και θα αξιοποιούσε καλύτερα τους συμπαίκτες του (ειδικά τους ψηλούς).

Θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιήσει και έναν παίκτη που μπορεί να δημιουργήσει ρήγματα από το pick&roll, φτάνοντας στο ζωγραφιστό και βελτιώνοντας την ικανότητά του ρόστερ να κερδίζει φάουλ και να τραβάει την άμυνα προς τα μέσα, μέσω συνθηκών drive&kick παιχνιδιού που βοηθάει την καλύτερη κυκλοφορίας της μπάλας. Σε γενικές γραμμές, ο Δημήτρης Πρίφτης μπορούσε να κινηθεί σε οποιαδήποτε κατεύθυνση ήθελε, και να προσθέσει όποιο επιθετικό skill θεωρούσε ότι χρειάζεται καλύτερα για να πλαισιώσει το υπάρχον ρόστερ του, χωρίς να είναι απαραίτητα σωστός ή λάθος.

Υπό αυτές τις συνθήκες, και με πλήρη επίγνωση ότι το τωρινό μπάτζετ του Παναθηναϊκού, σε συνδυασμό με την εποχή στην οποία βρισκόμαστε στην αγορά, δεν επιτρέπουν για μια λύση που καλύπτει όλα τα κενά, ο Πρίφτης αποφάσισε ότι εκλεκτός του για να ολοκληρώσει την περιφερειακή του γραμμή, είναι ο Γιόγκι Φέρελ.

Ο Γιόγκι είναι ένας πολύ ενδιαφέρον παίκτης για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα. Όπως και κάθε άλλος ρολίστας με πολύχρονη παρουσία στο ΝΒΑ, έπαιξε πολύ καλά όταν βρέθηκε στο σωστό για αυτόν περιβάλλον (Ντάλας), αλλά δυσκολεύτηκε σε ομάδες που δεν ήταν τόσο διατεθειμένες να προσαρμόσουν το παιχνίδι τους στα πράγματα που είναι καλός. Για τον Παναθηναϊκό το κλειδί για την καλύτερη αξιοποίηση του 28χρονου γκαρντ, θα είναι να φροντίσει να προσαρμοστεί στις δεξιότητές του, χωρίς παράλληλα να αλλάξει εξ’ ολοκλήρου την κατεύθυνση στην οποία κινείται αγωνιστικά ως σύνολο από την προετοιμασία μέχρι σήμερα.

Και αυτό μας φέρνει στο αγωνιστικό προφίλ του Φέρελ…

Σουτ

Το μεγαλύτερο προσόν του Γιόγκι είναι η ικανότητά του να σουτάρει τη μπάλα σε πολύ υψηλό επίπεδο. Το «ξεπέταγμά» του άλλωστε στο ΝΒΑ, οφείλεται σε ακριβώς αυτό το στοιχείο του παιχνιδιού του που μπόρεσε να αξιοποιήσει τόσο καλά ο κόουτς Ρικ Κάρλαιλ στους Ντάλας Μάβερικς. Είναι μέχρι σήμερα ο ρούκι με τα περισσότερα εύστοχα τρίποντα (9) σε αγώνα του κορυφαίου πρωταθλήματος μπάσκετ στον πλανήτη, και μπορεί να κάνει τη ζημιά με πολλαπλούς τρόπους.

Ο Φέρελ είναι εξαιρετικός στο να κινείται χωρίς τη μπάλα και να σουτάρει off the catch, δίχως να χρειαστεί να κάνει ντρίμπλα. Από εκεί είναι που προήλθε και το 1/3 (33.5%) των εκτελέσεών του τη σεζόν 2017-18, με τους Μάβερικς να τον χρησιμοποιούν ως σουτέρ κίνησης και ως κάποιον που σουτάρει στατικά μέσα από τη ροή των επιθέσεων. Σούταρε με το πολύ καλό 39,2% από τέτοιες προσπάθειες και αποτέλεσε έναν παίκτη για τον οποίο σχεδιάστηκαν πολλές δράσεις κίνησης χωρίς τη μπάλα. Μία σύγκριση που έχει γίνει από τη στιγμή που υπέγραψε στον Παναθηναϊκό, είναι αυτή με τον Σέιν Λάρκιν, και παρότι ο Γιόγκι δεν έχει κάνει τίποτα ακόμη σε αυτό το επίπεδο που να προϊδεάζει για παρόμοια πορεία, ο τρόπος με τον οποίο αξιοποιούνται καλύτερα ως παίκτες, έχει όντως κάποιες ομοιότητες.

O Φέρελ είναι κοντό γκαρντ, αλλά έχει πολύ γρήγορο release και μεγάλο άλμα στο σουτ του. Αυτό του επιτρέπει να σουτάρει πάνω από την άμυνα, ακόμη και στο μέγεθός του, και να το κάνει και στην κίνηση. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει χρησιμοποιήσει πολλούς σουτέρ τα τελευταία χρόνια που μπορούν να κάνουν αυτό το τελευταίο, και μιλάμε για ένα προσόν το οποίο πρέπει να αξιοποιήσει από τον Φέρελ, αν θέλει να πάρει την καλύτερη δυνατή βερσιόν του. Αυτό του επέτρεψε να κάνει χρονιές καριέρας στους Μάβερικς, και το γεγονός ότι ομάδες δε τον αξιοποίησαν έτσι μετέπειτα, είναι και ο λόγος που ο χρόνος συμμετοχής κι η παραγωγικότητά του μειώθηκαν.

Ο Γιόγκι ωστόσο, δε σουτάρει καλά μόνο off the catch. Μπορεί να σουτάρει και μετά από ντρίμπλα. Είναι ένας πολύ καλός χειριστής, που ξέρει να δημιουργεί χώρους για τον εαυτό του με αρκετούς διαφορετικούς τρόπους για να σουτάρει. Έχει παίξει σε μια pick&roll heavy επίθεση στο κολέγιο, που τον έχει βοηθήσει να μάθει να χρησιμοποιεί πολύ καλά τα σκριν των συμπαικτών του, ενώ έχει και ένα πολύ καλό πακέτο από crossover, και in&out ντρίμπλες (χρησιμοποιεί επίσης αρκετά το side step για να σταματήσει την ντρίμπλα και να σουτάρει). Όλα αυτά τον βοηθάνε να φτάσει στα σημεία του από μέση και μακρινή απόσταση έχοντας τη μπάλα στα χέρια του, με τα ποσοστά του σε τέτοια σουτ από το τρίποντο να ξεπερνούν ελάχιστα το 35%, κάτι που αποτελεί αρκετά σεβαστό ποσοστό σε επίπεδο ΝΒΑ.

Σε έναν Παναθηναϊκό που έχει δυσκολευτεί να βρει καλό spacing, αλλά και να βάλει τη μπάλα στο καλάθι από μακριά, ο Φέρελ θα αποτελέσει έναν floor spacer που άμυνες δε θα μπορούν να αφήσουν μόνο του. Αυτό προφανώς δε βοηθάει μόνο τον ίδιο, αλλά και τους συμπαίκτες του. Ο Πρίφτης μπορεί είτε να τον αφήσει στις γωνίες για να ανοίξει το γήπεδο, δυσκολεύοντας τη δυνατότητα βοηθειών στη ρακέτα από τον αντίπαλο, είτε να τον βάλει πάνω στη μπάλα για να δημιουργήσει σκορ σε καταστάσεις που το χρειάζεται. Αυτή η ικανότητά του να παίζει τόσο με τη μπάλα όσο και χωρίς αυτή, θα ταιριάξει καλά σε αυτό που προσπαθεί να κάνει η ομάδα.

PnR δημιουργία/playmaking

Μιλήσαμε για την ικανότητα του Φέρελ να δημιουργήσει καλάθια για τον εαυτό του μέσω pick&roll επιθέσεων, αλλά μπορεί να κάνει και τους συμπαίκτες του καλύτερους από τέτοιες καταστάσεις;

Η ερώτηση που δημιουργείται εδώ είναι πώς ένα γκαρντ μπορεί να δημιουργήσει πλεονεκτικές καταστάσεις για άλλους μέσα από το pick&roll. Μπορούν να υπάρξουν πολλές διαφορετικές απαντήσεις, αλλά η επικρατέστερη νομίζω ότι είναι φτάνοντας στο ζωγραφιστό και εν συνεχεία υποχρεώνοντας την άμυνα να κάνει πολλά rotation. Από εκεί μπορείς να κάνεις το διάβασμα για να βρεις τον ελεύθερο παίκτη και οι πιθανότητές σου να δημιουργήσεις συνθήκη για ένα καλό σουτ, είναι αρκετά μεγάλες.

Επιστρέφοντας στον νέο γκαρντ του Παναθηναϊκού, ο Φέρελ μπορεί να δημιουργήσει τέτοια ρήγματα. Έχει πολύ γρήγορο και εκρηκτικό πρώτο βήμα που τον βοηθάει σε τέτοιες καταστάσεις και είναι αρκετά επίμονος και δαιμόνιος στους τρόπους που φτάνει στο ζωγραφιστό (ειδικά στον αιφνιδιασμό). Μπορεί σίγουρα να κάνει την σωστή πάσα, αλλά αυτή δημιουργείται περισσότερο σε συνθήκες που η άμυνα προσαρμόζεται στην ικανότητά του ως σουτέρ (ball mover), παρά ως pick&roll χειριστής (drive&kick). Μπορεί να δημιουργήσει τα ρήγματα, αλλά λειτουργεί ακόμη και σε αυτά πολύ καλύτερα ως σκόρερ (μέτρια ποσοστά στα τελειώματα κάτω από το καλάθι στο ΝΒΑ βέβαια, δυσκολεύεται απέναντι σε μέγεθος και δεν έχει τελειοποιήσει ακόμη το floater). παρά ως πασέρ. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι μοιάζει με τον Μέικον στον τρόπο με τον οποίο μπορεί μεν να πασάρει στην κίνηση επειδή έχει τρόπους να δημιουργήσει πλεονεκτήματα (ουσιαστικά με το φόβο που δημιουργεί το σουτ του, την έκρηξη και τον καλό χειρισμό μπάλας που έχει), αλλά δεν περιμένεις από αυτόν να κάνει και τα πιο προχωρημένα διαβάσματα φάσεων.

Μεγάλο μέρος της pick&roll επίθεσής του έρχεται μέσω εκτελέσεων από μέση απόσταση. Του αρέσει πολύ αυτό το σουτ και είναι κάτι στο οποίο τα ποσοστά του δείχνουν ότι είναι καλός -αλλά όχι τέλειος- σε αυτό. Του αρέσει επίσης να σουτάρει και από το τρίποντο μέσω τέτοιων δράσεων, και το γεγονός ότι έχει μεγάλο range (σούταρε και αρκετά πίσω από τα 7,25 σε ΝΒΑ και G-League) και αυτοπεποίθηση στο σουτ του, ανοίγει ευκαιρίες και για να πασάρει τη μπάλα. Ο Φέρελ μπορεί να πασάρει. Δεν είναι πρωτεύον χειριστής, αλλά μπορεί να το κάνει σε δευτερεύοντα ρόλο, δημιουργώντας κάποιες συνθήκες για σκορ στους συμπαίκτες του.

Ας μη μπερδεύουμε λοιπόν τις θέσεις και τους ρόλους. Ο Παναθηναϊκός δε πήρε πόιντ γκαρντ με την «κλασική» χρήση του όρου, ούτε κάποιον πλέιμεικερ. Πήρε έναν παίκτη που μπορεί να σουτάρει, να σκοράρει και να αποτελέσει έναν ακόμη χειριστή στον οποίο μπορεί να πάει η μπάλα ενίοτε για να δημιουργήσει. Είναι άλλο να μπορείς να πασάρεις και άλλο να είσαι ‘πλέιμεικερ’.

Transition παιχνίδι

Ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που θέλει και πρέπει να τρέξει. Είναι δεδομένο ότι αυτό θα βοηθήσει την πολλές φορές δυσκολοχώνευτη επίθεση που παρουσιάζει στο μισό γήπεδο, όπως δεδομένο είναι και ότι τέτοιες συνθήκες πρέπει να δημιουργηθούν περισσότερο και μέσω της άμυνας.

Ο Φέρελ θα βοηθήσει σε παιχνίδι αιφνιδιασμού. Είναι ένας παίκτης εκρηκτικός που αρέσκεται στο να παίζει γρήγορα και γίνεται δημιουργικός στο transition. Μπορεί να τρέξει μόνος του μέχρι το καλάθι, να δει τους συμπαίκτες του ή ακόμη και να σουτάρει μετά από ντρίμπλα εφόσον έχει τον χώρο (χρόνο δε χρειάζεται τόσο). Δε μπορείς να χάσεις επαφή με αυτόν είτε παίζει πάνω στη μπάλα είτε μακριά από αυτή στον αιφνιδιασμό, και αυτό είναι κάτι ακόμα που θα ταιριάξει καλά στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Έχει μάθει να παίζει πολύ γρήγορα από τις μέρες του στο πανεπιστήμιο της Ιντιάνα και αυτό είναι κάτι που έπαιξε σίγουρα ρόλο στην επιλογή του κόουτς Πρίφτη.

Άμυνα

Μπορείς να διαφωνήσεις με την προσθήκη του Γιόγκι από την άποψη ότι η ομάδα χρειαζόταν κάποιον παίκτη πιο ικανό στο διάβασμα του παιχνιδιού, και αυτό θα ήταν δίκαιο, αλλά στο τέλος της μέρας είναι και κάτι που απλά αποτελεί προσωπική επιλογή του προπονητή για τον τρόπο με τον οποίο θέλει να παίξει. Ο Πρίφτης άλλωστε αρέσκεται στο να έχει τέτοια σκόρινγκ γκαρντ στην περιφέρειά του, τα οποία προσπαθεί να πλαισιώσει με παίκτες που έχουν μέγεθος στα φτερά και προστατεύουν το καλάθι στη γραμμή των ψηλών. Εκεί που δύσκολα θα διαφωνήσει κανείς όμως, είναι ότι ο 28χρονος αποτελεί πολύ περίεργο ταίριασμα με την υπόλοιπη περιφέρεια του Παναθηναϊκού στην άμυνα.

Μιλάμε άλλωστε για το τρίτο γκαρντ της ομάδας που βρίσκεται κάτω από το 1,90 (ο Πέρι βέβαια είναι πολύ καλός αμυντικός πάνω στη μπάλα και παίζει σαν να είναι πιο «μεγάλος» απ’ ότι πραγματικά είναι), κάτι που δημιουργεί ερωτηματικά για το ποιος θα παίξει με ποιον. Υποθέτοντας ότι δύο εκ των Πέρι, Μέικον και Φέρελ θα παίζουν ανά διαστήματα μαζί, αλλά λαμβάνοντας υπόψη και το γεγονός ότι ο Νέντοβιτς δεν είναι κι ο καλύτερος αμυντικός έτσι κι αλλιώς, μιλάμε για μια μεγάλη έλλειψη μεγέθους πάνω στην οποία θα πρέπει ο Παναθηναϊκός να βρει λύσεις.

Στο πλαίσιο αυτό, χωρίς αμφιβολία ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο έκλεισε η πόρτα του ΝΒΑ για τον Γιόγκι, είναι η έλλειψη μεγέθους στην άμυνα. Είναι μαχητικός και οι δυσκολίες του δεν έχουν σε καμία περίπτωση να κάνουν με έλλειψη θέλησης, αλλά μιλάμε για έναν παίκτη πάνω στον οποίο επιθέσεις στην Αμερική στόχευσαν συστηματικά πάνω του τις δράσεις τους. Αν και είναι καλός στην 1v1 άμυνα, οι επιθέσεις τεστάρουν τα αντίπαλα γκαρντ περισσότερο στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τα σκριν, και εδώ ακριβώς είναι που δυσκολεύεται στην άμυνα πάνω στη μπάλα. Συνηθίζει αρκετά συχνά να βγαίνει εκτός φάσης σε screen&roll καταστάσεις, αφήνοντας επιθέσεις να παίζουν 4v5, με τον ίδιο να ακολουθεί τη φάση από πίσω. Αυτό είναι κάτι που αποτελεί ήδη πρόβλημα με τον Μέικον, σε αντίθεση με τους Πέρι και Σαντ–Ρος που πρόκειται για το ίσως δυνατότερο στοιχείο στο παιχνίδι τους.

Ο Πρίφτης θα μπορούσε να «κρύψει» τον Φέρελ μακριά από τη μπάλα, αλλά οι προκλήσεις του να μαρκάρει στα φτερά ίσως είναι μεγαλύτερες (φθορά κυνηγώντας σουτέρ και έλλειψη μεγέθους σε καταστάσεις αμυντικών rotation). Νομίζω ταιριάζει καλύτερα έχοντας δίπλα του τον Σαντ–Ρος και ίσως δούμε μερική άμυνας ζώνης όταν χρειαστεί να παίξει με άλλο κοντό γκαρντ, με τον κόουτς να ποντάρει εδώ στην παρουσία αρκετών καλών αμυντικών στα φτερά/θέσεις των φόργουορντ, και τους δύο καλούς rim protectors του (Παπαγιάννης και Φλόιντ).

Ρόλος

Σε γενικές γραμμές, ο Παναθηναϊκός προχώρησε στην απόκτηση ενός παίκτη που θα καλύψει σημαντικά κενά του και θα τον βοηθήσει να προσθέσει μερική αναγκαία ποιότητα στο παιχνίδι του. Ήταν ο σωστός τύπος παίκτη για την ομάδα; Αυτό είναι ξεκάθαρα κάτι υποκειμενικό που μπορεί να κρίνει ο καθένας παρακολουθώντας τα παιχνίδια και έχοντας σχηματίσει την άποψή του για τη βασικότερη από τις (πολλές) ανάγκες αυτού του ρόστερ.

Ο Γιόγκι Φέρελ είναι ένα κόμπο γκαρντ που μπορεί να παίξει με ή χωρίς τη μπάλα (μιλήσαμε ήδη για το πόσο σημαντικό είναι να αξιοποιηθεί και χωρίς αυτή). Σκέφτεται πρώτα τα σκορ μετά από οτιδήποτε άλλο και αυτό δεν είναι κακό για μια ομάδα που, ειδικά με την αβεβαιότητα γύρω από την κατάσταση του Νέντοβιτς, και με βάση το πώς είναι διαμορφωμένο το υπόλοιπο ρόστερ, «κολλάει» αρκετά συχνά προσπαθώντας να βάλει τη μπάλα στο καλάθι.

Ο Φέρελ θα φέρει μαζί του ένα εξαιρετικό σουτ στον Παναθηναϊκό, κάτι που μπορεί να βοηθήσει όχι μόνο τον ίδιο, αλλά και την υπόλοιπη ομάδα να βρει χώρους και να κάνει την επίθεσή της καλύτερη. Προφανώς δεν είναι το πλήρες πακέτο πάνω στο οποίο θα μπορούσε να στηριχθεί ο Πρίφτης για να ανεβάσει κατά πολύ το ταβάνι αυτής της ομάδας, όμως το να βρεθεί ένας παίκτης-καταλύτης τύπου Νικ Καλάθη, είναι ως γνωστόν κάτι αδύνατο στα τωρινά δεδομένα του συλλόγου.

Είναι σημαντικό επομένως να καταλάβουμε τι μπορεί να κάνει καλά και τι όχι ο Γιόγκι, ώστε να διαμορφώσουμε τις απαιτήσεις μας δίκαια ως προς αυτόν και την ομάδα. Ο Παναθηναϊκός εξακολουθεί να έχει έλλειψη καθαρού πλειμέικερ που θα κάνει τα προχωρημένα διαβάσματα παιχνιδιού στην επίθεσή του και θα «σετάρει» καλύτερα το παιχνίδι του κόουτς Πρίφτη σε επιθέσεις μισού γηπέδου. Εξακολουθεί να μην έχει κάποιο γκαρντ με μέγεθος στην άμυνα που θα συμπληρώσει τους υπολοίπους. Βρήκε στο πρόσωπο του Φέρελ όμως, έναν παίκτη που θα του λύσει τα χέρια σε αρκετούς άλλους τομείς. Το επιθετικό του ταλέντο είναι δεδομένο και ίσως και αρκετά δυσεύρετο, τόσο για τα οικονομικά δεδομένα του συλλόγου, όσο και για το χρονικό σημείο της εποχής, και αυτό είναι κάτι που δε πρέπει να παραλείψει να σκεφτεί ο κόσμος του Παναθηναϊκού καθώς κρίνει την συγκεκριμένη κίνηση.

H ποιότητά του ως σουτέρ και σκόρερ γενικά, καθώς και η έκρηξη που έχει στο παιχνίδι του μετά από ντρίμπλα, είναι σίγουρα συναρπαστικά ως προοπτικές, αν μπορέσουν να μεταφραστούν σε αυτό το επίπεδο, και η προσμονή του κόσμου για να δει έναν παίκτη που μπορεί να προσφέρει αρκετό επιθετικό θέαμα, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως αρκετά δίκαιη, ειδικά αν του δοθεί η ελευθερία που χρειάζεται για να είναι ο αγωνιστικός εαυτός του. Αν μη τι άλλο, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς σχεδιάζει να τον αξιοποιήσει ο κόουτς Πρίφτης…

Το «Όλα Πράσινα» απέκτησε Viber Channel! Πάτα ΕΔΩ, μπες στην κοινότητα και λάβε πρώτος στο κινητό σου τα νέα του «Τριφυλλιού» από το site όλων των Παναθηναϊκών.

---

Διαβάστε ακόμη…

• Οριστικό: «Έκλεισε» Μπάλντοκ ο Παναθηναϊκός!
• Η αλήθεια για Παναθηναϊκό και Ιντάλγκο
• «Προτάθηκε στον Παναθηναϊκό ο Ιντάλγκο!»
• Διπλό δώρο* Πάσχα από την Betsson
• Αλβέρτης: «Αυτό ήταν το διαφορετικό στο 3ο ευρωπαϊκό!» – Το σχόλιο ενόψει Μακάμπι