Το ποδοσφαιρικό σχέδιο του Ρουί Βιτόρια: Όραμα, ένταση και η «ορχήστρα» του Παναθηναϊκού

Σταθερά και μεθοδικά, ο Ρουί Βιτόρια χτίζει τη δική του εκδοχή του Παναθηναϊκού της νέας αγωνιστικής περιόδου. Ανάλυση, αποκλειστικά για τους συνδρομητές του «Όλα Πράσινα App».

Σταθερά και μεθοδικά, ο Ρουί Βιτόρια χτίζει τη δική του εκδοχή του Παναθηναϊκού της νέας αγωνιστικής περιόδου. Η καλοκαιρινή προετοιμασία στην Αυστρία ήταν, κυρίως, ένα βήμα αποφασιστικής τομής στην ένταση των προπονήσεων, στη σύνδεση των ανθρώπων του οργανισμού, στη φιλοσοφία του παιχνιδιού και πάνω απ’ όλα στη διαμόρφωση της νοοτροπίας νικητή.

Πρώτα η δομή, μετά η δημιουργία

Αρχικά, το προπονητικό πλάνο έδωσε απόλυτη προτεραιότητα στη φυσική κατάσταση και στην αμυντική οργάνωση. Ο Βιτόρια τοποθέτησε ως βάση τη συμπαγή λειτουργία, τη μετάβαση όταν χάνεται η μπάλα, την πίεση στον αντίπαλο. Ήθελε έναν Παναθηναϊκό που «δαγκώνει», που ανακτά άμεσα τη μπάλα, που αμύνεται με αυταπάρνηση. Οι φάσεις από το ματς με τη Σάλκε, όπου πέντε και επτά παίκτες αντίστοιχα τρέχουν μαζικά για να κερδίσουν ή να καλύψουν, είναι η νοοτροπία που ζητά ο Πορτογάλος.

Παράλληλα, η δημιουργία στο επιθετικό τρίτο μπήκε σε δεύτερο χρόνο… όχι λόγω υποτίμησης, αλλά γιατί το σώμα και το πνεύμα των παικτών έπρεπε πρώτα να «φορτωθούν» με ένταση και κόπωση. Οι διπλές προπονήσεις, η αυστηρή οργάνωση και το ψυχολογικό τέντωμα της ομάδας αποτελούν βασικές προϋποθέσεις ώστε στη συνέχεια, με καθαρότερο μυαλό, οι παίκτες να απελευθερώσουν την ατομική τους ποιότητα και να χτίσουν το «φονικό ένστικτο» κοντά στην αντίπαλη εστία.

Τα φιλικά-εργαλεία και η στόχευση στο μοντέλο

Συνειδητά, ο Βιτόρια απέφυγε φιλικά «ξεμουδιάσματος». Δεν ήθελε νίκες που γεννούν αυταπάτες. Αντιθέτως, επέλεξε ομάδες που δοκιμάζουν με διαφορετικούς τρόπους, με κατοχή, pressing, απευθείας παιχνίδι, ανάπτυξη από πίσω. Η Μέταλιστ, η Νόρτζελαντ, η Σάλκε, η Μπράγκα, καθεμία με ξεχωριστό στυλ, λειτούργησαν ως καθρέφτης αδυναμιών. Ώστε αυτές να εντοπιστούν νωρίς και να αντιμετωπιστούν σε φάση προετοιμασίας, κι όχι στα μέσα της σεζόν.

Σε τακτικό επίπεδο, η προσέγγιση δεν εγκλωβίζεται σε αριθμούς. Το 4-2-3-1 είναι το σημείο εκκίνησης, όχι η σταθερά. Ο Βιτόρια σκέφτεται το ποδόσφαιρο μέσα από αρχές συγκεκριμένες, όπως η πίεση, οι αντιδράσεις, η ροή μεταξύ των θέσεων, η προσαρμοστικότητα. Θέλει έναν Παναθηναϊκό που να εναλλάσσει σχηματισμούς και ρόλους ανάλογα με τις ανάγκες, με τη «μεγάλη ιδέα» να μην αλλάζει. Η ομάδα να λειτουργεί ως σύνολο, να δημιουργεί υπεραριθμίες, να διαβάζει τον αντίπαλο, να είναι γρήγορη σε σκέψη και πράξη.

Στόχος, να νικήσεις μέσα από τον ανταγωνισμό

Καθοριστική για το σχέδιο είναι και η επιλογή προσώπων. Οι νέες μεταγραφές δεν αποκτήθηκαν ως «ηγέτες με το καλημέρα». Αντίθετα, επιλέχθηκαν με γνώμονα την ανταγωνιστικότητα στις προπονήσεις και την πείνα για διάκριση. Ο Πορτογάλος δεν πιστεύει στους «σωτήρες» ούτε στα ονόματα. Πιστεύει σε παίκτες-εργαλεία, που θα φέρουν ενέργεια, ένταση και χαρακτήρα. Που δεν θα έχουν την ψευδαίσθηση του βασικού, αλλά θα παλέψουν για να κατακτήσουν τον ρόλο τους.

Ο καθένας πρέπει να νιώθει ότι παραμένει υπό κρίση, κάθε μέρα. Οι παλιοί που έφυγαν, το έκαναν και για να πέσει ο μέσος όρος ηλικίας, αλλά κυρίως για να έρθουν ποδοσφαιριστές που θα λειτουργούν ως «φλόγα» στο εσωτερικό της ομάδας. Που θα εμπνέουν τους γύρω τους, όχι μόνο με το ταλέντο αλλά και με τη δίψα τους για τίτλους.

Το πνεύμα του νικητή και η «σύνδεση»

Ανεξαρτήτως τακτικής, μεταγραφών ή φιλικών, ο μεγάλος στόχος είναι η εγκαθίδρυση νοοτροπίας. Όχι στιγμιαίας, αλλά διαρκούς. Σαν ένα φυτό που καλλιεργείται, με φροντίδα και επιμονή. Το ρολόι να μετράει λεπτό προς λεπτό, η κάθε λεπτομέρεια να είναι σημαντική. Η συνέπεια, η αφοσίωση, η προσήλωση στη νίκη σε προπόνηση, φιλικό ή επίσημο ματς, είναι οι αόρατοι πυλώνες του σχεδίου Βιτόρια.

Μια ομάδα με πρωταθλητισμό στο DNA της δεν φτιάχνεται με μεγάλα λόγια. Χτίζεται καθημερινά, με πρότυπα, απαιτήσεις και εσωτερικό συναγωνισμό. Με στόχευση στον άνθρωπο πίσω από τον παίκτη. Ο Πορτογάλος προσπαθεί να «ξυπνήσει» ένστικτα, να δώσει ελευθερία μέσα σε πλαίσιο. Να επιτρέψει τη δημιουργικότητα όχι ως αναρχία, αλλά ως φυσική συνέχεια της τακτικής συνέπειας. Η ορχήστρα του πρέπει να έχει δική της αρμονία, αλλά να αφήνει χώρο για σολίστες.

Έναρξη με… τελικούς και το μεγάλο στοίχημα

Τίποτα δεν πρόκειται να γίνει εύκολο. Ο Παναθηναϊκός ξεκινά τη σεζόν με δύο «τελικούς» απέναντι στη Ρέιντζερς, σε μια περίοδο που ούτε ο ίδιος, ούτε ο αντίπαλος είναι ακόμα έτοιμοι. Όμως η διαδικασία έχει ήδη ξεκινήσει. Η μελέτη του αντιπάλου, η συγκέντρωση στο μοντέλο παιχνιδιού, η αναζήτηση ποιοτικής προσθήκης που θα δώσει το παραπάνω. Ο Βιτόρια είναι ρεαλιστής, αλλά ταυτόχρονα απαιτητικός. Ξέρει ότι το ποδόσφαιρο δεν κερδίζεται μόνο με άμυνες. Χρειάζεται ποιότητα και δημιουργία.

Κι αυτό είναι που θέλει να δει να ξεδιπλώνεται. Το γρήγορο διάβασμα των φάσεων, η σωστή επιλογή χώρων, οι πάσες ανάμεσα στις γραμμές. Το σύνολο να δημιουργεί και τα άτομα να τελειώνουν. Η μαγεία της στιγμής να γεννιέται από την καθημερινή δουλειά, όπως ο μουσικός που πατά ένα πλήκτρο και συνθέτει.

Αυτό είναι το όραμα Ρουί Βιτόρια. Κι αυτή είναι η πρόκληση του Παναθηναϊκού. Να μετατρέψει την ένταση σε ποιότητα, τη συνοχή σε αποτελεσματικότητα, τη νοοτροπία σε τρόπαια.

📌 Διαβάστε ακόμη…

• Παναθηναϊκός: Βγήκε το πλήρες πρόγραμμα στο Europa! – Ώρες και ημερομηνίες
• Επίσημο: Η αποστολή του Παναθηναϊκού για Λεβαδειακό – Απόφαση για Ρενάτο Σάντσες!
• Παναθηναϊκός: «Έκλεισε» η άφιξη του Κέντρικ Ναν στην Ελλάδα!
• Πάντοβιτς: «Γι’ αυτό είμαι εδώ! – Ήθελα Παναθηναϊκό!»
• Παναθηναϊκός: Πάτησε Ελλάδα ο Πάντοβιτς!