Ταξίδι με οδηγό το… 2013!

Με αφορμή την έναρξη των ελληνικών Play-Offs λίγες ημέρες μετά το ηχηρό «χαστούκι» από την Φενέρμπαχτσε, ο Νικόλας Φλωράτος κάνει μέσω του «Όλα Πράσινα» αναδρομή στον προ τετραετίας αποκλεισμό από την Μπαρτσελόνα, που κατέληξε σε «σκούπισμα» του «back to back» πρωταθλητή Ευρώπης τότε, Ολυμπιακού.

Έπειτα από μισό – περίπου – μήνα απραξίας, έπειτα από όλα όσα συνέβησαν στο μεσοδιάστημα μεταξύ της ολοκλήρωσης σειράς με την Φενέρ και της αποψινής πρώτης «μάχης» με την ΑΕΚ, οι παίκτες του Τσάβι Πασκουάλ πατούν ξανά παρκέ, έχοντας ξεπεράσει πλήρως – ψυχολογικά τουλάχιστον – τους όποιους «τριγμούς» άφησε πίσω του ο εφιαλτικός αποκλεισμός από την ομάδα του Ομπράντοβιτς.

Προγνωστικά στοιχήματος από το Νο.1 site προβλέψεων στην Ελλάδα!

Αρχής γενομένης από απόψε, για όλους τους παίκτες του Παναθηναϊκού, παρουσιάζεται μπροστά τους μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποδείξουν ο ένας στον άλλον κι όλοι μαζί στον κόσμο ότι οι δεκαέξι μέρες που μεσολάβησαν μέχρι την αυλαία των ελληνικών Play-Offs, λειτούργησαν ευεργετικά όχι μόνο για να ξεπεραστεί το… «πούλμαν» αλλά και οι όποιες αγωνιστικές ατασθαλίες. Στο «Τριφύλλι» μπορεί όλα να κυλούν ομαλά όσον αφορά στις συμπεριφορές των αθλητών (κάτι που συνέβη άμεσα, από την ΠΡΩΤΗ κιόλας μέρα της επιστροφής απ’ την Πόλη), ωστόσο έπειτα από τέτοιου είδους αποκλεισμούς ελλοχεύουν πάντοτε κίνδυνοι.

Ομάδες χωρίς χαρακτήρα, φανέλα και προσωπικότητα, συνήθως καταρρέουν, βλέπουν τη γη να χάνεται κάτω απ’ τα πόδια τους και εξαιτίας της αποτυχίας να κάνουν το βήμα παραπάνω, εν τέλει πηγαίνουν δύο βήματα πίσω. Αντιθέτως, οι ομάδες που διαθέτουν σε… τόνους τα χαρακτηριστικά που προανέφερα, συσπειρώνονται, σηκώνουν κεφάλι και αναζητούν λυσσασμένα «αίμα».

Χαρακτηριστικότερο και πιο πρόσφατο παράδειγμα, ο Παναθηναϊκός της σεζόν 2012-2013, ο οποίος βρέθηκε με το… ενάμιση πόδι στο Final Four του Λονδίνου, ωστόσο η Μπαρτσελόνα του Τσάβι Πασκουάλ τότε, επέστρεψε απ’ τα «σκοινιά», ισοφάρισε σε 2-2 μέσα στο ΟΑΚΑ και κάνοντας ουσιαστικά «break στο break», εξασφάλισε την πρόκριση, νικώντας με 11 πόντους διαφορά (64-53) σε Game 5.

Το σοκ τότε ήταν πολύ μεγάλο καθώς άπαντες θεωρούσαμε δεδομένο πως με το 2-1 «προίκα» και το τζάμπολ στο ΟΑΚΑ, η πρόκριση… δε χανόταν! Παρ’ όλα αυτά… «this is basketball» και γι’ αυτό μότο των Αμερικάνων για το μπάσκετ είναι το «I love this game». Οι «πράσινοι» δεν ταξίδεψαν ποτέ για το Λονδίνο και εν τη απουσία τους, το τρόπαιο κατέληξε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά σε «ερυθρόλευκα» χέρια και το μομέντουμ ενόψει τελικών, όπως ήταν φυσιολογικό, έδειχνε να γέρνει συντριπτικά υπέρ του Ολυμπιακού που θα αγωνιζόταν μάλιστα και με πλεονέκτημα. Αυτό στη θεωρία.

Στην πράξη, η ιστορία είχε ως εξής. Με μπροστάρη τον Διαμαντίδη σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του παρκέ, τον Ούκιτς «καμικάζι» εκτελώντας τους παίκτες του Μπαρτζώκα απ’ όπου σταθεί, τον «αειθαλή» Τσαρτσαρή που έζησε δεύτερη «νιότη» σε εκείνους τελικούς κι έπειτα αποσύρθηκε από την ενεργό δράση και τους Γκιστ – Λάσμε – Ματσιούλις ως «ταύρους σε υαλοπωλείο» να κάνουν «πάρτι» σε άμυνα και επίθεση, ο Παναθηναϊκός όχι μόνο «έσπασε» την έδρα, αλλά στο τέλος της ημέρας, είχε «σκουπίσει» τους Πειραιώτες, αναγκάζοντάς τους να… «βάψουν τις κουρτίνες στο χρώμα που μισούσαμε».

Η φράση «it ain’t over ’til the fat lady sings», δηλαδή «τίποτα δεν έχει τελειώσει μέχρι να τραγουδήσει η χοντρή κυρία», φαίνεται πως αντιπροσωπεύει πλήρως (και) τον φετινό Παναθηναϊκό που καλείται ακόμη μία σεζόν να αναγεννηθεί από τις στάχτες του και να αντλήσει δύναμη, κίνητρο και πάθος από έναν επίπονο αποκλεισμό. Πέρυσι τα κατάφερε ουσιαστικά, το ’13 ουσιαστικά και τυπικά. Επειδή λοιπόν στον πρωταθλητισμό δεν παίζει ρόλο μόνο η προσπάθεια, αλλά και το αποτέλεσμα, το φινάλε εκείνης της σεζόν (2012-2013) πρέπει να αποτελέσει οδηγό για τη νέα πρόκληση που ανοίγεται μπροστά στον Πασκουάλ και τους παίκτες του και ονομάζεται ελληνικό πρωτάθλημα.

Εν κατακλείδι και για όσους θεωρούν «τρελό» ή «αδύνατο» να επαναληφθεί η ιστορία, πιστέψτε με, η πτώση όταν απέχεις… μισό βήμα απ’ την κορυφή του βουνού, πονάει πολύ περισσότερο απ’ το να απέχεις… τρία και απαιτεί πολλούς περισσότερους τόνους ψυχικών αποθεμάτων και προσωπικότητας προκειμένου να επιτευχθεί το «comeback». Αφού τα κατάφερε τότε, μπορεί τώρα, μπορεί πάντα. Με «σκούπα» ή χωρίς, μπορεί. Τουλάχιστον στη θεωρία…

ΥΓ: Αν ο Παναθηναϊκός καταφέρει να περιορίσει επιθετικά Ντίξον – Μαυροκεφαλίδη – Σάκοτα και εξουδετερώσει τις δημιουργικές αρετές του Ούκιτς, «χτυπώντας» παράλληλα στα αργά πόδια της «κιτρινόμαυρης» frontline, η σειρά θα εξελιχθεί σε υγιή περίπατο. Αν όχι, η ΑΕΚ διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία για να βάλει πολύ δύσκολα στο «Τριφύλλι».

ΥΓ2: Έλληνας οπαδός είναι αυτός που από χθες το παίζει πολιτισμένος και ζητά εξηγήσεις επειδή ο Πασκουάλ και ο Καλάθης δε συνεχάρησαν, λέει, τον Ολυμπιακό για την πρόκριση στο Final Four, την ίδια ώρα που η αφεντιά του περιμένει εναγωνίως τους τελικούς για να στολίσει και φέτος με… καρκίνους όποιον φοράει πράσινα και όλα του τα συγγενικά πρόσωπα από α’ μέχρι ω’ βαθμού, εξ’ αίματος και εξ’ αγχιστείας. Παράλληλα, δηλώνει εκ του ασφαλούς ότι αυτός στη θέση μας θα υποστήριζε τον Παναθηναϊκό ως… ελληνική ομάδα (λες και στο ποδόσφαιρο, ας πούμε, οι οπαδοί της Μπαρτσελόνα… βγήκαν στους δρόμους χθες για να πανηγυρίσουν την πρόκριση Ρεάλ επί της Ατλέτικο), παρόλο που πριν από δύο εβδομάδες πανηγύριζε τα τρίποντα του Μπογκντάνοβιτς πιο έντονα και απ’ τον Ερντογάν. Ελλάδα, η χώρα της περιττής, πλαστής αβροφροσύνης της πλάκας.

Κέρδισε ένα μοναδικό τριήμερο, προσφορά του ekdromi.gr, συμπληρώνοντας μόνο το email σου!