Editorial
Στο σωστό δρόμο…
Ο Παναθηναϊκός συνεχίζει απτόητος την εξαιρετική του πορεία στην Euroleague και ο Πέτρος Κουλούρης αναλύει τα πεπραγμένα των τελευταίων μηνών, ενώ παράλληλα προβληματίζεται… αισιόδοξα από ορισμένα γεγονότα.
Ο Παναθηναϊκός συνεχίζει απτόητος την εξαιρετική του πορεία στην Euroleague και ο Πέτρος Κουλούρης αναλύει τα πεπραγμένα των τελευταίων μηνών, ενώ παράλληλα προβληματίζεται… αισιόδοξα από ορισμένα γεγονότα.
Έκπτωση Oral-B έως -40%. Αυτές τις γιορτές κάντε ένα ξεχωριστό δώρο σ’ αυτούς που αγαπάτε.
Πέρασε καιρός. Ήταν 19 Νοεμβρίου όταν τα είπαμε τελευταία φορά από τη στήλη μου, η οποία φιλοξενείται από το “Όλα Πράσινα”. Πολλά έχουν αλλάξει, αλλά η αισιοδοξία εκεί, έτοιμη να “παλέψει” σε πείσμα του καιρού. Είναι τέτοια η εποχή, που οι άνθρωποι δυσκολεύονται να διακρίνουν έστω και τη μικρότερη αχτίδα φωτός. Σε αυτούς, λοιπόν, τους καιρούς, άπαντες πρέπει να θυμόμαστε ότι στον κόσμο συμβαίνουν τα πάνδεινα και προφανώς η κατάκτηση ή μη της Euroleague από τον Παναθηναϊκό δεν μπορεί να αποτελεί ζήτημα ζωής ή θανάτου.
Γιατί τα λέω αυτά; Μα φυσικά γιατί είναι εντυπωσιακή η ευκολία με την οποία ο κόσμος είναι έτοιμος να σπεύσει να ισοπεδώσει τα πάντα. Το είπε, εξάλλου, με τον καλύτερο τρόπο ο – έμπειρος πια – Γιάννης Μπουρούσης. “Στην Ελλάδα είμαστε ή του ύψους ή του βάθους”, δήλωσε μετά την ευρεία νίκη στο Μιλάνο ο “προσγειωμένος” Έλληνας σέντερ και είχε απόλυτο δίκιο. Αλλά επιτρέψτε μου εν μέρει να διαφωνήσω. Δεν είναι απαραίτητα κακό να προσπαθούμε πάντοτε να βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο, αρκεί τούτο να μην μας καθιστά ευάλωτους στην πρώτη αποτυχία.
Αρκετά, όμως, με τη φιλοσοφία. Εδώ μιλάμε για τον Παναθηναϊκό και στο εν λόγω άρθρο θα ασχοληθούμε με τον “Εξάστερο”, που συνεχίζει απτόητος την εντυπωσιακή του πορεία.
Οι “πράσινοι”, λοιπόν, διανύουν μία εξαιρετική περίοδο, με τις νίκες που επιτυγχάνονται ακόμα και όταν η απόδοση της ομάδας δεν είναι η ιδανική, να αποτελούν την απόδειξη ότι ο Τσάβι Πασκουάλ έχει ήδη καταφέρει να αφήσει τη δική του “σφραγίδα”. Στις πρώτες του δηλώσεις ως προπονητής του Παναθηναϊκού, ο Ισπανός τεχνικός τόνισε ότι ο μεγαλύτερος στόχος του είναι να επαναφέρει στην ομάδα τη νοοτροπία του νικητή που επί “Ζοτς” δεν… “χωρούσε” στο ΟΑΚΑ. Δίχως αμφιβολία, ακόμα δεν έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο, αλλά είναι δεδομένο ότι η ομάδα βρίσκεται στο σωστό δρόμο.
Οι παίκτες δείχνουν να έχουν βρει, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, τους ρόλους τους στο ρόστερ, κάτι το οποίο είναι πάντα ευεργετικό για τον εκάστοτε αθλητή. Από εκεί και πέρα, είναι σημαντικό ότι άπαντες αγωνίζονται με περίσσιο πάθος, ενώ πάνω απ’ όλα, απολαμβάνουν και πάλι το μπάσκετ. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η μεγαλύτερη διαφορά ανάμεσα στον Παναθηναϊκό του Πεδουλάκη και σε αυτόν του Πασκουάλ, έγκειται στην ψυχολογία των παικτών. Μετά τις – γεμάτες διθυράμβους – μεταγραφές του καλοκαιριού, όλοι περιμέναμε ένα άνευ προηγουμένου δυναμικό ξεκίνημα στη σεζόν, το οποίο, όμως, δεν ήρθε ποτέ. Αντίθετα, η ομάδα όχι μόνο δεν σαγήνευε κανέναν με την απόδοσή της, αλλά επιπλέον, οι αθλητές του “Τριφυλλιού” εμφανίζονταν σαν να έκαναν… αγγαρεία.
Η παραπάνω κατάσταση έχει πια αλλάξει, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι έχουν αντιμετωπιστεί όλα τα κακώς κείμενα. Η έλευση του Αλεσάντρο Τζεντίλε και η διαφαινόμενη πρόωρη επιστροφή του Τζέιμς Γκιστ στην αγωνιστική δράση, ναι μεν συνθέτουν δύο γεγονότα που θα διορθώσουν – σε σημαντικό βαθμό – τα κενά στις θέσεις “3” και “5”, αλλά, από την άλλη πλευρά, προκαλούν με τη σειρά τους άλλους προβληματισμούς και απορίες.
“Θα μπορέσει ο Τζεντίλε να ενσωματωθεί ομαλά στην ομάδα;”, “Θα χαλάσει τα αποδυτήρια ο Ιταλός;”, “Σε τι κατάσταση θα επιστρέψει ο Τζέιμς Γκιστ;”, “Με δεδομένο ότι υπάρχουν ήδη οι Νίκολς, Γκάμπριελ και Φώτσης, ποιος θα παίζει στο “4” όταν επιστρέψει ο Γκιστ;”.
Έκπτωση Oral-B έως -40%. Αυτές τις γιορτές κάντε ένα ξεχωριστό δώρο σ’ αυτούς που αγαπάτε.
Αυτά και άλλα πολλά περνούν στο μυαλό πολλών “φίλων” του Παναθηναϊκού. Για τα περισσότερα ισχύει το κλισέ, αλλά πολλές φορές πραγματικό “ο χρόνος θα δείξει”, αλλά σε ορισμένα έχω την εντύπωση ότι η απάντηση βρίσκεται μπροστά μας. Δεν είναι δυνατόν να συνυπάρχουν στο ρόστερ του “Εξάστερου” τέσσερις παίκτες που αγωνίζονται στην ίδια θέση. Με δεδομένο ότι όταν επιστρέψει ο Γκιστ και έχει δικαίωμα συμμετοχής στην Euroleague ο Τζεντίλε, οι Μποχωρίδης και Χαραλαμπόπουλος δεν θα βρίσκονται στην ευρωπαϊκή σύνθεση της ομάδας, θεωρώ ότι ο Κένι Γκάμπριελ περισσεύει. Στη θέση του, θα πρέπει να αποκτηθεί ένας πόιντ γκαρντ, που θα πλαισιώσει τον Καλάθη και θα μπορέσει να βοηθήσει στην κακή – πλην Νικ – δημιουργική ικανότητα του “Τριφυλλιού”.
Για να μην παρεξηγηθώ, δεν ισχυρίζομαι ότι ο Παναθηναϊκός θα είναι καταδικασμένος εάν δεν προβεί στην προαναφερθείσα κίνηση, αλλά έχω την πεποίθηση ότι θα υπάρχουν ελαφρώς μειωμένες πιθανότητες για να επιτευχθούν οι – υψηλοί και φέτος – στόχοι.
Από εκεί και πέρα, εκτός από τη δημιουργία στην οποία υστερεί το “Τριφύλλι”, είναι γεγονός ότι υπάρχει πρόβλημα με τα ριμπάουντ, αλλά και με την αναλογία διπόντων και τριπόντων. Βέβαια, όλα τα παραπάνω είναι αλληλένδετα μεταξύ τους. Εάν η ομάδα παρουσιαζόταν πιο σταθερή στον τομέα των ριμπάουντ, τότε θα πετύχαινε περισσότερους αιφνιδιασμούς και ως εκ τούτου θα επιχειρούσε περισσότερα σουτ δύο πόντων. Επιπλέον, με περισσότερους δημιουργούς, η επιθετική λειτουργία θα εξαρτώταν λιγότερο από την επίτευξη σουτ έξω από τα 6.75, που θα είχε και πάλι επίδραση στην αναλογία διπόντων και τριπόντων.
Είναι δεδομένο ότι ο Πασκουάλ έχει στο μυαλό του τις εν λόγω αδυναμίες της ομάδας του, ενώ είναι σίγουρο ότι ορισμένες εξ αυτών θα εξαλειφθούν, τόσο με την πάροδο του χρόνου, όσο και με τους Γκιστ και Τζεντίλε παρόντες.
Σε κάθε περίπτωση, ο χρόνος αποτελεί τον καλύτερο… σύμβουλο και η συνέχεια στη φετινή σεζόν αναμένεται να φέρει μεγάλες επιτυχίες στον Παναθηναϊκό. Περισσότερα θα πούμε στη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου, αλλά στα μάτια μου ο “Εξάστερος” διαθέτει όλα τα εχέγγυα για να επιστρέψει εκεί όπου ανήκει· στην κορυφή της Ευρώπης.
Καλά Χριστούγεννα σε όλες και σε όλους!