«Προσπαθώντας να τρέξει σαν… Φεράρι»

Το «Euroleague Madness»… ανοίγει με τον Κωνσταντίνο Πανά να γράφει για την επικράτηση του Παναθηναϊκού έναντι της Ζαλγκίρις στο «ΟΑΚΑ». Γιατί πρέπει να τρέχουμε έξυπνα και όχι βιαστικά, τονίζει τα πράγματα που του φάνηκαν άστοχα και βγάζει το καπέλο στον αγαπημένο του, Μπροκ Μότουμ.

Κάθε αρχή και δύσκολη δεν λένε; Ε, κάπως έτσι φάνηκε και ο τρακαρισμένος Παναθηναϊκός κατάφερε να επικρατήσει απέναντι σε μια ομάδα πιο άνετη, πιο σίγουρη στο τι ήθελε να παρουσιάσει. Δυστυχώς ή ευτυχώς, ο Σαρούνας εμφανίστηκε πολύ πιο έτοιμος από τον «Άρτζι» και αν δεν υπήρχε ο επιθετικός εγωισμός του Παππά, τότε μπορεί να… θρηνούσαμε απόψε.

Πεινάς; Deliveras! Παράγγειλε τώρα ότι τραβάει η… όρεξή σου!

Προσωπικά, μετά τον τραυματισμό Τζέιμς είμαι αρκετά επιφυλακτικός, από την άποψη ότι πάνω στον Αμερικανό γκαρντ είχε στηριχθεί μια ολόκληρη φιλοσοφία.

Άλλο τρέχω στον αιφνιδιασμό και άλλο τρέχω βιαστικά!  

Ένας από τους βασικούς κανόνες στην transition offense είναι οι αποφάσεις. Ο Παναθηναϊκός έμοιαζε να θέλει να τρέξει σε πρωτεύων αιφνιδιασμό, αλλά μην έχοντας καθαρό μυαλό να εγκλωβίζεται στις πολύ καλές επιστροφές της Ζαλγκίρις, και κάπως έτσι να χάνει την μερίδα του λέοντος στην νέα τακτική επίθεσης που θέλει να εφαρμόσει, αυτή του ανοιχτού γηπέδου.

Δεύτερος σημαντικός κανόνας είναι το spacing. Ίσως και ο σημαντικότερος στο σύγχρονο μπάσκετ. Ουκ ολίγες φορές, είδα κακές αποστάσεις από πλευράς Παναθηναϊκού, την ώρα αιφνιδιασμού. Τρίτο και βασικότερο pace. Ρυθμός είναι η λέξη κλειδί αναφορικά με το παιχνίδι ανοιχτού γηπέδου. Αν προσπαθείς μια… δύο… τρεις και δεν οδηγεί πουθενά, τότε πας στο plan b, που για τον Παναθηναϊκό ήταν η μπάλα να πάει στον Μπουρούση. Πολύ ορθή τακτική, ωστόσο οι Λιθουανοί έχοντας τον μετρ του είδους, Παούλιους Γιανκούνας, αλλά και άξιους συμπαραστάτες τους Γιαβτόκας και Μότουμ έκλειναν τις τρύπες κοντά στο ζωγραφιστό και περιόρισαν αρκετά τον Έλληνα ψηλό από ένα σημείο και μετά. Αυτό που με προβλημάτισε ήταν η στατικότητα όταν ο Γιάννης έπαιρνε την μπάλα κοντά στη ρακέτα. Αφενός έπρεπε να δουλέψει περισσότερο η weak side, αφετέρου η οργανωτική ικανότητα του Μπουρούση πήγε στράφι αν δεν υπάρχει κίνηση. Σας θυμίζω τις εξαιρετικές συνεργασίες που είχε με τον Κιμ Τίλι, όταν ο δεύτερος έκανε dynamic off-ball cut.

Ο Γιασικεβίτσιους πολύ σωστά δεν έστελνε βοήθειες στον Μπουρούση από την weak side για να γλιτώσει ενδεχόμενο μακρινό σουτ, αλλά έστελνε από την πλευρά, όπου γύριζε ο Μπουρούσης για να του δυσκολέψει το χουκ.

Οι «πράσινοι» έμοιαζαν να τρέχουν με άδειες μηχανές ορισμένες φορές. Παίκτες έτρεχαν μόνοι μπροστά και άλλοι είχαν ξεμείνει από δυνάμεις στα μετόπισθεν. Και θεωρώ ότι με Καλάθη, Μπουρούση αν δεν υπάρχει το κατάλληλο supporting cast, ο αιφνιδιασμός δεν πρέπει να ανοίγει, αλλά θα πρέπει να πηγαίνει σε ελεγχόμενο τέμπο.

Ρίσκο η αντιμετώπιση στον Λεκαβίτσιους

Η Ζαλγκίρις ξεκίνησε ιδανικά με μερικά side Pick ‘n Roll σε πρώτο χρόνο. Ο Λεκαβίτσιους είναι από τους πιο ανερχόμενους γκαρντ στην Λιθουανία και παρά το ύψος του είναι ιδιαίτερα έξυπνος και εκρηκτικός. Αυτό που δεν κατάλαβα ήταν η εμμονή να τον παίζουν under και να του δίνουν προκλητικά τα σουτ,λες και είναι σουτέρ πλάκας. Από την μια,καταλαβαίνω ότι ήθελαν να ανακόψουν την επίθεση του προς το καλάθι και φυσικά την ικανότητα του σε drive and dish καταστάσεις, από την άλλη, όταν σε πυροβολεί μια… δύο… τρεις… τότε κάτι κάνεις λάθος. Γιατί σίγουρα θες να ανακόψεις το Pick ‘n Roll. Κάπως έτσι βέβαια θα μπορούσαν να τον παίξουν side ή deny, ώστε να τον αναγκάσουν να σπάσει την μπάλα στην κορυφή ή ενδεχόμενως μακριά από εκείνον και να ρισκάρουν το σουτ κάποιου άλλου. Θα μπορούσαν να παίξουν push με βοήθειες σε περίπτωση που έσπαγε την άμυνα. Όλα αυτά βέβαια είναι θεωρίες.

Πεινάς; Deliveras! Παράγγειλε τώρα ότι τραβάει η… όρεξή σου!

Αλλαγές επί αλλαγών

Πέρυσι νομίζω, φωνάζαμε πως δεν υπάρχει παίκτης να βγει στις αλλαγές για να γλιτώσουμε από το μακρινό σουτ. Σήμερα είδαμε σε πεντάδα με Παππά, Καλάθη, Νίκολς, Σίνγκλετον, Γκιστ να γίνονται αλλαγές σε όλα τα σκριν. Πως το αντιμετώπισε αυτό ο Γιασικεβίτσιους; Με flare screen στα φτερά. Τι ακριβώς γινόταν; Αρχικά η πρώτη αναγνωριστική πάσα, όπου ο παίκτης έπαιρνε ένα σκριν για να τσεκάρει την άμυνα των «πρασίνων». Στην συνέχεια, και στο Pick συγκεκριμένα, ο δεύτερος ψηλός άφηνε την αλλαγή και έδινε flare screen στον ακροβολισμένο σουτέρ της weak side για ελεύθερο σουτ. Αυτός ήταν δύο φορές ο Μιλάκνις, όπου την μια ευστόχησε τελικά. Γάτα αυτός ο Σάρας.

Γεια σου Παππά και Σίνγκλετον

Καταρχήν, επιβεβαιώθηκα από την άποψη ότι ο Νίκος Παππάς αποτελεί και με την βούλα τον go to guy του Αργύρη Πεδουλάκη. Παίκτης ο οποίος κουβάλησε και θα το ξανά κάνει μέσα στη σεζόν. Νομίζω ότι πιο ώριμος από ποτέ, αν είναι υγιής θα μπορέσει να μπει σε ένα κλειστό κλαμπ των κορυφαίων σκόρερ των Ευρωπαϊκών γηπέδων. Τα προσόντα τα έχει, η νοοτροπία του είναι καλά δουλεμένη και όλα πλέον είναι στα χέρια του.

Ο Κρις Σίνγκλετον ξεκίνησε ως ο αρνητικότερος πρωταγωνιστής του «τριφυλλιού» σε άμυνα και επίθεση, αλλά στη συνέχεια μας έδειξε ορισμένα ψήγματα του ταλέντου του. Δεν θυμάμαι με ποιον φίλο είχα αυτή τη συζήτηση, αλλά είχα τονίσει ότι θα έχουμε θέμα με δυνατούς ψηλούς που μπορούν να παίζουν στο ζωγραφιστό, κυρίως στην εξασφάλιση του αμυντικού ριμπάουντ. Ο Σίνγκλετον είναι εξαιρετικόςστο  να αμύνεται και να εξασφαλίζει ριμπάουντ απέναντι σε ψηλούς των κυβικών του, αλλά όχι απέναντι σε παίκτες ακόμη και σαν τον Καβαλιάουσκας. Από την άλλη, πάει τόσο aggressive στα επιθετικά ριμπάουντ και ιδιαίτερα αυτά τα δεύτερα άλματα που πραγματοποιεί είναι εξαιρετικά, μοιάζει σαν να έχει ελατήρια. Είναι δεδομένο πως θα δούμε άλλο παίκτη κατά την διάρκεια της σεζόν, να είστε σίγουροι. Το ίδιο ισχύει και για Ρίβερς.

Η έμπειρη στοιχηματική ομάδα της Hellasbet.com σε στέλνει κατευθείαν… ταμείο!

Γι’ αυτό ήθελα τον Μότουμ

Ελπίζω σήμερα να κατάλαβαν ορισμένοι γιατί είχε προτείνει τον Μπροκ Μότουμ στον Παναθηναϊκό. Παίκτης με υψηλό φρόνημα και τρομερή αίσθηση με το καλάθι, ενώ η ικανότητα του να πηγαίνει στα επιθετικά ριμπάουντ και να σκοράρει σε δεύτερες επιθέσεις εκπληκτική. Χαίρομαι που επιβεβαιώθηκα μέσα από τα rankings, όταν έλεγα ότι ο Αυστραλός θα αποτελέσει παίκτη κλειδί για την άμυνα και κυρίως την control paced επίθεση που έχει οραματιστεί ο Γιασικεβίτσιους.

Όπως και να ‘χει, η φετινή Euroleague είναι μαραθώνιος και θέλει τεράστια υπομονή από πολλές απόψεις, σίγουρα θα έρθουν και στραβοπατήματα, αλλά θέλει πίστη και δουλειά. Κατ’ εμέ, αυτή θα είναι η πιο δύσκολη σεζόν της τελευταίας 20ετίας από όλες τις απόψεις…

ΥΓ: Κάτω οι εγωισμοί από όλες τις πλευρές, όσοι αγαπάνε τον Παναθηναϊκό ας το δείξουν.

ΥΓ2: Πουλενάρα Κούζμιτς!