Πιο κοντά στις πραγματικές του φιλοδοξίες αυτός ο Παναθηναϊκός!

Ο Χρήστος Δημόπουλος αφήνει για λίγο στην άκρη τα ποδοσφαιρικά και καταπιάνεται με τα μπασκετικά και την μεγάλη νίκη του Παναθηναϊκού επί της Μπαρτσελόνα στο κλειστό του ΟΑΚΑ, που θυμίσει τις (όχι και τόσο παλιές) καλές εποχές στην Ευρωλίγκα!

Ένα εμφατικό και βροντερό «παρών» φώναξε ο Παναθηναϊκός απέναντι στην Μπαρτσελόνα στο ΟΑΚΑ (93-86), με πρωταγωνιστές τον Μίροσλαβ Ραντούλιτσα (25 π.) και φυσικά τον τεράστιο αρχηγό, Δημήτρη Διαμαντίδη (20 π.)!

Είναι αλήθεια πως τη συγκεκριμένη νίκη το “Τριφύλλι” συνολικά σαν οργανισμός την χρειαζόταν πολύ. Την χρειαζόταν πολύ για να σπάσει κατ’ αρχήν ένα κακό σερί με τους Καταλανούς, οι οποίοι μετρούσαν ένα ρεκόρ νικών απέναντι στον «Εξάστερο» 9-0, αλλά και για να κάνει ακόμα ένα βήμα πρόκρισης στο Τοp 16 της Ευρωλίγκα.

Το σπουδαιότερο όλων όμως είναι ότι η επικράτηση αυτή επί της παρέας του Χουάν Κάρλος Ναβάρο -με τον τρόπο που ήρθε- μας αφήνει να αισιοδοξούμε πως η εικόνα του Παναθηναϊκού απέναντι στους «Μπλαουγκράνα», είναι πιο κοντά στα πραγματικά στάνταρ τα οποία μπορεί να φτάσει η ομάδα, από την αντίστοιχη εικόνα απέναντι για παράδειγμα στη Ζιέλονα Γκόρα στην Πολωνία μερικές εβδομάδες πριν.

Και από που προκύπτει αυτό; Μα φυσικά από το γεγονός πως ο φετινός Παναθηναϊκός, όπως αποδείχτηκε στο ματς με την Μπαρτσελόνα, ξεχειλίζει από ένα στοιχείο που του έλειπε αφάνταστα τα τελευταία δύο-τρία χρόνια. Αυτό το στοιχείο έχει να κάνει με τις προσωπικότητες που διαθέτει. Και μια από αυτές, έχει την τύχη να κάθεται στον πάγκο του.

Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς απέναντι στην Μπαρτσελόνα, εκτός από το ότι δούλεψε πολύ καλά και «απενεργοποίησε» τα ατού των Καταλανών (π.χ. πολύ καλή άμυνα πάνω στον Τόμιτς που είχε πολύ μικρή προσφορά, άριστη αντιμετώπιση σε Αρόγιο και Ναβάρο που μέτρησαν συνολικά οι δυο τους μόλις 14 πόντους), εμφάνισε μια ικανότητα κι ένα χάρισμα που διαθέτει και έλειπε πέρσι από τον Ντούσαν Ιβάνοβιτς. Να καταφέρνει δηλαδή να περνάει στην ομάδα του πνεύμα νικητή, κερδίζοντας ματς-φωτιά που κρίνονται στα τελευταία λεπτά.

Ο Παναθηναϊκός παρότι απώλεσε διαφορά 16 πόντων (και μάλιστα δύο φορές) από την Μπαρτσελόνα, δεν έχασε ποτέ έστω και ένα ισχνό προβάδισμα στο σκορ και εν τέλει με πολύ καλές επιθετικές και αμυντικές επιλογές στα κρίσιμα σημεία της τελευταίας περιόδου, τις οποίες πιστώνεται από άποψη τακτικής ο «Σάλε», κατάφερε να εξασφαλίσει τη νίκη με μάλλον πειστικό τρόπο.

Και φυσικά κάπου εδώ εμπλέκονται οι εντός του παρκέ προσωπικότητες. Πλέον ο Διαμαντίδης (ακολουθούμενος από τον Φώτση) δεν είναι ο μόνος που μπορεί να βγάλει τα «κάστανα από τη φωτιά». Δεν είναι ο μόνος που θα πάρει την μπάλα όταν αυτή «καίει», άσχετα αν μπορεί ακόμα να το κάνει με εκπληκτικό τρόπο.

Ο Ραντούλιτσα, ο Καλάθης, ο Φελντέιν, αποδεικνύουν κάθε μέρα που περνά ότι είναι παίκτες που ήρθαν για να ανεβάσουν τον Παναθηναϊκό όχι μόνο σε επίπεδο ποιότητας, αλλά και σε επίπεδο προσωπικότητας.

Ο Ραντούλιτσα απέναντι στην Μπαρτσελόνα έκανε ρεκόρ καριέρας στην Ευρωλίγκα, σημειώνοντας 25 πόντους με 100% στις βολές και με μόλις ένα άστοχο σουτ στα δίποντα, απέναντι στην ίσως καλύτερη γραμμή ψηλών φέτος στην Ευρώπη (Τόμιτς, Λαουάλ, Σάμιουελς).

Ο Καλάθης έκανε το πιο μεστό παιχνίδι του από τη μέρα που επέστρεψε στον Παναθηναϊκό με πολύ καλό διάβασμα των φάσεων, 9 πόντους και 10 ασίστ. Ακόμα και ο Φελντέιν που δεν ήταν τόσο «μέσα» στο ματς όσο σε άλλους αγώνες, έβαλε ένα μεγάλο τρίποντο προς τα τέλος, που κράτησε την ομάδα με μια διαφορά ασφαλείας μπροστά στο σκορ στα κρίσιμα τελευταία τρία λεπτά.

Και φυσικά κορυφαίος όλων, ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ αρχηγός Δημήτρης Διαμαντίδης, που τα έβαζε από το σπίτι του και απέδειξε πως η φετινή χρονιά δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι η τελευταία του. Έχει να δώσει ακόμα στον Παναθηναϊκό και στο μπάσκετ αρκετά!

Κλείνοντας θέλω να αναρωτηθούμε όλοι κάτι. Απέναντι στην Μπαρτσελόνα ο Παναθηναϊκός αγωνίστηκε κατά βάση με τους Ραντούλιτσα, Κούζμιτς, Φώτση, Γκιστ, Πάβλοβιτς, Γιάνκοβιτς, Φελντέιν, Καλάθη και Διαμαντίδη. Φανταστείτε σε αυτό το ροτέισον να προστεθεί σιγά σιγά ο υγιής Παπάς, ο Μποχωρίδης που θα έρχεται για να δίνει ανάσες από τον πάγκο και τουλάχιστον μια μεταγραφή (πιθανότατα στους ψηλούς), που σίγουρα θα κάνει η ομάδα.

Αν με το περσινό και το προπέρσινο ρόστερ ο Παναθηναϊκός έφτασε μέχρι τους 8 της Ευρωλίγκας, γιατί φέτος να μην μπορεί να κάνει όνειρα για κάτι μεγαλύτερο; Προσωπική εκτίμηση: Αν ο Παναθηναϊκός σκληρύνει την άμυνα του σε μόνιμη βάση, με το μεγάλο επιθετικό ταλέντο των παικτών που διαθέτει, μπορεί να πετύχει πολλά!