Περί… ελληνοποίησης

Ένα από τα πλέον πολυσυζητημένα θέματα που αφορούν στον μπασκετικό Παναθηναϊκό είναι αυτό της ελληνοποίησης και ο Πέτρος Κουλούρης θεωρεί ότι πλέον έχει πάρει το σωστό δρόμο.

Ξεκίνησε να υπάρχει ως όρος μετά την αποχώρηση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς από τον Παναθηναϊκό και επανερχόταν στο προσκήνιο κάθε φορά που η ομάδα αποτύγχανε στους στόχους της. Αποτέλεσε, αποτελεί και πιθανότατα θα αποτελεί ένα από τα θέματα συζήτησης που διχάζουν τους απανταχού “φίλους” του Παναθηναϊκού. Στοχεύει στην τόνωση του ελληνικού στοιχείου, καθώς θεωρείται ότι οι Έλληνες είναι αυτοί που θα επαναφέρουν τον “εξάστερο” στην κορυφή της Ελλάδας και κυρίως της Ευρώπης.

Ονομάζεται ελληνοποίηση.

Η συγκεκριμένη λέξη ξεκίνησε να κυκλοφορεί στις τάξεις του Παναθηναϊκού όταν διαπιστώθηκε ότι ο “αιώνιος” αντίπαλος όχι μόνο αποτελούσε το βασικό τροφοδότη της Εθνικής ομάδας, αλλά μπόρεσε, μάλιστα, με αυτούς τους παίχτες να κατακτήσει δις την Euroleague. Ο μαθημένος στους τίτλους, Παναθηναϊκός, “μετρούσε” σταθερά περισσότερους καλαθοσφαιριστές από κάθε άλλη ομάδα στην “Επίσημη Αγαπημένη”. Το εντυπωσιακό είναι ότι στο ίδιο διάστημα ο “εξάστερος” βίωσε τις μεγαλύτερες επιτυχίες της ιστορίας του, ενώ πιθανότατα αποτελεί, χάρη σε αυτές, την καλύτερη ομάδα που έχει γνωρίσει ο ελληνικός αθλητισμός.

Όπως είναι λογικό, η πλήρης ανατροπή των επί δύο δεκαετιών δεδομένων προκάλεσε αναταραχή στους ιθύνοντες της ΚΑΕ Παναθηναϊκός (SUPERFOODS), που προσπάθησαν απεγνωσμένα να αντιδράσουν. Η ομάδα άρχισε να σαρώνει τις ακαδημίες ανά την Ελλάδα και να φέρνει στο ΟΑΚΑ τους πιο ελπιδοφόρους νέους. Ο Διαμαντάκος ανηφόρισε προς την Αθήνα το καλοκαίρι του 2012, την ίδια χρονική περίοδο αποκτήθηκε και ο, μόλις 15 ετών τότε, Χαραλαμπόπουλος, ενώ κατά τους θερινούς μήνες του 2014 θα μεταγραφούν στον Παναθηναϊκό οι Κόνιαρης, Λούντζης και Παπαγιάννης. Οι παραπάνω δεν αποτελούν μοναδικές περιπτώσεις, αλλά είναι σίγουρα οι πιο χαρακτηριστικές. Το ταλέντο όλων, αδιαμφισβήτητο. Το μεγάλο ερωτηματικό είχε να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο θα ενσωματώνονταν στην ανδρική ομάδα.

Ορισμένοι υποστήριζαν ότι έπρεπε να συμμετέχουν κανονικά στην ομάδα των ανδρών ώστε να γαλουχηθούν μπασκετικά και να αποτελέσουν τους επόμενους αστέρες του συλλόγου, ανεξάρτητα από το όποιο αγωνιστικό – και όχι μόνο – κόστος θα είχε ο Παναθηναϊκός για το χρονικό διάστημα που θα απαιτούνταν. Άλλοι, πιο μετριοπαθείς, θεωρούσαν ότι ο “εξάστερος” πρέπει να έχει πάντα ως στόχο την κορυφή και συνεπώς οι “μικροί” θα έπρεπε να αγωνίζονται μονάχα στα πιο βατά παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος και να αποκτούν σταδιακά εμπειρίες. Οι πιο αισιόδοξοι, βέβαια, πίστευαν ότι η ελληνοποίηση θα μπορούσε να συνδυαστεί με την κατάκτηση τίτλων, κάτι που αποδείχθηκε εκ των υστέρων ότι ήταν αδύνατο να συμβεί.

Αυγουστιάτικη διαμονή στη Σαντορίνη, στις πιο αχτύπητες τιμές!

Το αξιοσημείωτο είναι ότι οι περισσότεροι “φίλοι” της ομάδας μεταφέρονταν από κατηγορία σε κατηγορία, ανάλογα με τη φάση στην οποία βρισκόταν ο Παναθηναϊκός. Όταν αρχιζαν να… ανθίζουν τα λουλούδια και πλησίαζαν οι σημαντικότεροι αγώνες της σεζόν, άπαντες ξεχνούσαν την περιβόητη ελληνοποίηση και απαιτούσαν, ή εν πάσει περιπτώσει ευελπιστούσαν, (σ)την κατάκτηση του πρωταθλήματος και (σ)την πρόκριση στο Final Four της Euroleague. Στις περιπτώσεις δε που η ομάδα αποτύγχανε στους – διαρκώς μεταβαλλόμενους – στόχους της, η άποψη ότι λείπει το ελληνικό στοιχείο από το ρόστερ αντηχούσε σε όλους τους χώρους του ΟΑΚΑ.

Με τον Παναθηναϊκό να χάνει το πρωτάθλημα της περιόδου 2014/15, οι όποιες σκέψεις για θυσία των τίτλων στο όνομα της ελληνοποίησης έπαψαν να υπάρχουν. Ήταν πλέον ξεκάθαρο. Πρωταθλητισμός και ελληνοποίηση δεν θα μπορούσαν να συνυπάρχουν. Όχι, τουλάχιστον, με τις προϋποθέσεις που επικρατούσαν μέχρι εκείνη τη στιγμή. Μπορεί οι “πράσινοι” να μην κατάφεραν την περασμένη χρονιά να επανέλθουν στην κορυφή της Ελλάδας, αλλά αν μη τι άλλο ο στόχος ήταν ξεκάθαρος.

Και αν την περσινή αγωνιστική περίοδο το τοπίο ήταν ξεκάθαρο, το φετινό καλοκαίρι όλα δείχνουν να έχουν πάρει ακόμα πιο σωστή πορεία. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έφερε τον κορυφαίο Έλληνα ψηλό Γιάννη Μπουρούση στην Αθήνα για λογαριασμό του Παναθηναϊκού, ο Πατ Καλάθης επέστρεψε στην ομάδα, οι Παππάς, Χαραλαμπόπουλος και Μποχωρίδης θα έχουν σημαντικό ρόλο στην προσπάθεια του “εξάστερου” να επανέλθει στην κορυφή, ενώ ευκαιρίες θα δοθούν στους Λούντζη και Καλαϊτζάκη. Σε αυτούς προσθέστε τον Νικ Καλάθη, αλλά και τον αρχηγό Αντώνη Φώτση και όπως είναι εύκολα κατανοητό, η ελληνοποίηση είναι παρούσα και μάλιστα πιο… ρεαλιστική από ποτέ.

Τι σημαίνει ρεαλισμός; Σημαίνει ότι ο Παναθηναϊκός κυνηγούσε, κυνηγά και πάντα θα κυνηγά όλους τους τίτλους που διεκδικεί. Σημαίνει ότι οι “μικροί” θα πρέπει να αποκτούν εμπειρίες και να ενσωματώνονται σταδιακά στην ανδρική ομάδα, όπως ακριβώς έγινε και γίνεται στις περιπτώσεις των Λούντζη και Χαραλαμπόπουλου. Σημαίνει απόκτηση Ελλήνων παικτών κορυφαίου επιπέδου, όπως ο Γιάννης Μπουρούσης. Τέλος, σημαίνει ανάπτυξη των ακαδημιών.

Αυγουστιάτικη διαμονή στη Σαντορίνη, στις πιο αχτύπητες τιμές!

Ο Παναθηναϊκός ίδρυσε, εξάλλου, τις δικές του ακαδημίες για παιδιά ηλικιών 7 με 14 ετών, ενώ παράλληλα ανέλαβε εξ ολοκλήρου τα αγωνιστικά τμήματα Κ16, Κ18 και Κ22. Εξίσου σημαντικό πρέπει να θεωρείται το γεγονός ότι στην Panathinaikos Basketball Academy συνδράμουν πολύπειροι παίχτες όπως ο Κώστας Τσαρτσαρής, ο Φραγκίσκος Αλβέρτης και ο Γιώργος Καλαϊτζής που μπορούν να μεταδώσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις γνώσεις τους στους μικρούς αθλητές.

Όλα έχουν πάρει, λοιπόν, το σωστό δρόμο και το μέλλον της μεγαλύτερης ομάδας στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού προδιαγράφεται λαμπρό.

ΥΓ. Ακόμα και η αποχώρηση των Κόνιαρη και Παπαδάκη αποδεικνύει ότι άπαντες στον Παναθηναϊκό ασχολούνται διαρκώς με το μέλλον του τμήματος και αποφασίζουν για το ποιοι παίχτες θα πρέπει να ανήκουν σε αυτό.

Η έμπειρη στοιχηματική ομάδα της Hellasbet.com σε στέλνει κατευθείαν… ταμείο!