Παναθηναϊκός vs Φενέρμπαχτσε: Η Μητέρα των Μαχών!

Ο Κωνσταντίνος Πανάς, γραπτώς και μέσα από ειδικές εικόνες, σκιαγραφεί τα συστήματα και τον τρόπο παιχνιδιού του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, σε μια ανάλυση που δεν πρέπει να χάσετε ενόψει των Play-Offs της Euroleague.

Μια εβδομάδα έμεινε για την τεράστια σειρά που όλοι περιμένουμε. Σίγουρα, το πιο αμφίρροπο ζευγάρι των προημιτελικών της Euroleague είναι αυτό μεταξύ Παναθηναϊκού και Φενέρμπαχτσε. Τσάβι Πασκουάλ, όπως το 2011 με πλεονέκτημα έδρας, απέναντι στον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, μόνο που η Μπαρτσελόνα του σήμερα είναι η… πάμπλουτη Φενέρμπαχτσε, η οποία επιδιώκει, όπως έκαναν τότε οι Ισπανοί, να βρεθεί στο Final 4 της χώρας της.

Ο Παναθηναϊκός κατ’ εμέ δεν είναι το απόλυτο φαβορί, όπως όλοι γράφουν, ακριβώς επειδή αντιμετωπίζει τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς!

Ναι, μιλάμε για τον τύπο που το 2007 είχε στους «16» ρεκόρ 0-3 και μετά πέρασε… “αέρας” ως πρώτος από τον όμιλό του, ασχέτως τι έγινε στους «8».

“Ο Ομπράντοβιτς είναι πανέξυπνος και είμαι σίγουρος πως η ομάδα που θα παρουσιαστεί από το πρώτο ματς στην Αθήνα, θα μας εκπλήξει. Ο Ζοτς είναι μαέστρος στην προετοιμασία και στην ψυχολογία ενός αγώνα. Ξέρει πότε πρέπει να τονώσει το ηθικό των παικτών και τέτοιες αναμετρήσεις, που θεωρητικά πάντα είναι το αουσάιντερ, τον κάνουν να «πορώνεται» περισσότερο. Τον ιντριγκάρει, βλέπετε, να πρέπει να κερδίσει τον Παναθηναϊκό στην έδρα του και να πάει σε ένα ακόμη Final 4, όταν όλοι τον έχουν σχεδόν ξεγράψει” – Κ. Πανάς 7/4/2017

Ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να σπάσει την κατάρα που άφησε ο αλησμόνητος “Ζοτς” και με ένα νέο πρόσωπο πλέον στον πάγκο του να οδηγηθεί στη νέα χρυσή του εποχή, που περίμεναν τόσο οι φίλαθλοι, όσο και το διοικητικό επιτελείο. Το θέμα είναι να μην υπάρξει βιασύνη αυτή τη φορά. Για πολλούς, και μόνο το ότι ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το πλεονέκτημα με τόσα restart φέτος είναι κέρδος. Παράλληλα, ο Τσάβι Πασκουάλ κέρδισε πολλά στοιχήματα με τον εαυτό του, αλλά κυρίως κέρδισε τον σεβασμό μεγάλου μέρους της κερκίδας. Χρειάζονται πολλά παραπάνω για να τους κατακτήσει όλους.

Προγνωστικά στοιχήματος από το Νο.1 site προβλέψεων στην Ελλάδα!

Προσωπικά για εμένα, οι «πράσινοι» θα πρέπει να ξεπεράσουν τον εαυτό τους ψυχικά και σωματικά, γιατί θα πρόκειται για τις πιο σκληρές δοκιμασίες της φετινής σεζόν. Δεν είναι μόνο το αγωνιστικό κομμάτι της Φενέρ, αλλά και το γεγονός ότι οι ημιτελικοί θα γίνουν στην Πόλη και δεν νομίζω η κυρίαρχη Αρχή της Euroleague να επιτρέψει τη διεξαγωγή του Final 4 δίχως τη συμμετοχή καμιάς τουρκικής ομάδας. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι… ντε και καλά θα πρέπει να βρίσκεται εκεί κάποια. Ο νοών νοείτω.

“Το μπάσκετ είναι ένα πανέμορφο παιχνίδι, όταν και οι πέντε παίκτες παίζουν σαν μια καρδιά“ – Ντιν Σμιθ

Κάπως έτσι πρέπει να παραταχθεί ο Παναθηναϊκός… Ένας για όλους και όλοι για έναν!

Αγωνιστικά, η Φενέρ δεν έχει αλλάξει διόλου από πέρυσι. Πρόσθεσε τον εκρηκτικό γκαρντ/φόργουορντ, Τζέιμς Νάναλι, ο οποίος της έδωσε ελάχιστο βάθος, αλλά λίγο οι τραυματισμοί, λίγο οι κοιλιές που σημείωσε ανά περιόδους, δεν τις επέτρεψαν να αποκτήσει το πλεονέκτημα έδρας που έχασε – μεταφορικά – στο 90′.

Είναι από τις πιο αθλητικές και γρήγορες ομάδες με βάση την ταχύτητα με την οποία εκτελείται μια κίνηση (αρκετά πιο πίσω από την πιο efficient ΤΣΣΚΑ) και τα ψηλά κορμιά που διαθέτει, δίνουν στον Ομπράντοβιτς την δυνατότητα να έχει στα χέρια του μια εκ των κορυφαίων small ball lineup στην Ευρώπη – από πολύ κοντά Παναθηναϊκός και ΤΣΣΚΑ.

Παρακολουθώντας και τα δύο παιχνίδια μεταξύ της Φενέρ και του Παναθηναϊκού, πρόσεξα αρκετά καλά και κακά στοιχεία. Αρχικά, να επισημάνουμε εκ νέου πως καμία εκ των δύο ομάδων δεν πρόκειται να παρουσιαστεί στην ίδια κατάσταση. Οι λόγοι, προφανείς.

Οι «πράσινοι» είχαν βάλει στο παιχνίδι τους ήδη τέσσερα πράγματα που είχε προσθέσει στην φιλοσοφία τους ο Πασκουάλ.

? Παιχνίδι συγκέντρωσης που περιόριζε τα λάθη.

? Αμυδρά φάουλ και πιο σωστή αντιμετώπιση στην πίεση.

? Αμυντικό rotation και έξτρα βοήθειες από την δυνατή πλευρά.

? Αμυντική ισορροπία.

Να σταθούμε λίγο στο τελευταίο κομμάτι, που έκανε την διαφορά στο πρώτο παιχνίδι στην Αθήνα. Όσοι είχατε διαβάσει το άρθρο μου για την αμυντική φιλοσοφία του Πασκουάλ, θα θυμάστε ότι «φωνάζει» συνεχώς για την αμυντική ισορροπία που πρέπει να έχουν οι ομάδες του. Και πραγματικά, η Φενέρ είχε ελάχιστους πόντους από αιφνιδιασμό, όχι επειδή δεν έχει τα εργαλεία να τρέξει, αλλά επειδή δεν της το επέτρεψε ο Παναθηναϊκός!

Η Φενέρ είναι ομάδα που ανέκαθεν πήγαινε σε ελεγχόμενο τέμπο με βάση της το pick-n-roll. Για τον “Ζοτς” όλα ξεκινάνε και τελειώνουν εκεί. Θα το πραγματοποιήσει μέσα από horns; Μέσα από hand off; Με μεταφορά στα φτερά;

Οι Τούρκοι κονιορτοποίησαν τον Παναθηναϊκό στη Τουρκία μέσα από το mid pick-n-roll και το παιχνίδι ρακέτας, με τον Ντουβεριόγλου να γίνεται ήρωας τότε – Κακός ο Γιάννης, αλλά συνολικά η αμυντική λειτουργία ήταν σε κάκιστο επίπεδο, με τον Τζεντίλε μέσα.

Προγνωστικά στοιχήματος από το Νο.1 site προβλέψεων στην Ελλάδα!

Οι βασικές αρχές του Ομπράντοβιτς μέσα από τα δικά μου μάτια:

? Αρέσκεται να τρέχει στον αιφνιδιασμό μονάχα όταν υπάρχει ξεκάθαρο πλεονέκτημα και γι’ αυτό προσπαθεί να περιορίσει τις ορέξεις του Ντίξον.

? Ο Ομπράντοβιτς ήταν από τους πρώτους που μεγιστοποίησαν την επίθεση των τριών και ήταν οπαδός της άποψης που υποστήριζε ότι σε κάθε επίθεση πρέπει να εμπλέκονται πάντα τρεις, ενώ οι άλλοι δύο θα κρατούν απασχολημένους τους παίκτες τους. Για τον “Ζοτς”, λοιπόν, οι πολυτιμότεροι είναι: 1) O γκαρντ του PnR, 2) Ο ψηλός του PnR και 3) ο παίκτης στην weak side, που βρίσκεται προς γωνία και φτερά. Σε σεμινάριό του, είχε τονίσει ότι ο παίκτης της αδύναμης πλευράς είναι κλειδί για να ανοίξει μια άμυνα και πρέπει να γνωρίζει πότε θα εκτελέσει σαν spot up και πότε με επίθεση στη close out. Παρόλα αυτά και ενώ ακόμη χρησιμοποιεί αυτή τη μέθοδο, βλέπει ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει και γι’ αυτό θέλει στα περισσότερα plays να λειτουργεί και για τους άλλους δύο. Χαρακτηριστικά, σε μια φάση στην Τουρκία έγιναν τρία side pick-n-roll σε 10 μόλις δεύτερα – δεν είχε αποτέλεσμα, βέβαια.

? Επίθεση στην close out. Σίγουρα η κορυφαία αρετή για τον “Ζοτς”. Σε ένα ματς, περίπου το 20% των επιθέσεων εκδηλώνονται μέσα από επίθεση στην close out. Για τον “Ζοτς”, αυτό το νούμερο αυξάνεται σε κάτι παραπάνω από 30%, συνδυασμένο με post up καταστάσεις.

? Αναζήτηση του mismatch. Βασική αρετή και έχει την δυνατότητα να το κάνει με τόσα ψηλά κορμιά. Θα το εφαρμόσει σίγουρα με Ντατόμε και Βέσελι.

Αυτές είναι λίγες από τις βασικές αρχές του και πάμε να δούμε ορισμένα πράγματα που είδα στα παιχνίδια των δύο ομάδων:

? Απέναντι στην ζώνη “3-2” του Παναθηναϊκού, ο “Ζοτς” επιθυμούσε μέσα από τις σταθερές θέσεις για επίθεση εναντίον ζώνης (3 έξω και 2 μέσα), να φτάνει η μπάλα απαραίτητα στο high post και να καταλήγει στο low post. Οι hi-low συνεργασίες, που είναι το βασικότερο στοιχείο για να σπάσεις την ζώνη, χρησιμοποιείται όχι μόνο για να κερδίσει την ζώνη, αλλά θα παρατηρήσετε ότι δημιουργεί και πάρα πολλά τρίγωνα μέσα από mid pick που καταλήγει σε πλευρά.

? Όταν ο Παναθηναϊκός έπαιζε pick-n-roll που κατέληγε στην δεξιά πλευρά, κράταγε τον Γιούντο flat (μέσα στη ρακέτα), ενώ από την αριστερή πλευρά έβγαινε πάντα σε αλλαγή, τόσο με τον Καλάθη, όσο και με τον Φελντέιν.

? Ορισμένες φορές κρατάει την άμυνα τόσο μέσα, που μοιάζει με άμυνα ζώνης προσαρμογών, αλλά αυτό γίνεται γιατί στην προκείμενη φάση θέλει να διασφαλίσει τα drive και να ρισκάρει με το σουτ. Αυτό γινόταν συνήθως με τον Άντιτς στην θέση «5».

? Δημιούργησε τεράστιο πρόβλημα με το short roll του Βέσελι, ο οποίος δημιουργούσε από το high post.

? Ανάλογα με την πίεση που δημιουργούσαν τα γκαρντ του Παναθηναϊκού, έστηνε τα pick αρκετά ψηλά στην κορυφή σε ένα high mid pick-n-roll, που έδινε περισσότερους χώρους στους παίκτες για drive ή σουτ.

? Ο Βέσελι πάντα έπαιζε με hard hedge & recover, ενώ έδειξε τάση να παίζει από μπροστά τον παίκτη του στο post up, είτε αυτός ήταν ο Σίνγκλετον, είτε ο Μπουρούσης.

? Ο Σίνγκλετον έβγαινε παράλληλα στις αλλαγές και κάπως έτσι ο Ντίξον τον “χτυπούσε” στα πόδια. Ο σωστός τρόπος εκτέλεσης είναι: Ο παίκτης να βγαίνει από πάνω και να κόβει την φορά που έχει πάρει ο εκάστοτε γκαρντ, αλλιώς βγαίνοντας παράλληλα και με την φορά που έχει ο ψηλός, είναι πολύ εύκολο να του «σπάσει» τα πόδια ο κοντός.

? Ο Ομπράντοβιτς ακουμπάει πάρα πολύ την μπάλα στο low post με τον Βέσελι και είναι απαραίτητο να μην έρχονται οι έξτρα βοήθειες από την πλευρά του Ντατόμε. Χρειάζεται ειδική αντιμετώπιση στον εν λόγω παίκτη. Παίρνει πολλά down screens για να εκτελέσει και cross screens για να ποστάρει.

? Είμαι περίεργος να δω την αντιμετώπιση στον Ρίβερς. Ως τώρα, τον αντιμετώπισε μέσα από screen και με switch/shadow, ενώ στο pick-n-roll τον έπαιζε ice/separate, βγαίνοντας μπροστά κυρίως με τον Νάναλι.

Pin Down #1

Στο σχήμα που βλέπετε, έχουμε το down screen για τον παίκτη 2, ο οποίος θα βγει από το σκριν του παίκτη 5 και θα πάρει την μπάλα από τον παίκτη 1. Στη συνέχεια, ο παίκτης 2 θα πάρει κατευθείαν το pick πηγαίνοντας στην δεξιά πλευρά, δημιουργώντας έτσι προϋποθέσεις για επίθεση του ίδιου, έχοντας δύο καλούς σουτέρ στις θέσεις 1 και 3. Το παιχνίδι αυτό κατέληξε σε post up του Γιαν Βέσελι.

Pick–n–Roll Stagger/Shuffle

Στην προκείμενη περίπτωση, ο παίκτης 1 θα πασάρει στον παίκτη 3, ο οποίος παίρνει το πρώτο pick από τον παίκτη 4 – συνήθως τον Νάναλι, ο οποίος είναι καλύτερος χειριστής από τον Ντατόμε. Ο παίκτης 1 κάνει shuffle cut περνώντας αρχικά από το pick του 5 και στη συνέχεια γίνονται εκ νέου stagger screens από τους 4 και 5 για να πάρει ξανά την μπάλα από τον παίκτη 3. Το συγκεκριμένο παιχνίδι έληξε με τρίποντο του Ντίξον.

Ultras clothes – Ultras quality

Pick–n–Roll Isolation

Βασικότερος παίκτης εδώ είναι ο παίκτης της θέσης 3. Συνήθως, ο παίκτης 1 παίρνει το pick από την αντίθετη πλευρά και σκοπός εδώ είναι η απομόνωση για τον παίκτη 1. Αυτό συμβαίνει επειδή ο παίκτης 3 θα κάνει back screen στον παίκτη 5 του Παναθηναϊκού και θα οδηγήσει τον δικό του παίκτη 1 αντιμέτωπο με τον παίκτη 3 των «πρασίνων». Το συγκεκριμένο παιχνίδι χρησιμοποιήθηκε ουκ ολίγες φορές στο παιχνίδι ενδεικτικά με iso του Ντίξον. Ο Ομπράντοβιτς το χρησιμοποιεί όταν θέλει να κρατήσει τον Σίνγκλετον μακριά από τη ρακέτα.

Post Up #1

Στην προκείμενη φάση, ο παίκτης 5 θα λάβει πάσα από τον παίκτη 1. Ταυτόχρονα, έχουμε ένα back screen του παίκτη 3 στον παίκτη 4. Ο παίκτης 3 θα πάει στο high post και θα λάβει πάσα από τον παίκτη 5. Ο παίκτης 4 είναι το κλειδί, καθώς στο παιχνίδι ο Γιαν Βέσελι είχε βάλει πολλούς πόντους κοντά στο ζωγραφιστό, κάπως έτσι δεν έπρεπε να μείνει χωρίς βοήθεια και το rotation αργούσε να γίνει, με τον Ντατόμε και τον Νάναλι να κάνουν ζημιά.

Horns

Η Horn Offense του “Ζοτς” δίνει στους παίκτες πάρα πολλές επιλογές. Ο 1 πασάρει στον 4 και θα πάρει hand off πάσα από τον ίδιο, ο οποίος πηγαίνει αριστερά στα φτερά. Εκεί ορισμένες φορές στήνει ένα Single Pin για τον παίκτη 2 για να ελευθερωθεί και να σουτάρει. Άλλες φορές παίζει PnR μαζί με τον παίκτη 5, ενώ άλλες φορές ο παίκτης 1 πασάρει στον 5, κόβει στην άλλη γωνία και ο παίκτης 5 μεταφέρει την μπάλα hand off στον παίκτη 3 για side PnR. Ουκ ολίγες φορές στο παιχνίδι της Τουρκίας με Ντατόμε να εκτελεί σαν winger, τον Νάναλι να παίζει side PnR ή τον Σλούκα mid PnR.

Pin Down #2

PnR του παίκτη 1 με τον παίκτη 5, ο οποίος δίνει αμέσως το down screen για τον παίκτη 2, που με τη σειρά του ανεβαίνει και λαμβάνει πάσα από τον παίκτη 1. Εδώ υπάρχει το δικαίωμα για PnR μεταξύ των παικτών 2 και 5, αλλά ο “Ζοτς” προτιμάει ο παίκτης 5 να δίνει ένα corner pin down screen στον παίκτη 3 για να εκτελέσει. Πραγματοποιήθηκε με τον Σλούκα στην θέση 1, και τον Μπογκντάνοβιτς ως 2 να σερβίρει στον Ντατόμε για άμεση εκτέλεση. Το συγκεκριμένο παιχνίδι χρησιμοποιεί και ο Ολυμπιακός, αν θυμάστε, σε 1-1-3 Patterned Offense.

Post up #2

Το συγκεκριμένο ξεμαρκάρισμα το χρησιμοποιεί αρκετά ο “Ζοτς”, απλά για να απασχολήσει τον εκάστοτε αμυντικό του παίκτη 2 ή για να δημιουργήσει mismatch σε αλλαγές. Ο παίκτης 1 πασάρει στον παίκτη 2, που παίρνει το down screen από τον παίκτη 5, ενώ ταυτόχρονα έχουμε cross screen του παίκτη 4 για τον παίκτη 3. Το συγκεκριμένο παιχνίδι κατέληξε με post up του Ντατόμε.

Diamond

Ο παίκτης 2 θα πάρει stagger screens από τους παίκτες 3 και 5, κάνοντας είτε curl, είτε flare cut ανάλογα με την άμυνα. Εδώ πραγματοποιεί shuffle cut. Οι παίκτες 3 και 4 ανοίγουν στις γωνίες. Ο παίκτης 1 λειτουργεί εκ νέου ως σκρίνερ στον αντίπαλο παίκτη 5 του Παναθηναϊκού.

Ultras clothes – Ultras quality

Mismatch

Είναι παρόμοια φάση με το isolation. Εδώ όμως, ο Ομπράντοβιτς επιθυμεί την δημιουργία mismatch, αφού ο Παναθηναϊκός παίζει αλλαγές σε όλα. Ο παίκτης 1 περνάει από την πλευρά του παίκτη 5 χωρίς pick. Ο παίκτης 5 πραγματοποιεί το λεγόμενο wiggle, τραβώντας τον αντίπαλο γκαρντ στο χαμηλό ποστ. Ο παίκτης 3, μετά το back screen που δεν θα οδηγήσει κάπου, κάνει flash για να λάβει την μπάλα από τον παίκτη 1 και να την πασάρει στον παίκτη 5. Εδώ, ο “Ζοτς” δημιουργεί σύγχυση και αυτό θέλει να κάνει στις αλλαγές του Παναθηναϊκού.