Κάτω τα χέρια σας από τον… Πασχάλη!

Ο Κωνσταντίνος Πανάς στηρίζει τον Τσάβι Πασκουάλ, λογίζοντάς τον ως την τελευταία ευκαιρία του Παναθηναϊκού να επιστρέψει στην ευρωπαϊκή καταξίωση και στα Final-4.

Αρχικά, να ξεκινήσω λέγοντας ότι σιχαίνομαι τις κωλοτούμπες. Όταν θέλω να στηρίξω κάτι, το κάνω μέχρι να αποδειχθώ λάθος. Όσοι με κράζετε ότι στηρίζω επανειλημμένα τον Μπουρούση, ακριβώς επειδή δεν θέλω να παραδεχθώ ότι παίζει άσχημα, τότε ξεχνάτε την παραδοχή του λάθους μου με Τζόρτζεβιτς στην περσινή τραγωδία!

Premium quality – Ultras quality – Ultras Streetwear

Βέβαια, το… “άλλα λέμε, άλλα γράφουμε και άλλα εννοούσαμε” είναι εθνικό σπορ σε αυτή τη χώρα. Όλοι μας θα βγούμε να… κράξουμε στις ήττες, ρίχνοντας βολές σε συγκεκριμένους παραλήπτες, ενώ στις νίκες είναι όλα καλά. Το περίεργο, βέβαια, δεν είναι να έχει κανείς μια άποψη, το σημαντικό είναι να μην είναι «στηριχτάκιας» μόνο στις νίκες και να υποστηρίζει την άποψη του… no matter what! Δεν είναι κακό ορισμένοι να μην θέλουν τον Πασκουάλ για κάποιο λόγο. Όμως, όταν σήκωνε το Κύπελλο ή νίκαγε δις τον Ολυμπιακό ήταν… προπονητάρα και το βράδυ της Παρασκευής έγινε ένας προπονητής της σειράς, που ΠΡΕΠΕΙ να φύγει! Εδώ μιλάμε για παρωδία. Ή όπως μου είχε πει ένας σοφός προπονητής… «Ποτέ δεν μπορείς να κερδίσεις τον ηλίθιο… θα σε ρίξει στο επίπεδο του και είναι τόσο απόλυτος στις απόψεις του, που θα σε κερδίσει».

Ας κατασταλάξουμε όμως στο τι θέλουμε. Ο Πεδουλάκης δεν μας έκανε. Έπαιζε μόνο άμυνα και επιθετικά δεν είχε σύστημα. Ο Ιβάνοβιτς – κατ’ εμέ ο πιο αδικημένος προπονητής που πέρασε από τον Παναθηναϊκό της τελευταία πενταετία – ήταν καλός μόνο για το χειμώνα. Επίσης ήταν εμμωνικός, το κατοχυρώνω, σε μεγάλο βαθμό οφείλεται και σε αυτόν η εξασθένηση του Διαμαντίδη. Αλλά είχε το μικρότερο μπάτζετ από ξένους προπονητές στην “μετά–Ομπράντοβιτς” εποχή. Όταν πήγε στη Χίμκι, βέβαια, και έριξε 20αρα στον Ολυμπιακό, ήταν αδικημένος και έπρεπε να επιστρέψει.

Εμείς τότε είχαμε τον Τζόρτζεβιτς. Α ναι, τον προπονητή που καιγόντουσαν οι περισσότεροι – μαζί και εγώ – να έρθει στο «τριφύλλι» χάρη στις επιτυχίες του με την Εθνική Σερβίας. Πολύ έξυπνος άνθρωπος, αλλά έχει “ψωμιά” ακόμη μέχρι να καθιερωθεί. Και αυτός φυσικά έφυγε με άσχημο τρόπο, ίσως στην πιο εξευτελιστική χρονιά του Παναθηναϊκού. Από βαριές ήττες στην Ευρώπη, μέχρι και ταπεινώσεις από τον αιώνιο αντίπαλο. Πάλι, ο Πεδουλάκης με μεγάλο μπάτζετ δεν έκανε και πάει λέγοντας.

Ας ξεκινήσουμε, λέγοντας τα πράγματα με το όνομα τους,  όπως πιστεύω ότι τα κατέγραψα στην αρχή της περιόδου. Το ρόστερ του Παναθηναϊκού ήταν, είναι και θα είναι για 5^η με 6^η θέση. Αυτοί που γράφουν ότι οι «πράσινοι» έχουν ρόστερ για Final-4 και ότι φταίει ο Πασκουάλ που κάτι τέτοιο δεν θα γίνει εφικτό, αρχικά εθελοτυφλούν και κατά δεύτερον, ούτε οι ίδιοι δεν το πιστεύουν. Η προπαγάνδα είναι κάτι που πάει… σύννεφο στη χώρα, αλλά δεν θα τους περάσει όσον αφορά τα συμφέροντα του Παναθηναϊκού.

Ξέρετε γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε; Επειδή ΚΑΘΕ χρόνο η ομάδα αλλάζει τη βάση της. Και η βάση είναι ο προπονητής. Από εκεί και πέρα, άλλαζε και ο κορμός των παικτών. Σφάλμα. Δεν αποκτάει ταυτότητα έτσι η ομάδα. Θέλει υπομονή. Και αν υπάρχει ένας άνθρωπος που μπορεί να μας οδηγήσει εκ νέου στις επιτυχίες, αυτός έχει όνομα και βρίσκεται αυτή την στιγμή στον πάγκο της ομάδας. Μια ισχυρή προσωπικότητα, που έχει κερδίσει τίτλους στο δυσκολότερο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, έχοντας δημιουργήσει την πιο efficient ομάδα της τελευταίας εικοσαετίας στην Euroleague, την Μπαρτσελόνα του 2010!

Αν αυτός ο τύπος δεν μπορεί να μας πάει ξανά σε Final-4, σας το εγγυώμαι, κανένας δεν μπορεί. Ενδεχόμενη αλλαγή του προπονητή θα οδηγήσει πάλι σε ήττες, όπως αυτή με τη Νταρουσάφακα. Ένα σύνολο θέλει χρόνο και δέσιμο για να γίνει ομάδα. Και καθαρά αγωνιστικά, για να υπάρχουν αυτοματισμοί, για να γνωρίζουν ο ένας παίκτης τον άλλο. Μικρά πράγματα και λεπτομέρειες, που θα φανούν στα μεγάλα “διπλά”.

Οι ομάδες με κορμό είναι στην τετράδα αυτή τη στιγμή. Και δεν έχουν καλύτερες μονάδες ή προπονητή από τον Παναθηναϊκό. Αλλά είναι ομάδες που χτίζονται, χρόνια τώρα. Οι «πράσινοι» διαθέτουν εξαιρετικούς παίκτες, αλλά δεν είναι ομάδα για Final-4, ακριβώς επειδή χάνει σε ομοιογένεια, και στα δύσκολα μετράνε όλα αυτά που είπαμε πιο πάνω… Αυτοματισμοί, πόσο καλά γνωρίζεις τον συμπαίκτη σου.

Και, φυσικά, κάτι πολύ σημαντικό. Η backcourt! Ή συγκεκριμένα, η δυάδα των κοντών που θα σε πάει μέχρι το τέλος. Ο ένας πρέπει να τραβάει τον άλλο προς την επιτυχία. Ο Ιτούδης το έχει καταλάβει αυτό με την δυάδα Τεόντοσιτς – Ντε Κολό. Ο Ζοτς το ίδιο, αν και αποτυχημένα, με τον Σλούκα και τον Ντίξον. Ο Ολυμπιακός το έκανε αυτό με Σπανούλη – Σλούκα – Μάντζαρη ως ήρεμη δύναμη. Η Ρεάλ με το δυναμικό δίδυμο των Γιουλ και Ροντρίγκεθ.

Πολλοί προπονητές είναι της άποψης ότι όταν τα πράγματα στενεύουν, η μπάλα πρέπει να πάει στη ρακέτα. Είναι η σίγουρη λύση. Είτε θα τραβήξεις την άμυνα και θα ελευθερώσεις παίκτη, είτε θα ευστοχήσεις σε σουτ δύο πόντων. Προσωπικά, που μεγάλωσα με Διαμαντίδη, Σπανούλη και Παπαλουκά, θεωρώ ότι στα δύσκολα πρέπει πάντα να “ξελασπώνουν” οι περιφερειακοί. ΠΑΝΤΑ.

Premium quality – Ultras quality – Ultras Streetwear

Ο Παναθηναϊκός δεν το έχει αυτό. Ο Τζέιμς με τον Καλάθη δεν έχουν αγωνιστική χημεία και ιδιαίτερα όταν ο πρώτος δεν είναι σίγουρος και δεμένος. Θυμηθείτε πόσα χρόνια παίζουν μαζί οι παραπάνω δυάδες που ανέφερα. Επίσης, έχουμε πει πολλάκις πως αν ήταν στο χέρι του Πασκουάλ, δεν θα έφερνε ποτέ τον Τζέιμς. Αντιθέτως, ένας παίκτης σαν τον Ερτέλ θα του έλυνε τα χέρια σε όλα τα επίπεδα. Αυτός είναι ο Πασκουάλ και αναφορικά με τα συστήματα που δεν παίζει η ομάδα ή τα πολλά τρίποντα, είναι δικαιολογημένος.

Υπάρχουν δύο είδη προπονητών σύμφωνα με την παγκόσμια θεωρία. Ο system coach και ο non-system coach. Ο πρώτος είναι αυτός που έχει φτιάξει ένα πρόγραμμα, έχει ένα συγκεκριμένο σύστημα, μέσα από το οποίο προσθέτει κάθε χρόνο από κάτι και μέσα σε αυτό εξελίσσει παίκτες. Τέτοια προγράμματα μπορούμε να βρούμε κυρίως στα κολέγια στην Αμερική με κλασσικότερο όλων – Princeton Offense. Στην Ευρώπη, αυτή την πορεία φαίνεται να διαλέγει ο Μπλατ, επηρεασμένος φυσικά από το πέρασμα του από τον “μαγικό κόσμο”. Το δεύτερο είδος προπονητή φαίνεται να επιλέγει τα συστήματά του ανάλογα με την δυναμικότητα της ομάδας και θα περάσει καιρός μέχρι να κατασταλάξει στο ιδανικότερο, καθώς θέλει χρόνο να αφομοιώσει την ομάδα του.

Ο Πασκουάλ λοιπόν, έχει κατηγορηθεί ότι δεν έχει σύστημα στην επίθεση και ότι η ομάδα σουτάρει πολλά τρίποντα. Συγγνώμη, αλλά σχεδόν όλοι οι παίκτες είναι πιο ικανοί στο τρίποντο απ’ ότι στη διείσδυση και εφόσον οι προϋποθέσεις που σουτάρουν είναι καλές, δεν καταλαβαίνω, γιατί να μην σουτάρουν; Ο Καταλανός ανέκαθεν στηριζόταν σε motion offense ή αλλιώς read & react, που διαθέτει ξεμαρκάρισμα και διάβασμα της άμυνας. Κάτι τέτοιο προϋποθέτει παίκτες που μπορούν να διαβάσουν το παιχνίδι και είναι ικανοί να εκτελέσουν και να δημιουργήσουν με την ίδια ευχέρεια. Υπάρχουν ορισμένοι τύποι επιθέσεων στο μπάσκετ:

• Ελεύθερης μορφής – Motion Offense
• Called Play – Set Offense
• Γρήγορης επίθεσης
• Επίθεση απέναντι σε Ζώνη
• Continuity
• Early Offense – Transition

Ο Πασκουάλ δεν θέλει να περιορίσει τις δυνατότητες των παικτών και είναι προπονητής που θέλει να διδάξει κάποια πράγματα και όχι να δείξει ένα σύστημα στο ταμπλό. Σε πολλούς δεν αρέσει που ο Μπουρούσης κάνει δυναμικά hedge out, όμως αυτός είναι ο Τσάβι.

Ο Καταλανός χρησιμοποιεί ένας απλό motion για να ξεμαρκάρει τους παίκτες στα φτερά με ταυτόχρονη κίνηση, κάτι που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως continuity, αφού δεν καταλήγει πάντα η μπάλα εκεί που θέλει. Τα σκριν στήνονται με συγκεκριμένο τρόπο από συγκεκριμένους παίκτες. Δεν είναι τυχαία η καλή συνεργασία του Φελντέιν με τον Γκάμπριελ ή του Καλάθη και του Σίνγκλετον.

Όποιος έχει παίξει μπάσκετ δεν μπορεί να λέει ότι ο Πασκουάλ δεν έχει σύστημα και μάλιστα να χλευάζει για τα περίφημα… 100 συστήματα που διαθέτει. Ορισμένες ομάδες χρησιμοποιούν έναν από τους παραπάνω τρόπους επίθεσης, και μπορεί σε εμάς από την τηλεόραση να φαίνεται ότι δεν τρέχουν τίποτα γιατί η επίθεση κόλλησε, αλλά πραγματικά μου ακούγεται αστείο, γιατί δεν νοείται επαγγελματική ομάδα να μην έχει στόχο. Αυτό είναι το περίφημο σύστημα! Δεν είναι να ζωγραφίσουμε πέντε κινήσεις για να βάλουμε την μπάλα στο καλάθι, αλλά να έχουμε πραγματική προσήλωση και πρόγραμμα. Το μπάσκετ είναι επίθεση και άμυνα, ποιος θα διαβάσει καλύτερα τον άλλο. Αν λοιπόν μια επίθεση κολλήσει, δεν φταίει ο Πασκουάλ που δεν έχει σύστημα, ας δώσουμε τα credits στην άμυνα.

Προγνωστικά στοιχήματος από το Νο.1 site προβλέψεων στην Ελλάδα!