Η άμυνα δίνει πρωταθλήματα!

Ο Παναθηναϊκός ήταν εκθαμβωτικός και γεμάτος ενέργεια υπέταξε εύκολα την Τσεντεβίτα στο στάδιο με το όνομα του “δικού μας”, Ντράζεν Πέτροβιτς. Σχολιάζει ο Κωνσταντίνος Πανάς.

Οι «πράσινοι» έδειξαν από την αρχή του αγώνα ότι ήρθαν στην Κροατία για να κάνουν τα πράγματα εύκολα και η Τσεντεβίτα δεν μπορούσε σε καμία περίπτωση να του φέρει αντίσταση.

Οι γεμάτες μπαταρίες και το ερωτηματικό

Είναι φανερό πλέον, ότι με τις επιστροφές των τραυματιών ο Παναθηναϊκός δείχνει πιο γεμάτος και πιο ξεκούραστος ή τουλάχιστον αυτό έδειξε απόψε στην Κροατία. Βέβαια, προβληματισμό μου δημιουργεί το γεγονός ότι ο Παππάς δεν πάτησε καθόλου στο παρκέ. Ήταν λόγω ενόχλησης ή επιλογής προπονητή; Δυστυχώς, ο ρόλος του Έλληνα γκαρντ πρόκειται να μειωθεί δραστικά με την έλευση του Χέινς, κάτι που μπορεί να σημάνει και αντιδράσεις από την διοίκηση, που ως γνωστόν ενδιαφέρεται πρωτίστως για την ανάπτυξη των Ελλήνων παικτών.

Ο Σάλε λοιπόν έχοντας πλέον όλους τους παίκτες του στη διάθεση του, συν τον νεοαποκτηθέντα Αμερικανό, μπορεί να μοιράζει αρκετά το χρόνο σε Ελλάδα και Ευρώπη. Σήμερα, είδαμε ότι χάρη στην πολύ καλή βραδιά των Κούζμιτς και Ραντούλιτσα, ο Παπαγιάννης δεν χρειάστηκε να αγωνιστεί πολύ. Βέβαια, πραγματοποίησε μια πολύ καλή επίθεση στο ποστ και μια ακόμη πολύ καλή άμυνα πάνω στον Ζγκάνετς. Αλλά αυτό που κοιτάει ο Τζόρτεβιτς είναι να πάρει μεγάλες διαφορές, γι’ αυτό και αφήνει τα πρώτα βιολιά στο παρκέ.

Διάσπαση της ζώνης

Όταν ο Μρσιτς κατάλαβε ότι το ματς πάει να ξεφύγει, γύρισε την άμυνα του σε ζώνη με σκοπό να σταματήσει τον επιθετικό οίστρο του Ραντούλιτσα. Οι «πράσινοι» βέβαια, είτε με μακρινά σουτ, είτε με backdoor κινήσεις από τους πλάγιους, είτε με κόψιμο του κοντού στη ρακέτα, είτε με σωστή κυκλοφορία και κίνηση για να φτάσει η μπάλα στο ζωγραφιστό, κατατρόπωσαν την αμυντική λειτουργία της κροατικής ομάδας. Η μπάλα δεν πήγαινε αργά στο «5», αντιθέτως, είτε έκοβε το «3» ώστε να πασάρει σωστά, είτε ο άσσος για να κάνει το ίδιο. Η ζώνη αντιμετωπίζεται κυρίως με κίνηση και ο Παναθηναϊκός, επιτέλους, ήταν όλη την ώρα σε εγρήγορση για την διάσπαση της.

Active hands

Σε μια καλά οργανωμένη άμυνα το σημαντικό είναι τα χέρια. Τα χέρια που απλώνονται να τσεκάρουν τον αντίπαλο. Τα χέρια που ενοχλούν τους σουτέρ. Τα χέρια που δυσκολεύουν τις πάσες. Και όπως λένε και οι Αμερικανοί: «Active hand on D, active feet on the fastbreak», που με απλά λόγια σημαίνει ενεργά χέρια στην άμυνα, ώστε να κάνουν όλα τα παραπάνω που ανέφερα, αλλά γρήγορα πόδια στον αιφνιδιασμό.

Ο Παναθηναϊκός σήμερα έπαιξε εκπληκτική άμυνα. Οι βοήθειες που πήγαιναν στο ποστ ήταν εξαιρετικές, όπως και αυτές που δυσκόλευαν τον αντίπαλο γκαρντ. Η Τσεντεβίτα είναι μια ομάδα που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τα ψηλά κορμιά της στο ποστ, αλλά ο Παναθηναϊκός είτε χάρη στην καλή προσωπική των Ραντούλιτσα, Κούζμιτς, είτε λόγω της πολύ καλής ομαδικής άμυνας, το περιόρισε σε σημαντικό βαθμό. Επίσης, ο Εξάστερος πολύ σωστά έπραξε και μάζευε την άμυνα του την ώρα που κάποιος παίκτης επιχειρούσε διείσδυση. Με αυτό τον τρόπο ήρθαν και τα 5 από τα 7 κλεψίματα των «πράσινων» σήμερα.

Όταν ο ψηλός έχει κέφια

Όλοι γνωρίζουν πως όταν ο Ραντούλιτσα παίζει με συγκέντρωση, δεν υπάρχει σέντερ στην Ευρώπη που να μπορεί να τον σταματήσει. Βέβαια, τόσο καιρό ήταν πασιφανές ότι ο τρόπος τροφοδότησης του ήταν τελείως λανθασμένος. Επειδή όλοι οι αντίπαλοι προπονητές γνωρίζουν ότι αν η μπάλα πάει στο ζωγραφιστό στο Ραντούλιτσα το καλάθι είναι σχεδόν δεδομένο. Και επειδή επίσης γνωρίζουν την αστάθεια του Καλάθη στα τρίποντα.

Ένας τρόπος για να αδρανήσουν τον Σέρβο σέντερ είναι να του στέλνουν βοήθειες, είτε να απλώνουν χέρι πάνω στη μπάλα, έτσι ώστε να χάσει το κοντρόλ. Όταν όμως υπάρχει η κατάλληλη τροφοδότηση με τον ίδιο να βρίσκεται σε κίνηση, τότε τα πράγματα είναι δύσκολα για τους αντιπάλους. Ο Ραντούλιτσα έκανε τρεις φορές κόψιμο προς τη ρακέτα ζητώντας μπάλα και το καλάθι ερχόταν εύκολα. Στο σύγχρονο μπάσκετ, όλα ζητάνε κίνηση. Από τους παίκτες που παίζουν μονοκόματα (spot shooters, post players) μέχρι τους παίκτες που δεν έχουν μπάλα. Κίνηση και πόδια ακόμη και σε σετ παιχνίδι.

Τι θα γινόταν αν…

Παίζοντας σε ένα γήπεδο που φέρει το όνομα του Ντράζεν Πέτροβιτς, μόνο συγκίνηση μπορεί να σου προκληθεί. Κυρίως, γιατί δεν είχαμε την τύχη να τον απολαύσουμε με τον Παναθηναϊκό, μια εποχή που οι «πράσινοι» είχαν ουκ ολίγα αστέρια στην ομάδα. Πολλοί έλεγαν ότι ήταν απλά μύθος, όμως η ιστορία και ο Σκουντής άλλα είχαν γράψει. Έτσι, εύλογα έρχεται στο μυαλό μου το ερώτημα τι θα γινόταν αν… Σκεφτείτε το!