Από την λογική… στο «κυνήγι»!

Euroleague Madness, με τον Κωνσταντίνο Πανά να στέκεται στην νίκη του Σφαιρόπουλου επί του Πασκουάλ και στον Παναθηναϊκό που δίδαξε το ορθολογικό μπάσκετ να αναζητάει την ταυτότητα του και να μετατρέπεται σε κάτι άναρχο, εκτός λογικής.

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά – Η ήττα που κόστισε ήταν στο Καζάν, τώρα απλά τρέχεις να την μπαλώσεις με κάποιο μεγάλο διπλό – Φενέρ/Νταρουσάφακα. Θα ήθελα να μιλήσω λίγο για τον παίκτη Τζεντίλε, τον οποίο ενδεχομένως θα θελήσουν να «θάψουν» μετά από σήμερα. Δέχτηκα κάτι μηνύματα του τύπου… “δεν μπορεί να βάλει την μπάλα από τα δύο μέτρα”. Ο Τζεντίλε δεν είναι σίγουρα αυτό που φάνηκε και αυτό που θα δώσει θα φανεί πολύ αργότερα. Για την ώρα δίνει μια νέα επιθετική διάσταση στο ποστ και αργότερα ίσως δημιουργία μέσα από pick-n-roll. Οι επιθέσεις που πήρε απόψε δεν ήταν κακές, ούτε άστοχες, ούτε παρατραβηγμένες. Ήταν απλά άστοχος, για να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα.

Πεινάς; Deliveras! Παράγγειλε τώρα ότι τραβάει η… όρεξή σου!

Πάμε στην ουσία – Ο Σφαιρόπουλος ανάγκασε τον Παναθηναϊκό να πάει σε μη ορθολογικές επιθέσεις, κόβοντας την δημιουργία του Καλάθη. Κάπως έτσι, και ενώ όλες οι εναλλακτικές ήταν αποκομένες, υπήρχε μόνο το παιχνίδι ένας εναντίον ενός από την περιφέρεια. Λυπάμαι, αλλά ο Παναθηναϊκός δεν με έπειθε σε καμία περίπτωση, ότι μπορούσε να διεκδικήσει το ματς ακόμη κα ιστο +3. Αυτό, γιατί κάποια στιγμή θα έβρισκε αντίδοτο πάνω στους Ρίβερς και Τζέιμς. Αλλά ας μην ξεκινήσουμε την καταστροφολογία.

Ο Παναθηναϊκός ακροβατεί στα σχοινιά μιας fluid επίθεσης και πιστεύω ότι αν καταφέρει να βρει ισσοροπία ανάμεσα στο χάσμα τον επιθέσεων, θα μπορέσει να βρει αρμονία.

Ο Σφαιρόπουλος πήγε το ματς ακριβώς εκεί που το ήθελε. Έβγαλε τον Καλάθη εκτός παιχνιδιού, στέλνοντάς του πολλούς αμυντικούς που μπορούν να του αποκόψουν την δημιουργία και αυτή η πίεση λειτούργησε υπέρ των «ερυθρολεύκων». Στις αλλαγές η άμυνα έπαιζε μέσα και ο Καλάθης, ο οποίος πιεζόταν ασφυκτικά, έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο. Από την στιγμή λοιπόν που ο ομογενής γκαρντ δεν μπορούσε να προσφέρει, από την στιγμή που το ποστ δεν καρποφορούσε τόσο από τον Γιάννη, όσο και από τον Τζεντίλε, από την στιγμή που το pick-n-roll… Έχουμε ξεχάσει τα θα πει κεντρικό PnR – δεν λειτουργούσε, πήγε στην λογική του ατομικού παιχνιδιού και στηρίχθηκε σε επιθετικές ενέργειες ορισμένων παικτών του.

Ο Σφαιρόπουλος λοιπόν ήθελε ακριβώς αυτό. Να περιορίσει το σετ παιχνίδι του Παναθηναϊκού ή καλύτερα το σκεπτόμενο του Καλάθη – 9 ασσίστ έναντι 15 του ΟΣΦΠ – και να το οδηγήσει στο ανοιχτό γήπεδο, εκεί που φυσικά οι «ερυθρόλευκοι» υπερτερούν κατά κράτος. Οι «ερυθρόλευκοι», όπως είχα γράψει σε παλαιότερη ανάλυσή μου, είναι ομάδα που τρέχει ασταμάτητα και αφού το τρίποντο δεν καρποφόρησε έκανε μόνο αυτό, αλλά και τελείωνε τις δεύτερες επιθέσεις τόσο εύκολα, που η άμυνα του Παναθηναϊκού έμοιαζε σαν… παιδική χαρά ορισμένες φορές.

Η έμπειρη στοιχηματική ομάδα της Hellasbet.com σε στέλνει κατευθείαν… ταμείο!

Δυστυχώς η απουσία του Γκιστ είναι ΕΞΟΦΘΑΛΜΗ! Η ρακέτα είναι τελείως γυμνή και κάθε διείσδυση αντιπάλου είναι είτε καλάθι, είτε φάουλ. Και όταν η άμυνα δένει προς τα μέσα και το καλάθι δεν μπαίνει, δεν υπάρχει εξασφάλιση του ριμπάουντ, κάτι που κάνει όλο αυτό ένα φαύλο κύκλο. Όλοι λένε ότι το κλειδί απόψε ήταν ο Παπαπέτρου. Το κλείδι ήταν ο Μπιρτς και ο Γιανγκ. Τα πεντάρια του Ολυμπιακού που επικράτησαν αυτών του Παναθηναϊκού. Τα τρίποντα έμπαιναν – δεν έμπαιναν, ο κλοιός που είχαν φτιάξει οι ψηλοί του Ολυμπιακού ήταν σχεδόν αποπνυκτικός και όσο δεν υπάρχει ένα πεντάρι να βάλει την μπάλα μέσα ή να επιτεθεί απέναντι τους, δεν ξέρω πως αλλιώς μπορεί να πλησιάσει ο Παναθηναϊκός. Φαίνεται πλέον καθαρά το πρόβλημα ρακέτας που είχα επισημάνει το καλοκαίρι.

Είτε το θέλουμε, είτε όχι, οι Έλληνες θα σου δώσουν νίκες σε τέτοια ματς. Ο Διαμαντίδης, ο Χατζηβρέττας, ο Φώτσης, ο Τσαρτσαρής, ο Περπέρογλου, ακόμη και ο Σπανούλης… Αυτοί, σε συνδυασμό με παίκτες όπως ο Ρίβερς και ο Σίνγκλετον, σου έφερναν ευρωπαϊκά και είχαν κάνει τον Ολυμπιακό να παρακαλάει για νίκη. Πλέον τα πράγματα άλλαξαν και οι Έλληνες έχουν πάει από την αντίπερα όχθη. Το καλοκαίρι μένουν ελεύθεροι οι Βουγιούκας, Ζήσης, Καιμακόγλου, Ντόρσεϋ, Όγκαστ, Περπέρογλου και εύχομαι μαζί και ο Σλούκας.

ΥΓ: Επιτέλους, τελειωσε το παραμύθι με τις βολές;