Ένα μετάλλιο δεν αλλάζει την αποτυχία…

Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς οδήγησε την εθνική Σερβίας στην κατάκτηση του αργυρού μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο και ο αρχισυντάκτης του “Όλα Πράσινα”, Άρης Αντωνόπουλος, εξηγεί τους λόγους για τους οποίους η συγκεκριμένη επιτυχία δεν καθιστά τον πρώην τεχνικό του Παναθηναϊκού… κορυφαίο κόουτς σε συλλογικό επίπεδο.

Ως παίκτης, μεγάλος. Ως προπονητής, ήρθε στην επιφάνεια αμέσως μετά την κατάκτηση της 2ης θέσης στο Μουντομπάσκετ του 2014 με την εθνική Σερβίας. Ο λόγος για τον Σάσα Τζόρτζεβιτς, που 2 χρόνια μετά την προαναφερθείσα επιτυχία, κατόρθωσε να ανεβάσει την εθνική ομάδα της πατρίδας του στο δεύτερο ψηλότερο σκαλί του βάθρου στο Ρίο.

Το γεγονός αυτό προκάλεσε αρκετή συζήτηση στην Ελλάδα σχετικά με το αν ο “Σάλε” δικαιώθηκε απέναντι στον Παναθηναϊκό, από τον οποίο αποχώρησε κακήν κακώς μετά το… στραπάτσο ολκής από τη Λαμποράλ Κούτσα στα Play-Offs της Euroleague. Σίγουρα, μια σπουδαία διάκριση σε επίπεδο Ολυμπιακών Αγώνων δεν είναι αμελητέα. Ωστόσο, μπορεί ένα μετάλλιο να αλλάξει την ιστορία ή τα όσα έλαβαν χώρα στο “Τριφύλλι” κατά τη διάρκεια της θητείας του Σέρβου προπονητή στον σύλλογο;

Αυγουστιάτικη διαμονή στη Σαντορίνη, στις πιο αχτύπητες τιμές!

Η απάντηση είναι “όχι” και θα είμαι κατηγορηματικός. Τα όσα συνέβησαν την περυσινή σεζόν στον Παναθηναϊκό, που είχε χτίσει προσδοκίες στον κόσμο του μετά από μια καταστροφική χρονιά ελέω… Ντούσκο Ιβάνοβιτς και ελλιπούς ρόστερ, δεν αλλάζουν ακόμη κι αν ο ήλιος αποφασίσει να… ανατείλει από τη δύση. Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς ανέλαβε ένα top club της Euroleague, είχε να διαχειριστεί το πιο υψηλό μπάτζετ στην “μετα-Ομπράντοβιτς” εποχή από κάθε άλλον προπονητή των “πράσινων”, όντας παράλληλα σε ένα περιβάλλον εμπιστοσύνης από τη διοίκηση του συλλόγου.

Τα παραπάνω… προνόμια δεν τα εκμεταλλεύτηκε ούτε στο ελάχιστο. Αρχικά, όλα ξεκίνησαν από τις παράλογες επιλογές παικτών, όπως αυτές των Κούζμιτς και Πάβλοβιτς που αποδείχθηκε ότι δεν μπορούσαν να σταθούν αξιοπρεπώς στο επίπεδο της ομάδας, ενώ το έργο ολοκληρώθηκε με τον παραγκωνισμό των νεαρών Παπαγιάννη και Χαραλαμπόπουλο, την απουσία αθλητικού ψηλού κάτω από το καλάθι, τη “δαιμονοποίηση” του Παππά, αλλά και με τις λανθασμένες επιλογές που “έβγαζαν” μάτι σε σημεία που κρίνονταν αναμετρήσεις ή ακόμη και προκρίσεις.

Πού ακριβώς λοιπόν ευθύνεται ο Παναθηναϊκός στην παταγώδη αποτυχία του Σάσα Τζόρτζεβιτς σε συλλογικό επίπεδο; Μπάτζετ υπήρχε, εμπιστοσύνη επίσης, ενώ όλες του οι επιθυμίες εκπληρώθηκαν με κλειστά μάτια από τη διοίκηση του “Τριφυλλιού”. Το αποτέλεσμα το είδε όλη η μπασκετική Ευρώπη και έχει γραφτεί στην ιστορία, η οποία ως γνωστόν δεν αλλάζει. Ναι, με την εθνική ομάδα της πατρίδας του μπορεί και διακρίνεται, διότι ενδεχομένως έχει τον τρόπο να επικοινωνεί καλύτερα με τους συμπατριώτες του, να τους παρέχει κίνητρα, έχοντας παράλληλα να διαχειριστεί την αφρόκρεμα του σερβικού μπάσκετ με παίκτες όπως οι Μίλος Τεόντοσιτς και Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς. Εκεί όμως δεν έχει να διαχειριστεί μπάτζετ, ούτε παίκτες από διαφορετικές χώρες για μια ολόκληρη σεζόν, με καθημερινή δουλειά και τριβή.

Κακά τα ψέματα, η προπονητική σε επίπεδο εθνικών ομάδων είναι εκ διαμέτρου διαφορετική από αυτή σε συλλογικό επίπεδο και – κατά τη γνώμη μου – πιο… ασφαλής, πιο εύκολη. Σε έναν κορυφαίο ευρωπαϊκό σύλλογο, ένας προπονητής θα πρέπει να κοιτάξει 3 διοργανώσεις, να διαχειριστεί χρήματα, να κάνει ορθές επιλογές για τη στελέχωση του ρόστερ, αλλά και να πραγματοποιήσει την “day to day” διεκπεραίωση της σεζόν μέσα από καθημερινές προπονήσεις από τον Αύγουστο μέχρι και τον Ιούνιο. Είναι προφανές ότι όλα τα παραπάνω δεν μπορούν να συγκριθούν με 1 ή 2… μαζώξεις ανά έτος στην εθνική ομάδα για τη συμμετοχή σε Ευρωμπάσκετ, Μουντομπάσκετ ή Ολυμπιακούς Αγώνες. Άλλωστε, ο… καλός ο καπετάνιος, στη φουρτούνα φαίνεται.

Η έμπειρη στοιχηματική ομάδα της Hellasbet.com σε στέλνει κατευθείαν… ταμείο!