Τα συμπεράσματα της εβδομάδας και η επιτακτική ενίσχυση!

Ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος κάνει το “ταμείο” των όσων είδαμε στο παρκέ στα δύο παιχνίδια του Παναθηναϊκού κόντρα σε Ολυμπιακό και Χολαργό, ενώ παράλληλα εξηγεί γιατί η ενίσχυση πρέπει να έρθει… “χθες” στο “Τριφύλλι”.

Ο Παναθηναϊκός πήρε μία πολύ εύκολη νίκη κόντρα σε μία πολύ καλοδουλεμένη, αλλά ξεκάθαρα υποδεέστερη ομάδα, όπως ο Χολαργός. Το πλέον σημαντικότερο ήταν να μοιραστεί ο χρόνος και να ξεκουραστούν κάπως οι παίκτες που είχαν παίξει πολύ, ενόψει φυσικά της δύσκολης εβδομάδας που ακολουθεί, η οποία έχει διπλή αγωνιστική.

Δε θα σταθώ τόσο πολύ σε συμπεράσματα από τον χθεσινό αγώνα, καθώς η διαφορά ποιότητας των «μονομάχων» ήταν κάτι παραπάνω από χαοτική. Αυτά που θέλω να αναφέρω κυρίως σήμερα είναι τα κακώς κείμενα από το ματς του ΣΕΦ. Ένα πρόβλημα υγείας δεν μου επέτρεψε να δω το παιχνίδι την ώρα που παιζόταν και ούτε να γράψω την άποψη μου για αυτό, αλλά τις μέρες που ακολούθησαν, βρήκα την ευκαιρία να κάτσω να το δω ήρεμος και να αναλύσω στο μυαλό μου αυτά που έλαβαν χώρα στο Φαληρικό γήπεδο.

Κάτι περισσότερο από οφθαλμοφανές ήταν το πόσο εύκολα ο Μιλουτίνοφ έπαιζε απέναντι στους «πράσινους» και δε μιλάμε για καταστάσεις μετά από αλλαγές βρισκόταν με παίκτη άλλης θέσης, διότι αυτό συνέβαινε κι όταν αντιμετώπιζε κάποιο από τα πεντάρια του Παναθηναϊκού. Το λέγαμε εδώ και εβδομάδες ότι πλέον οι Λάσμε και Γκιστ αν συνεχίσουν να παίζουν έτσι θα κάνουν περισσότερο καλό στον αντίπαλο παρά στην ίδια τους την ομάδα. Σε καμία περίπτωση δεν είναι κακοί παίκτες, αλλά στο επίπεδο της Euroleague, αν θέλεις να προχωρήσεις βαθιά στη διοργάνωση επιβάλλεται να έχεις έναν center που να κάνει τα απλά πράγματα, να παίζει άμυνες, να έχει προσωπική φάση στο χαμηλό ποστ και πάνω από όλα να μαζεύει ριμπάουντ. Δυστυχώς όμως, ακόμα και οι ψηλοί του Χολαργού «έκαναν πλάκα» στους αντίστοιχους του Παναθηναϊκού.

Εκτός φυσικά από αυτό, υπάρχει και το θέμα του σουτέρ. Δε γίνεται να νικήσει καμία ομάδα που δεν έχει παιχνίδι χαμηλά, αν δεν μπορέσει να βάλει τα μακρινά σουτ για να ανοίξει κάπως την άμυνα. Με την ΤΣΣΚΑ, η αλλαγή προπονητή και η έλευση Πιτίνο άλλαξε κάπως την ψυχολογία και γίναμε μάρτυρες μίας εικόνας που δυστυχώς ήταν προσωρινή. Πλέον, είναι επιτακτική η ανάγκη ποιοτικής ενίσχυσης, καθώς η χρονιά δεν έχει τελειώσει και η ομάδα ακόμη κυνηγάει τους στόχους της. Η περίπτωση, πάντως, με έναν aggresive σκόρερ όπως ο Κιλπάτρικ θα ήταν πολύ ουσιαστική, αν τελικά έκλεινε με θετικό τρόπο. Για να κλείσω το κεφάλαιο του ντέρμπι “αιωνίων”, δεν βλέπω το λόγο για τον οποίο ήρθε τόση ικανοποίηση στο “ερυθρόλευκο” στρατόπεδο, καθώς ο Ολυμπιακός έκανε αποκλειστικά τα βασικά και νίκησε, τίποτα παραπάνω.

Πάντως, αυτό που είναι ιδιαίτερα ευχάριστο είναι η αλλαγή του Λεκαβίτσιους από τον ερχομό του Πιτίνο και μετά. Δεν είναι τόσο τα νούμερα και τα στατιστικά, αλλά η όλη διαφορά ψυχολογίας που φαίνεται από τις κινήσεις του στο γήπεδο. Τόσο πιεστική άμυνα, τόσο κόντρα στον Ολυμπιακό, όσο και κόντρα στον Χολαργό. Στο χθεσινό ματς, μάλιστα, πραγματικά οι αντίπαλοι περιφερειακοί δεν μπορούσαν ούτε να« ανασάνουν» ανενόχλητοι. Σε αυτό που συνέβαλε ο Αμερικάνος προπονητής είναι η σωστή αξιοποίηση των δυνατών στοιχειών του “Λέκα”. Από έναν παίκτη που ασφυκτιούσε όταν έπρεπε να αντικαταστήσει τον Καλάθη, τόσο αμυντικά, όσο και επιθετικά, έχει μετατραπεί σε έναν πολύ πεινασμένο παίκτη, που κάνει ακριβώς αυτά για τα οποία ξεχώρισε στην Ζαλγκίρις.

Μακράν η πιο όμορφη στιγμή του χθεσινού αγώνα, πέρα από το σκοπό της, ήταν η συνύπαρξη στο παρκέ ταυτόχρονα από τους δύο προπονητές των αδερφών Καλαϊτζάκη. Πραγματικά ήταν πολύ όμορφο να βλέπεις τα δύο αδέρφια να αντιμάχονται το ένα το άλλο και σε κάθε φάση να είναι ο ένας προσωπικός αντίπαλος του άλλου. Πολλά συγχαρητήρια και στους δύο προπονητές για αυτήν την όμορφη πρωτοβουλία και το χαρακτηρίζω πρωτοβουλία. γιατί δεν το θεωρώ τυχαίο το συμβάν.

Ας περάσουμε λίγο στα της εβδομάδας που έρχεται. Τα δυο επερχόμενα ματς σε ΟΑΚΑ με Μπάγερν και σε Βαρκελώνη με την “Μπάρτσα” είναι κάτι παραπάνω από σημαντικά. Επειδή όμως η λογική μου λέει ότι πρέπει να πάμε step by step, θα μιλήσουμε μόνο για το πρώτο παιχνίδι. Για να καταφέρει να πάρει τη νίκη ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να προσέξει πολύ αυτά που δεν πρόσεξε στο Μόναχο. Έλεγχος των ριμπάουντ, προσοχή στο χαμηλό ποστ και πιεστική άμυνα στην περιφέρεια. Αν αυτοί οι τρεις άξονες δεν λειτουργήσουν, ο αγώνας με τους Γερμανούς θα είναι ιδιαίτερα δύσκολος και αυτό διότι η Μπάγερν είναι καλή ομάδα. Μπορεί να μην έχει κάποιον σταρ, αν εξαιρέσουμε τον σπουδαίο Γουίλιαμς, αλλά είναι μία ομάδα προπονητή που ξέρει τι θέλει μέσα στο γήπεδο και πώς θα το πάρει.

ΥΓ: Καλαϊτζάκης, Μήτογλου, Παπαγιάννης και Παπαπέτρου είναι το μέλλον του Παναθηναϊκού.