Δημήτρη, βγες μπροστά!

Το ποδοσφαιρικό τμήμα του Παναθηναϊκού καταρρέει υπό τις ευλογίες του μεγαλομετόχου του, Γιάννη Αλαφούζου, και η δραστηριοποίηση του μοναδικού ενεργού «πράσινου» παράγοντα, Δημήτρη Γιαννακόπουλου, φαντάζει πιο επιτακτική από ποτέ. Γράφει ο Νικόλας Φλωράτος.

Η άνευ όρων παράδοση κόντρα στον ΠΑΟΚ δεν ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, ούτε μπορεί να θεωρηθεί η αιτία όσων διαβάσετε παρακάτω, καθώς μία αναμέτρηση κόντρα σε έναν τόσο ποιοτικά ανώτερο αντίπαλο δε γίνεται να αποτελέσει κριτήριο. Ο «περίπατος» των Μακεδόνων, όμως, στο ΟΑΚΑ, που ήρθε ως φυσική εξέλιξη κάποιων πραγμάτων, ήταν μία ακόμα αφορμή για να ξεσηκωθεί ο κόσμος και να ζητήσει το αυτονόητο: την απομάκρυνση της τρέχουσας διοίκησης.

Από την περσινή σεζόν, αλλά πολύ περισσότερο από το περασμένο καλοκαίρι, πριν την έναρξη της τρέχουσας περιόδου δηλαδή, η απόφαση του Γιάννη Αλαφούζου ήταν να στείλει τον Παναθηναϊκό στην «εντατική». Να μην πληρώσει δραχμή σε «αμαρτίες προγόνων», ούτε καν δικές του, το «Τριφύλλι» να παρακαλέσει φίλους και «εχθρούς» (;) και στο τέλος της ημέρας να παραμείνει στην πρώτη κατηγορία ξεκινώντας προετοιμασία έχοντας ένα -6 στην πλάτη του, μια απαγόρευση μεταγραφών και ένα μπάτζετ… στα «τάρταρα».

Όλα προμήνυαν ότι οι «πράσινοι» θα πάλευαν με νύχια και με δόντια για να μείνουν στην Σούπερ Λιγκ και να μη λερώσουν άλλο τις μέχρι πρότινος χρυσές σελίδες της ιστορίας τους. Προς τιμήν του Γιώργου Δώνη και των «παιδιών» του, η σκληρή δουλειά, το πάθος και η μαχητικότητα όλων εντός αγωνιστικού χώρου επιβραβεύτηκε από το ίδιο το ποδόσφαιρο. Ο Παναθηναϊκός κατάφερε να σβήσει από νωρίς κάθε ανησυχία περί… υποβιβασμού, ενώ παράλληλα η καλοκουρδισμένη μηχανή του Έλληνα τεχνικού δημιούργησε φιλοδοξίες για κάτι παραπάνω.

Ανέλπιστα, το «Τριφύλλι» βρέθηκε εντός τετράδας, ίδρωσε τη φανέλα, «μάτωσε» και πάλεψε πέρα απ’ τις δυνάμεις του. Μέχρι να έρθει το πλήρωμα του χρόνου και να φέρει άπαντες να σταθούν απέναντι στην σκληρή πραγματικότητα. Για να ολοκληρωθεί μια υπέρβαση σε έναν «μαραθώνιο» κι όχι σε αγώνα της μιας ανάσας, εκτός από διάθεση και σκληρή δουλειά, χρειάζονται αρκετά παραπάνω. Σε ένα σύνολο που κάθε Κυριακή υπερβαίνει τον εαυτό του είναι δεδομένο πως χωρίς την παραμικρή βοήθεια απ’ τα υψηλά κλιμάκια του οργανισμού, αργά ή γρήγορα, θα αρχίσουν να αχνοφαίνονται τα πρώτα προβλήματα.

Λίγο οι τραυματισμοί, λίγο η κούραση, λίγο η έλλειψη εμπειρίας και η διαφορά ποιότητας συγκριτικά με πολλούς απ’ τους αντιπάλους του, τα πρώτα προβλήματα δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους. Στην πραγματικότητα, απ’ το ξεκίνημα του β’ γύρου αυτό που παρακολουθούμε είναι η ρεαλιστική απεικόνιση του Παναθηναϊκού που χτίστηκε το καλοκαίρι και όσα «μαρτυρούσε» η λογική πριν τη σέντρα του πρωταθλήματος. Στην πραγματικότητα, επίσης, όλα όσα κατάφερε η ομάδα του Δώνη μέχρι την «ελεύθερη πτώση» μπορεί να θεωρηθεί και μια σπουδαία νίκη κόντρα στη λογική. Απ’ τη στιγμή της «κάτω βόλτας» κι έπειτα, βλέπουμε τον Παναθηναϊκό που σχεδίασε και ονειρεύτηκε ο μεγαλομέτοχός του το προηγούμενο καλοκαίρι.

Πλέον είναι αργά για δάκρυα και είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι. Με το να αναθεματίζουμε και να καταριόμαστε δεν πετυχαίνουμε τίποτα, ούτε λύνουμε το πρόβλημα, στο οποίο όλοι μας φέρουμε μερίδιο ευθύνης. Και φέρουμε ευθύνη γιατί σε έναν ισχυρό Παναθηναϊκό κόσμο, κανένας Αλαφούζος δεν θα τολμούσε να παίξει με το όνομα του μεγαλύτερου Συλλόγου της χώρας. Σε αυτό που (φαντάζομαι ότι) συμφωνούμε όλοι, ή τουλάχιστον οι περισσότεροι, είναι πως ο ισχυρός άνδρας της ΠΑΕ πρέπει να αποτελέσει άμεσα παρελθόν.

Αν αυτό το «χάρμα οφθαλμών» που παρακολουθήσαμε στον α’ γύρο θέλουμε να έχει συνέχεια κι όχι είτε να «καεί» ολοσχερώς είτε ό,τι καλό προκύψει να βγει στο… «παζάρι», ο άνθρωπος που αμαύρωσε την ιστορία του Συλλόγου, πρέπει να αποχωρήσει… χθες!

Εύλογα θα ρωτήσει κάποιος: «ας φύγει. Μετά;». Σε κάθε πρόβλημα υπάρχει λύση και η απομάκρυνση του Αλαφούζου είναι το πρώτο βήμα για την λύση του προβλήματος. Ζυγίζοντας όλα τα δεδομένα και με βάση την Παναθηναϊκή καθημερινότητα όπως τη ζούμε μέχρι σήμερα, η μοναδική λύση στην επόμενη μέρα του ποδοσφαιρικού τμήματος ακούει στο όνομα Δημήτρης Γιαννακόπουλος.

Ανεξάρτητα απ’ το τι συνέβη προ ολίγων μηνών, τώρα είναι η ώρα για τον ισχυρό άνδρα της ΚΑΕ και του Ερασιτέχνη να βγει μπροστά. Καλώς ή κακώς, με τα καλά του και τα στραβά του, ο «DPG» είναι ο μοναδικός ενεργός «πράσινος» παράγοντας. Πολλά μπορεί να του προσάψει κάποιος αλλά ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει τα Παναθηναϊκά του αισθήματα και το γεγονός πως τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, είναι ο μοναδικός επιφανής Παναθηναϊκός που βάζει το χέρι στην τσέπη.

Δε ζούμε σε παραμύθι. Η πραγματικότητα είναι γνωστή και αρκετά σκληρή. Κανείς δε ζητά από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο να μπει στην ΠΑΕ και να σκάει 20 ή 30 εκατομμύρια το χρόνο, διατηρώντας, παράλληλα, το μπάσκετ στην κορυφή και αναγεννώντας, ταυτόχρονα, τον Ερασιτέχνη. Οι εποχές των παχιών αγελάδων έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Παρ’ όλα αυτά, η παρουσία ενός τέτοιου ανθρώπου στα τεκταινόμενα, ο δυναμισμός, το πάθος και η άρνησή του να χάνει, αλλά και το όραμα που θα δώσει στον κόσμο, μπορούν να γυρίσουν το «τσιπ» και να ξεκολλήσουν απ’ τον πάτο και την απόλυτη μαυρίλα το τμήμα.

Ανεξάρτητα απ’ το «Athens Alive», ανεξάρτητα από τα χρήματα που βγαίνουν από κάθε τσέπη, η νοοτροπία και η διάθεση αποτελούν παράγοντες «κλειδιά» για την λύση κάθε προβλήματος. Και στο κάτω κάτω, τι είναι προτιμότερο, ένα «φάντασμα» που πληρώνει ό,τι πληρώνει για να εξυπηρετήσει δικά του συμφέροντα ή ένας άνθρωπος που μπορεί να μην εκτοξεύσει μπάτζετ, μπορεί να μη φέρει πέντε «Σισέ» και οκτώ «Λέτο», αλλά θα επαναφέρει κύρος, δυναμισμό, αίγλη, όραμα και θα εμπνεύσει έναν ολόκληρο λαό;

Και ποιος ξέρει το τι μέλλει γενέσθαι, όταν ένας οργανισμός πάψει να φυτοζωεί και δείξει σημάδια ζωής; Πολλώ δε μάλλον, όταν αυτός ο οργανισμός είναι ο Παναθηναϊκός. Ο Παναθηναϊκός του Γιαννακόπουλου.

Δημήτρη, βγες μπροστά!

ΥΓ: «Όταν συνηθίζεις το τέρας, αρχίζεις να του μοιάζεις». -Μάνος Χατζιδάκις