Editorial
“Βρε ράβε-ξήλωνε”, πλάνο να μην σου λείπει!
Ο Στέλιος Μπιτσώρης σχολιάζει υπό την μελωδία του Νίκου Ξυλούρη πολλές εναλλαγές προσώπων στα χρόνια του Γιάννη Αλαφούζου, τα λάθη και την τελευταία ευκαιρία του προέδρου του Παναθηναϊκού να σώσει ότι πέτυχε στην αρχή της πορείας του.
Ο Στέλιος Μπιτσώρης σχολιάζει υπό την μελωδία του Νίκου Ξυλούρη τις πολλές εναλλαγές προσώπων στα χρόνια του Γιάννη Αλαφούζου, τα λάθη και την τελευταία ευκαιρία του προέδρου του Παναθηναϊκού να σώσει ότι πέτυχε στην αρχή της πορείας του.
Μετά την αποχώρηση του Αντρέα Στραματσιόνι μου ήρθε στο μυαλό ένα τραγούδι του αείμνηστου Νίκου Ξυλούρη. “Αυτόν τον κόσμο τον καλό, τον χιλιομπαλωμένο. “Βρε ράβε ξήλωνε ράβε ξήλωνε, δουλειά, δουλειά, δουλειά να μη σου λείπει”, λένε οι στίχοι. Ήταν συνειρμικά η πρώτη σκέψη που έκανα μιας και η μουσική εξημερώνει το πνεύμα, κάτι που χρειάζεται ειδικά αν ασχολείσαι με τον Παναθηναϊκό την σημερινή εποχή.
Έκπτωση Oral-B έως -40%. Αυτές τις γιορτές κάντε ένα ξεχωριστό δώρο σ’ αυτούς που αγαπάτε.
Δεν έχει μαθήματα μουσικής σήμερα, αλλά απολογισμό. Δεν κρύβω πως η στήριξη που έχαιρε ο Γιάννης Αλαφούζος μέχρι το “μαύρο” 3-0 στο Φάληρο, δεν την απολάμβανε ο Νικόλας Πατέρας στα χρόνια του νταμπλ και της πολυμετοχικότητας. Τα λάθη που έλαβαν χώρα στην εποχή του Γιάννη Αλαφούζου είναι αρκετά. Άλλα μικρά και άλλα μεγάλα. Κάποια πέρασαν ανώδυνα λόγω της απειρίας του μίστερ ΣΚΑΪ (ειδικά τον πρώτο χρόνο). Η δεύτερη χρονιά και πιο μεταβατική είχε αλλαγές και χαρές. Η επιστροφή των “πρασίνων” στην Λεωφόρο. Μια ομάδα που ελάχιστοι έδιναν ελπίδες για κάτι καλό – ακόμη και Παναθηναϊκοί – πήρε το Κύπελλο με “ντόρτια” στον ΠΑΟΚ και “τρελό” διπλό στο “Γεώργιος Καραϊσκάκης” με τριάρα. Εξαιρετικό ποδόσφαιρο από την ομάδα στην δεύτερη “στροφή” του πρωταθλήματος και στήριξη μετά από ήττες μέσα στην Λεωφόρο από ομάδες που δεν περίμεναν ποτέ θετικό αποτέλεσμα στο “κλουβί”.
Η δεύτερη σεζόν είχε στοχευμένες κινήσεις στο μεταγραφικό παζάρι. στην συνέχεια ήρθε η απομάκρυνση του Νταμπίζα, ο ερχομός και η φυγή των Φύσσα-Βόκολου. Ο αποκλεισμός από τον όμιλο του Europa League με μόνο δύο ισοπαλίες ως θετικά αποτελέσματα. Του χρόνου ήρθε η χρονιά της Γκαμπάλα, λες και ζούμε στο κινέζικο ημερολόγιο. Η Λεωφόρος “έβραζε” και ο Παναθηναϊκός πήρε την κάτω βόλτα. Επιγραμματικά όλα αυτά γιατί θέλω να καταλήξω στο τώρα.
Αντρέα Στραματσιόνι στον πάγκο με εξαιρετικές μεταγραφές value for money. Η χρονιά ξεκίνησε με τις καλύτερες προδιαγραφές μέχρι να έρθει η Ξάνθη να βάλει τέλος στα όνειρα του κόσμου του “Τριφυλλιού”. “Χ” στην Βέροια και ήττα στο Φάληρο. Τα υπόλοιπα γνωστά κι αυτά. Κι εδώ έρχεται ξανά ο Ξυλούρης να με καλύψει με το τραγούδι. Το “ράβε ξήλωνε” είναι ένα πολύ όμορφο τραγούδι, όχι σχεδιασμός ομάδας επιπέδου Παναθηναϊκού. Λάθη από μια διοίκηση που δεν έχει κανένα σοβαρό σχεδιασμό. Δεν έχει πλάνο. Αυτό που συμβαίνει τώρα με το “ξήλωμα” του Ζιλμπέρτο που δεν έχει προλάβει να αναλάβει τα καθήκοντά του, καθώς ο “Στράμα” είχε τον πλήρη έλεγχο των πάντων. Ο Ζιλμπέρτο με τον τρόπο που ήρθε, με την παρουσίαση στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ και η φυγή του δείχνουν ότι ο τρόπος που λειτουργούν στην ΠΑΕ πάσχει από έλλειψη οράματος και στόχων. Ο Βραζιλιάνος δεν έχει πραγματική πείρα πάνω στο συγκεκριμένο πόστο, αυτό είναι αλήθεια. Είναι η πρώτη του δουλειά ο Παναθηναϊκός. Ωστόσο, είναι ένας πραγματικός επαγγελματίας και ένας άνθρωπος που έχει εικόνες από υψηλό επίπεδο ποδοσφαίρου. Έχει διασυνδέσεις σε μεγάλους συλλόγους και έχει νοοτροπία παγκόσμιου πρωταθλητή.
Πάλι γραφικός θα γίνω, θα πουν πολλοί. “Τα ξέρουμε και μόνοι μας, δεν χρειάζεται ένα ολόκληρο κατεβατό”. Ο Μαρίνος Ουζουνίδης δείχνει σοβαρός και ξέρει τι θέλει να κάνει και πρωτίστως ξέρει σε ποιον σύλλογο έχει έρθει. Έχει το μεγάλο αβαντάζ ότι δεν θέλει να πάρει τις αρμοδιότητες που είχε ο Αντρέα Στραματσιόνι. Ευτυχώς αυτό το μοντέλο δείχνει να απομακρύνεται, καθώς και με τους δύο προπονητές που εφαρμόστηκε απέτυχε παταγωδώς. Μένει να μην κάνει κάποια έκπληξη ο Γιάννης Αλαφούζος, από αυτές που συνηθίζει να κάνει και είθε να είναι η τελευταία χρονιά λαθών και παραλείψεων. Το θέμα είναι πως έχει “φάει πάγκο” η κουβέντα περί διαιτησίας. Γιατί οι απέναντι την έχουν την αβάντα τους, αλλά ο κόσμος του Παναθηναϊκού δεν νομίζω πως θα πέσει πάλι σε αυτή την λούμπα. Αν και εδώ πάλι δημιουργείται ένα ζήτημα, αφού τα “όργια” έχουν ξεχαστεί κι αυτό μαζί με την ανυπαρξία σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι οι μεγαλύτερες καθαρές ήττες που έχει υποστεί ο Γιάννης Αλαφούζος.
Το τραγούδι για να ηρεμήσουμε λίγο. Όχι τίποτα άλλο, είναι και Τρίτη ακόμη και έχουμε μπροστά μας ακόμη μια “γεμάτη” εβδομάδα.