Editorial
Transformers!
Ο Νικόλας Φλωράτος γράφει στο «Όλα Πράσινα» για τον ανανεωμένο Παναθηναϊκό, τι έκανε και τι όχι στο φετινό μεταγραφικό παζάρι και στέκεται στην ευελιξία του «πράσινου» ρόστερ που παραπέμπει σε… «Transformers».
Ο Νικόλας Φλωράτος γράφει στο «Όλα Πράσινα» για τον ανανεωμένο Παναθηναϊκό, τι έκανε και τι όχι στο φετινό μεταγραφικό παζάρι και στέκεται στην ευελιξία του «πράσινου» ρόστερ που παραπέμπει σε… «Transformers».
Νομίζω πως πρόκειται για την πρώτη φορά, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, που ο τελευταίος μήνας του καλοκαιριού βρίσκει τον Παναθηναϊκό με «κλεισμένο» ρόστερ. Με την απόκτηση του Βαγγέλη Σακελλαρίου, οι «πράσινοι» ολοκλήρωσαν τις μεταγραφικές τους κινήσεις και, πλέον, οδεύουν προς το πιο δύσκολο στάδιο πριν από την έναρξη των επίσημων αναμετρήσεων: αυτό της προετοιμασίας.
Εκεί που ο Τσάβι Πασκουάλ θα χτίσει τον – ανανεωμένο και άκρως ελληνικό – Παναθηναϊκό της νέας σεζόν, θα κατανείμει ρόλους και θα προσπαθήσει να βρει την ισορροπία σε ένα ρόστερ που παραπέμπει σε… «Transformers». Τι εννοώ;
Καλάθης, Λέκα, Λάνγκφορντ, Καλαϊτζάκης και (υπό προϋποθέσεις) Παππάς μπορούν να αγωνιστούν στο «1», Παππάς, Λάνγκφορντ, Λοτζέσκι και Σακελλαρίου στο «2», Παπαπέτρου, Αντετοκούνμπο, Λοτζέσκι και Τόμας στο «3», Τόμας, Μήτογλου, Παπαπέτρου, Αντετοκούνμπο και Λάσμε ή Γκιστ (σε σχήματα με τους δυο τους δίδυμο στην αεροπορία) στο «4» και Γκιστ, Λάσμε, Παπαγιάννης και Βουγιούκας στο «5».
Κι αν όλα μοιάζουν πολύ σύνθετα επιθετικά, αν το σκεφτεί κανείς απ’ την ανάποδη, τα πράγματα είναι ακόμα… «χειρότερα» (για την ακρίβεια, καλύτερα) στην άλλη άκρη του παρκέ. Γιατί αμυντικά, (σχεδόν) όλοι μπορούν να τους μαρκάρουν (σχεδόν) όλους. Για παράδειγμα, ο Καλάθης μαρκάρει με ευκολία όλες τις θέσεις της περιφέρειας ενώ ουκ ολίγες φορές τα έχει καταφέρει απέναντι σε φόργουορντ, ο Θανάσης μαρκάρει με χαρακτηριστική ευκολία απ’ το «1» ως το «4» και ενίοτε ως το «5», «Πάπι» – Γκιστ – Λάσμε δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα να μαρκάρουν μετά από αλλαγές, ενώ ακόμα και για τους τίμιους μεν, αλλά όχι… σούπερ αμυντικούς, «Λότζο» και Τόμας, η θέση τους όταν η ομάδα επιτίθεται μπορεί να μην είναι ίδια σε σχέση με τη θέση τους όταν ο Παναθηναϊκός παίζει άμυνα.
Όπως γίνεται αντιληπτό, φέτος, ο Τσάβι Πασκουάλ αποφάσισε να ακολουθήσει διαφορετικό μονοπάτι. Δεν πήρε αντι-Τζέιμς, αλλά έναν εξίσου ικανό σκόρερ που όμως δεν έρχεται για να αγωνίζεται 30′ με την μπάλα στα χέρια, δεν πήρε αντι-Σίνγκλετον, αλλά έναν εξίσου καλό σουτέρ, με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά απ’ τον Κρις, δεν πήρε αντι-Ρίβερς, αλλά προτίμησε τη σκληράδα και την αθλητικότητα του Παπαπέτρου, τονώνοντας, παράλληλα, το ελληνικό στοιχείο. Τέλος, ενίσχυσε την front line του, με τους Λάσμε – Παπαγιάννη δίπλα στους Γκιστ – Βουγιούκα, οι οποίοι ήταν αυτοί που στην ουσία τράβηξαν όλο το κουπί πέρυσι, ενώ είναι ξεκάθαρο πως σαν έμμεση μεταγραφή πρέπει να λογίζεται και ο Ντίνος Μήτογλου με τον νέο ρόλο που αναμένεται να έχει.
Για να μη δημιουργούνται παρεξηγήσεις, κανείς δε λέει πως το ρόστερ φαντάζει ιδανικό ή πλήρες ή πως η στελέχωση δεν περιέχει μια δόση ρίσκου. Οι μέρες που το χρήμα, όμως, έρεε άφθονο και οι ελληνικές ομάδες είχαν την πολυτέλεια να μοιράζουν πλουσιοπάροχα συμβόλαια έχουν φύγει ανεπιστρεπτί. Καλώς ή κακώς, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τα νούμερα που δαπανούν ομάδες όπως η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, η Ρεάλ, η Μπαρτσελόνα ή ακόμα και η καταχρεωμένη Φενέρ. Σε συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού, οι ελληνικές ομάδες θα παλέψουν και φέτος με ό,τι όπλα έχουν και κόντρα στα μεγάλα μπάτζετ των αντιπάλων, τουλάχιστον οι «πράσινοι» έχουν να αντιπαρατάξουν τον ελληνικό κορμό, σε συνδυασμό με την ευελιξία του ρόστερ τους, που αν διαχειριστεί σωστά, μπορεί να παγιδεύσει οποιονδήποτε αντίπαλο.
ΥΓ: Κρατάω μια επιφύλαξη για ακόμη μία μεταγραφική κίνηση αργότερα μέσα στη σεζόν.
ΥΓ1: Ο Πασκουάλ έκρινε ότι χρειάζεται δεκαπέντε παίκτες για να κάνει τη δουλειά του όπως θέλει. Δουλειά δεν είναι οι αγώνες. Ήθελε, δηλαδή, έναν παίκτη που θα έχει συμπληρωματικό ρόλο, για να συμμετέχει στις προπονήσεις και να παίρνει ελάχιστο χρόνο στην Ελλάδα, αν χρειαστεί. Με απλά λόγια, ήθελε κάποιον χωρίς αγωνιστικές απαιτήσεις. Έτσι λοιπόν, πολύ σωστά, αποφάσισε να δώσει τον Λούντζη κάπου που θα βρει χώρο, χρόνο, ευκαιρίες και τη δυνατότητα να αποκομίσει σημαντικές εμπειρίες όντας πολύτιμο γρανάζι μιας ομάδας, αποκτώντας στη θέση του τον Σακελλαρίου. Αδυνατώ να κατανοήσω γιατί τόσο κακό για κάτι τόσο λογικό.