Το «Πετάξτε τις φανέλες και φύγετε από εδώ» δεν υπάρχει πια!

Ο Γιώργος Σπανουδάκης σχολιάζει την απουσία της πίεσης του κόσμου προς την ομάδα του Παναθηναϊκού. Πίεση, που στο παρελθόν μόνο καλό έχει κάνει στον σύλλογο!

Όσο ο Παναθηναϊκός λειτουργεί εντός και εκτός γηπέδου σαν μικρή ομάδα, γκέλες όπως αυτή με τον Βόλο θα είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Χωρίς πίεση μεγάλη ομάδα δεν είσαι και δεν θα ξαναγίνεις…

Στις 5 Αυγούστου του 2003 ο Παναθηναϊκός είχε υποδεχτεί την ολλανδική Βίλεμ στη Λεωφόρο, στο πρώτο φιλικό προετοιμασίας επί ελληνικού εδάφους. Οι «πράσινοι» είχαν επικρατήσει με (μαγικό) γκολ του Ρουμάνου Λουτσιάν Σανμαρτεάν, αλλά το ματς είχε σημαδευτεί από την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα!
Πίεση στο ζενίθ.

Το γήπεδο έβραζε για το χαμένο Πρωτάθλημα του 2003, με το ματς της Ριζούπολης να στοιχειώνει τους «πράσινους». Ακόμη και η απόφαση της διοίκησης να αποσύρει την φανέλα με το Νο13, τιμώντας την Θύρα 13, έκανε έξω φρενών τον πυρήνα των οργανωμένων οπαδών.
Έτσι η προσπάθεια των αρχηγών (Νικοπολίδη, Βαζέχα και Μπασινά) να πετάξουν τις φανέλες στην Θύρα 13, είχε αποτέλεσμα την… κατακραυγή τους από τους οπαδούς και την επιστροφή των φανελών στον αγωνιστικό χώρο.

Το σύνθημα: «Πετάξτε τις φανέλες και φύγετε από εδώ» ακούστηκε ουκ ολίγες φορές από την εξέδρα, με τον νεοφερμένο Γιτζάκ Σουμ να αναρωτιέται: «Πού ήρθα;»

Η πίεση των φιλάθλων του Παναθηναϊκού ήταν η «αρχή» της κατάκτησης του νταμπλ εκείνης της περιόδου.

Ο κόσμος του Παναθηναϊκού, οργανωμένος και μη, έχει κατηγορηθεί. Έχει λοιδορηθεί και έχει «χρεωθεί» (από κάποιους) την κατρακύλα της ομάδας.

Να το ξεκαθαρίσω, όπως το έχω κάνει από το ξεκίνημα της δημοσιογραφικής μου πορείας στην «Αθλητική Ηχώ». Ουδέποτε συμφωνούσα με έκτροπα, επεισόδια, ακόμη και με τα υβριστικά συνθήματα. Δεν προσφέρουν τίποτα στην ομάδα αγωνιστικά. Εκτός και εάν είσαι ο Ολυμπιακός της Ριζούπολης και κάνεις όσα κάνεις, έχοντας όμως γερές πλάτες. Της κυβέρνησης, της αστυνομίας, της διοργανώτριας αρχής, των παρατηρητών και των διαιτητών.

Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις αγωνιστικά δεν έχεις κανένα κέρδος. Αντιθέτως έχεις ζημιά. Τιμωρίες, πρόστιμα, διάλυση.

Ωστόσο δεν υπάρχει μεγαλύτερη γελοιότητα και ψέμα ότι ο κόσμος του Παναθηναϊκού κατέστρεψε την ομάδα επειδή το 2008 έκανε ένα μεγάλο συλλαλητήριο ή επειδή ασκούσε κριτική στην διοίκηση της ΠΑΕ από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 μέχρι ν’ αναλάβει ο Αλαφούζος.

Η πίεση του κόσμου, όσο ασφυκτική και εάν είναι, υποχρεώνει – βοηθάει την διοίκηση και κατ’ επέκταση την ομάδα να γίνει καλύτερη. Η… νιρβάνα είναι επικίνδυνη.

Το κακό για τον Παναθηναϊκό των τελευταίων χρόνων είναι ότι δεν υπάρχει αυτή η πίεση. Όχι μόνο τώρα που λόγο κορωνοϊού που δεν υπάρχουν θεατές, αλλά επί σειρά ετών με τους οπαδούς του «τριφυλλιού» να σιωπούν.
Το μεγαλύτερο κομμάτι έχει επιλέξει είτε να αδιαφορεί για την ομάδα, είτε να παρακολουθεί περιστασιακά για να έχει την περίληψη του έργου. Λες και ο Παναθηναϊκός είναι οι… Άγριες μέλισσες!

Δυστυχώς ένα μικρότερο κομμάτι έχει γνώση των αγωνιστικών πεπραγμένων, αλλά δεν μπορεί να εκφράσει την αγωνία του. Την μελαγχολία του, τον πόνο του. Να ασκήσει πίεση στη διοίκηση.

Άλλοι γιατί δεν θέλουν και άλλοι γιατί δεν ξέρουν τι τους φταίει.

Βλέποντας πλέον τα πράγματα εξ αποστάσεως είμαι πλέον βέβαιος ότι ο κόσμος του Παναθηναϊκού παραπληροφορήθηκε εσκεμμένα για τα συμβάντα της διετίας 2008-10. Διασπάστηκε και πλέον δεν μπορεί να λειτουργήσει ως μια γροθιά.

Δεν ξέρω εάν θ’ αλλάξει κάτι, αλλά πολύ φοβάμαι ότι θα αργήσει να γίνει αυτό.
Και χωρίς πίεση γκέλες όπως το φετινό ξεκίνημα στο Πρωτάθλημα, δεν είναι η εξαίρεση στον κανόνα, αλλά ο κανόνας στην εξαίρεση!

📌 Διαβάστε ακόμη…

• Ισπανία: Ο νέος ρόλος του Χουάντσο στην εθνική του!
• Παναθηναϊκός: Σημαντική επιστροφή ενόψει Σαμσουνσπόρ για τον Βιτόρια
• Εθνική: Το… τρικ αλά Αταμάν που εφαρμόζει ο Σπανούλης με τον Μήτογλου!
• Παναθηναϊκός: «Παρών» από τον Μπρέγκου!
• Παναθηναϊκός: Το μεγαλύτερο επίτευγμα του Βιτόρια!