The Adaptor: Τσάβι Πασκουάλ

Εποχή Τσάβι Πασκουάλ για τους «πράσινους» και ο Κωνσταντίνος Πανάς γράφει για όσα θυμάται, γνωρίζει και περιμένει να δει από τον νέο προπονητή του Παναθηναϊκού!

Ας ξεκινήσω από το τι θυμάμαι από τον προπονητή Τσάβι Πασκουάλ. Αρχικά, να πω ότι αποτελεί πρότυπό μου, από την άποψη ότι και αυτός ξεκίνησε μικρός την προπονητική σαν και μένα και εύχομαι να μπορέσω να κάνω κάτι παρόμοιο.

Η έμπειρη στοιχηματική ομάδα της Hellasbet.com σε στέλνει κατευθείαν… ταμείο!

Ο Πασκουάλ αποτελούσε για μένα τον επόμενο μεγάλο μετά τον Ομπράνοβιτς στις δόξες του τελευταίου και σε μια εποχή, όπου ο Ισπανός θεωρούταν ακόμη νέος και χωρίς να έχει αποδείξει κάτι τρανό στην Μπαρτσελόνα. Κατηγορήθηκε για τις εμμονές του σε seven footer και παίκτες που δεν τράβαγαν, ενώ θεωρήθηκε πως κατέκτησε τα πάντα, όταν η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν μεταξύ Euroleague–Eurocup. Προσωπικά μου θύμιζε αρκετά σε τακτική τους Ομπράντοβιτς–Μεσίνα και μπορώ να σας πω ότι ο Ισπανός έβαζε περισσότερες λεπτομέρειες σε ένα σύστημα του, απ’ ότι ο Ζοτς, ο οποίος έχουμε παρατηρήσει τα τελευταία χρόνια κινείται σε πιο ελεύθερο μπάσκετ και όχι το ιδιαίτερο μπάσκετ των αυτοματισμών.

Η σύγχρονη προπονητική μιλάει για λιγότερο περίπλοκα συστήματα και motion (κίνηση μέσα από σύστημα )που αναγκάζουν τους παίκτες να αλληλεπιδρούν και να αντιδράνε βάσει αυτών και όχι «ρομποτικά» plays, που επεμβαίνουν στην προσωπική ελευθερία των παικτών. Έχοντας γεμίσει πιο γρήγορους αθλητές, το μπάσκετ γίνεται πιο εκρηκτικό και λιγότερο σκεπτόμενο, γι’ αυτό και η παραπάνω υπέρμετρη χρήση της ελευθερίας.

Όταν μιλάμε για τον Πασκουάλ βέβαια, υπάρχει μια βασική αρχή. Υπακοή. Ο Πασκουάλ είναι άνθρωπος χαμηλών τόνων και ιδιαίτερα συγκρατημένος στις δηλώσεις του, ωστόσο μέσα στο γήπεδο απαιτεί αυτό τον σεβασμό που δείχνει σε όλους. Είναι δίκαιος άνθρωπος και προπονητής και έχει ένα καλό-κακό, όπως θέλετε πάρτε το… Δείχνει τυφλή εμπιστοσύνη σε ορισμένους παίκτες και αυτός είναι ένας παράγοντας της ψυχολογικής τακτικής που διαθέτει. Όταν πιστεύει ένα παίκτη, ακόμη και στο κακό του βράδυ, θα του δώσει την μπάλα στα χέρια. Όταν θέλει να ρίξει στα βαθιά ένα νέο παίκτη θα τον ρίξει σε ένα ματς που καίει. Όλα αυτά συντελούν την ψυχολογική τριάδα του Πασκουάλ. Πίστη-Δράση-Αντίδραση. Την τελευταία βέβαια την απώλεσε τα τελευταία χρόνια, καθώς το άγχος που του δημιουργήθηκε για νίκη δεν τον ευνόησε για να λειτουργήσει σωστά. Ο Καταλανός είναι άνθρωπος που θέλει να ξέρει ότι είναι αρεστός και έχει τον ΧΩΡΟ και τον ΧΡΟΝΟ για να υλοποιήσει την ιδέες του. Δυστυχώς δεν λειτουργεί πολύ καλά κάτω από πίεση, όχι τόσο μέσα σε ένα παιχνίδι, αλλά από την πίεση που θα του ασκήσει η ΑΠΑΙΤΗΣΗ για νίκη. Αν περιμένετε να πραγματοποιήσει έργο την επόμενη εβδομάδα, τότε μην μπείτε στον κόπο να συνεχίσετε να διαβάσετε το άρθρο.

Πολλές φορές κατηγορήθηκε ότι δεν έχει plan b, κυρίως τα τελευταία δύο χρόνια στην Μπαρτσελόνα. Η αλήθεια όμως είναι πιο βαθιά γι’ αυτό που συνέβη. Αρχικά, να πω ότι το τέλος του στην Βαρκελώνη ήταν αναμενόμενο. Είναι σαν τις ανθρώπινες σχέσεις… και είχε φτάσει στο τέλος της. Η σχέση Πασκουάλ και Μπαρτσελόνα ήταν ασφαλής, γι’ αυτό και συνέχισαν μαζί τόσα χρόνια. Ήταν ένα περιβάλλον εμπιστοσύνης, ώστε να αναπτυχθεί ο ίδιος και το κλαμπ ταυτόχρονα και να αποκτήσει την δικιά του σφραγίδα, όπως και έγινε. Δεν είναι τυχαίο, που ο Ιβάνοβιτς έφυγε με τον τρόπο που έφυγε και αντικαταστάθηκε από τις ιδέες και το όραμα του Καταλανού προπονητή.

Ο Ιβάνοβιτς ως signature προπονητής πρέσβευε/ει το ίδιο μπάσκετ από τις αρχές του 2000 σε μια μίξη Ισπανικής–Σέρβικης σχολής που εδραιώνεται πάνω στους τομείς: ανοιχτό γήπεδο, μακρινό σουτ και physical άμυνα. Ειδικά οι δύο πρώτοι τομείς είναι χαρακτηριστικοί της Ισπανικής σχολής. Ο Πασκουάλ λοιπόν έχει ξεφύγει από αυτή την λογική, γι’ αυτό και για πολλούς θεωρήθηκε (ίσως και να θεωρείται) το next big thing, καθώς έχει καταφέρει να «κλέψει» στοιχεία από κάθε αγαπημένη του σχολή, ακόμη και από την Ελληνική!

Ας πάμε λοιπόν να δούμε την σφραγίδα του εν λόγω προπονητή. Αρχικά, ο όρος adaptor νομίζω αποκρίνεται καλύτερα απ’ όλους στον Τσάβι Πασκουάλ, από την άποψη ότι το μπάσκετ που παράστησε ήταν αρκετά watch&react, αναγνωριστικό. Πρεσβεύει συγκεκριμένη φιλοσοφία και όπως είχε πει σε ένα σεμινάριο του… «Θα το κάνω πάντα με τον τρόπου μου», θα δώσω και ένα παράδειγμα τι εννοούσε με αυτό στη συνέχεια.

Προσωπικά δεν έχω παρακολουθήσει καλύτερο προπονητή τακτικά για την δημιουργία εκτέλεσης μιας επίθεσης.

Οι προπονητές λένε πάντα… Καλό είναι μια επίθεση να επιδράει συνήθως με τρίγωνα και να μην εμπλέκονται όλοι από την πεντάδα. Ο Τσάβι Πασκουάλ, δεν μπορεί να βλέπει μια στατική επίθεση, γι’ αυτό και για ΠΟΛΛΟΥΣ αποτελεί την μετεξέλιξη της προπονητικής, κρατήστε το αυτό. Βέβαια να ξέρετε ότι διατηρεί αρκετά old school στοιχεία και αυτά θα χρησιμοποιήσει, όταν το παιχνίδι έχει κολλήσει.

Πεινάς; Deliveras! Παράγγειλε τώρα ότι τραβάει η… όρεξή σου!

Ο Καταλανός αρέσκεται σε μια fluid offense, κάτι παρόμοιο με αυτό που έκανε ο Παναθηναϊκός στο ματς με την ΤΣΣΚΑ, κάτι παρόμοιο με αυτό που ήθελε να χτίσει ο Πεδουλάκης. Αλλά προσέξτε, ο Άρτζι επιχείρησε να φτιάξει μια πιο flexible ομάδα που θα ανταποκρίνεται απέναντι σε κάθε αντίπαλο, σε κάθε άμυνα. Ο Πασκουάλ θα χτίσει πάνω στις δυνατότητες των παικτών του, no matter what… που λένε και οι Αμερικανοί.

Πάντα θέλει να παρουσιάζει το δικό του και παρότι προσαρμόζεται πάνω στην αντίπαλη ομάδα, δεν τις επιτρέπει να πάρει ρυθμό.

Ο Πασκουάλ είναι εκ των κορυφαίων στα mind games γι’ αυτό και πολύ δύσκολα χάνει διαφορές, αντιθέτως έχει τέτοια πληθώρα plays και ειδικών καταστάσεων που την μεγαλώνει ανελλιπώς. Τι εννοώ βέβαια με τα mind games στο σύνολο;

Είναι προπονητής που ενώ τα χρόνια πέρασαν, ακόμη αρέσκεται σε παίκτες που χρησιμοποιούν το μυαλό τους. Προσέξτε… δεν είναι κολλημένος… προσπαθεί να προσαρμόσει τις ιδέες του σκεπτόμενου μπάσκετ, πάνω στην αύξηση της αθλητικότητας της σημερινής εποχής. Γι’ αυτό και έκανε άλματα προόδου την τελευταία χρονιά με Λαουάλ και Ντόρσεϊ.

Στο κομμάτι plays τώρα… Βασική αρχή νο1 είναι το middle Pick ‘n Roll. Πιο old school πεθαίνεις… σαφώς. Αλλά ενώ αυτό το κομμάτι παίζεται με δύο παίκτες… οι υπόλοιποι τρεις πρέπει να δημιουργούν προϋποθέσεις για:

1) ελεύθερο σουτ

2) baseline cut

3) Μοίρασμα της μπάλας στον ψηλό

Ο Πασκουάλ δίνει βάση στα Pick ‘n Roll point guard που διαθέτει, καθώς ποντάρει τα πάντα σε αυτούς. Ταυτόχρονα τους ξεμπουκώνει και τους δίνει άπειρες δυνατότητες μέσα από το συνεχόμενο motion. Βλέπετε, αυτό που παρακολούθησα έως τώρα από τον Παναθηναϊκό στα PnR είναι μια πάσα στον ψηλό. Ο Πασκουάλ απαιτεί ο παίκτης αυτός να έχει την δυνατότητα για:

1) επίθεση

2) roll in

3) πάσα αδύναμης

4) πάσα στην δυνατή πλευρά με δυνατότητα για give&go

Ο Καταλανός προπονητής, είπαμε ότι θέλει διαδραστικότητα από ολόκληρη την πεντάδα του. Γι’ αυτό τον λόγο προσπαθεί και δημιουργεί πολλές προϋποθέσεις από την αγαπημένη του θέση «5». Δεν είναι τυχαίο τόσο ότι ο Τόμιτς ανέβασε τα ποσοστά του στις ασσίστ, όσο και ότι επέλεξε μια χρονιά δίπλα του τον Πλάις. Υπολογίζει πάντα, ότι σε seven footer δεν πρόκειται να πέσει στενή άμυνα από την στιγμή που είναι στην κορυφή και έτσι θα μπορεί να εξετάσει όλες τις δυνατές επιλογές που του δίνονται κατά την πρώτη πάσα.

1) Hands off για Pick ‘n Roll

2) Σουτ από μέση απόσταση

3) Δυνατότητα να παρακολουθήσει όλα τα cuts και τις προϋποθέσεις που δημιουργούνται

Αυτό που δεν υπολόγισε ήταν ότι δεν μπορούν όλοι οι ψηλοί να δουν γήπεδο και γι’ αυτό με τον Πλαις τα βρήκε σκούρα σε αυτό το κομμάτι.

Ο Πασκουάλ επιθυμεί ταχύτητα στο μισό γήπεδο και όχι τόσο στο ανοιχτό. Στην θέση «1» πάντα διέθετε ένα pass first Pick ‘n Roll guard με κύριο χαρακτηριστικό την πάσα οργάνωση στην αδύνατη πλευρά. Παίκτες όπως ο Χουέρτας και ο Ρούμπιο αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα. Η λογική βέβαια των pass first, άλλαξε άρδην μετά την χρονιά που ανέλαβε την Μπαρτσελόνα ως πρώτος και έχοντας τον Λάκοβιτς σαν βασικό πόιντ γκαρντ, κατάλαβε ότι χρειάζεται ο παίκτης της θέσης «1», να φτιάχνει τους συμπαίκτες του και λιγότερο τον εαυτό του, εξάλλου είναι γνωστό το ρητό που λέει «ο καλός playmaker κοιτάει να δημιουργήσει τις καλύτερες προϋποθέσεις για την ομάδα του, μέχρι το 20^ο δευτερόλεπτο, μετά καλείται να την ξελασπώσει». Πίσω από αυτό τον παίκτη ήθελε οπωσδήποτε ένα με δύο facilitator για να κάνουν την βρώμικη δουλειά στην άμυνα και παράλληλα να μπορούν να διατηρούν σε  παρόμοιο τέμπο την οργάνωση του παιχνιδιού. Παίκτες όπως ο Ρίμπας και κυρίως ο Σάδα είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Η θέση «2» διέθετε πάντα 3&D χαρακτηριστικά ή sniper shooters που έβγαιναν πολύ γρήγορα από τα σκριν. Αυτά που θέλει πάντα είναι η κατάλληλη πάσα, την σωστή στιγμή. Χρησιμοποιεί πληθώρα stagger σκρινς για να ελευθερώσει τους σουτέρ του και άλλοτε αρκετά down ή side screens. Κυριότερο χαρακτηριστικό οι Ναβάρο, Μπαζίλε και Όλεσον. Ωστόσο στις θέσεις των γκαρντ τον ενδιαφέρει και ένα ακόμη ΒΑΣΙΚΟ χαρακτηριστικό, που είναι το παιχνίδι ένας εναντίον ενός. Γι’ αυτό και παρότι άλλαξε σκεπτικό σχετικά με τον Λάκοβιτς, πάντα αγαπούσε τους παίκτες που μπορούσαν να δημιουργήσουν για τον εαυτό τους. Παίκτες που μπορούσαν να σουτάρουν μέσα από ball screen και παίκτες που μπορούσαν να πάνε όλη την διαδρομή. Παίκτες όπως ο Λάκοβιτς, ο Πούλεν, ο Αρόγιο.

Η θέση «3» καλυπτόταν και αυτή με 3&D χαρακτηριστικά, ωστόσο είχε τεράστια αδυναμία στους αριστερόχειρες, ακριβώς γιατί αρέσκεται να εκτελούν γρήγορα τόσο η δυνατή, όσο και η αδύναμη αριστερή πλευρά. Αφενός όταν είναι δυνατή πλευρά με μια hand off να δημιουργηθούν καταστάσεις για side pick ‘n roll ή γρήγορο προσπέρασμα/εκτέλεση από την εσωτερική, αφού θα κάνει επίθεση με το αριστερό χέρι,και αφετέρου όταν η άμυνα διαβάσει αυτή την ενέργεια να μεταφέρεται η μπάλα στα δεξιά και να μοιράζεται στην weak side με κάποιον αριστερόχειρα για εκτέλεση. Παίκτες όπως ο Παπανικολάου, Μάικλ και Ινγκλς ήταν χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Η φρόντκορτ, όπως ήδη γράψαμε, ήταν αρκετά flexible από την άποψη ότι ο ένας συμπλήρωνε τον άλλον και υπήρχαν δυνατότητες για παιχνίδι κοντά και μακριά από το ζωγραφιστό. Αρκετούς stretch-4, post up threats και facilitators σε μια ομάδα που ήταν όλοι ικανοί ριμπάουντερς. Χαρακτηριστικά παραδείγματα… Λόρμπεκ (παιχνίδι μέσα/έξω), Μόρις (ριμπάουντ/παιχνίδι έξω), Ν’ ντονγκ (PnR C/Facilitator) και Βάσκεθ (above the rim/περιφερειακό σουτ). Αυτή η τετράδα μαζί με τον seven footer Πέροβιτς συνέθεταν την frontcourt της Μπαρτσελόνα το 2011, όπου την απέκλεισε ο Παναθηναϊκός. Μια ομάδα που μπορούσε να προσαρμοστεί κάτω από κάθε τύπο άμυνας, όπως και ο προπονητής της.

Ο Καταλανός χρησιμοποιεί αρκετά την A set ή αλλιώς horn offense, μια διάταξη που σου δίνει πολλές καταστάσεις και πρεσβεύεται χρόνια από πολλούς προπονητές (Περάσοβιτς, Ίβκοβιτς, Τζόρτζεβιτς κλπ), ενώ ήταν σήμα κατατεθέν της Μπαρτσελόνα του Ιβάνοβιτς. Ένα χαρακτηριστικό play που εφάρμοσε ο Πασκουάλ ήταν το side pick ‘n roll μέσα από horns. Το «4» και «5» βρίσκονταν κολλημένοι στα elbow, ενώ το «2» και το «3» στα φτερά. Το «1» πάσαρε στο «3» και πραγματοποιώντας L cut πήγαινε στην θέση του «2», ο οποίος με την σειρά του πήγαινε στην κορυφή. Το «3» πάσαρε στο «2» και έπαιρνε διπλό stagger από το «4» και το «5» πηγαίνοντας στην δεξιά γωνία. Το «1» ανέβαινε και έπαιρνε πάσα από το «2». Το «2» πήγαινε στην θέση που ήταν νωρίτερα το «3»(αριστερό φτερό) το «4» ανέβαινε στην κορυφή, το “1” πάσαρε στο «3» και εν συνεχεία πήγαινε στο αριστερό φτερό, ώστε να στείλει το “2” στην αριστερή γωνία για υπερφόρτωση. Το «5» ανέβαινε για side pick ‘n roll με το «3».

Αμυντικά ο Πασκουάλ στηρίζεται περισσότερα στα παιχνίδια μυαλού και στην έξυπνη άμυνα, και όχι τόσο στον τρόπο με τον οποίο δομείται το σύγχρονο μπάσκετ, δηλαδή στο physical game, ίσως και γι’ αυτό να μην έχει καταφέρει κάτι σημαντικό τα τελευταία χρόνια. Όταν έχεις Ντόρσεϊ και Λαουάλ να επιθυμείς το πιο συγκρατημένο έξυπνο παιχνίδι. Θέλει να πηγαίνει πάντα με τον τρόπο του… και όπως είχε δηλώσει.. «Θέλω να πηγαίνω πάντα σε παγίδες στο PnR, είτε ο αντίπαλος κάνει roll, είτε pop, το αμυντικό μου παιχνίδι είναι πάντα το ίδιο». Απλώνει την άμυνα συνήθως στο μισό γήπεδο και εκεί περιμένει να δει ανταπόκριση από την ομάδα του.

Η έμπειρη στοιχηματική ομάδα της Hellasbet.com σε στέλνει κατευθείαν… ταμείο!

Μην περιμένετε αμέσως να αλλάξει πράγματα ο Καταλανός. Ευελπιστώ ότι θα καταφέρει να δώσει αμέσως ελευθερία σε Καλάθη, καθώς αγαπάει τέτοιους παίκτες. Δύο αριστερόχειρες στην θέση «3» (Ρίβερς, Χαραλαμπόπουλος). Ένας slasher που εκτελεί μέσα από ball screen (Παππάς). Οργανωτής ρακέτας, βλέπε Γιάννης Μπουρούσης και πάει λέγοντας. Υπάρχουν παίκτες που ταιριάζουν με την νοοτροπία και τον τρόπο σκέψης του, το θέμα είναι ότι θα δει και θα αναπροσαρμόσει τα σχέδια του βάσει τα χαρακτηριστικά των παικτών του, γιατί αυτό ήταν πάντα ο Τσάβι Πασκουάλ… The adaptor!