«Σήριαλ» για την… Αναγέννηση Επανομής, όχι για τον Παναθηναϊκό!

Η υπόθεση «Ζαγαρίτης», που θα έπρεπε να έχει κλείσει «αναίμακτα» εδώ και μήνες, και οι οικονομικές απαιτήσεις του ίδιου και του μάνατζέρ του, που θα έπρεπε να προβληματίζουν περισσότερο την… Αναγέννηση Επανομής και λιγότερο τον Παναθηναϊκό. Σχολιάζει ο Άρης Αντωνόπουλος.

«Όλα Πράσινα TV»: Κάθε Δευτέρα, 21:00 με 23:00, η κορυφαία Παναθηναϊκή εκπομπή, ζωντανά στις οθόνες σας, εδώ!

Τα τελευταία χρόνια στον Παναθηναϊκό έχουμε γίνει μάρτυρες αρκετών… πρωτοτυπιών για το μέγεθος του συλλόγου, αναφορικά με τη διαχείριση που τυγχάνει το έμψυχο δυναμικό της ομάδας από τη διοίκηση.

Μια εξ αυτών είναι η – πάγια όπως αποδεικνύεται – τακτική των ανθρώπων του «Τριφυλλιού» επί θητείας Γιάννη Αλαφούζου να αφήνουν την ανανέωση των συμβολαίων των πιο ταλαντούχων κι ελπιδοφόρων «περιουσιακών στοιχείων» για τις… καθυστερήσεις. Προ ετών ο Λάζαρος Λάμπρου χάθηκε, ενώ θα μπορούσε να είχε παραμείνει και να είχε πωληθεί στη συνέχεια, ενώ το ίδιο συνέβη και με τον, κατά τα άλλα ποδοσφαιρικά υπερφίαλο, νεαρό Βαγιαννίδη. Οι υποθέσεις των Γιάννη Μπουζούκη και Τάσου Χατζηγιοβάνη μετατράπηκαν κι αυτές σε «σήριαλ», αλλά με αίσιο τέλος, και κάτι ανάλογο βλέπουμε ότι πάει να συμβεί και με τον Βασίλη Ζαγαρίτη.

Το συμβόλαιο του νεαρού αριστερού μπακ, που έχει δείξει πολύ καλά στοιχεία (και) την τρέχουσα σεζόν, εκπνέει το καλοκαίρι του 2021 και ως εκ τούτου από τον Ιανουάριο έχει κάθε δικαίωμα να διαπραγματευτεί το μέλλον του με όποια ομάδα επιθυμεί. Κι όμως, στον… πλανήτη Παναθηναϊκό κανείς δεν θεώρησε απαραίτητο ο παίκτης να «δεθεί» προτού πάρει φανέλα βασικού. Απεναντίας, μετά το ντέρμπι με την ΑΕΚ, εκεί όπου ο Ζαγαρίτης έκανε μια ντρίμπλα που έχουμε να δούμε εδώ και χρόνια στον αγωνιστικά μετριότατο Παναθηναϊκό, θεωρήθηκε ορθό να ανοίξει επιτέλους η κουβέντα για την παραμονή του ποδοσφαιριστή στο «Γ. Καλαφάτης».

Επί τη ευκαιρία, η πανέμορφη φάση:

Όπως είναι απολύτως λογικό, όταν μια υπόθεση αφήνεται στην τύχη της μέχρι το… παρά πέντε, αυτομάτως καθίσταται και πολύ δύσκολη ως προς την αίσια ολοκλήρωσή της. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στην περίπτωση του Βασίλη Ζαγαρίτη. Με τη μοναδική διαφορά, ωστόσο, πως οι απαιτήσεις του παίκτη και του ατζέντη του για την ανανέωση του συμβολαίου του πρώτου θα έπρεπε να αποτελούν «πονοκέφαλο» για μια ομάδα επιπέδου Αναγέννηση Επανομής – με κάθε σεβασμό στο σωματείο της Θεσσαλονικής – και όχι για μια ομάδα επιπέδου Παναθηναϊκού, με ιδιοκτήτη και μεγαλομέτοχο έναν από τους πιο εύρωστους κι επιτυχημένους εφοπλιστές στην Ελλάδα. Κοινώς, αν θεωρείται πρόκληση ή πρόβλημα ένας νεαρός παίκτης, που φαίνεται να διαθέτει πολύ καλά στοιχεία για το μέλλον, να ζητά 100, 150 ή 200.000 ευρώ ετησίως για να υπογράψει πολυετές συμβόλαιο με το «Τριφύλλι», τότε το πρόβλημα προφανώς δεν είναι του ίδιου του παίκτη, αλλά του συλλόγου και των ανθρώπων που τον στελεχώνουν.

Βέβαια, σε περιπτώσεις αμφιβόλου ποιότητας ξένων ποδοσφαιριστών δεν παρατηρήθηκε η ίδια οικονομική ευαισθησία από τους ιθύνοντες της «πράσινης» ΠΑΕ. Ο Γιασίν Αγιούμπ κοστίζει στον Παναθηναϊκό κάθε χρόνο περισσότερα από 400.000 ευρώ, ο 32χρονος «ταύρος» Αντονίτο αμείβεται με 120.000 ευρώ ετησίως για να… μπαινοβγαίνει στις κλινικές και στα νοσοκομεία, όμως ο «βραχνάς» δείχνει να είναι ο Βασίλης Ζαγαρίτης. Στο κάτω – κάτω της γραφής, αν οι «πράσινοι» ήθελαν να κρατήσουν τον παίκτη με λιγότερα χρήματα, ας το έπρατταν νωρίτερα. Ποδοσφαιριστής που προέρχεται από τις Ακαδημίες είναι και ως εκ τούτου άπαντες στην ομάδα είναι αυτονόητο πώς γνωρίζουν τις προοπτικές εξέλιξης και το ταλέντο του εδώ και καιρό. Ή μήπως όχι;

Εν κατακλείδι, αποτελεί πρόκληση να γίνεται «σήριαλ» και να εγείρεται συζήτηση γύρω από την ανανέωση του συμβολαίου ενός νεαρού Έλληνα παίκτη στον Παναθηναϊκό για ποσά υπό των 200.000 ευρώ ετησίως. Εάν η ίδια κουβέντα γινόταν για μικρομεσαίες ομάδες της Superleague ή της Football League, πιθανότατα τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Αλλά, διάολε, για τον Παναθηναϊκό μιλάμε…

ΥΓ: Συνετό θα ήταν να μην συγκρίνονται οι περιπτώσεις Βαγιαννίδη και Ζαγαρίτη. Κάθε παίκτης είναι διαφορετικός. Μπορεί κάποιος να φύγει νωρίς στο εξωτερικό και να αποτύχει, μπορεί άλλος να πετύχει. Όπως, για παράδειγμα, ο Ζαγαρίτης.

📌 Διαβάστε ακόμη…

• Τζούριτσιτς: «Νιώθω άσχημα όταν μιλάω για αυτό – Αυτά πρέπει να δουλέψουμε»
• Τουμπά: «Δεν είχαμε χρόνο να δουλέψουμε – Τότε δεν θα χάσουμε»
• Τα highlights της αναμέτρησης Παναθηναϊκός – Ατρόμητος (vid)
• Παναθηναϊκός – Ατρόμητος: Η κριτική του Κόντη
• Νίκη με… καρδιοχτύπι ο Παναθηναϊκός, «ανάσανε» ξανά!